รักเร้นใจ
มิติใหม่
อ๋องหลินอัน:พระเอก
อ๋องหลินอัน:เป็นชายรูปงาน
นิสัย:เป็นคนฉลาดทันคนใช้ความเจ้าสำราญเปิดปังตัวตนที่แท้จริง
นาวา:นางเอก
นาวา:ที่ลืมตามาอยู่ในร่างหญิงสาวชาวจีนโบราณ
นิสัย:ร่าเริ่ง ไม่ยอมคนเกียดและกลัวความรักแบบชายหญิง
เสี่ยวอี๋จง
เสี่ยวอี๋จง:พี่ชายใหญ่ตระกลูเสี่ยว
นิสัย:รักความยุติธรรมรักความถูกต้อง
อ๋องหลินหว่าง
อ๋องหลินหว่าง:แอบชองเสี่ยววามาตั้งแต่เด็ก
นิสัย:เก็บอารมเก่งสุขขุนุ่มลึง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
เสี่ยวหลู่:น้องสาวตางมารดาเสี่ยววา
นิสัย:ขี้อิฉาริษยาพี่สาวเป็นที่สุด
นาวาเธออยู่กับแม่สองคนพ่อของเธอทิ่งเธอและแม่ไปหาหญิงอื่นทำให้แม่ของเธอตรอมใจและล้มป่วยด้วยโรคร้ายทำให้แม่ของเธอมีเวลาอยู่กับเธอไม่มากแล้วเธอทำงานและดูแลแม่ที่ป่วย วันนึ่งขณะที่นาวาเก็บของอยู่หลังบ้านก็ได้ยินเสียง ดังโครมใหญ่
นาวารีบวิ่งเข้าไปดูเห็นแม่ล้มอยู่ข้างเตียง
เธอพยายามพยูงแม่ขึ้นเตียงอย่างทุลักทุเล
นาวา:นางเอก
เจ็บมากไหม!..จะมีแผลไหม!
นาวา:นางเอก
นาวาบอกให้แม่ระวัง
จะเอาอะไรให้บอกหนูไง!
แม่นางเอก
แม่เห็นนาวาทำคนเดียว
แม่แค่อยากช่วยลูกนะ..
นาวา:นางเอก
ไม่เป็นไรนะแม่นาวาเก่งนาวาทำได้
แม่ไม่ต้องห่วงน่ะ..
นาวา:นางเอก
แม่นอนพักก่อนดีกว่านะ
เดียวนาวาไปเก็บของให้เสร็จจะมานอนเป็นเพื่อนแม่นะ
สองอาทิตย์ต่อมา
อาการของแม่นาวาเริ่มหนักขึ้นนาวารับรู้ได้ว่าแม่กำลังจะจากเธอไปตลอดกาล
นาวา:นางเอก
แม่ๆใจเย็นน่ะแม่
นาวา:นางเอก
เดียวหนูจะแม่พาไปโรงพยาบาล
แม่นางเอก
ไม่ๆแม่รู้ๆตัวเองดี
แม่นางเอก
นาวาความรักคือโรคร้ายโรคที่เจ็บปวดและทรามานเป็นที่สุดจำไว้นะลูกอย่าได้รักใครเด็จขาด
แม่นางเอก
ลูกเห็นสิ่งที่แม่พบเจอใช้ไหม
นาวา:นางเอก
แม่ๆหนูรู้ๆแล้วค่ะ
นาวา:นางเอก
หนูรักแม่ๆ. ฮือ..ฮือ
แม่ของนาวาสิ้นใจอยู่ในอ้อมกอดของนาวา..แม่ของเธอเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หายเธอมาทันดูใจแม่คำสังเสียสุดท้ายนาวาใด้ยินจากปากแม่ของเธอทุกวันจนจำขึ้นใจ ความรักคือโรคร้าย...
พ่อกับแม่ของนาวารักกันมาก
มีเธอเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ อยู่มาวันนึ่งพ่อนอกใจแม่
ไปหาหญิงอื่นทำให้แม่ตรอมใจแม่ไม่สามารถเลิกรักพ่อได้ทำให้แม่คิดเสมอว่ามันคือโรคร้ายที่ทำให้แม่ป่วยทรมารแม่ไม่อยากให้นาวาเป็นเหมือนแม่จึงพร้ำบอกนาวา..จงอย่าได้รักใคร..
ความรักคือโรคร้ายรักษาไม่ได้
มันเจ็บปวดมันทรมาร...
นาวาได้ยินเสียงคนร้องขอให้ช่วย...
เธอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากศาลเจ้าเก่าๆที่เธอเดินผ่านประจำเพื่อไปทำงาน
ชายแปลกหน้า
ขอร้อง..ช่วยฉันที
นาวาเดินเข้าไปในศาลเจ้ามันเก่ามากมองไปรอบๆมีแต่ไม้พุพังยักใย่เต็มไปหมดเธอมองไปเห็นชายแปลกหน้ามองมาที่เธอด้วยสายตาร้องขอ..นาวารีบเดินเข้าไปเพื่อที่จะช่วยเหลือ
นาวา:นางเอก
คุณๆเป็นอะไรไหมค่ะ
ชายแปลกหน้า
ช่วยฉันๆเก็บมันๆ
นาวา:นางเอก
เก็บๆ..อะไรค่ะ
นาวา:นางเอก
ฉันจะไปเรียกคนมาช่วย
ชายแปลกหน้าห้ามนาวาพร้อมกับส่งกำไลหยกใส่ในมือนาวา
บอกให้นาวาเก็บไวให้ดีๆนาวารับคำพร้อมกับร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาที่ดูเหมือนว่าไม่มีใครมองเห็นพวกเธอเลยเธอรีบลุกออกไปร้องขอความช่วยเหลืออีกครั้งที่ถนนหน้าศาลเจ้าแต่พอหันกลับมาก็ไม่พบศาลเจ้าที่เธอเคยเห็นประจำกลับกายเป็นป่าหญ้ารกๆข้างๆตึกใหญ่เท่านั้นนาวายืนอึ่งอยู่พักใหญ่พอตั้งสติได้ในมือกำกำไลหยกแน่นรีบเดินกับบ้านทันที
นาวา:นางเอก
ผีหลอกใช่ไหม...
นาวา:นางเอก
แล้วกำไลล่ะ..
แล้วลุงคนนั้นล่ะ
นาวาสลัดความกลัวออกจากหัว
ตั้งคำถามกับตัวเองเรื่องกำไลหยกแทน..
นาวา:นางเอก
นี้มันอะไรกัน..
กำไลผี! รึเปล่านะ..
นาวา:นางเอก
ทำไมถึงให้เราเก็บไว้นะไม่รู้จักกันเลยด้วยแปลกคนจริง
นาวา:นางเอก
แต่สวยจังลองใส่ดูดีกว่า
พอนาวาใสกำไล..ก็เกิดแสงสว่างจนแสบตา นาวาหลับตาพร้อมกับเสียงร้องโวยวาย
นาวา:นางเอก
นี้มันอะไรกันนะ บ้าจริง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู คุณหนู
ซูซู:สาวรับใช้
เป็นอะไรไปเจ้าคะ
นาวาลืมตามองไปที่เสียงเรียก
นาวา:นางเอก
ที่นี้ ที่ไหนกัน อะไรกันชุดอะไรเนี้ย
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูใจเย็นเจ้าค่ะ
นาวา:นางเอก
เธอเป็นใคร ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ไง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูขอร้องละเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
ฟังก่อนเจ้าคะ
นาวาตั้งสติหลับตาแล้วลืมตา
นาวา:นางเอก
ยัง ยัง ยังอยู่ที่เดิม
นาวา:นางเอก
ที่ไหน ที่นี้ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกันนะ
ซูซูจับมือนาวาพร้อมกับปลอบใจนาวา
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ไม่เป็นไรนะเจ้าคะแค่แต่งงานกับท่านอ๋องหลินอัน
ซูซูจะอยู่เคียงข้างคุณหนูเองเจ้าคะจะไปดูแลคุณหนูไม่ให้ใครทำร้ายคุณหนูแน่นอนเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
แต่งงาน ใครฉันเหรอ
นาวามองหากระจก..ถามหากระจกกับซููซู
นาวา:นางเอก
กระจก ฉันขอกระจกหน่อยสิ
นาวาส่องกระจกพบเป็นหญิงสาวอายุราวๆ16ปีหน้าตาสวยงานปากนิดจมูกหน่อย (คิดในใจว่านี้มันอะไรกันฉันย้อนอดีดมาประเทศไหนกันน่ะชุดจีนโบราณนี้อีกเหมือนในหนังจีนที่ฉันชอบดูเลยนะเนี้ย คงต้องถามจากซูซูคนนี้แล้วละ)
ซูซู:สาวรับใช้
ซูซู เจ้าคะคุณหนู
นาวา:นางเอก
ซูซู คือ ฉัน ๆ ข้า ๆสิข้าเป็นใครเหรอ
ซูซู:สาวรับใช้
อะไรกันคะคุณหนูจำตัวเองไม่ได้เลยรึเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
แค่ตกน้ำเองนะเจ้าคะ
หลับไปสองวันเอง ลืมจริงรึเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ข้า ข้า รู้สึกเหมือนจำอะไรไม่ได้เลยเจ้าช่วยบอกข้าหน่อยนะ
ข้าคือใคร ที่นี่ที่ไหน...ฮิฮิ๋
ซูซูยิ้มถอนหายใจ แบบโล่งอกเริ่มเล่าเรื่องราวให้นาวาฟัง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูชื่อ เสี่ยววา เป็นลูกสาวคนโตของท่านเสนาบดีกรรมการคลังเจ้าคะ มีน้องสาวต่างมาดาชื่อเสี่ยวหลู่มีพี่ชายชื่อเสี่ยวอี๋จงเจ้าค่ะ
นาวา:นางเอก
มีพี่ มีน้องด้วย
ซูซู:สาวรับใช้
มีสิเจ้าคะ แต่
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูเสี่ยวหลู่ชอบทำให้คุณของบ่าวโดนดุตลอดเลยเจ้าคะจำได้บ้างไหมเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ข้า จำอะไรไม่ได้เลยซูซูก็ช่วยบอกข้าหน่อยล่ะกันนะ
ซูซู:สาวรับใช้
ได้สิเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
งั้น งั้น ต่อๆเลย เล่าสิ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณชายเสี่ยวอี๋จงรักคุณหนูมากเจ้าคะดูแลคุณหนูของบ่าวตลอดจนคุณหนูเสี่ยวหลู่ไม่พอใจหาเหตุให้คุณหนูโดนนายท่านดุอยู่บ่อยๆ
แต่คุณหนูก็ไม่เคยว่าร้ายน้องสาวเลยยอมรับโทษไม่บ่นสักคำอ่อแล้วก็ที่สำคัญคุณหนูได้ถูกพระราชทานงานแต่งจากฮ่องเต้ นะเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
แต่งเหรอ กับๆใคร กัน
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ก็ท่านอ๋องหลินอันไงเจ้าค่ะ องค์ชายสามไงเจ้าค่ะ
นาวาได้แต่ตีเนียนทำอะไรไม่ได้ต้องตามน้ำไปก่อน
นาวา:นางเอก
อ๋อ องค์ชายสามนี้เอง ลูกฮ่องเต้สิน่าา
นาวา:นางเอก
แล้วแต่งวันไหน เหรอ พอดีข้านึกไม่ออกนะ
ซูซู:สาวรับใช้
อ๋อ อีกเจ็ดวันเจ้าคะ
นาวาทำท่าจะเป็นลมซูซูก็รีบรับตัวทั้งๆที่นั้งยุบนเตียงยังไม่ได้ลุกแนะนำให้นาวาไปอาบน้ำล้างหน้าจะได้มาทานข้าว
นาวาคิดในใจทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากจะหาวิธีอยู่ที่นี้ให้ปลอดภัยและหาทางกับบ้าน
จะต้องริ่มเรียนรู้จักที่นี้ก่อน
หลังจากทานอาหารเสร็จนาวาขอให้ซูซูไปนำหนังสือมาให้เธอสักสองสามเล่มเพื่อศึกษาเกี่ยวกับมารยาของที่นี้(ในวังของคนจีนนะ)เพราะนาวาไม่ใช่คนจีน
แต่เคยดูหนังจีนมาบาง
นาวา:นางเอก
คิดในใจ (แย่จริงไม่มีความทรงจำจากร่างของคุณหนูนี่เลยแต่แปลกดีจังเราพูดภาษาของเมืองนี้ได้อ่านเขียนได้สะงั่น เกินอะไรขึ้นกับเรานะรึเป็นเพราะกำไลหยกนี่กันนะเป็นตัวกลางรึทำหน้าที่เป็นวุ้นแปลภาษาเหมือนในการ์ตูนกันนะช่างเถอะหาความรู้ไว้ก่อนจะได้รับมือได้ ซูซูบอกว่าท่านพ่อของยัยคุณหนูนี่ไม่อยู่บ้านหลายวันต้องรีบเตรียมตัวก่อนจะเจอกัน)
ซูซู:สาวรับใช้
น้ำชาเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ของบ่าวจะได้แต่งงานแล้วดีใจจริงๆเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
เอ๋ คุณหนู คุณหนู แอบชอบองค์สามมาตังแต่เด็กๆนิจ้าคะ อย่าบอกน่ะว่าเรื่องนี้ก็ ลืมนะ เจ้าคะ
นาวา:นางเอก
555 นั้นสิ นั้นสิตั้งแต่เด็ก
เลยเหรอเนี้ยจะลืมได้ไง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ ท่านพี่
ซูซู:สาวรับใช้
เสียงคุณหนูเสี่ยวหลู่เจ้าคะ
ข้าจะไปดูนะเจ้าคะ
เสี่ยวหลู่เดินตามซูซูเข้ามาในห้องเสี่ยววา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ข้ามาเยี่ยมท่านอยู่ๆท่านก็ตกน้ำตกทาข้าตกใจหมด
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ข้าเป็นหวงท่านพี่เลยมาเยี่ยม
ข้าเอาน้ำแกงร้อนๆมาให้
นาวามองหน้าเสี่ยวหลู่ตาค้าง
เธอทั้งสวยงามเรียบร้อย
นาวารู้สึกทำตัวไม่ถูกรีบบอกปัดเพื่อเร่งเวลา
ให้เสี่ยวหลู่กับไปโดยเร็ว
นาวา:นางเอก
อ๋อ ขอใจ ขอใจมาก
นาวา:นางเอก
เรา เอ้ย ข้าเหนื่อยมากอยากพัก ซูซู ส่งคูณหนูที
เสี่ยวหลู่ไม่เคยเห็นเสี่ยววาปฎิเสธนาง นางรู้สึกได้ว่าสายตาของพี่สาวเปลี่ยนไปทั่งที่แต่ก่อนทั่งรักและเอ็นดูนางบอกอะไรท่านพี่ก็เชื่อทำในสิ่งที่นางพูดไปเสียทุกอย่าง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
งั้น งั่นข้าขอตัวละท่านพี่
จินจิน:สาวรับใช้
คุณหนู ข้าว่ามันแปลกไป
นะเจ้าคะคุณหนูเสี่ยววาไม่เคยไล่ท่านด้วยซ้ำมีแต่จะเรียกหา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ข้าก็คิดเช่นนั้น!
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ไม่เรียกหาข้าแถมยังไล่ข้ารึนางรู้อะไรมา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
จินจิน เจ้าไปสืบข่าวที
ข้าอยากรู้นัก ท่านพี่โง่ๆของข้ารู้อะไรมาบาง
จินจิน:สาวรับใช้
เจ้าคะ บ่าวจะไปหาข่าวเดียวนี้
ทำสัญญา
นาวา:นางเอก
หน้าตาของคนที่ชื่ออ๋องๆอะไรนั้นนะ
ซูซู:สาวรับใช้
ท่านอ๋องหลินอันเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
เออ ใช่เขาเป็นไงเหรอนิสัยละ
ซูซู:สาวรับใช้
ท่านอ๋องหลินอันข้าได้ยิมมาว่าทั่งเก่งทั้งรูปงามเป็นที่หมายปองของสาวๆในเมืองเลยเจ้าค่ะมีสนม5คนที่เป็นสนพระราชทาน
ซูซู:สาวรับใช้
ใช่เจ้าคะสนมพระราชทานจากฝ่าบาทแล้วก็คุณหนูเป็นชายาพระราชทานไงเจ้าค่ะ
นาวา:นางเอก
อะไรกัน!หนังจีนชัดๆ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูว่าอะไรนะเจ้าคะ!
นาวา:นางเอก
เปล่าๆไม่มีอะไร
นาวา(คิดในใจ)จะทำไงดีหน่าถึงจะยกเลิกงานแต่นี้ได้ จะไปขอร้องฮ๋องเต้ให้ยกเลิกมีหวังได้ตายที่นี่สมัยไหนก็ไม่รู้เคยดูแต่ในหนังทำอะไรผิดนิดผิดน่อยก็ตายได้แล้วน่ากลัวจัง รึว่าเราจะไปคุยกับตาอ๋องอะไรนั้นดีนะทำขอตกลงสักน่อยให้เขามีเมียได้หลายๆคนส่วนเราก็ขอแยกไปอยู่ต่างหากไม่ยุ่งเกี่ยวกันเป็นความคิดที่ดีนะเนี้ย
นาวา:นางเอก
ซูซู ข้าอยากพบท่านอ๋อง
ซูซู:สาวรับใช้
อะไรนะเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูหญิงที่กำลังจะออกเรือนไปไหนมาไหนไม่ได้นะเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
ยิ่งใกล้วันยิ่งต้องเก็บตัวอบ
บำรุ่งผิวก่อนวันงานนะเจ้าคะถ้าท่านหญิงใหญ่รู้เข้ามีหวังข้าโดนตีตาย
นาวา:นางเอก
นั้นก็ไม่ได้นี้ก็ไม่ได้แล้วจะติดต่อกันยังไงโทรศัพก็ไม่มี
ซูซู:สาวรับใช้
ทอๆอะไรเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ฮ่ะ จดหมาย!จดหมายไง
นาวา:นางเอก
ข้าเขียนเป็นจดหมายได้ใช่ไหม
ซูซู:สาวรับใช้
ได้สิเจ้าคะบ่าวจะให้คนไปส่งให้
นาวา:นางเอก
ดี ข้าขอกระดาษกับปากกา
นาวาตั้งใจเขียนจดหมายเพื่อทำสัญญาลับกับอ๋องหลินอัน
ซูซู:สาวรับใช้
เจ้าคะ?
ข้าเสี่ยววาขอเสนอขอตกลงในการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยินยอมข้าขอเสนอท่านว่าต่างคนต่างอยู่ใช้ชีวิตใครชีวิตมันท่านจะมีเมียกี่คนก็ได้แต่ห้ามเข้าใกล้ข้า
นี้คือขอตกลงของเรา
ลงชื่อ เสี่ยววา
ลงชื่อ .............
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู คุณหนูไม่รักท่านอ๋องแล้วรึเจ้าคะทำไมขอความถึง..
นาวา:นางเอก
รัก รักคืออะไรข้าไม่รู้จักเขาจะไม่รักใครทั้งนั้นละ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูลืมแม้กะทั่งความรักเลยรึเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
เจ้าอย่าถามมากเลยรีบไปส่งได้แล้วไปๆ
นาวา:นางเอก
เฮ้อออ สบายใจจิงๆ
นาวา:นางเอก
ไปเดินเล่นในสวนดีกว่่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ยังไม่เคยออกจากห้องนี้เลยสักก้าว
นาวา:นางเอก
โอโฮ้ สวนใหญ่จังเย็นสบายดีจังที่โลกนี้ก็อากาศดีใช้ได้นิน่า
นาวา:นางเอก
! (ใครกันเสี่ยวหลู่คุยกับใครนะ)
นาวา:นางเอก
(ไปแอบดูดีกว่า)
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ได้อ่ะไรบาง
จินจิน:สาวรับใช้
เจ้าคะคุณหนูเสี่ยววาอยู่แต่ในห้องไม่ได้ออกไปไหนเลยเจ้าคะไม่น่าจะรู้อะไรเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
(รู้อะไรพวกเขาทำอะไรกัน)
นาวา:นางเอก
(ต้องระวังตัวไว้หน่อยดีกว่ายัยนี้น่ากลัวแฮ่ะ!)
นาวากลับเข้าห้องคิดว่าเธอต้องแต่งเข้าไปอยู่กับอ๋องแล้วคงไม่ได้มีปันหากับเสี่ยวหลู่จึงไม่คิดเอาความ
อีกด้านหนึ่งจวนอ๋องหลินอัน
วานหวิน
ท่านอ๋องสาวใช้ของคุณหนูเสี่ยววาส่งจดหมายมาให้
ท่านขอรับ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ฮึ อดใจรอไม่ไหวเสียแล้ว
เหรอ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
คุณหนูตระกลูเสี่ยว
หลินอันยิบจดหมายมาอ่านเนื้อหาในจดหมาย
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ดี ดี ข้าอยากรู้แล้วสินางจะมาไม้ไหน
หลินอันตอบตกลงในสัญญาแล้วให้วานหลินเอาไปส่งให้คุณหนูเสี่ยว
อ๋องหลินอัน:พระเอก
วานหลิน ส่งจดหมาย!
พบกัน..
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
อืม ๆข้าตื่นแล้ว
นาวา:นางเอก
(นี้วันที่ห้าแล้วสินะที่มาอยู่ที่โลกนี้นะ)
นาวา:นางเอก
ซูซู เจ้าอ๋องนั้นตอบจดหมายข้ารึยังนะ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูเจ้าคะ...อย่าพูดอย่างนั้นสิเจ้าคะ
สาวใช้ในเรือน
พี่ซูซูนายท่านกับมาแล้วเจ้าคะ
สาวใช้ในเรือน
นายหญิงให้มาตามคุณหนูเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
อ๋อได้ ได้ ข้าจะรีบพาคุณหนูไป
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูนายท่านกลับมาแล้วรีบแต่งตัวเถอะเจ้าคะเราต้องไปเรือนใหญ่แล้ว
นาวา:นางเอก
นายท่าน ท่านพ่อของ...
ซูซู:สาวรับใช้
เจ้าคะ ท่านพ่อของคุณ^_^
ซูซู:สาวรับใช้
โอแคน!...อะไรเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
สวยแล้วเจ้าคะ
เริ่มใส่เองเป็นแล้วนะค่ะ
นาวา:นางเอก
แน่ละสิข้าไม่ได้สอนยากสักน่อย
ซูซู:สาวรับใช้
ไปกันเถอะเจ้าคะ เดียวนายท่านจะรอนาน
นาวา:นางเอก
(ที่นี้นะเหรอ เรียกว่าห้องโถง)
นาวา:นางเอก
ซูซ ผู้ชายที่เดินมากับเสี่ยวหลู่ใครกันนะ(กระซิบ)
ซูซู:สาวรับใช้
พี่ชายคุณไงเจ้าคะ
คุณชายเสี่ยวอี๋จง(กระซิบ)
ซูซู:สาวรับใช้
นายหญิงกับนายท่านมาแล้วเจ้าค่ะ(กระซิบ)
ทุกคนพูดพร้อมกันคารวะท่านพ่อท่านแม่
นายท่าน
ลุกขึ้น ลุกขึ้นพวกเจ้านี้น่าโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว
นายท่าน
อ่าอี๋ เจ้า เมื่อไรจะมีข่าวดีสักที่แต่งงานไปเป็นเดือนแล้ว
เสี่ยวอี๋จง
ขออภัยท่านพ่อ..ลูก!
นายหญิง
เอาน่า ท่านพี่ พ่อลูกคู่นี้จะไปรีบร้อนกันใย นี้แค่เดือนเดียวเองรออีกสักน่อยเดียวหลานท่านก็มา
นายท่าน
แล้วเรื่องงานแต่งของเสี่ยววาละเจ้าจัดการไปถึงไหนแล้ว
นายหญิง
ข้าให้บ่าวเตียมการพร้อมหมดแล้วเจ้าค่ะ
นายท่าน
อืม ดี ดี เสี่ยววาเข้ามานี่สิ
นายท่าน
พ่อดีใจน่ะที่เจ้าจะได้ออกเรือนอ๋องหลินอันจะดูแลเจ้าได้ดีแน่
นาวา:นางเอก
เจ้าคะลูกก็คิดเช่นนั้น
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพ่อ พี่เสี่ยววาจะแต่งงานแล้วแล้วข้าล่ะ..ข้าก็ต้องอยู่คนเดียวนะสิ
นายหญิง
เสี่ยวหลู่เจ้าก็พูดไปเจ้าอยู่กับแม่รอองค์รัช...(หยุด)รอถึงวัยของเจ้าก็ค่อยแต่งไงลูก..
นายท่าน
เอาเถอะ..เรามากินข้าวด้วยกันดีกว่า...มา..มา.
ตระกูลเสี่ยวนั้งทานอาหารกันพร้อมน่าพร้อมตาทานเสร็จก็ต่างแยกย้ายกับเรือนนายหญิงและนายท่านออกมาก่อน ทั้งสามคนจึงเริ่งคุยกัน
เสี่ยวอี๋จง
เสี่ยววาน้องเป็นยังไงบ้าง
นาวา:นางเอก
ขะ ข้า ก็ดีเจ้าค่ะ
เสี่ยวอี๋จง
พี่อยากให้น้องรู้พี่เป็นห่วงน้องเสมอมีอะไรให้บอกพี่
นาวา:นางเอก
เจ้าคะ...ท่านพี่
เสี่ยวอี๋จง
นี่ก็ค่ำแล้วเจ้าไปพักผ่อนเถอะ
นาวา:นางเอก
^_^ข้าไปนะเจ้าคะ
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ฮึ..-_-
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
^_^ท่านพี่ท่านจะกลับแล้วรึเจ้าคะ
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
อะไรกันเป็นห่วงแต่พี่สาวไม่ห่วงข้าบางเลย
เสี่ยวอี๋จง
พี่ห่วงทั่งสองนั้นและค่ำแล้วพวกเจ้าไปพักผ่อนเถอะ
ทั่งสามแยกย้ายกันกลับห้อง
นาวา:นางเอก
ซูซู...พรุ่งนี้ข้าต้องแต่งานแล้วน่า
นาวา:นางเอก
เจ้าอ๋องบ้านั้นเมื่อไรจะตอบจดหมายข้าเนีย
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูจดหมาย..ท่านอ๋องส่งมาให้ตั้งแต่มะวานแล้วเจ้าคะข้าเห็นคุณหนูดูเหนื่อยๆแล้วก็หลับไปข้าเลยเก็บไว้ไม่ทันได้บอกนะเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ไหน ๆขอข้าดูน่อย
นาวา:นางเอก
ตกลงสินะ^_^ดีใจโว้ย...
นาวา:นางเอก
ซูซู เราไปเที่ยวข้างนอกกัน
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ถ้านายท่านรู้เข้าจะทำยังไง
นาวา:นางเอก
ไม่รู้หรอกน่าถ้าเจ้าไม่พูดข้าไม่พูดก็ไม่มีใครรู้
นาวา:นางเอก
เอางี้..เจ้าไปหาชุดผู้ชายมา
สองชุดเราจะปลอมตัวกัน
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูจะดีหรือเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ดี สิ น่าหน่าซูซูข้าอยู่แต่ในจวนข้าแค่ไปเดินเล่นเรารีบไปรีบกลับไง^_^
ซูซู:สาวรับใช้
ได้มาแล้วเจ้าคะ..
ข้าช่วยใส่นะเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
นี่ซูซูเจ้าเสร็จรึยัง
ซูซู:สาวรับใช้
มาแล้วเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
พร้อม!ป่ะกันเถอะ
ซูซู:สาวรับใช้
ไปทางประตูหลังเรือนเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
วาวๆเมืองที่นี้ดูสวยจังแฮ่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
เดินไปเลื่อยๆจะเจอตลาดเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
นี่สินะคนเยอะจัง^_^
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ระวังเจ้าค่ะ!
ตุบ นาวาเดินชนอะไรสักอย่างจนล้มลง
ไปนั้งกับพื้น
อ๋องหลินอัน:พระเอก
เจ้าเป็นไรมากไหม..
นาวา:นางเอก
ข้าไม่เป็นไร ท่านควรจะดูคนบ้างน่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
°_°(คุณหนูท่านต่างหากที่ไม่ดูทางอ่า)
อ๋องหลินอัน:พระเอก
เพื่อเป็นการขอโทษให้ข้าเลี้ยงข้าวเจ้าดีไหม..
นาวา:นางเอก
ไหนๆก็ออกมาแล้วกินฟรีนี่น่า(คิดในใจ)
นาวา:นางเอก
ได้สิ ถ้าเจ้าอยากขอโทษข้า ซูซู ไปเถอะ!^_^
อ๋องหลินอัน:พระเอก
อืม ข้าไม่เป็นไร ป่ะเถอะ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
คุณหนู! ฮึ^_^
นาวา:นางเอก
ข้า เอา อะไรก็ได้ที่อร่อยขึ้นชื่อของที่นี้เอามาให้หมด
อ๋องหลินอัน:พระเอก
เจ้าเป็นคนแถวนี้เหรอ..
นาวา:นางเอก
ข้า ข้ากับน้องชายพึ่งเคยมาแถวนี้นะ
ซูซู:สาวรับใช้
ใช่เจ้าคะ..เอ้ย ขอรับ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ท่านชื่อแช่อะไรข้าจะได้เรียกถูก
นาวา:นางเอก
ข้า ข้าชื่อหลินอัน...
น้องชายข้าชื่อหลินซู
นาวา:นางเอก
ข้าพูดอะไรผิดรึเปล่าดูคนของท่านจะโกรธไปนะ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู นั้นมันชื่อท่านอ๋องนะเจ้าคะ(กระซิป)
นาวา:นางเอก
จริงสิข้านึกชื่ออะไรไม่ออกนี่น่า(กระซิบ)
อ๋องหลินอัน:พระเอก
เชิญคุณชาย
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ชื่อของท่านเหมือน....
นาวา:นางเอก
อ๋อ อ๋อ แค่ชื่อเหมือนนะแค่เหมือน^_^
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ดูท่าท่านจะไม่เคยเห็นท่านอ๋องสินะ
นาวา:นางเอก
ไม่อะ ข้าพึงมาที่นี่ไม่รู้จักใครหลอก(กินไปด้วยพูดไปด้วย)
นาวา:นางเอก
แคร่กๆ น้ำ น้ำ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณ..°_°เออพี่ท่านค่อยๆทานสิ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
หวังว่าอาหารคงจะถูกปากท่าน
นาวา:นางเอก
ถูกสิ ถูก เจ้าลองดูสิอร่อยมากนะ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
^_^ท่านทานเถอะข้าตั้งใจเลี้ยงท่านนะ
นาวา:นางเอก
อืมข้าอิ่มแล้วละ เออ เจ้าชื่ออะไรละไว้คราวน่าข้าจะได้เลี้ยงท่านบาง
อ๋องหลินอัน:พระเอก
ข้า อันข้าชื่ออัน
นาวา:นางเอก
อัน ชื่อดี ฮ่าฮ่า
นาวาตบไหล่เขาเบาๆหลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ
อ๋องหลินอัน:พระเอก
วานหลินเจ้าไปสืบดูทีสองคนนั้นเปฺ็นใคร
นาวา:นางเอก
โอ้ย อิ่มจังตังอยู่ครบ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูทำไมถึงตั้งชื่อหลินอันละเจ้าคะถ้าชายคนนั้นรู้จักกับท่านอ๋องขึ้นมาละเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
เรื่องมันผ่านไปแล้วน่า
ข้าคิดอะไรไม่ออกนี่น่า
อีกอย่าเขาก็ไม่ว่าอะไรแสดงว่าไม่มีอะไรไง
จินจิน:สาวรับใช้
คุณหนูเจ้าคะคุณหนูเสี่ยววาออกไปค้างนอกเจ้าคะ
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ฮึ..ท่านพี่นะท่านพี่หาเรื่องให้ข้าสนุกอีกแล้วสิน่า
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
จินจิน ไปหาท่านแม่กันเถอะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
