ซินซินผู้ที่มีใบหน้างดงามเธอเกิดมาด้วยกองเงินกองทองและเกิดมาพร้อมกับคำสาปโดยผู้ที่สาปนั้นเป็น ผู้เฒ่าในหมู่บ้านที่เธอเติบโต เธอสามารถมีอายุได้30ปีเท่านั้น

มีเพียง4คนเท่านั้นที่รู้เรื่องราวเหล่านี้ นั่นก็คือแม่ พ่อ ซินซิน และผู้เฒ่าเท่านั้น ไม่มีใครแก้คำสาปเหล่านี้ได้นอกจากผู้เฒ่า แต่ไม่นานนัก ผู้เฒ่าก็ได้หายตัวไปอย่างลึกลับ และแม่ของซินซินก็ได้ตายจากโลกนี้ไปเมื่อตอนที่เธออายุ5ขวบ พ่อของเธอพยายามที่จะแก้คำสาปนี้แต่มันไม่เป็นผล

ย้อนไปเมื่อเธออายุ11ขวบ

เธอเพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเธอเองนั้นชอบเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเข้าแล้ว และเขาคนนั้นก็เป็นคนฮอตด้วยสิ เขาเป็นคนที่หล่อตรงสเปคของผู้หญิงทุกคนในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เขาคนนั้นชื่อ"บาส"

รู้สึกสงสารเธอเลยจริงๆ

ซินซิน: ฉันชอบเขาได้ไงนะทั้งที่รู้ว่า"มันเป็นไปไม่

ได้"

ตลอดระยะเวลาที่เธอชอบเขามา1 ปีเต็มๆ วันหนึ่งใน

ช่วงใกล้จะปิดเทอม ซึ่งพวกเขาอาจจะไม่ได้เจอกันอีก ในวันนั้นเธอพยายามหาโอกาสที่จะบอกตรงๆกับเขา แต่ก่อนที่เธอจะสารภาพรัก เธอไปหาคำปรึกษาจากเพื่อนๆของเธอ และเรื่องราวที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ซินซิน: เพื่อนๆ คือฉันมีเรื่องจะบอก

วิว: ฉันก็มีเหมือนกัน

เพื่อนๆ: เธอสองคนมีอะไรกันเนี่ย อยู่ดีๆก็มีเรื่องจะ

บอกพวกเราพร้อมกันเลย

วิว: มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกนะ ฉันแค่จะมา

ปรึกษาพวกเธออะ

วิว: เธอพูดก่อนสิซินซิน

ซินซิน: เธอพูดก่อนเถอะ ฉันรอได้

วิว: โอเคๆ

วิว: คือว่า.... ฉันชอบบาสอะ ฉันควรไปสารภาพกับ

เขายังไงดี พวกเธอช่วยฉันหน่อยสิ

ในตอนนั้นเธออึ้งไปเลย เธอเพียงได้แต่คิดในใจ

"ฉันไม่คิดว่าฉันและเพื่อนสนิทจะชอบผู้ชานคนเดียวกัน แต่ก็ช่างเถอะ เรื่องผู้ชายฉันหาใหม่ได้ แต่เพื่อนคนนี้ฉันทิ้งไม่ได้ ฉันขอแอบชอบเขาเงียบๆคนเดียวดีกว่า"

เธอเพียงแค่คิดเท่านั้น แต่แววตาของเธอบ่งบอกชัดเจนว่าเธอนั้นรู้สึกเศร้าขนาดไหน

เพื่อนๆ: แล้วเธอล่ะ มีอะไรจะบอกพวกเรา

ซินซิน: ฉันลืมแล้วอะว่าจะพูดอะไร มัวแต่ฟังเรื่องราว

ดีๆของวิว

วิว: เธอนี่ขี้ลืมไม่เปลี่ยนเลยนะ

เพื่อนๆ: ทำไมเธอทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่สบายหรือ

เปล่า ไปห้องพยาบาลมั้ย

ซินซิน: เปล่าๆ ฉันไม่ได้เป็นไร ฉันแค่รู้สึกว่าห้องนี้มัน

อากาศร้อนมากเลยอะ

ทำไมพวกเธอไม่เปิดพัดลมเนี่ย

เพื่อนๆ: ก็ตอนแรกมันก็ไม่ได้ร้อนไง แต่พอเธอพูดพวก

เราก็เริ่มรู้สึกร้อนละ

"แย่จริงทำไมโชคชะตาใจร้ายกับฉันอย่างนี้นะ ถ้าคนอื่นชอบบาสฉันจะไม่คิดเสียใจอะไรเลย แต่นี่เพื่อนสนิทฉันทั้งคนนะ แถมยังชอบผู้ชายคนเดียวกันอีก เพราะอะไรกันนะ? "

ในตอนนี้เธออายุ 27 ปี ความสวยสง่า และเยือกเย็นของเธอทำให้ผู้ชายทั้งหลายอยากได้เธอมาครอบครอง ที่น่าแปลกคือในขณะที่ผู้คนแต่งงานก่อน25ปี แต่ก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยมีคู่ชีวิตเลย

เธอเป็นประธานบริษัท จบการศึกษาปริญญาโทจากต่างประเทศ รุ่นพี่ที่เป็นหุ่นส่วนเขาแอบชอบเธอมานานแต่เธอก็ไม่เคยสนใจเขาแม้เขาจะหน้าตาหล่อเหลาและรวยมหาศาล

"ซินซิน"

จู่ๆ ก็มีเสียงที่เธอคุ้นเคย ตะโกนเรียกเธอดังกึกก้อง เธอหันกลับไปพบว่าเสียงนั้นเป็นเสียงเพื่อนสมัยประถมศึกษา รอยยิ้มที่มีความสุขที่ได้เจอกับคนที่คุ้นเคย

"นายมาได้ไงเนี่ย"

เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล อ่อนโยน ยากนักที่เธอจะพูดแบบนี้ แม้แต่ในที่ทำงานก็ไม่เคย

"เดินมาไง"

ชายหนุ่มตอบไปอย่างกวนๆ

"นายนี่นิสัยไม่เปลี่ยนเลยนะ"

พวกเธอคุยกันได้ไม่นานรุ่นพี่ที่แอบชอบซินซินก็มาถึง

เขาครุ่นคิดไปพักใหญ่แล้วถามซินซิน

"ผู้ชายคนนี้คือใครหรอ"

รุ่นพี่ไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี่มาก่อน แต่ก็ไม่คิดว่าซินซินจะสนิทกับเขาขนาดนี้ ซินซินที่ไม่อยากให้รุ่นพี่แอบชอบเธอ เธอจึงคิดแผนออกมา ถึงแม้จะไม่เคยเตรียมการไว้ก็เถอะ

"เขาชื่อหลี่จวิน แฟนฉันเอง"

หลี่จวินไม่รู้ว่าเธอจะเล่นอะไรกันแน่ ในใจเขาคิดสงสัย แต่กลับไม่ถามเธอตรงๆ ได้เพียงแต่เล่นตามน้ำไป เพราะเขากลัวว่าซินซินจะเสียหน้า

รุ่นพี่คิดว่าเธอนั้นโกหกเพราะตั้งแต่ที่เขาได้รู้จักกับเธอยังไม่เคยเห็นเธอมีแฟนเลย "พวกเธอเป็นแฟนกันจริงๆหรอ?" แม้ว่าเขาจะถามไปกี่ครั้ง ซินซินก็ได้เพียงตอบประโยคเดิม "พวกเราเป็นแฟนกันจริงๆ" เพื่อที่จะได้รู้ความจริงจากถังซิน รุ่นพี่จึงให้ซินซินพิสูจน์โดยการจูบต่อหน้าเขา ทุกอย่างที่เขาคาดหวังไว้พังทลายลง ซินซินไม่รีรอจูบหลี่จวินต่อหน้าเขาทันที

"ฉันจูบเขาให้นายดูแล้ว ทีนี้นายเชื่อได้แล้วนะ"

เขารีบเดินออกไปทันทีแม้ในใจเขาจะไม่เขื่อก็ตาม

"ทำไมเธอต้องทำอย่างนี้ด้วยเนี่ย" หลี่จวินถามด้วยความสงสัย แต่ส่วนตัวเขาเองก็แอบชอบซินซินด้วยเหมือนกัน การจูบของเขาทั้งสองคนนั้นทำให้ใจของหลี่จวินเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะไม่เคยได้จูบใครมาก่อน

ท่าทีของซินซินต่างจากเดิม ร่างกายร้อนรุ่มที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน "แล้วนายชอบมันมั้ย" ซินซินถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน "...." หลี่จวินไม่คิดว่าเธอจะพูดประโยคนั้นออกมา เธอดันจูบแลกลิ้นอันนุ่มนิ่มกับเขาอีกครั้ง

ทุกคนที่อยู่ในออฟฟิศเป็นพวกเขาสองคนจูบกันอย่างเร่าร้อน "ฉันไม่คิดเลยนะว่าจูบของท่านประธานจะเร่าร้อนขนาดนี้ ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะชอบผู้หญิงด้วยกันซะอีก" พนักงานต่างพูดออกไป ไม่มีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้

"นี่ซินซิน!! เธอจะจูบฉันอีกทำไมห่ะ"

"ผ้าม่านก็ไม่ยอมปิด คนเห็นกันหมดละ"

"งั้นก็ดีนะสิ จะได้ไม่ต้องมีใครมาจีบฉันอีก"

"แล้วนายก็ฝึกให้ชินนะ เพราะฉันต้องการให้นายมาเป็นแฟนฉัน"

"แล้วทำไมผมต้องทำด้วยเนี่ย"

"นายเป็นเพื่อนฉันนะ นายต้องช่วยฉันสิ"

ที่แท้ซินซินก็คิดกับหลี่จวินแค่เพื่อนสินะ ชั่งตรงข้ามกับการกระทำของเธอเสียจริง

"เพื่อน? เพื่อนที่ไหนเขาจูบแลกลิ้นกัน?"

"เอาเถอะน่า~ ช่วยฉันหน่อยนะ"

"เธอไม่กลัวว่าฉันจะคิดเกินเพื่อนหรอซินซิน?"

"ถ้าฉันได้นายเป็นแฟนจริงๆ ก็ดีกว่าไปเป็นแฟนกับรุ่นพี่ของฉัน"

"แต่ก็นายเป็นได้แค่เพื่อน มากสุดก็ได้แค่เพื่อนร่วมเตียง"

"งั้นเรามาเป็นเพื่อนร่วมเตียงกันเดี๋ยวนี้เลยมั้ย"

บ้าจริงนี่เธอพูดอะไรออกไปเนี่ย เธอทำให้หลี่จวินคิดจริงจังกับเธอแล้วสิ

"ฉันก็แค่พูดเล่นเฉยๆ นายคงไม่คิดจริงจังหรอกนะ"

"ไม่รู้สิ" หลี่จวินยิ้มเล็กน้อย

"ถ้าซินซินอยากจะให้ผมเป็นแฟน งั้นผมเป็นให้ก็ได้ แต่คืนนี้ผมไปพักบ้านคุณนะ"

"แล้วทำไมนายต้องไปพักบ้านฉันด้วย?"

"เพื่อความสมจริงไง"

"ก็ได้ๆ"

ซินซินไม่รู้จะทำยังไงทำได้เพียงตอบรับหลี่จวิน แม้ว่าเธอจะไม่อยากให้เขาไปอยู่บ้านของเธอก็ตาม

ในขณะที่ทุกคนกลับบ้านแล้ว ซินซินที่ยังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เอกสารเต็มไปหมด แทบจะไม่เหลือที่ว่างบนโต๊ะ

ก๊อกๆ!! "ท่านประธานคะ คุณหลิวหยางโทรมาค่ะ"

"เขาบอกว่าไง"

"คุณหลิวหยาง บอกว่าให้รีบกลับบ้านค่ะ เขาหิวมาก"

"ช่วยบอกเขาให้หน่อยนะคะ ว่าอีกสักพักฉันจะกลับไป ฉันขอเคลียร์งานก่อน"

"ได้ค่ะ"

"คุณหลิวหยางที่เลขาพูดถึงเมื่อกี้คือใครหรอ?" นี่เธอมีผู้ชายอยู่ที่บ้านหรอเนี่ย ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเขาคือใคร

"ถ้านายไปถึงบ้านฉัน นายก็จะรู้เอง"