ณ วังจางเหว่ย

EP1.

ฮ่องเต้:สั่งเนรเทศองค์หญิงเธียนเธียออกจากราชวัง(เหตุผลเพราะเธียนเธียถูกพระสนมใส่ร้ายว่าคิดกระบท)

ฮองเฮา:ได้โปรดให้อภัยเธียนเธียด้วยเถอะ นางมิได้คิดกระบทแต่อย่าใด

พระสนม:ฮ่องเต้ทรงเนรเทศองค์หญิงเธียรเธียได้ยังชายแดนเถอะเพคะ

นางจะคิดกระบทจริงๆนะเพคะ

ฮ่องเต้:ข้าจะให้องค์หญิงเธียนเธียไปยังขายแดน

เธียนเธีย:เสร็จพ่อ ลูกมิได้คิดกระบทนะเพคะ😞

ฮ่องเต้:ทหารส่งตัวนางไป!

—เธียนเธียถูกส่งไปอยู่ชายแดนนานนับปี—

วันหนึ่ง ฮ่องเต้ทรงพระประชวน แต่ยังไม่มีผู้สืบทอดบัลลังก์ เลยสั่งให้แม่ทัพให้เข้าเฝ้า แล้วทรงตรัสว่า.. ให้ลูกชายของเจ้าสมรสกับลูกสาวของข้าที่ตอนนี้อยู่ชายแดนให้ตามนางกลับมาอภิเษกสมรสซะ ท่านแม่ทัพตอบตกลง

ส่งเกวียนไปรับองค์หญิงกลับมาได้

—ถึงที่หน้าวัง—

เธียนเธีย:ข้าจะไปเข้าเฝ้าเสร็จพ่อ

ฮ่องเต้:เธียนเธีย พ่อขอะไรเจ้าอย่างหนึ่งได้หรือไม่

เธียนเธีย:ได้สิเพคะ เสร็จพ่อจะขออะไรลูกจะทำให้

ฮ่องเต้:เจ้าจงอภิเษกสมรสกับลูกแม่ทัพใหญ่ได้หรือไม่ พ่อขอเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย

เธียนเธีย:ได้สิเพคะเพื่อเสร็จพ่อ

ฮ่องเต้:พ่อขอบคุณเจ้ามาก พน.พ่อจะหาเริกยามงามดี

เธียนเธีย:มันเร็วจังเพคะ

ฮ่องเต้:ก็ต้องเร็วอยู่แล้ว พ่อจักตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้

—วันถัดมาทุกคนรวมกันที่ท้องพระโรง และได้หาเริกงาม—

เป็นครั้งแรกที่เธียนเธียได้เห็นเห็นใบหน้สอันหล่เหลาของลูกแม่ทัพใหญ่

เขาคนนั้นมีนามว่า เจี๋ยวหัว

—รูปลักของเขาช่างงามสง่า—

—และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่เจี๋ยวหัวได้เห็นเธียนเธียครั้งแรก—

—ผ่านไปไม่นานทั้งคู้ก็ได้สมรสกัน—EP2

—ทุกอย่างดูเป็นไปอย่างราบรื่น—

วันเข้าหอ

เจี๋ยวหัว:ท่านงานกว่าหญิงใดที่จ้าเคยเจอมาในยุทธภพนี้

เธียนเธีย:ไม่ขนาดนั้นหรอกข้าก็เหมือนจริงทั่วๆไป

เจี๋ยวหัว:คืนนี้จะทำอะไรดีละ เราต้างก็ไม่ได้สมัครในงานนี้อยู่แล้ว

เธียนเธีย:ข้าอยากนอนแล้ว

เจี๋ยวหัว:เดี๋ยวสิ ฮ่องเต้บอกว่าต้องการทายาทมาสืบทอดไม่ใช่หรอ

เธียนเธีย:เจ้าหมายถึงอะไร

เจี๋ยวหัว:ก็หมายถึงเราต้องมีทายาทไง

เธียนเธีย:เจ้าพูดบ้าอะไรข้ายังไม่พร้อมเลย

เจี๋ยวหัว:แต่เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ

เธียนเธีย:ไม่มีทาง ฉันจะไม่ทำ

เจี๋ยวหัว:แต่ฮ๋องเต้กำลังประชวน เราต้องมีทายาทให้ท่านก่อนที่จะสายไป

เธียนเธีย:ข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ข้ากับท่านต่างก็ไม่ได้รักกัน

เราต่างถูกคลุมถุงชน

เจี๋ยวหัว:แต่เราก็รองทำความรู้จัก ทำความเข้าใจกันได้

เธียนเธีย:ข้าว่าเราไปไว้คุยกันวันหลังดีกว่าข้าอยากจะนอน

เจี๋ยวหัว: ท่านจะหนีกันดื้อๆไม่ได้นะ ตื่นมาก่อนสิ

เธียนเธีย: ข้าจะนอน เจ้าอย่ามาเซ้าซี้ข้าสิ ท่านก็ไปนอนได้แล้ว

เจี๋ยวหัว:ได้แล้วพรุ่งนี้เจ้าต้องกลับมาคุยกับข้า..

—เช้าวันต่อมา—

เจี๋ยวหัว:ตื่นแล้วหรอ

เธียนเธีย:ใช่

เจี๋ยวหัว:ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันไหม

เจี๋ยวหัว:ไปไหนดีละ

เธียนเธีย:เดี่ยวข้าพาเจ้าไปเอง

เธียนเธีย:ตามข้า

เธียนเธีย:ถึงแล้ว สวยไหม

เจี๋ยวหัว: สวยดีนิ เจ้าชอบมาที่นี่หรอ?

เธียนเธีย:ใช่ ตอนเด็กก่อนถูกเนรเทศข้าชอบมานั่งเล่นตรงนี้

เจี๋ยวหัว: ข้าขอถามเจ้าเรื่องหนึ่งได้หรือไม่

เธียนเธีย:เรื่องอะไรหรอ

เจี๋ยวหัว:ตอนนี้ฮ่องเต้กำลังประชวรหนัก พระองค์ทรงอยากให้เราทั้งคู่มีลูกด้วยกัน แต่หากเราไม่ได้รักกันจะทำเช่นไร

เธียนเธีย:ข้าว่าเรามาตกลงทำสัญญากันดีกว่า

เจี๋ยวหัว:สัญญาอะไร

เธียนเธีย: ข้อ1เจ้าจะไม่ล่วงเกินข้า ไม่ว่าจะจับมือ หอมแก้ม จูบ แล้วก่อนอื่นไปจนกว่าข้าจะอนุญาต

ข้อ2เจ้าต้องนอนคนละเตียงกับข้า

ข้อ3 เจ้าต้องทำถามกฎที่ข้าบอกไป

กฎของข้ามี3ข้อ

เจี๋ยวหัว:ข้อตกลงอะไรกัน ทำแบบนี้แล้วเราจะมีหลานให้ฮ่องเต้เมื่อไหร่กัน ท่านยิ่งชราลงทุกวัน

เธียนเธีย:ข้ายังไม่อยากมีลูกซักกะหน่อย เจ้าจะรีบไปทำไมกันเราพึ่งแต่งงานกันไปได้ไม่นาน

เจี๋ยวหัว: ข้าไม่ตกลงทำสัญญา

เธียนเธีย:ไม่!เจ้าต้องทำตาม

เจี๋ยวหัว:ข้าไม่ทำ(เดินออกไป.)

เธียนเธีย:เจ้าไปไหน~

เธียนเธีย:รอข้าด้วย

เจี๋ยวหัว:ตามเองสิ

—ตอนกลางคืนมีการจัดงานเทศกาล—

เจี๋ยวหัว:จะไปงานเทศกาลกับข้าไหม

เธียนเธีย:เทศกาลหรอ ไปๆไปสิ ข้าอยากไป

เจี๋ยวหัว:ไปๆไปกับข้า ..จับมือเธียนเธีย..

เธียนเธีย: ว้าว.งานใหญ่โตมาก นานมากแล้วที่ข้าไม่ได้มางานเทศกาลแบบนี้

เจี๋ยวหัว:...มองเธียนเธียแล้วยิ้มตาม....

เธียนเธีย:เจ้าจะมองข้าทำไม

เจี๋ยวหัว:ใครมองเจ้า ข้ายังไม่ได้มองเจ้าเลย ข้ามองโคลมลอยต่างหาก

เธียนเธีย:ให้มันแน่

เธียนเธีย: ไปทางนั้นกันข้ายังไม่เคยไปเลย ตรงนั้นน่าจะสวยน่าดู ไปสิ

เจี๋ยวหัว: .....จับมีพาเธียนเธียไป.....

เธียนเธีย:ว้าว.มันสวยมาก ข้าอยากให้มีงานแบบนี้ทุกวันจ้าจะมาทุกวันเลย

เจี๋ยวหัว:เจ้าอยากไปปล่อยโคลมลอยไหม ข้าจะพาไป

เธียนเธีย:ไปสิๆ ข้าอยากไป

เจี๋ยวหัว:ได้โคลมมาแล้ว ปล่อยด้วยกันนะ

เธียนเธีย:ข้าจะอธิษฐานในใจ

เจี๋ยวหัว:อธิษฐานเลย

เธียนเธีย:(ในใจ. ข้าขอให้เจี๋ยวหัวรักข้าบ้าง ลึกๆแล้วในใจข้าก็ตกหลุมรักเขาอยู่เหมือนกัน)

เจี๋ยวหัว:(ข้าขอให้เธียนเธียรักข้าบ้าง ข้าก็รักนางเช่นกัน)

เธียนเธีย:เจ้าขอพรว่าอะไรหรอ

เจี๋ยวหัว:ข้าขอพรให้เจ้าโดนข้าแกล้งทุกๆวันไงหละ

เธียนเธีย:นี่เจ้า!

เจี๋ยวหัว:แล้วเจ้าละ อธิษฐานว่สอะไร

เธียนเธีย:ข้าขอให้เจ้าโดนข้าแกล้งกลับทุกวัน

เจี๋ยวหัว:ฝันไปเถอะไม่มีทาง

เจี๋ยวหัว:เจ้าอยากกินอะไรก่อนกลับไหม

เธียนเธีย:ข้าอยากกินพุทราเชื่อม

เจี๋ยวหัว:ได้สิข้าจะพาไป

—หน้าร้านพุทราเชื่อม—

เธียนเธีย:พ่อค้าเอาพุทรา2ไม้

พ่อค้า:ได้เลยๆ

เธียนเธีย:เจ้าจ่ายเงินนะ

เจี๋ยวหัว:ได้อยู่แล้ว.เท่าไหร่พ่อค้า

พ่อค้า:10หยวนครับ

เจี๋ยวหัว:...หยิบเงินจ่าย...

เจี๋ยวหัว:ไปกลับจวนได้แล้วค่ำแล้ว

เธียนเธีย:อืมๆ

—เดินกลับจวน—