สิ่งสุดท้าย
แนะนำตัวละคร
ไป๋เยว่ซือ
นางเอก: ไป๋เยว่ซือ
ตำแหน่ง: เทพสูงสุด
(เทพแห่งจันทรา)
ฐานะ : ลูกลี่เวย ลูกคนโต ปกปิดพลังที่แท้จริง
นิสัย : เย็นชา รักสนุก ชอบอิสระ ฉลาด เก่ง
จิ้นหย่ง
มือขวานางเอก: จิ้นหย่ง
ตำแหน่ง : เทพสวรรค์ ขั้นแรก
ฐานะ : ลูกน้องนางเอก องครักษ์ ผู้ช่วย
นิสัย : ห่วงน้องไม่แสดงออก ซื่อสัตย์ เก่งด้านต่อสู้
หมิ่นเหวิน
มือซ้ายนางเอก: หมิ่นเกวิน
ตำแหน่ง : เทพนภา ขั้นกลาง
ฐานะ : ลูกน้องนางเอก ผู้ช่วย สาวใช้ น้องสาวจิ้นหย่ง
นิสัย : เคารพนางเอก เก่งด้านบุ๊น ไม่ชอบต่อสู้
เฟยเทียนเหว่ย
พระเอก : เฟยเทียนเหว่ย
ตำแหน่ง : เทพสูงสุด (เทพแห่งพระอาทิตย์)
ฐานะ : เทพผู้ดูแลเหล่าเทพ เป็นที่หมายปองของนางสวรรค์
นิสัย : ฉลาด กึ่งเย็นชา
เก่งทั้งบุ๊นและบู๊
รักนางเอกมากจนโง่
คลั่งรัก เจ้าเล่ห์
หยางเฉิน
มือขวาพระเอก: หยางเฉิน
ตำแหน่ง : เทพสวรรค์ ขั้นแรก
ฐานะ : ลูกน้องพระเอก องครักษ์ คนสนิท
นิสัย : ซื่อสัตย์ เคารพพระเอก เอือมละอากับการกระทำของพระเอกบางครั้ง
อิงหลง
สัตว์เทพ : อิงหลง
ตำแหน่ง: สัตว์เลี้ยงพระเอก (มีสติปัญญา)
ฐานะ : อดีตสัตว์ทั้ง 4 ที่สวรรค์กลัว
นิสัย : ปรับตัวเก่ง ละอายกับการกระทำพระเอกบางครั้ง เคารพพระเอก
ลี่เวย
ตัวร้าย : ลี่เวย
ตำแหน่ง : เทพนภา ขั้นสุดท้าย
ฐานะ: พ่อนางเอก รักลูกไม่เท่ากัน ทะเยอทะยาน
นิสัย: เจ้าเล่ห์ ฉลาด เหลี่ยม โลภ ลำเอียง หลอกใช้เก่ง
คนเขียนเองจ้า
ขออธิบายเรื่องลำดับพลังนิดนึ่งค่ะ
พ่อที่เย็นชา
สาวใช้
คารวะคุณหนูใหญ่ นายท่านเรียกพบเจ้าค่ะ
ไป๋เยว่ซือ
เข้าใจแล้ว
คิดในใจ(เหตุจึงเรียกพบข้า)
ไป๋เยว่เดินตามสาวใช้ไปตำหนักใหญ่
สาวใช้
นางคือบุตรสาวคนโตของนายท่าน
สาวใช้
บุตรสาวอะไรกัน! ข้าได้ยินมาว่า นายท่านไม่เห็นนางเป็นบุตรด้วยซ้ำ ทั้งยังให้นางไปอยู่ตำหนักแยก
สาวใช้
เพราะว่านางฝึกฝนไม่ได้ จึงอยู่แค่เทพระดับ2น่ะสิ
สาวใช้
อย่างมากก็คงเป็นคุณหนูผู้ตกอับ ไร้ประโยชน์
ไป๋เยว่หันมามองด้วยสายตาเย็นชา
สาวใช้
นายท่าน ข้าพาคุณหนูใหญ่มาพบแล้วเจ้าค่ะ
เปิดประตูเดินเข้าไป
รายงานแก่ผู้เป็นนาย
ไป๋เยว่ซือ
ไป๋เยว่คำนับท่านพ่อ
ลี่เวย
ใครให้เจ้าเรียกข้าว่า พ่อ
ลี่เวย
ข้าเรียกเจ้ามาเพราะต้องการให้เจ้าแต่งงานแทนน้องเจ้า
ไป๋เยว่ซือ
อีกฝ่ายคือผู้ใดเจ้าค่ะ
ไป๋เยว่ ตกใจเมื่อได้ยินชื่อฝ่าย
ไป๋เยว่ซือ
อึก! หากข้าตอบไม่ละเจ้าค่ะ
เศษถ้วยชาโดนหน้าไปเยว่เลือดไหล
ลี่เวย
เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก!!
ลี่เวย
เอาเถอะ ข้าจะนัดเขามาดูตัวก่อน ที่เหลือเจ้าก็เลือกวิธีเอาเอง
ลี่เวย
ข้าไม่อยากอารมณ์เสียเพราะเจ้า
หมิ่นเหวินที่อยู่ในห้องจึงเอ่ยถามไป๋เยว่
หมิ่นเหวิน
คุณหนูเป็นอะไรไหมเจ้าค่ะ!!
ไป๋เยว่ซือ
ข้าไม่เป็นเป็นไรแค่แผลเล็กน้อย
ไป๋เยว่ซือ
แล้วเจ้ามาที่นี่ทำไม
หมิ่นเหวิน
ข้ารับรู้ได้ว่าคุณหนูเจ็บเจ้าค่ะ
ไป๋เยว่ซือ
แล้วมีใครเห็นหรือไม่
หมิ่นเหวินจึงหยิบยามาทาให้ไป๋เยว่
หมิ่นเหวิน
นายท่านไม่น่าทำแบบนี้กับคุณหนูเลย
ไป๋เยว่มองด้วยสายตาน่ากลัว
หมิ่นเหวินรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน
หมิ่นเหวิน
ขออภัยเจ้าค่ะ!!
ไป๋เยว่ซือ
(เมื่อก่อนตอนที่ท่านแม่อยู่ท่านพ่อใจดีกับข้ามากกว่านี้นิ)คิดในใจ
ไป๋เยว่ซือ
เรื่องที่ข้าฝากเจ้าทำไปถึงไหนแล้ว
หมิ่นเหวิน
ทุกอย่างเรียบร้อยดีเจ้าค่ะ
ไป๋เยว่ซือ
ดี!! ข้าฝากอีกเรื่อง
ไป๋เยว่ซือ
ท่านพ่อจะให้ข้าแต่งงานแทนน้องข้า เจ้าจงทำให้มันยกเลิกซะ
ไป๋เยว่ซือ
หาเหตุผลเหมาะๆ ล่ะ อย่าให้จับได้
ไป๋เยว่ซือ
ส่วนวันดูตัวข้าจัดการเอง
ลี่เวย
หึ! ไป๋เยว่เจ้าคนไม่รักดี กล้าคิดปฏิเสธคำสั่งข้า
ลี่เวย
หากตอนนั้นไม่ใช่เพราะแม่นางมีประโยชน์ข้าคงไม่แต่งกับหญิงต่ำต้อยเช่นนางหรอก!!
ลี่เวย
ยังไงซะ ตอนนี้ไป๋เยว่ก็ยังใช้งานได้อยู่
คนเขียนเองจ้า
สนุกไม่เอ่ย? อย่าพึ่งเลิกอ่านนะ
คนเขียนเองจ้า
ทุกคนคิดว่านางเอกเราจะทำอะไร
คนเขียนเองจ้า
ต่อจากนี้ถ้ามี(.....)คือคิดในใจนะ
คนเขียนเองจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน😘😘
พบกันครั้งแรก
สามวันหลังจากนั้นลี่เวยก็ได้นัดพบกับโจวเฉิน โดยที่ปล่อยให้เป็นหน้าของแม่สื่อ
โจวเฉินและบุตรชายที่นั่งอยู่ในโถงรับแขกตำหนักใหญ่
จิบชาพลางรอแม่สื่อทั้งสองเริ่มหน้าที่
ระหว่างนั้นทุกอย่างก็ได้พร้อมเพียง แม่สื่อจึงเริ่มพิธีการ โดยที่ไป๋เยว่ยังไม่มา
แม่สื่อฝ่ายชาย
ข้าเป็นแม่สื่อฝ่ายชาย ด้วยสัญญาเก่า ข้าผู้เป็นแม่สื่อมาทำหน้าที่ตามสัญญาที่ได้ให้มั่นหมายไว้ จึงอยากจะสู่ขอบุตรีของท่านลี่เวย มาเป็นสะใภ้ตระกูลโจวเฉิน
แม่สื่อฝ่ายหญิง
ข้าเป็นตัวแทนของนายท่านลี่เวย ทำหน้าที่เป็นแม่สื่อ ก่อนอื่นข้าต้องขอบคุณอย่างยิ่งที่พวกท่านยังจำสัญญาได้ บุตรีของท่านลี่เวยยังอ่อนประสบการณ์อยู่และบกพร่องบ้าง ข้าจะทำการสั่งสอนให้นางเป็นกุลสตรี ขอท่านโปรดพิจารณาก่อน
แม่สื่อฝ่ายชาย
บกพร่องเยี่ยงไรกัน ข้าได้ยินมาว่าบุตรีท่านลี่เวยเก่งงานบ้านงานเรือนยิ่งหนัก
แม่สื่อฝ่ายหญิง
หากท่านกล่าวเช่นนั้น ข้าเองก็วางใจ
แม่สื่อฝ่ายชาย
เช่นนั้น ถือว่าเป็นอันตก ละ ง!!
ขณะนั้นเองไป๋เยว่ก็เดินก้าวเข้ามา จนแม่สื่อตกใจ
ไป๋เยว่ซือ
แม่สื่อ เหตุใดท่านจึงรีบร้อนเล่า ข้าพึ่งมาถึงเองนะ
แม่สื่อที่ลี่เวยส่งมา(เหตุใดนางจึงมาในจังหวะที่สำคัญเยี่ยงนี้)
(หากข้าทำงานไม่สำเร็จละก็ไม่รู้ว่าท่านผู้นั้นจะจัดการข้าเยี่ยงไร ข้าต้องหาโอกาส)
ไป๋เยว่ซือ
ขออภัย ท่านโจวเฉินและบุตรชายของท่านด้วย ที่ข้ามาช้า
โจวเฉิน
เจ้าคือใครกัน! จึงเข้ามาอย่างไร้มารยาท
ุถึงแม้จะกล่าวเสียงราบเรียบแต่ก็เคืองอีกฝ่ายไม่น้อย
ไป๋เยว่ซือ
ข้าต้องขออภัยอีกครั้ง ข้าคือบุตรีของลี่เวยเจ้าค่ะ
ไป๋เยว่ซือ
ในเมื่อข้าเป็นผู้แต่งออกไป ข้าย่อมกลัวไม่มีความสุข
ไป๋เยว่ซือ
เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับข้าโดยตรงข้าจึงอยากออกความเห็นเจ้าค่ะ
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เจ้าเป็นหญิง! จะออกความเห็นได้อย่างไรเล่า!!
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เป็นหญิงก็อยู่เฉย ๆ คอยปรนนิบัติสามีก็พอ ทั้งยังมีทรัพย์สมบัติให้ใช้อีก เจ้าไม่พอใจอันใดรึ !
เฉินหมิงกล่าวล่วงเกินอีกฝ่ายและเย้ยหยัน ทั้งยังว่าอีกฝ่ายอย่างอ้อม ๆ
เฉินหมิงลุกขึ้นเดินมาหาตรงหน้าอีกฝ่าย
ไป๋เยว่ซือ
ใช่เจ้าค่ะ ข้ามิพอใจ
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เจ้าไม่พอใจเรื่องอันใดเล่า
เฉินหมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ พร้อมยื่นมือไปจับปลายผมอีกฝ่ายมาเล่น และกำลังจะหอมปลายผมในมือ
ไป๋เยว่กล่าวด้วยเสียงราบเรียบและไม่เกร่งกลัว
ไป๋เยว่ซือ
ข้าว่าคงไม่ใช่แค่ข้าที่ไม่มีมารยาท
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เจ้าว่าเช่นไรนะ
ไป๋เยว่ซือ
ข้าบอกว่าบุตรชายโจวเฉินไม่มีมารยาท ดูจากการกระทำเมื่อครู่แล้ว ท่านไม่คู่ควรกับข้า
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เจ้า!!
โจวเฉินจึงกล่าวขึ้นด้วยความเคืองที่เก็บไว้ไม่อยู่
โจวเฉิน
เจ้าจักไม่ประเมินตนเองสูงไปรึ
ไป๋เยว่ซือ
อาจไม่ใช่ข้าที่สูงไป แต่เป็นพวกท่านที่ต่ำตม
บุตรชายโจวเฉิน: เฉินหมิง
เจ้า!!!!
โจวเฉิน
ดี!! จากนี้ตระกูลเจ้าถือว่าเป็นศัตรูกับข้า
ไป๋เยว่ไม่ใส่ใจกับคำพูดอีกฝ่าย เพราะตอนนี้นอกจากหมิ่นเหวินกับจิ้นหย่ง นางก็ไม่มีผู้ใดแล้ว
โจวเฉินและบุตรชายเดินออกไปด้วยความโกรธ
ภายใต้สายตาของอีกคนที่ดูอยู่ข้างนอก
เฟยเทียนเหว่ย
(นางช่างน่าสนใจยิ่งหนัก)
เฟยเทียนเหว่ย
หนีออกมาครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวซะจริง
ย้อนกลับไปก่อนที่นางเอกจะเดินเข้ามาที่โถงรับแขก
สาวใช้
คุณหนู ถึงเวลาแล้วค่ะ
สาวใช้
คุณหนูออกไปตั้งแต่เมื่อใดกัน
ไป๋เยว่ซือ
เจ้าจะบอกข้าได้รึยังว่าสถานที่นัดพบคือที่ใดกัน
ไป๋เยว่ซือ
(ถึงแม้ข้าจะรู้ว่าเป็นกับดัก แต่ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเจ้าจะมาไม้ไหน)
ขณะนั้นเองสาวใช้ก็หยุดเดิน พร้อมด้วยหยิบอาวุธที่ซ่อนไว้ออกมา
ไป๋เยว่ซือ
(ชิ!! ถ้าไม่ติดว่าข้าต้องแสร้งทำอ่อนแอข้าคงฆ่านางไปแล้ว)
ไป๋เยว่ซือ
ใครส่งเจ้ามากัน
สาวใช้
เจ้าไม่ต้องรู้หรอก อย่าอยู่เลย!!
อยู่ ๆ ก็มีคนโพล่ออกมาช่วยไป๋เยว่
ชายนิรนาม
แม่นางให้ข้าช่วยเจ้าไหม
ทั้งสองหันมามองบุคคลที่สาม
ระหว่างต่อสู้ก็ไม่หวายล่วงข้อมูลอีกฝ่าย
ชายนิรนาม
เหตุใดนักฆ่าเช่นเจ้าจึงมาฆ่าแม่นางอ่อนแอเช่นนี้เหล่า
สาวใช้
ไม่ใช่ธุระเจ้า เข้ามาแทรกด้วยเหตุใด
ระหว่างต่อสู้นั้นฝ่ายชายนิรนามได้เปรียบอย่างมาก
จนนักฆ่านั้นล่าถอยไป
ชายนิรนาม
เจ้า!! จะหนีไปไหน
ไป๋เยว่ซือ
ช่างเถอะ ท่านไม่ต้องตามหรอก
ชายนิรนาม
เอ๊ะ!! ทำไมเหล่า
ชายนิรนาม
(เมื่อกี้นางยังสั่นกลัวอยู่เลย น่าแปลกยิ่งนักที่ตอนนี้นางใจเย็น สงบ และเยือกเย็น ผิดกับเมื่อครู่)
ไป๋เยว่ซือ
ขอบคุณคุณชายที่ช่วย
ไป๋เยว่ซือ
ไม่ทราบท่านชื่ออะไรรึ
เฟยเทียนเหว่ย
ข้าชื่อออ เอ่อออ ชื่อออ เทียนเหว่ย (ถึงจะชื่อเต็มว่าเฟยเทียนเหว่ยก็เถอะ)
ไป๋เยว่ซือ
ข้าชื่อเยว่ซือ ขอบคุณคุณชายอีกครั้ง หากมีโอกาสข้าต้องตอบแทนบุญคุณนี้แน่
ไป๋เยว่ซือ
หากแต่ตอนนี้ข้าต้องรีบแล้ว
ไป๋เยว่ซือ
แล้วพบกันอีกครั้งคุณชาย
เฟยเทียนกล่าวออกมาแม้อีกฝ่ายจะเดินไปไกลแล้วก็ตาม
คนเขียนเองจ้า
ขอกล่าวไว้ก่อนว่าในฉากนี้ทั่งสองสามารถปกปิดพลังได้อย่างสมบูรณ์(หากไม่คิดใช้พลังตรวจสอบ)
คนเขียนเองจ้า
ขอให้สนุกกับตอนต่อไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
