ใครกันแน่ที่เป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด[Demon Slayer]
บทที่1 วันปกติ(?)
โอบาเนะ
โทจูโร่ ตื่นได้แล้ว
โทจูโร่
งือ...กี่โมงแล้วหรอ..
โอบาเนะ
6:50 ตื่นได้แล้วน่า อย่าขี้เซา
โอบาเนะ
ไม่งั้นพี่จะอุ้มไปอาบน้ำแล้วนะ
โอบาเนะ
อายุ15แล้วนะ เดี๋ยวพี่ไปทำอาหารให้ รีบไปอาบน้ำได้แล้ว
โทจูโร่
ค้าบบบๆ...//ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะยกมือขึ้นขยี้ตาเบาๆพร้อมที่ค่อยๆลืมตามองรอบๆ
ในห้องนอนของเด็กหนุ่มนั้นมีสิ่งของที่วางเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นอย่างมาก แถมเด็กที่เด็กหนุ่มจับจ้องนั้นคือ เสื้อฮู้ดแบบคลุม และหน้ากากจิ้งจอกที่มีสัญลักบางอย่างติดอยู่
โทจูโร่
อาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวให้พี่โอบาเนะถือไปให้แล้วกัน//พูดจบก็ดีดตัวออกจากเตียงพร้อมฮัมเพลงในลำคอเบาๆและเดินไปอาบน้ำทันที
เด็กหนุ่มเดินออกมาพร้อมกับที่ใช้ผ้าห่อเอวตนเองเอาไว้ พร้อมกับที่รีบเดินไปหยิบชุดนักเรียนมาใส่
ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะได้ใส่เสื้อผ้าพี่ชายบุญธรรมของเด็กหนุ่มก็เดินเข้ามา
โอบาเนะ
ยังไม่เสร็จอีกหรอโทจูโร่
โทจูโร่
นี่เพิ่ง7โมงเองจะรีบทำไมล่ะครับ~
โอบาเนะ
เฮ้อ.. มานี่เดี๋ยวใส่ให้//พูดจบก็เดินไปหาน้องชายของตนเองพร้อมกับรีบหยิบจับเสื้อผ้ามาใส่ให้
โทจูโร่
เดี๋ยวเอาเสื้อกับหน้ากากไปให้ด้วยนะ ผมไม่อยากให้เพื่อนรู้อ่ะ
โอบาเนะ
รู้แล้วๆ ปกติก็ให้เอาไปให้ตลอดนี่
โทจูโร่
พี่ก็อย่าลืมเอาไปด้วยล่ะ
โทจูโร่
ครั้งก่อนพี่ก็ลืม เกือบโดนแล้วมั้ยล่ะ
โอบาเนะ
แล้วถ้าพี่โดนล่ะ จะทำยังไง?
โทจูโร่
อย่างพี่หรอจะโดน เก่งแบบนี้ไม่โดนง่ายๆหรอก
โทจูโร่
ว่าแต่มีพนันต่อยตีใช่มั้ย ผมอยากไปดูจัง
โอบาเนะ
ได้ แต่ห้ามลงไปเล่นเองล่ะ
โอบาเนะ
เดี๋ยว-! ยังไม่ได้ผูกเนคไ--
พี่บุญธรรมของเด็กหนุ่มยังพูดไม่ทันจบเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งออกไปหาเจ้าของเสียงมที่ตะโกนเรียกเสียแล้ว จนพี่บุญธรรมนั้นต้องรีบหยิบของและรีบวิ่งตามเด็กหนุ่มลงไป
เทนมะ
ผมเพ่าไม่ได้หวีเลยรึไง
โอบาเนะ
ก็แกเรียกลงมาเลยใครจะมีเวลาหวีให้วะ
โทจูโร่
หยุดเถียงกันได้แล้ว มาๆทำผมดีกว่า
เทนมะ
รู้ใจจริงๆ//พูดจบก็ล้วงมือหยิบหวีในกระเป๋าพร้อมน้ำมาหวีผมของเด็กหนุ่มและถักเปียด้านข้างให้
โอบาเนะ
น้องฉันหมดความเป็นชายหมดแล้วตั้งแต่รู้จักแกเนี่ย
เทนมะ
ยังไม่หมดซะหน่อย แต่วันนี้ฉันเอากระโปรงมาให้ลองด้วย
เทนมะ
ไม่เอาดิ ไม่พูดคำหยาบต่อหน้าโทจูโร่~
โทจูโร่
เถียงกันอีกแล้วงั้นผมเดินไปก่อนแล้วนะ เถียงเสร็จค่อยเดินตามมาแล้วกัน//พูดจบก็เดินหนีทั้ง2พร้อมปิดหูแล้วทำหน้ามุ่ยเพราะน้อยใจ
โทจูโร่
หืม! สึมิฮิโกะนี่เอง วันนี้มาเช้าจังนะ
สึมิฮิโกะ
ว่าแต่2คนนี้ใครหรอ?
โทจูโร่
อ๋อ คนนี้พี่โอบาเนะน่ะ เป็นทั้งพี่เลี้ยงทั้งพี่บุญธรรมเลย
โทจูโร่
ส่วนนี่เทนมะ เป็นพี่ข้างบ้านน่ะ สนิทกันตั้งแต่เด็กแล้ว
โอบาเนะ
//ถอนหายใจเล็กน้อยพลางหันไปมองเพื่อนของตนเอง
เทนมะ
ว่าแต่นี่ใครหรอโทจูโร่
โทจูโร่
นี่สึมิฮิโกะคุง เป็นเพื่อนสนิทผมเอง
เทนมะ
อืม รีบเข้ารร.ดีกว่าครั้งที่แล้วก็สายนี่
โอบาเนะ
ห๊ะ! มีเข้ารร.สายด้วยหรอ!
โทจูโร่
อ๊าา--!! ไม่รู้แล้ว รีบวิ่งเลยสึมิฮิโกะ!//พูดจบก็รีบจับมือเพื่อนของตนสาวเท้าวิ่งในทันที
คานาตะ
มาได้แล้วหรอสึมิฮิโกะ
สึมิฮิโกะ
ทำไมไม่ปลุกล่ะ-!
คานาตะ
ว่าแต่มาเจอกันได้ยังไงเนี่ย
โทจูโร่
พอดีผมเดินกับพี่แล้วมาเจอสึมิฮิโกะคุงพอดีน่ะครับ
โทเกะ
โทจูโร่คุงยังตัวเล็กเหมือนเดิมเลย~
โยชิเทรุ
นี่มีรสนิยมน่ารักตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?//พูดจบก็ยกมือขึ้นจับผมของเด็กหนุ่มเล่น
โยชิเทรุ
จะว่าไปพี่ชายเธอล่ะ?
โทจูโร่
อย่าพูดถึงดีกว่าผมจะซวยเอ-
โอบาเนะ
เดี๋ยวเถอะ เข้ารร.สายกี่รอบแล้วเล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้
โทเกะ
คุณคือเทนมะที่เป็นนักกีฬาทีมชาตินี่นา!
โทเกะ
รู้จักสิคุณเป็นคนฮอตของรร.เลยนะ!
โทจูโร่
ไม่เห็นจะฮอตเลย ผมฮอตกว่าตั้งเยอะ เชอะ
เทนมะ
คร้าบๆ ฮอตๆ//พูดจบก็ยีหัวเด็กหนุ่มเบาๆพร้อมก้มลงหอมหัว
โอบาเนะ
ฮึ่ย!! ไปโทจูโร่เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง
เทนมะ
อะไรวะ~ หงุดหงิดง่ายจริงๆ//พูดจบก็เดินไปจูงมือเด็กหนุ่มพร้อมพาไปส่งที่ห้องเรียน
โอบาเนะ
ปล่อยมือน้องฉันเดี๋ยวนี้ไอ้เสาไฟฟ้า!//รีบเดินตามไปพร้อมกร่นด่าเพื่อนร่างสูงไม่เว้นช่องว่าง
โทจูโร่
ไว้เจอกันบนห้องนะสึมิฮิโกะคุง~!//พูดจบก็รีบสาวเท้าเดินตามรุ่นพี่ของเขาในทันที
นายประกอบ
เมื่อไหร่เจ้าตัวเล็กของห้องเราจะมาเนี่ย
โทจูโร่
มีใครพูดถึงฉันรึเปล่า?
นายประกอบ
มาเร็วดีจัง กำลังพูดถึงเลย
นายประกอบ
ว่าแต่วันนี้จะไปดูพนันมั้ย?
โทจูโร่
ไปสิ แต่ห้ามพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าพวกสึมิฮิโกะคุงเด็ดขาดเข้าใจมั้ย
โอบาเนะ
งั้นพี่กับไอ้เสาไฟฟ้านี่ไปก่อนนะ
โทจูโร่
บ๊ายบายครับ มารับด้วยล่ะ
นายประกอบ
มีแต่คนดังๆห้อมล้อมไปหมดเลยนะโทจูโร่จังเนี่ย
โทจูโร่
ฝากไปส่งข่าวให้พวกนั้นด้วยล่ะ
นายประกอบ
เข้าใจแล้วๆเจ้าหนูจิ้งจอก
โทจูโร่
เงียบปากได้แล้ว สึมิฮิโกะมาแล้ว
สึมิฮิโกะ
คิดถึงจังเลยย~//รีบโผเข้าไปสวมกอดเพื่อนชายของเขาพร้อมยิ้มออกมา
โทจูโร่
เจอกันทุกวันไม่ใช่หรอ? คิดถึงอะไรล่ะ?
โทจูโร่
มีครั้งไหนที่ฉันดูนายไม่ออกบ้างดีกว่า
โทจูโร่
วันนี้จะไปไหนรึเปล่า?
สึมิฮิโกะ
อืมมม ตอนเลิกเรียนว่าจะลองไปดูพนันต่อยตีน่ะ
สึมิฮิโกะ
ไปด้วยกันมั้ย ฉันอยากลองไปซักครั้งน่ะ
โทจูโร่
||ก็ไปประจำไม่ใช่รึไงเจ้าบ้า||
โทจูโร่
ว่าแต่นายรู้เรื่องพวกนี้ได้ไงหรอ?
สึมิฮิโกะ
ได้ยินมาจากพวกนักเลงแถวนี้น่ะ
โทจูโร่
มีแก๊งอะไรบ้างล่ะ?
สึมิฮิโกะ
หืม? แก๊งหรอ..? เป็นแก๊งของน้ำตาสรรค์กับแก๊งเทวดาสีดำน่ะ
โทจูโร่
อยากรู้จังใครเป็นคนตั้งแก๊งพวกนี้
สึมิฮิโกะ
อยากรู้จริงๆหรอ?
สึมิฮิโกะ
แก๊งเทวดาสีดำน่ะ ฉันเป็นหัวหน้าเอง แถมฉันตั้งแก๊งกับพี่คานาตะด้วย
สึมิฮิโกะ
ส่วนแก๊งน้ำตาสวรรค์ ฉันไม่แน่ใจนะ ทุกคนเรียกหัวหน้าแก๊งนี้ว่าเจ้าจิ้งจอก
สึมิฮิโกะ
เห็นว่าชอบแสร้งเป็นคนอ่อนแอทั้งที่เคยเกือบฆ่าคนในแก๊งฉันไปแล้ว
โทจูโร่
นายไม่คิดว่าคนของนายไปหาเรื่องเขาก่อนหรอ?
สึมิฮิโกะ
ไม่รู้สิ คงเพราะฉันอยากปกป้องเขาล่ะมั้งเลยพูดแบบนี้
โทจูโร่
งั้นหรอ เข้าใจแล้ว
โทจูโร่
งั้นเจอกันตอนเย็นนะ
สึมิฮิโกะ
เข้าใจแล้วๆ//ยิ้มออกมาพร้อมลุกออกจากเก้าอี้และจูงมือเพื่อนชายของตนลงไปด้านล่าง
โทจูโร่
ไปกันเถอะ อยากเห็นจะแย่แล้ว
ณ ด้านล่างที่มีเหล่าคนพลุกพล่าน
เทนมะ
อ้าว ทำลงมาด้วยกันล่ะ?
โทจูโร่
จะไปดูการพนันต่อยตีน่ะ
โอบาเนะ
ห๊า? พนันต่อยตีเนี่ยนะ?
โทจูโร่
||ตามน้ำเร็วจนน่าตกใจเลย-||
โทจูโร่
นะครับพี่โอบาเนะ ผมอยากเห็น
โอบาเนะ
ก็ได้ แต่พี่ต้องไปด้วย
โทจูโร่
พี่ก็ไปไหนมาไหนด้วยตลอดนี่
เทนมะ
เหอะๆ ||แสดงกันเก่งจริงๆ||
สึมิฮิโกะ
ลานว่างใกล้ๆนี้ครับ
สึมิฮิโกะ
ดูท่าน่าจะไปบ่อยนะครับ
สึมิฮิโกะ
มีแก๊งเทวดาสีดำ กับ แก๊งน้ำตาสวรรค์ครับ
โทจูโร่
แค่ชื่อก็เท่แล้วเนอะ?
อาคาเสะ
น่าเบื่อชะมัดเลย ทำไมเจ้าจิ้งจอกน้อยของเราต้องให้เรามาพนันอะไรแบบนี้ด้วย
ทาคาชิบะ
เงียบน่า เจ้าจิ้งจอกน้อยคงอยากเห็นพวกเราเอาจริงมั้ง
เคนมุ
เดี๋ยวผมกับรุยะคุงคอยเชียร์แล้วกันนะ เจ้าจิ้งจอกไม่ให้พวกเราลง
ไซกาคุ
แหงอยู่แล้ว บอบบางแบบพวกนายคงเจ็บหนักแน่
รุยะ
พี่จิ้งจอกของผมเมื่อไหร่จะมานะ
นามิเระ
อยากตัดชุดให้เจ้าจิ้งจอกใส่จัง
ดามิ
นายก็ตัดตลอดไม่ใช่รึไง
นามิเระ
ก็..ใช่ แต่ไม่ได้ตัดมาหลายวันแล้ว
โทมะ
อยากเห็นจิ้งจอกน้อยใส่กระโปรงอีกจัง~
ทาคาชิบะ
ถ้าโดนเสยหน้าแบบคราวที่แล้วฉันไม่พาไปรพ.แน่
คิวทาโร่
เดี๋ยวเถอะแก ถ้ายังแกล้งเจ้าจิ้งจอกน้อยอีกฉันนี่แหละจะเสยหน้าแก
อีกแก๊งนึงที่กำลังมองแก๊งตรงหน้าที่คุยกันอย่างเป็นกันเอง
ชิโนเอะ
อะไรของพวกมันล่ะนั่น
ซานาเอะ
เฮอะ ก็แบบนี้ตลอดนั่นแหละ
มัตสึโระ
ผมว่าหัวหน้าแก๊งนั้นต้องน่ารักมากแน่ๆเลยย~
มุจิโระ
หิวจัง ไปหาอะไรกินก่อนได้มั้ยค่อยมา
ยุจิโระ
เอาโดรายากิไปกินรอก่อนแล้วกัน//พูดจบก็หยิบห่อขนมขึ้นมาแล้วยื่นให้แฝดน้องของเขา
ซาเนฮิโระ
ร่าเริงบ่อยๆก็ดีนี่ ดีกว่านั่งทำหน้าแบบนั้น
กิอิจิ
งั้นหรอ หน้าแบบไหน?
ซาบิตะ
หน้าที่จะยิ้มก็ไม่ยิ้มน่ะ แบบนายมองแต่โทรศัพท์ตลอดเลย
มาคามิ
ใช่ นายมัวแต่มองโทรศัพท์ แถมยิ้มตลอดเลย แอบมีแฟนแล้วหรอ~?
กิอิจิ
เปล่าซะหน่อย แค่คุยๆกันอยู่
เสียงหนึ่งตะโกนขึ้นพร้อมการปรากฎตัวของเหล่าคนจัดงาน
นายประกอบ
ขอเริ่มงาน ณ บัดนี้!
โทจูโร่
เริ่มไวจัง คู่แรกใครหรอ?
สึมิฮิโกะ
เหมือนจะเป็น...อ้าว-! ทำไมพี่โทจูโร่คุงลงไปอยู่ด้านล่างล่ะ
สึมิฮิโกะ
โห มีชุดแก๊งด้วย
โทจูโร่
เสื้อฝั่งนายก็เท่ดีนะ แค่ดูเชยไปนิดหน่อย
สึมิฮิโกะ
เท่จะตาย พี่คานาตะอุตส่าห์คิดเลยนะ
โทจูโร่
สู้ๆนะครับทุกคน~!!
ฝั่งแก๊งของน้ำตาสวรรค์มีท่าทางดีใจมากๆที่เด็กหนุ่มนั้นให้กำลังใจ
โทมะ
ใครจะแพ้ล่ะให้กำลังใจแบบนี้~
โทจูโร่
ว่าแต่นายไม่ลงไปหรอ
สึมิฮิโกะ
หืม? ก็ถ้าหัวหน้าของฝั่งนู้นมาฉันก็ลงแล้วล่ะ
โทจูโร่
งั้นลองมาสู้กันดูได้มั้ย
โทจูโร่
แปลกตรงไหน ทีนายยังมีแก๊งเลย
สึมิฮิโกะ
มันไม่เหมือนกันซะหน่อย ผมเป็นนักเลงนะนายเป็นบอบบาง!
โทจูโร่
งั้นก็รับคำท้าสิ แล้วฉันจะบอกด้วยว่าใครเป็นหัวหน้าแก๊ง
สึมิฮิโกะ
งั้นตกลง แลกกับที่นายต้องยอมบอกนะ
โทจูโร่
ไม่มีใครขัดแล้วใช่มั้ย~?
สึมิฮิโกะ
ทุกคนห้ามเข้ามายุ่งกับการสู้ของพวกเรานะครับ!//พูดจบก็เดินลงจากแสตนที่นั่งดูอยู่
โทจูโร่
ฮึบ~!//กระโดดลงจากแสตนอย่างง่ายดายพร้อมกับเดินไปที่จุดยืนของตนเอง
สึมิฮิโกะ
ไม่ตั้งท่าหน่อยหรอโทจูโร่คุง...?
โทจูโร่
ไม่ล่ะ เสียเวลา//พูดจบก็ยกมือขึ้นรวบผมของตนเองไปด้านหลังแล้วเผยรอยยิ้มที่มีนัยยะแฝง
โอบาเนะ
ฉันจะเป็นกรรมการเอง
สึมิฮิโกะ
งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะ! //พูดจบก็พุ่งเข้าใส่เพื่อนชายของตนเองในทันที
โทจูโร่
การออมมือในการต่อสู้เป็นการผิดกฎของที่นี่นะ อย่าลืมสิ//พูดจบก็กระโดดถอยหลังหลบการโจมตีของเพื่อนสนิทอย่างง่ายดาย
สึมิฮิโกะ
รู้กฎด้วยหรอ แย่จัง งั้นผมคงต้องเอาจริงแล้-
โทจูโร่
ห้ามประมาทฉันด้วย//พูดจบก็เตะถากใบหน้าของเพื่อนสนิทตนเองไปด้วยใบหน้าที่นิ่งราวกับไม่สบอารมณ์
สึมิฮิโกะ
||โกรธซะแล้ว-;;||
สึมิฮิโกะ
เลือดนี่..?//พูดจบก็ยกมือขึ้นลูบแก้มของตนเองที่ถูกเตะถากๆเมื่อครู่
คานาตะ
เห้ย! แค่เตะถากๆทำไมถึงเลือดออกได้ล่ะ!
โอบาเนะ
รองเท้าน้องฉันมันเป็นรองเท้าสั่งตัดเว้ย!
โทจูโร่
รองเท้าผ้าใบปกติต่างหาก
โทจูโร่
วันนี้ไม่ได้ใส่คู่นั้นมา กลัวเปื้อน
โอบาเนะ
เฮ้อ- อย่างน้อยก็ไม่ได้เตะเสยคางแล้วกัน
สึมิฮิโกะ
โทจูโร่คุงเก่งจัง!
โทจูโร่
ไม่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย
สึมิฮิโกะ
แล้ว..ใครหรอที่เป็นหัวหน้าแก๊งน่ะ
โทจูโร่
ฉันคือหัวหน้าแก๊งไง
โทจูโร่
สังเกตกันบ้างเถอะน่า
โทจูโร่
พี่โอบาเนะเอาเสื้อพวกนั้นมาให้ใส่หน่อย
สึมิฮิโกะ
ฉันรู้แค่ว่าเป็นผู้หญิงนะ ไม่ใช่ผู้ชาย
โทจูโร่
อุ๊บ- ผู้หญิงฮ่ะๆ-~!!
หลังจากที่เด็กหนุ่มหน้าหวานหลุดขำออกมาเหล่าคนในแก๊งน้ำตาสวรรค์หลุดขำตามกันออกมา
โอบาเนะ
ที่พวกแกคิดว่าเป็นผู้หญิงนั่นแหละ
สึมิฮิโกะ
ไม่ได้ๆ-!!//รีบยกมือขึ้นห้ามปรามพร้อมใบหน้าที่แดงเพราะความเขินอาย
สึมิฮิโกะ
ตกใจสิ อีกอย่างรู้สึกไม่เชื่อด้วย
สึมิฮิโกะ
นายรู้จักคนพวกนี้ด้วยหรอ
โทจูโร่
อ๋อ เป็นลูกบุญธรรมของคนรู้จักฉันน่ะ
โทจูโร่
ก็ทั้งหมดนี่แหละที่เป็นลูกบุญธรรมของคนรู้จักฉัน
โทจูโร่
จะแนะนำให้รู้จักแล้วกัน คนนี้พี่ใหญ่สุด พี่ทาคาชิบะ อายุ20
โทจูโร่
คนนี้ พี่โทมะ อายุ17
โทจูโร่
คนนี้ พี่นามิเระ อายุ17
นามิเระ
//โค้งเล็กน้อยพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจใส่เพื่อนของเด็กหนุ่มหน้าหวาน
โทจูโร่
คนนี้ พี่คิวทาโร่ อายุ17
คิวทาโร่
//กอดอกมองเหล่าเด็กหนุ่มด้วยสีหน้าไม่พอใจ
โทจูโร่
คนนี้ พี่ดามิ อายุ16
ดามิ
ไง~//กอดแขนของพี่ชายตนเองพร้อมโบกมือทักทาย
ดามิ
คนนี้ พี่ไซกาคุ อายุ16
โทจูโร่
คนนี้ อาคาเสะ อายุ15
โทจูโร่
ส่วน2คนนี้ เป็นน้องเล็กสุดเลย
โทจูโร่
เคนมุ อายุ14 ส่วนรุยะ อายุ13
รุยะ
อยากกอดพี่โทจังแล้ว...//กอดแขนของพี่ชายที่อายุมากกว่าตนเอง1ปีไว้แน่น
เคนมุ
โทจัง รุยะอยากกอดจะแย่แล้ว
โทจูโร่
จริงหรอ ขอโทษนะที่ไม่ได้แวะไปหาเลยโอ๋ๆ//รีบเดินเข้าไปสวมกอดเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่า2ปีพร้อมลูบหัวอย่างอ่อนโยน
รุยะ
คิดถึงโทจังมากเลย..//กอดหนึบพร้อมก้มหน้าซุกอกของหนุ่มหน้าหวาน
โทจูโร่
ก็อย่างที่บอก ฉันรู้จักดีเลย แต่ก่อนจะรู้จักก็ไปหว่านล้อมแทบตายกว่าจะทำให้ทุกคนมาเป็นครอบครัวเดียวกันได้
โอบาเนะ
จะแนะนำให้เป็นบุญหูแล้วกัน โทจูโร่คือหัวหน้าแก๊งน้ำตาสวรรค์
โอบาเนะ
ส่วนฉันกับเจ้าเทนมะเป็นรองหัวหน้าแก๊ง อย่างน้อยก็มีสิทธิพิเศษคืออัดลูกน้องได้ตามใจ
สึมิฮิโกะ
แบบนั้นโหดร้ายจัง
โทจูโร่
ก็แค่เฉพาะพวกที่ลอบกัดน่ะ
โทจูโร่
พี่โอบาเนะพูดขู่ไปงั้นแหละอย่าใส่ใจเลย
โอบาเนะ
พี่ทาคาชิบะเป็นหัวหน้าหน่วยที่1
โอบาเนะ
โทมะเป็นหัวหน้าหน่วย2
โอบาเนะ
อาคาเสะเป็นหัวหน้าหน่วย3
โอบาเนะ
นามิเระเป็นหัวหน้าหน่วย4
นามิเระ
หน่วยวางกลยุทธ์และเสื้อผ้า
โอบาเนะ
ดามิกับคิวทาโร่เป็นหัวหน้าหน่วย5
โอบาเนะ
ไซกาคุเป็นหัวหน้าหน่วย6
โอบาเนะ
เคนมุเป็นหัวหน้าหน่วย7
เคนมุ
หน่วยเก็บกวาดครับผม~
โอบาเนะ
ส่วนน้องเล็กสุด รุยะเป็นหัวหน้าหน่วย8
โอบาเนะ
เป็นหน่วยเล็กสุดแต่สำคัญมาก
โทจูโร่
ใหญ่มั้ยล่ะแก๊งฉัน
สึมิฮิโกะ
ก็ไม่นี่ ฟังมาก็มีแค่ไม่กี่คนเอง
โทจูโร่
อย่าลืมสิคนในแต่ละหน่วยก็ต้องมีนะเจ้าบ้า
สึมิฮิโกะ
แล้วมีหน่วยละกี่คนหรอ
โทจูโร่
อืมมม ถ้าจำไม่ผิด น่าจะหน่วยละ30คนนะ ส่วนหน่วยพยาบาลมีแค่15คน
โทจูโร่
ฉันไปหาเก็บจากพวกแก๊งเบิ้มๆแถวนี้มาน่ะ
สึมิฮิโกะ
แสดงว่าแก๊งที่โดนยุบแถวนี้ก็-...
โทจูโร่
ถูกต้อง~ แก๊งแถวนี้ถูกเก็บไปหมดแล้ว
โทจูโร่
ส่วนมากคนในแก๊งฉันจะตัวประมาณพี่โทมะกันหมดเลย
โทจูโร่
คนในหน่วยส่วนใหญ่เป็นรุ่นพี่ก็จริงแต่ฝีมือการต่อสู้ห่วยสุดๆ
โทจูโร่
เดี๋ยวซักพักก็แตกเป็นอีกสาขาแล้วล่ะ คุมคนเยอะไปก็ไม่ดีเท่าไหร่
โทจูโร่
มันคุมยากน่ะ มีพวกต่อต้านบ้างบางส่วนน่ะ แต่ก็ถูกเก็บไปหมดจนไม่สามารถกลับเข้าสู่วงการนักเลงได้แล้วล่ะ
โทจูโร่
ก็แค่ให้คนรู้จักจัดการน่ะ
โทจูโร่
อื้ม ฉันให้พ่อนายจัดการ//พูดจบก็ยกมือขึ้นลูบหัวของเด็กหนุ่มที่กอดตนเองไม่ยอมปล่อย
โทเกะ
ไม่คิดว่าโทจูโร่จังจะแสบได้ขนาดนี้นะเนี่ย
โยชิเทรุ
เอ่อ...จริงๆผมรู้เรื่องโทจูจังมาซักพักแล้วนะ พวกนายเพิ่งรู้กันหรอเนี่ยเหลือเชื่อเลย
คานาตะ
พูดให้มันดีๆนะโยชิเทรุ
โยชิเทรุ
ก็ไม่ได้พูดผิดตรงไหนนี่นา
โทจูโร่
มาพนันต่อยตีต่อดีกว่า
โทจูโร่
ไหน~ ใครอยากสู้กับพี่โอบาเนะของผมบ้าง
โอบาเนะ
ไม่ถามความเห็นกันซักคำ--!
มัตสึโระ
เป็นรองหัวหน้าแก๊งเลยนี่นาจะโอดครวญทำไมล่ะครับ
มัตสึโระ
งั้นผมขอสู้กับคุณแล้วกัน
โอบาเนะ
เงียบไปเลยนะ ไม่เกี่ยวกับนายซะหน่อย แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ลงมาพนันแบบนี้นานแล้วด้วย
มัตสึโระ
เป็นข้ออ้างที่แย่จังเลยนะครับ
โอบาเนะ
เงียบปากไปเถอะ มาฉันพร้อมแล้ว//พูดจบก็เดินไปตั้งหลักที่ฝั่งของตนเองพร้อมกับยื่นเป้ให้กับเพื่อนของตนเองถือเอาไว้
เทนมะ
หาภาระให้ฉันถืออีกแล้ว
โอบาเนะ
นี่มันของใช้ของโทจูโร่ไม่ใช่ของฉัน
เทนมะ
งั้นจะดูแลดีๆเลยครับ~~
โทจูโร่
พร้อมกันรึยังครับ?
มัตสึโระ
นี่จะเล่นเหมือนน้องคุณรึไง
โอบาเนะ
ใครว่าจะทำแบบนั้นล่ะ?//พูดจบก็เอียงคอมองอย่างไม่สบอารมณ์
มัตสึโระ
เอาตรงๆปากคุณก็แจ๋วใช่เล่นนะ//พูดจบก็เข้าโจมตีหนุ่มตรงหน้าในทันที
โอบาเนะ
เพิ่งรู้รึไง//ปัดป้องการโจมตีของชายหนุ่มตรงหน้า แต่เพราะเหมือนมีอะไรกระตุ้นให้เจ้าตัวลองเล่นพิเรนจึงลองเล่นดู
โอบาเนะ
นายคิดว่าฉันต่อยคนมากี่ปีแล้วล่ะ//พูดจบก็เข้าประชิดตัวและยกขาเตะไปที่สะโพกของหนุ่มตรงหน้าไปเต็มแรง
ถ้าหนุ่มผมชมพูไม่ตั้งรับไว้ เข้าคิดว่าสะโพกตัวเองคงหักไปแล้ว แถมแรงเตะเมื่อกี๊สามารถทำเขาพิการได้เลย ไหนจะแรงเตะที่ทำเข้ากระเด็นมา3-4เมตรอีก
โอบาเนะ
แปล๊บๆใช่มั้ยล่ะ? //พูดจบก็ยกมือขึ้นเพื่อบอกว่าการแข็งขันจบลงแล้ว
โทจูโร่
อุ๊! ชนะแล้วหรอ อุตส่าห์รอดูฉากนั้น
เทนมะ
ฉันว่าหมอนั่นได้ตายแน่ๆถ้าเป็นฉากนั้นจริงๆ
มัตสึโระ
...//ก้มมองมือตนเองที่กำลังสั่นอยู่เพราะการยกขึ้นตั้งรับเมื่อครู่
โอบาเนะ
พวกฉันฝึกกันมาเพื่อเข้าวงการนี้เลยนะ เด็กแบบพวกแกจะมาทำอะไรกันแน่
โทจูโร่
น่าๆนี่มันแค่เบสิคนี่ มาพนันต่อดีกว่า
สึมิฮิโกะ
ยังจะพนันอีกหรอ-?
โทจูโร่
ก็อยากดูฝีมือนี่นา
โทจูโร่
พี่โทมะอยากลองเล่นกับพีน้องสุดหล่อตรงนั้นมั้ย
ชิโนเอะ
พูดชมแบบนี้จะดีใจดีมั้ยเนี่ย
โทมะ
เจ้าจิ้งจอกน้อยแกล้งกันหรอ~?
โทจูโร่
ไม่ต้องมาทำเป็นอ่อนแอเลย ในบรรดาคนรุ่นเดียวกันพี่เป็นรองเทนมะเลยนะ
โทมะ
ว้าา~ ใช้หน้าตาหล่อๆนี่กับจิ้งจอกน้อยไม่เคยได้เลย//พูดจบก็เดินไปจุดยืนฝั่งตนเองพลางปลดเนคไทลงเล็กน้อย
โทจูโร่
ถ้าใช้หน้าตานั่นทำประโยชน์ได้จะดีมากกว่านี่อีกนะพี่โทมะ
ชิโนเอะ
พี่เข้าซ้ายผมเข้าขวา
โทมะ
เข้ามารุมพร้อมกันเลยหรอ แย่จัง คงต้องเอาจริงบ้างแล้ว//พูดจบก็หยิบอมยิ้มออกมาแกะก่อนจะอมแล้วส่งยิ้มให้2พี่น้องสุดหล่อ
ชิโนเอะ
ทำเหมือนกับเอาจริงงั้นแหละ//พูดจบก็ตั้งท่าทำเหมือนจะจู่โจมใส่
โทมะ
ไม่เหมือนหรอ พูดจาโหดร้ายจัง//พูดจบก็ก้มหลบการโจมตีจากผู้เป็นพี่ชายที่แอบมาจากด้านหลัง
ซานาเอะ
หลบได้หรอ ปกติไม่มีใครหลบได้นะ?
โทมะ
เอาล่ะเลิกติดเล่นกันได้แล้ว ผมรอให้พวกคุณเอาจริงอยู่นะ
โทมะ
โอ๊ะ! รสนี้อร่อยดีแฮะขากลับฝากซื้อด้วยนะดามิ
ดามิ
โฮ่ย! ซื้อเองบ้างสิฟะ!
เด็กหนุ่มกระโดดหลบไปด้านหลังของ2พี่น้องแล้วใช้เท้าข้างนึงเหยียบบ่าของผู้เป็นพี่ชายและใช้ขารัดไว้จนผู้เป็นพี่ชายล้มลง
โทจูโร่
โอ่ย! พอแล้วพี่โทมะ!
โทมะ
พอแล้วหรอ อุตส่าห์จะหักแขนซักหน่อย//พูดจบก็ปล่อยผู้เป็นพี่ชายหน้าหล่อให้เป็นอิสระและลูกขึ้นยืนดีๆ
ชิโนเอะ
พี่เป็นยังไงบ้าง?!//รีบเข้าไปดูอาการผู้เป็นพี่ชายของตนพร้อมทำหน้าเป็นห่งฃอย่างออกหน้าออกตา
ซานาเอะ
โอเคดี แต่ไอ้เสานั่นครั้งหน้าค่อยจัดการ
โทจูโร่
โว่วๆ ไม่ได้ๆ ทำแบบนั้นพวกนายอาจทำแก๊งเดือดร้อนนะ
โทจูโร่
เบื่อแล้วอ่ะ ไปกินไอติมกัน เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง
เทนมะ
อีกแล้วหรอ กินบ่อยเดี๋ยวก็ปวดท้องเอาหรอก
โอบาเนะ
เพลาๆบ้างนะ เงินนายไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น
โทจูโร่
แบล็คการ์ดมีไว้ทำไมล่ะไปกันเถอะรุยะคุง~ เคนมุคุง~
รุยะ
ผมขอไอติมวนิลา//รีบเดินไปกอดแขนของพี่ชายหน้าหวานแล้วเดินตามไปที่ร้านไอศครีมในทันที
เคนมุ
ครับบ~//รีบสาวเท้าเดินตามไปพร้อมหันมาแลบลิ้นใส่เหล่ารุ่นพี่ที่ทำสีหน้าไม่พอใจ
ไซกาคุ
ใช้เงินเก่งจนน่าเหลือเชื่อเลยแฮะ ว่าแต่ไปกันมั้ยครับ?
ดามิ
เงินพ่อทั้งที ขอใช้ให้คุ้มแล้วกัน~
ทาคาชิบะ
พวกนายนี่มัน...น่าปวดหัวแทนพ่อจริงๆเฮ้อ..
อาคาเสะ
น่าๆพี่ทาคาชิบะ ชีวิตต้องมีสีสันบ้าง
ทาคาชิบะ
สันจนอยากบีบคอตัวเองแล้ว//พูดจบก็รีบเดินตามไปดูแลเหล่าเด็กน้อยในทันที
นามิเระ
ครั้งต่อไปตัดชุดอะไรดีช่วยคิดหน่อยสิ
เทนมะ
ชุดนักเรียนหญิงไปเลย เอาหูแมวด้วยนะน่าจะเข้า
นามิเระ
อืม..เป็นความคิดที่ดีถึงหน้านายจะดูโง่ก็เถอะ//พูดจบก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์อะไรบางอย่างยาวเหยียดเป็นอย่างมาก
เทนมะ
เป็นคำชมที่เหมือนจะด่าเลยแฮะ
โอบาเนะ
ก็ด่านั่นแหละ ไปครับเจ้าหัวหน้าหน่วยทั้งหลายไปตามคุ้มครองน้องของผมได้แล้วครับ
หลังจากที่เหล่าหัวหน้าหน่วยตอบรับก็รีบสาวเท้าเดินตามเด็กหนุ่มหน้าหวานไปอยู่ห่างๆ
สึมิฮิโกะ
งั้นผมไปด้วยก็ได้
โทจูโร่
พวกแกเดินตามไปกันก่อนเลย ฉันรู้ว่าร้านไหนเดี๋ยวตามไป
เมื่อเหล่าหัวหน้าแก๊งเทวดาสีดำออกไปแล้วก็เหลือเพียงเหล่าลูกน้องที่พี่ชายของเด็กหนุ่มหน้าหวานนั้นหมายหัวไว้
โอบาเนะ
ฉันจะขอเตือนอะไรไว้นะพวกบุปผา
2พี่น้องหนุ่มหล่อถึงกับสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันทีที่พี่ชายของเด็กหนุ่มหน้าเอ่ยถึงชื่อแก๊งของพวกเขา
โอบาเนะ
โกหกได้หน้าด้านดี แต่ก็นับถือในความพยายาม
โอบาเนะ
ส่วนมากก็เป็นแก๊งบุปผาไม่ใช่รึไง มาอยู่ในแก๊งคนอื่นทำไมล่ะ
โอบาเนะ
ไม่ต้องโกหก ฉันรู้เบื้องลึกเบื้องหลังพวกนายหมด
โอบาเนะ
//นั่งลงตรงราวพิงใกล้ๆและมองสำรวจเหล่าคนที่น่าสงสัย
ชิโนเอะ
ฉันกับพี่ก็อยู่แก๊งนี้ไงจะมีแก๊งอื่นทำไม
โอบาเนะ
ก็แกเป็นพวกชอบลอบกัดไง ไอ้หัวชมพูนั่นก็ด้วย
มัตสึโระ
เอ้ย-! ไม่ใช่สิ ผมเปล่านะ!
โอบาเนะ
มีแผนอะไรกันแน่ ฉันไม่ชอบให้ใครมลอบกัดหรอกนะ ถ้าเป็นน้องของฉัน ฉันเอาพวกแกตายแน่
โอบาเนะ
อย่าท้าทายคนหนุนหลังพวกฉันแล้วกัน
โอบาเนะ
//พูดจบก็ก้าวลงจากราวพิงแล้วต้องหยุดทันทีที่ชายหนุ่มผมชมพูมาขวางไว้
มัตสึโระ
รีบไปไหนล่ะครับ คุยกันก่อนสิ
มัตสึโระ
งั้นผมขอไปด้วยแล้วกันนะครับ~
มัตสึโระ
ได้เลยครับคุณตัวเล็ก~
โอบาเนะ
อี๋ ขนลุก//รีบก้าวเท้าเดินทิ้งระยะห่างกับชายหนุ่มผมชมพูในทันที
มัตสึโระ
||ตัวเล็กแต่แรงเยอะ ถ้าไม่เป็นนักเลงมานานก็คงเป็นนักเทควันโดสายดำ|| //มองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มตัวเล็กที่สาวเท้าเดินหนีตนเองไปพร้อมกับที่รีบเดินตามไปในทันที
โอบาเนะ
||เท่าที่ได้ข้อมูลมาหมอนี่อันตรายพอควรเลย แต่เพราะติดเล่นเลยทำให้ชนะมาได้||
โอบาเนะ
||มัตสึโระ ชื่อเห่ยชะมัด|| //หลังจากคิดดังนั้นก็หันไปมองเจ้าของชื่อที่เดิมตามมาเหมือนหมาตามเจ้าของ
โอบาเนะ
||หมาโกลเด้นชัดๆ||
มัตสึโระ
||ขู่ฟ่อๆเหมือนแมวเลย แมวดำแน่ๆ||
โทจูโร่
สั่งกันเต็มที่ได้เลยนะ เดี๋ยวจ่ายเอง
โทเกะ
เกรงใจจัง งั้นเอาช็อกโกแลตชิปกับสตอเบอรี่กล้วยแล้วกัน~
โยชิเทรุ
เกรงใจตรงไหนล่ะนั่น
โทเกะ
เงียบไปเลยเจ้าน้องบ้า
เทนมะ
คนที่คิดไม่ออกก็ดูเมนูเอาแล้วกัน //พูดจบก็ยื่นเมนูให้เหล่าคนในแก๊งและเพื่อนของเด็กหนุ่มหน้าหวาน
คานาตะ
เบาๆกันหน่อยสิ โต๊ะอื่นมองกันหมดแล้วเบาๆกันหน่อยสิ โต๊ะอื่นมองกันหมดแล้ว
โทจูโร่
ปล่อยให้มองไปเถอะน่าา มาๆสั่งไอติมกันดีกว่า
บทที่2 ธุรกิจ
สึมิฮิโกะ
ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย
โทจูโร่
ถ้ามากกว่า5คำถามคิด1,000เยน
โทจูโร่
จะถามหรือไม่ถามล่ะ อุตส่าห์คิดให้ถูกสุดๆแล้วนะ
สึมิฮิโกะ
ถามสิๆ อ่ะนี่เอาไปก่อน1,000เยน เผื่อเกิน5คำถาม
สึมิฮิโกะ
นายตั้งแก๊งตั้งแต่ตอนไหนหรอ
โทจูโร่
อืมมม น่าจะตอนปี1นะ
สึมิฮิโกะ
โห~! สุดยอดเลยแล้วคิดยังไงมาตั้งหรอ
โทจูโร่
แค่อยากหาอะไรทำสนุกๆน่ะ
โทจูโร่
แถมที่ตั้งมาก็ไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลยด้วย
สึมิฮิโกะ
แล้วตอนนี้นายวางแผนยังไงหรอเกี่ยวกับแก๊งน่ะ
โทจูโร่
ก็คงจะตั้งต่อไป จนกว่าแก๊งนี้จะมีอำนาจสูงสุดไงล่ะ~!
สึมิฮิโกะ
เป็นแผนที่ยิ่งใหญ่จัง
สึมิฮิโกะ
พ่อของคนพวกนี้คงจะมีเงินมากแน่ๆเลยถึงได้รับมาเลี้ยงเยอะขนาดนี้
โทจูโร่
ก็ไม่เชิงหรอก เป็นนักธุรกิจน่ะ
โทจูโร่
||นักธุรกิจใหญ่ด้วย ควบตำแหน่งนักธุรกิจมืดอีก||
โทจูโร่
ทำไมถึงอยากรู้เรื่องนี้จังเลยล่ะ
สึมิฮิโกะ
ก็กลัวว่าเขาจะเป็นคนไม่ดีน่ะ
ดามิ
เฮ้ อย่ามากล่าวหาพ่อคนอื่นแบบนี้นะเจ้าบ้า
คานาตะ
ก็ไม่จริงรึไงล่ะ ไม่งั้นจะหาเงินเยอะแยะมาจากไหน
โทจูโร่
นี่หยุดเลยนะ สึมิฮิโกะคุงครั้งนี้นายผิดนะที่พูดแบบนั้น
โทจูโร่
เขาไม่ใช่คนไม่ดี เขาเป็นคนดีมากๆต่างหากล่ะ ไม่งั้นจะให้เจ้าแบล็คการ์ดนี่กับฉันทำไม
เทนมะ
นั่นสิ ถ้าฉันเป็นคนรวยก็คงไม่ให้บัตรนี้กับใครง่ายๆหรอก แบล็คการ์ดมันของคนที่โคตรๆจะรวยเชียวนะ
รุยะ
พี่โทจัง พรุ่งนี้พ่อชวนให้พี่มากินข้าวด้วย
โทจูโร่
โอ๊ะ! ไปอยู่แล้ว เดี๋ยวทำอาหารให้กินเอง
โทจูโร่
ของรุยะข้าวผัดแครอท~
สึมิฮิโกะ
แสดงว่าไปบ่อยหรอ?
โทจูโร่
ฉันไปตั้งนานแล้วเจ้าบ้า
โทจูโร่
ไปตั้งแต่เริ่มขึ้นปี1แล้ว
โทจูโร่
ก่อนที่พวกนี้จะได้เข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกันด้วย
สึมิฮิโกะ
ว่าแต่ทุกคนนามสกุลอะไรกันหรอเผื่อผมรู้จัก
โทจูโร่
ทุกคนนามสกุล... อะไรนะ มัตสึจิใช่มั้ย?
โยชิเทรุ
แค่กๆ- ไม่ใช่ ฉันตกใจ-!
โยชิเทรุ
นามสกุลอะไรนะขออีกที
โทจูโร่
หัวหน้าหน่วยตรงนี้ทุกคนนามสกุลมัตสึจิทุกคน
โยชิเทรุ
ไอ้ๆ- ไอ้คนที่มันเป็นนักธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นน่ะนะ-!!!?
ทาคาชิบะ
พวกเรา9คนโดนรับเลี้ยงมาเพราะแต่ละคนมีข้อดีที่เด็กหลายคนเทียบไม่ค่อยได้เท่าไหร่
ทาคาชิบะ
พวกเรามีข้อดีเหมือนกันคือ หัวดีกันมากๆเลยล่ะ ฉันหัวดีด้านการวางแผน ส่วนพวกเด็กๆก็ดีทั้งวางแผนและการเรียนเลยล่ะ
ทาคาชิบะ
เงียบไปเลยเจ้าตัวเล็ก
โทจูโร่
จะว่าไป...ไอติมได้รึยังครับ!
พนักงานเสิร์ฟรีบนำไอติมมาเสิร์ฟที่โต๊ะของเหล่าเพื่อนและพี่น้องของเด็กหนุ่มหน้าหวานทันที
รุยะ
อ้าม//ยื่นช้อนที่เพิ่งตักไอติมไปจ่อปากพี่คนสนิทหน้าหวานที่กำลังทำหน้างงๆอยู่
โทจูโร่
อ๋อ~ อ้ามม~//ยิ้มรับแล้วกินไอติมนั้นเข้าไปก่อนนะตักป้อนเด็กน้อยคืนบ้าง
รุยะ
อร่อยมากเลย วันหลังมากินที่นี่อีกได้มั้ย
โทจูโร่
น้อยใจอะไร มือก็มีไม่ใช่รึไง กินเองสิ
เสียงกระดิ่งดังเพราะลูกค้าใหม่เปิดประตูเข้ามาและใช่ เป็นพี่เลี้ยงของเด็กหนุ่มหน้าหวานและโกลเด้น(?)
โอบาเนะ
ช่วยถอยไปที เหมือนเจ้ากรรมนายเวรชะมัด//พูดจบก็รีบสาวเท้าไปนั่งข้างๆของเพื่อนสนิทน้องชายของตน
สึมิฮิโกะ
เอ่อ-? เกิดอะไรขึ้นหรอครับ?
โอบาเนะ
ไอ้บ้านี่มันเดินตามน่ากลัวมากเลย
โอบาเนะ
ใครจะทักฉันมันก็ทำหน้าเหมือนจะไปกัดเขา
มัตสึโระ
อะไรกัน~ ผมเปล่านะ แล้วก็ไปนั่งเบียดแบบนั้นเดี๋ยวก็ตกหรอก
โอบาเนะ
ไม่ต้องมายุ่ง! เอาลูกน้องแกไปเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าเด็กบ้า!
สึมิฮิโกะ
พี่มัตสึโระ หยุดแกล้งพี่โอบาเนะได้แล้วนะครับ
เทนมะ
เอาป๊ะ เดี๋ยวป้อนไอ้เตี้ย
โอบาเนะ
เตี้ยก็เอาแกจมพื้นได้แล้วกัน อาา
เทนมะ
เหมือนเด็กเลยว่ะ แต่ก็ดีจะได้หยุดห้าว//พูดจบก็ตักไอติมป้อนเพื่อนรุ่นเดียวกันพร้อมตักกินเองบ้าง
โทจูโร่
อร่อยมั้ยครับพี่โอบาเนะ
โอบาเนะ
ก็ใช้ได้นะ แกชอบกินดาร์คช็อกหรอ?
โอบาเนะ
อร่อยกับผีน่ะสิ ขมปี๋เลย
เทนมะ
อ่ะๆ อาาา//ตักไอติมในถ้วยของตนพร้อมยื้นไปจ่อปากเด็กหนุ่มหน้าหวาน
โทจูโร่
อ้ามมม~!//กินไอติมนั้นเข้าไปก่อนจะหลับตาปี๋และแลบลิ้นออกมา
ทาคาชิบะ
อ้าปากๆ ลูกอมนี่ช่วยได้
ทาคาชิบะ
//หลังจากที่เด็กหนุ่มอ้าปากก็หยิบลูกอมขึ้นมาแกะและป้อนให้กินเพื่อลดความขมของไอติม
ดามิ
ทีหลังก็อย่าไปกินของพี่เสาแล้วกันนะโทจัง
โอบาเนะ
ไม่ค่อยเท่าไหร่ ฉันกินกาแฟประจำเลยเริ่มชินรสขมแล้ว
โอบาเนะ
แต่ก็ไม่ชินกับดาร์คช็อกซักที
โทจูโร่
เดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้าต่อมั้ย
นามิเระ
ไม่ ผมจะตัดให้เองอยากได้ชุดไหนบอกได้เลย
โทจูโร่
งั้นขอกระโปรงเอวสูงตัวใหม่ แล้วก็แจ็คเก็ตแบบพวกพี่ตัวนึง
นามิเระ
เอาแจ็คเก็ตตัวใหญ่หรือพอดีตัว
โทจูโร่
ตัวใหญ่แล้วกัน เอาสัญลักษณ์ไปด้านหลังแทน แล้วก็ถ้าจะใส่ตัวอักษรให้ใส่แค่ตัวM
นามิเระ
ติดใจคำว่ามาสเตอร์หรอ?
นามิเระ
||เห่ยต่างหากเจ้าเด็กบ๊อง-||
โอบาเนะ
โทจูโร่ เอาบัตรมาเดี๋ยวพี่เอาไปจ่ายให้
โทจูโร่
ครับผม~//ตอบรับผู้เป็นพี่ของตนพร้อมกับหยิบบัตรแบล็คการ์ดออกมายื่นให้
โอบาเนะ
จะสั่งอะไรกลับกันรึเปล่า?
โทจูโร่
ไม่ๆ ห้ามสั่ง เดี๋ยวปวดท้องกัน
โอบาเนะ
สั่งคนอื่นไม่สั่งตัวเองเจ้าน้องบ้า//พูดจบก็เขกหัวน้องชายสุดที่รักไป1เขกพร้อมกับที่เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์
โอบาเนะ
คิดเงิน3โต๊ะนั้นด้วยครับ
นายประกอบ
ทั้งหมด13,000เยนครับ
โอบาเนะ
มีของแนะนำอะไรให้ซื้อกลับไปมั้ยครับ?
นายประกอบ
อืมมม มีนี่เลยครับ วาฟเฟิลหลากรส สามารถเลือกซื้อได้ไม่จำกัดจำนวนครับ
โอบาเนะ
งั้นจดตามให้ทันนะครับ
โอบาเนะ
ตามนี้ครับทันรึเปล่า?
นายประกอบ
มีอะไรเพิ่มเติมมั้ยครับ?
โอบาเนะ
ไม่ล่ะครับ แค่นั้นก็พอแล้ว
โอบาเนะ
คิดรวมกันเลยนะครับ
นายประกอบ
ทั้งหมด19,500เยนครับคุณลูกค้า
มัตสึโระ
ทำไมนานจังล่ะครับคุณลูกแมว
โอบาเนะ
อะไรของแกไอ้โกลเด้น!
มัตสึโระ
พูดจาใจร้ายจัง//พูดจบก็กอดเอวของชายหนุ่มตัวเล็กพร้อมกับเกยคางไว้บนไหล่ของชายหนุ่ม
โอบาเนะ
ไอ้เวรนี่! รูดบัตรนี่ได้เลยครับ เดี๋ยวผมขอเคลียร์กับไอ้เวรนี่ก่อน!
นายประกอบ
เอ่อคุณลูกค้าจะทะเลาะกันไม่ได้นะครับ
โอบาเนะ
ถ้าซื้อร้านนี้ทะเลาะได้ยัง
นายประกอบ
เอ่อคือไม่ได้อยู่ดีครับ คุณลูกค้าพูดอะไรช่วยนึกถึงตัวเองด้วยนะครับ
โอบาเนะ
งั้นรอเดี๋ยวแล้วกัน
มัตสึโระ
จะทำไรอ่ะ ฝันอยู่หรอเจ้าแมว
โอบาเนะ
เดี๋ยวก็ศอกเข้าให้หรอก//พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปหาคนที่คอยหนุนหลังให้พวกเขา
โอบาเนะ
สวัสดีครับ มาหาพวกผมที่โลเคชั่นนี้ด้วย
โอบาเนะ
ภายใน10นาที ไม่งั้นผมไม่ให้คุณติดต่อกับโทจูโร่อีก
หลังจากที่ชายหนุ่มตัวเล็กวางสายได้ไม่นาน5นาทีต่อมากก็มีรถหรูและรถคุ้มกันมาจอดอยู่ที่หน้าร้านพร้อมกับหนุ่มหล่อคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมบอดี้การ์ดอีก2-3คน
มุเซน
เอาแต่ใจชะมัดเลย ชอบเอาโทจังมาขู่ตลอด
โอบาเนะ
หยุดพูดมากแล้วจ่ายเงินซื้อร้านนี้ซะ
มุเซน
เรียกมาเพราะแค่นี้หรอ-?
โอบาเนะ
โทจูโร่กลับบ้านกั-
โอบาเนะ
เวลาออกมาช่วยทำให้ตัวเองขี้เหร่ทีเถอะ น่าหมันไส้ชะมัด
มุเซน
บอกตัวเองให้เก็บก่อนมั้ย ใครล่ะที่เกาะตัวอยู่ผีหรอ
โอบาเนะ
ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง
เหล่าลูกบุญธรรมของชายหนุ่มเอ่ยเรียกดังขึ้นจนทุกคนในร้านต้องหันมามองแล้วพบกับชายหนุ่มคนดัง
โทจูโร่
โอ๊ะ! คุณมุเซนมาที่นี่ได้ไงหรอครับ
มุเซน
ก็พี่ของโทจังเรียกมาซื้อร้านนี้น่ะ
มุเซน
ไปโมโหอะไรมาก็ไม่รู้
โอบาเนะ
หุบปากแล้วซื้อร้านซะตาแก่
มุเซน
เดี๋ยวเถอะ! ฉันเพิ่ง32!
โอบาเนะ
ไม่รู้ไม่ชี้รีบซื้อซะ
มุเซน
เหอะๆ เอาแต่ใจชะมัดพี่น้องคู่นี้ อ่ะๆ ถือว่าซื้อให้เป็นของขวัญให้นาย เดี๋ยวโอนชื่อให้
มุเซน
อ่ะๆ จะรีบซื้อรีบไปแล้วมีประชุมต่อ
โอบาเนะ
ไปด้วยดิ บอกแล้วว่าจะไปฝึกงานที่บริษัทอ่ะ
นายประกอบ
เอ่อ...คือ...เอาจริงหรอครับ-!??
โอบาเนะ
ก็คุณบอกเองนี่ถ้าซื้อแล้วก็ต่อยได้
มัตสึโระ
ยังไม่พอใจผมอยู่หรอใจร้ายจัง
มุเซน
เด็กพวกนี้มันตามใจตัวเองน่ะ ว่าแต่ขายเท่าไหร่
นายประกอบ
ถ้าตามที่จะขายจริงๆก็15ล้านเยนครับ
มุเซน
ถ้าซื้อให้แล้วก็บริหารเองด้วยล่ะโอบาเนะ ผมไม่ได้ว่างมาบริหารให้หรอกนะ
มุเซน
ยังอีกไอ้เด็กคนนี้-!
มุเซน
อ่ะ บัตรนี้มี15ล้านเยนพอดีเลยครับ แล้วทีนี้ก็เป็นของเขาแล้วนะ โอนชื่อแล้วทุกอย่างให้เด็กคนนี้ด้วย
โอบาเนะ
อย่างงี้ฉันก็มีธุรกิจของตัวเองแล้วดิ
มุเซน
ก็ใช่ ดูแลดีๆล่ะฉันจะลงมาดูเดือนละ2ครั้ง
โอบาเนะ
โทจูโร่ ลุงนี่จะมาหานายแค่2ครั้งต่อเดือนล่ะ
โทจูโร่
ใช่สิผมไม่ใช่เด็กน่ารักคนนั้นแล้วนี่
เทนมะ
||เกลียดความตามน้ำกันทันทีของพี่น้องคู่ชะมัด-||
มุเซน
ไม่ใช่แบบนั้นนะโทจังฟังกันก่อนสิ-
โยชิเทรุ
นึกว่านักธุรกิจระดับประเทศจะดูดีกว่านี้ซะอีก
โทจูโร่
อ๊าา-- ไม่รู้ไม่ฟังง//ยกมือขึ้นปิดหูทันทีพร้อมส่ายหัวไปมา
มุเซน
เจ้าเด็กน้อยเอ๊ยย--//รีบสาวเท้าไปหาเด็กหนุ่มหน้าหวานพร้อมสอดมือเข้าไปใต้แขนเด็กหนุ่มแล้วอุ้มขึ้นมา
โทจูโร่
อ่อ! ลืมแนะนำไปเลย นี่คุณมัตสึจิ มุเซน
โทจูโร่
เป็นพ่อเลี้ยงของคนพวกนี้ ส่วนความสัมพันธ์ของฉันกับเขา ไม่บอกหรอกแบร่!
สึมิฮิโกะ
คนนี้น่ะหรอคนรู้จักของโทจูโร่คุงน่ะ
โทจูโร่
ใช่~ แล้วก็จะพาผมไปไหนเนี่ย-!
มุเซน
พาไปประชุมด้วยไง ไปกันเถอะเด็กน้อย//อุ้มเด็กหนุ่มหน้าหวานหันหน้าเข้าหาตนเองพร้อมพาออกไป
โอบาเนะ
ไอ้ลุงนี่! เหวอ-?!
โทมะ
พ่อให้พานายไปด้วย ว่าแต่ตัวเบานะเนี่ย กินเยอะๆบ้างนะ//หิ้วตัวพี่ชายของเด็กหนุ่มหน้าหวานเดินตามผู้เป็นพ่อเลี้ยงของตนไป
โอบาเนะ
ฉันเดินเองได้น่า-!! ปล่อยไอ้เสา2!
มัตสึโระ
เดี๋ยวสิ จะเอาเจ้าแมวไปด้วยหรอ งั้นผมไปด้วยได้มั้ย?
นามิเระ
ไม่ได้ครับ ขอโทษด้วย คุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเรา
ดามิ
ไปกันพี่เสา ช้าเดี๋ยวก็ได้นั่งรถคันอื่นหรอก
เทนมะ
เข้าใจแล้วๆ เชิญนำไปเลยครับคุณน้องดามิ
ดามิ
งั้นรีบตามมาเลย~!//รีบวิ่งนำไปพร้อมกับลากผู้เป็นพี่ชายของตนไปด้วย
คิวทาโร่
เห้ย- อย่าลาก-!//รีบวิ่งตามเพราะกลัวหกล้ม
อาคาเสะ
ส่วนพวกนายก็กลับบ้านไปซะ โอบาเนะจ่ายเงินให้เรียบร้อยหมดแล้ว
สึมิฮิโกะ
เดี๋ยวสิ แล้วโทจูโร่คุงจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ?
อาคาเสะ
ก็คงนอนค้างที่บ้านพวกฉัน ส่วนพรุ่งนี้ก็ไปเรียนเหมือนเดิมนั่นแหละ
สึมิฮิโกะ
งั้นหรอ เดี๋ยวเรื่องอื่นค่อยถามโทจูโร่ทีเดียวเลยแล้วกัน
อาคาเสะ
ไม่อนุญาต ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวหรือธุรกิจของโทจูโร่ขอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
สึมิฮิโกะ
ต้องขนาดนั้นเลยหรอ-?
คานาตะ
ไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอโทจังอยู่ดีนั่นแหละพวกนายก็ลุกได้แล้ว
โยชิเทรุ
หาเรื่องเสียเงินอีกแล้ว- อ่ะๆเดี๋ยวเลี้ยงก็ได้
มัตสึโระ
นี่สึมิฮิโกะคุง ผมขอไปด้วยได้มั้ย ผมมีเรื่องสงสัยหลายอย่างเลย
สึมิฮิโกะ
โอ๊ะ ได้อยู่แล้วครับมัตสึโระคุง
โทจูโร่
อ๊าาา-- น่าเบื่อๆ-//ยกมือขึ้นปิดหูพร้อมกับส่ายหัวไปมาไม่ยอมฟัง
มุเซน
เธอต้องฟัง เธอบอกเองนี่ว่าจะมาทำงานให้ผม//ยกมือขึ้นดึงมือของเด็กหนุ่มหน้าหวานลงพร้อมกับจูบหน้าผากไปเบาๆ
โทจูโร่
แต่ผมไม่อยากประชุมกับพวกหน้าเงินพวกนั้นนี่
โทจูโร่
พวกเขามีแต่ประวัติเสียๆ จะร่วมงานจริงๆหรอ
โทจูโร่
ไหนจะประวัติฉ้อโกงอีก//เอื้อมมือหยิบเอกสารบนมือของชายหนุ่มรุ่นใหญ่มาอ่านพร้อมเอียงตัวพิง
มุเซน
ผมเตรียมเอกสารฟ้องบริษัทพวกนี้แล้วล่ะ
มุเซน
เก่งจังเลยนะเจ้าหนูเซนต์ดีของผม//ยกมือขึ้นลูบหัวเด็กหนุ่มพร้อมมองไปที่เหล่าลูกๆบุญธรรมแล้วเอ่ยทัก
มุเซน
บรรยากาศดีรึเปล่าที่รร.น่ะ
ทาคาชิบะ
เกรดทุกคนดีพอสมควรเลยครับพ่อ
มุเซน
ไม่จำเป็นต้องเกรดดีหรอก พอใช้หรือตกฉันก็รักเหมือนเดิม
โทจูโร่
บอกรักพวกเขาต่อหน้าผมเลย~ ไม่อายแล้วใช่ม้าาา
มุเซน
เงียบไปเลย ดื้อนักใช่มั้ยเรา เห็นว่าเข้ารร.สายด้วยไม่ใช่หรอหืม?
โทจูโร่
ใครเข้ารร.สายไม่มี๊
มุเซน
โกหกเก่งจริงๆเด็กคนนี้
โทจูโร่
เมื่อไหร่จะถึงอ่าาา ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบนั่งรถไปไหนนานๆ
มุเซน
จะถึงแล้วครับ ไม่งอแงสิเด็กดี
โอบาเนะ
เกรงใจกันบ้างก็ดีนะ แล้วก็เอาไอ้เสา2ออกไปซักที-!//พยายามดันตัวของตนเองออกจากเพื่อนชายร่างสูง
โทมะ
ไม่เอาา กำลังทำความสะอาดให้ไง หมาโกลเด้นตัวนั้นนายดูไม่ชอบนี่
มุเซน
เดี๋ยววันหยุดนี้ผมจะพาลูกๆไปฝึกยิงปืน
โทจูโร่
ไปอยู่แล้ว น่าสนุกจะตาย ว่าแต่ตอนนี้ใครมีใบอนุญาตพกปืนแล้วบ้างหรอ?
มุเซน
ถ้านับในครอบครัวก็มีผมกับทาคาชิบะที่มี
มุเซน
แต่คนที่ยิงเก่งสุดก็ต้องยอมให้ทาคาชิบะกับนามิเระเลยล่ะ
โทจูโร่
งั้นตอนประชุมคุณแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกับผม ผมจะดูเชิงก่อน
โทจูโร่
ถ้าเขาจะทำร้ายผม พี่ทาคาชิบะกับพี่นามิเระกระหน่ำเลย
โทจูโร่
จบงานนี้เลี้ยงขนมผมด้วยล่ะ~
มุเซน
เลี้ยงจนจะเป็นหมูแล้วครับเด็กดี
โทจูโร่
พูดชมแบบนี้ผมอยากตีปากคุณซักทีจัง~
มุเซน
ล้อเล่นน่า โอ๊ะ ถึงพอดีเลย
โทจูโร่
งั้นแยกกันตรงนี้นะครับ ให้พี่ทาคาชิบะกับพี่นามิเระมากับพวกผม ส่วนคุณก็พาลูกคุณที่เหลือไป
โอบาเนะ
ปล่อยได้แล้วไอ้เสา2 ฉันจะตามน้องฉัน
โทมะ
คร้าบๆ เข้าใจแล้ว~//พูดจบก็ปล่อยกอดเพื่อนชายให้เป็นอิสระ
โอบาเนะ
เกือบขาดใจตายแล้ว กอดแน่นชะมัด//พูดจบก็ใช้ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของเพื่อนหน้าตากวนของตนไปเต็มแรงและรีบลงจากรถไป
เทนมะ
อย่าพาไปส่งเกิน2ทุ่มล่ะ แค่นี้โทจูโร่ก็ไม่เหมือนเด็ก15เข้าไปทุกทีแล้ว
มุเซน
แต่โทจังเป็นคนขอเองฉันห้ามอะไรไม่ได้หรอกนะ
เทนมะ
เฮ้อ ยังไงก็เถอะ ไปส่งห้ามเกิน2ทุ่ม
เทนมะ
เจ้าพวกนี้จะได้พักผ่อนกันด้วย
นามิเระ
รีบลงไปเถอะ โทจังเดินไปนู่นแล้ว
ทาคาชิบะ
งั้นขอเดินไปก่อนแล้วกัน ตัวเล็กแบบ2คนนั้นเจอพวกผู้ใหญ่มาหาเรื่องคงไม่ดีแน่
ทาคาชิบะ
//พูดจบก็รีบลงจากรถแล้วรีบตามเด็กหนุ่มทั้ง2ไปในทันที
นามิเระ
เราก็รีบตามไปเถอะ//พูดจบก็เอื้อมมือหยิบเสื้อสูทมาใส่และหยิบกระเป๋ามาถือก่อนจะรีบลงจากรถตามทั้ง3คนไปในทันที
เทนมะ
อ่าๆ รีบแล้วๆ//พูดจบก็ลงจากรถแล้วรีบสาวเท้าตามไปทันพอดีที่จะขึ้นลิฟท์ตัวเดียวกัน
มุเซน
ส่วนพวกลูกก็ ทำตัวตามปกติ ดามิกับกิวทาโร่เฝ้าหน้าห้องประชุม
มุเซน
ส่วนโทมะ ไปสืบข้อมูลเพื่อนของโทจังมาด้วย
มุเซน
แล้วก็เจ้าหัวชมพูที่กอดโอบาเนะด้วย
โทมะ
รับทราบครับ แล้วเรื่องบริษัทให้ผมสืบด้วยมั้ย
มุเซน
ไม่มีต้องๆ พ่อรู้เบื้องลึกเบื้องหลังมาแล้ว สืบเท่าที่ให้สืบนั่นแหละ ได้ความยังไงก็ตามมาบอกด้วย
มุเซน
ส่วนรุยะกับเคนมุไปรอพ่อที่ห้องทำงานพ่อแล้วกันนะ
มุเซน
เด็กๆแบบลุกไม่ควรมาฟังเรื่องพวกนี้
เคนมุ
ป่ะ เราไปที่ห้องทำงานพ่อกันดีกว่า//พูดจบก็จูงมือน้องชายลงจากรถแล้วขึ้นลิฟท์อีกตัวไปคนละชั้นกับเหล่าพี่ๆ
นายประกอบ
คุณหนูโทจัง มาเองเลยหรอครับหายากนะครับเนี่ย
โทจูโร่
แค่อยากลองดูน่ะครับ แล้วก็จะมาฉีกหน้าคนพวกนั้นด้วย
นายประกอบ
ลงมาเองขนาดนี้น่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้วสินะครับ
นายประกอบ
ว่าแต่พี่ของคุณหนูโทจังจะเอาเก้าอี้เพิ่มมั้ยครับ
โทจูโร่
เพิ่มครับ ส่วนพี่2คนนี้ไม่ต้องเขารับหน้าที่เป็นบอร์ดี้การ์ดให้ผม1วัน
โทจูโร่
อ้อ! แล้วผมก็ยืมปืนพวกคุณด้วยนะ แล้วก็ไปเบิกปืนใหม่จากคุณมุเซนได้เลยบอกว่านี่คือคำสั่งผมเอง
นายประกอบ
โอ๊ะ คุณหนูโทจังวางแผนไว้ดีจังเลยนะครับ//พูดจบก็หยิบปืนที่เหน็บไว้ยื่นให้ลูกบุญธรรมทั้ง2ของเจ้านายตนเอง
นายประกอบ
กระสุนยังเต็มอยู่ครับไม่ต้องห่วง
โทจูโร่
รู้ใจจังเลยนะครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ ให้คนอื่นมาเฝ้าแทนก่อนแล้วกันนะครับส่วนปืนก็รีบไปเบิกวันนี้ก่อนจะโดนบ่นนะครับ
นายประกอบ
ครับคุณหนู เชิญเข้าไปได้เลยครับ//พูดจบก็เปิดประตูให้เด็กหนุ่มหน้าหวานในทันที
โทจูโร่
โอ๊ะ ขอบคุณนะครับ~//รีบสาวเท้าเดินเข้าไปพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าในทันที
โทจูโร่
พี่น้องโคโตะหรอกหรอ ไม่สบอารมณ์เลยครับ//พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตนพร้อมเท้าคางมองด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด
โอบาเนะ
ตามคาดแฮะ บริษัทผลิตยาแถมเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ด้วย
ซานาเอะ
เดี๋ยวสิ! มาที่นี่ได้ยังไง!
ชิโนเอะ
นั่นสิ! ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นแบบเมื่อตอนเย็นนะ!
โทจูโร่
ช่วยสงบปากลงด้วยครับ ที่นี่ห้องประชุมไม่ใช่ตลาดนะครับ
โอบาเนะ
//นั่งลงที่เก้าอี้ของตนเองก่อนจะหันหนัาปะทะกับพี่น้องโคโตะ
เทนมะ
อาาา โวยวายกันเก่งจัง//พูดจบก็นั่งลงพร้อมยกขึ้นมาพาดโต๊ะพร้อมเป่าหมากฝรั่งเล่น
นามิเระ
นั่งดีๆสิ เสียภาพพจน์หมด
นามิเระ
เฮ้อ...//เดินเข้ามาจัดท่านั่งของรุ่นพี่คนสนิทของเด็กหนุ่มหน้าหวานพร้อมกลับไปยืนด้านหลังของเหล่าเด็กหนุ่มเช่นเคย
โทจูโร่
เมื่อไหร่จะมาเนี่ย นานชะมัดเลย
ซานาเอะ
พูดให้มันดีๆหน่อยเถอะ ถ้าไม่ได้ร่วมงานขึ้นมาจะขำให้ฟันร่วงเลย
ชิโนเอะ
ไอ้เด็กนี่!!!//ทุบโต๊ะพร้อมยืนขึ้นด้วยความโกรธ
โทจูโร่
ถ้าคุณไม่อยากร่วมงาน ก็เอาสิ
โอบาเนะ
ฉันเคยบอกแล้วไง...ระวังตัวด้วยล่ะ'พวกบุปผา'//พอถึงชื่อของแก๊งชายหนุ่มทั้ง2ก็ใช้การขยับปากแทนพร้อมส่งยิ้มให้
"เข้ามาก็ภูมิใจเลยนะครับ พวกคุณคุยกันเสียงกันจังเลยนะ"
ชายหนุ่มเจ้าของบริษัทได้เดินเข้ามาพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดของตนเอง
ซานาเอะ
โอ๊ะ คุณมุเซนมาแล้วหรอครับ ขอโทษทีเสียมารยาทด้วยนะครับ
ชิโนเอะ
ครับพี่..//รีบนั่งลงก่อนจะหันไปทางเจ้าของบริษัทในทันที
มุเซน
ไหนมีงานอะไรมาเสนอหรอ
ซานาเอะ
บริษัทยาเราผลิตยาตัวใหม่ออกมาน่ะครับ
ซานาเอะ
เป็นยาที่สามารถกระตุ้นให้ตื่นตัวในแต่ละวันน่ะครับ
ชิโนเอะ
ก็ทำให้ตื่นตัวไง ถามแปลกๆ
โทจูโร่
ฤทธิ์ของยายาวนานเท่าไหร่
ซานาเอะ
แล้วแต่สีของตัวยาครับ
ซานาเอะ
มี2สี คือสีม่วงกับสีฟ้า
ซานาเอะ
สีม่วงจะออกฤทธิ์แค่1ชม. ส่วนสีฟ้าจะออกฤทธิ์ทั้งวัน
ชิโนเอะ
มันไม่ได้ผลิตสำหรับเด็กต่ำกว่า15ปี
โทจูโร่
เป้าหมายคือเขาหรอ?//เท้าคางมองพร้อมเลิ่กคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
ชิโนเอะ
อย่ามาพล่ามอะไรแปลกๆดีกว่าเด็กน้อย
โทจูโร่
เครื่องดื่มที่ทำให้ตื่นตัวก็ตั้งเยอะแยะจะผลิตเป็นยาทำไม
โทจูโร่
เอามา ผมลองกินเอง//ยื่นมือออกไปทาง2พี่น้องพร้อมขมวดคิ้ว
ซานาเอะ
ถ้าอยากลองมาก็นี่ //ยื่นยาให้เลือกสีเม็ดพร้อมแอบยิ้มเล็กน้อย
โทจูโร่
งั้นเอาสีม่วงแล้วกัน เหมือนสีบลูเบอร์รี่เลย//เอื้อมมือหยิบมาพร้อมหันมองหน้าเหล่าพี่ๆเล็กน้อยเพื่อเป็นการขออนุญาต
โอบาเนะ
//พยักหน้าเบาๆด้วยความไม่เต็มใจพร้อมหันไปสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า
ชิโนเอะ
~//ส่งรอยยิ้มหานให้เด็กหนุ่มที่ทำสีหน้าเครียดใส่
โอบาเนะ
||ยิ้มหรอ..เดี๋ยวสิแบบนี้มันไม่ปกติชัดๆ!!|| //คิดได้ดังนั้นก็จะหันไปห้ามน้องชายของตนแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
โทจูโร่
//ก้มมองเม็ดยาครู่หนึ่งก่อนจะอ้าปากกินยานั้นเข้าไป
มุเซน
//มองครู่หนึ่งก่อนจะทำสีหน้าเคร่งเครียดแล้วหยิบเอกสารของยาขึ้นมาอ่านในทันที
มุเซน
ทำไมไม่บอกว่ามันมีผลข้างเคียงด้วยล่ะ!
ซานาเอะ
คุณไม่ได้ถามนี่ครับ แล้วเด็กคนนี้ก็ขอกินเองด้วย
โทจูโร่
//ดันตัวเองลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินไปหา2พี่น้องด้วยร่างกายที่ยังดูปกติ
โทจูโร่
ผมให้ในความพยายามนะ แต่ตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว..//พูดจบก็ทรุดตัวลงพร้อมกับหมดสติไป
ชิโนเอะ
ฟู่ว~ คว้าไว้ได้ทันด้วย//ยิ้มหวานพร้อมดึงตัวของเด็กหนุ่มหน้าหวานเข้าหาตนเอง
โอบาเนะ
คิดจะทำอะไรกันแน่!!
ซานาเอะ
คิดว่าผมไม่รู้หรอว่าพวกคุณน่ะรู้จักกัน
ซานาเอะ
แต่ขอบคุณน้องของคุณแล้วกันที่เป็นตัวทดลองให้
ชิโนเอะ
ถ้ากล้าก็เข้ามาเลย แต่ก็น่าทึ่งนะ ตัวแค่นี้ก็คิดแผนร้ายซะแล้ว
โทจูโร่
อือ..//ขมวดคิ้วพร้อมหายใจถี่เอามากๆพร้อมกับพยายามที่จะลืมตาขึ้นมา
ชิโนเอะ
พยายามไปก็เท่านั้นแหละ บอกแล้วไง ว่ามันไม่เหมาะกับเด็ก
โอบาเนะ
พี่นามิเระ ไปเตรียมรถให้หน่อย เดี๋ยวผมจะพาน้องไปหาหมอ
ชิโนเอะ
แล้วรู้หรอว่าจะรักษายังไง?
โอบาเนะ
ขึ้นชื่อว่าหมอมันก็ต้องได้อยู่แล้วสิวะ!!//รีบลุกและเดินไปแย่งตัวน้องชายของตนมา
ชิโนเอะ
โว้วๆ ใจเย็นๆสิ~ มันไม่อันตรายขนาดนั้นซะหน่อย~
ชิโนเอะ
แต่ทรมานนิดหน่อย ไม่ตายหรอก//ดึงตัวเด็กหนุ่มหน้าหวานถอยตามตัวเองออกมา
ซานาเอะ
จะเอายังไง? รับข้อเสนอของผมได้รึยัง
โทจูโร่
ไม่...ห้ามรับนะ...//หลังจากที่ความพยายามเป็นผลก็ค้านขึ้นมาทันที
โทจูโร่
บริษัทนี่มันแย่เกินไป...
ชิโนเอะ
น่าตกใจจังที่ร่างกายนายต้านยานี้ได้ด้วย
ทาคาชิบะ
อยากมีชีวิตต่อแบบปกติหรือพิการดีครับ//หลักจากที่ชักปืนออกมาแล้วปลดล็อกไกปืนเสร็จก็ชี้ปืนไปทาง2พี่น้องในทันที
โทจูโร่
อย่าเพิ่งยิง...ผมยังไหวอยู่..
ทาคาชิบะ
นายจะใจดีจนติดเป็นนิสัยไม่ได้นะโทจูโร่
โทจูโร่
จะเพิ่มฤทธิ์ยารึไงเจ้าบ้า..
โทจูโร่
อือๆ..อาา..//อ้าปากกินยาที่โดนป้อนมาอย่างว่าง่าย
โทจูโร่
ถ้าผมตายก็ฆ่าให้ตายตามกันไปนี่แหละ...
ซานาเอะ
เฮ้อ.. รอหน่อยแล้วกัน แค่แกล้งเล่น แต่ถ้าเป็นหมอนั่นฤทธิ์คงแรงกว่านี้
โทจูโร่
น่าจะทำให้ยาเป็นรสสตอเบอรี่นะจะได้อร่อย...
ชิโนเอะ
ไม่กลัวตายเลยรึไงเด็กน้อย
โทจูโร่
ถ้ากลัวป่านนี้คุณคงไม่ให้ยาแก้หรอก...บากะ...
ชิโนเอะ
ก็จริงนะ แต่ก็สนุกดี//พูดจบก็ตบบ่าเด็กหนุ่มหน้าหวานเบาๆพร้อมมองเหล่าผู้ปกครองของเด็กหนุ่มที่จ้องมองตนเหมือนจะฆ่าให้ตาย
ชิโนเอะ
ใจเย็นๆยากำลังออกฤทธิ์น่า
โอบาเนะ
เย็นยังไงวะ! แกจะฆ่าน้องฉันเลยนะ!
ซานาเอะ
ยาที่ชิโนเอะผลิตมันแค่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงลงเฉยๆ จะตกใจทำไม
ซานาเอะ
แถมน้องนายก็ต้านยาได้ดีนะ ครั้งล่าสุดที่ทดสอบยาตัวนี้มีคนเกือบตายเลยล่ะ
ชิโนเอะ
ง่วงก็นอนสิ กอดอยู่เนี่ย
โทจูโร่
เงียบไปเลยคนโรคจิต..
โอบาเนะ
ปล่อยน้องฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้...!! ฮึ่ย..จะด่าก็ไม่ได้โทจูโร่ก็ฟังอยู่
โทจูโร่
ง่วง...นอนที่นี่เลยได้มั้ยอ่ะคุณมุเซน..
มุเซน
ไม่ได้ๆ ถ้ามีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับเธอจะทำยังไงล่ะครับโทจัง
โทจูโร่
เงินมีไว้ทำไมล่ะครับ...ใช่ให้เป็นประโยชน์สิ..งืม..
มุเซน
แน่ใจนะว่าเธอเป็นเด็กน่ะ น่ากลัวจริงๆ
โทจูโร่
งั้นหรอ...คงเพราะมีแต่คนแก่ขี้บ่นรายล้อมมั้งครับ..
เหล่าเด็กหนุ่มและชายหนุ่มถึงกับกุมหน้าอกเพราะคำพูดของเด็กหนุ่มที่เจ็บเป็นอย่างมากโดยเฉพาะคำว่า"คนแก่"
งั้นผม...ขอหลับก่อนแล้วกัน...หวังว่าพรุ่งนี้คงจะไปรร.ไหวนะ...
โอบาเนะ
อืม หลับเถอะ เดี๋ยวพี่ก็ต้องอุ้มไปส่งที่เตียงอยู่ดี
บทที่3ฝันร้ายที่ไม่เปลี่ยนแปลง
โทจูโร่
เป็นฝันที่แย่ชะมัดเลย...//หลังจากที่พลิกตัวไปมาเพราะฝันร้ายจนตื่นแล้วก็ค่อยๆดันตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วมองสำรวจรอบห้องของตนเอง
โทจูโร่
นี่ก็ห้องฉันนี่นา..ทำไม่เหมือนที่รวมญาติแปลกๆ..//พูดจบก็ยกมือขึ้นขยี้ตาเบาๆพร้อมกับหาวเล็กน้อย
โทจูโร่
นี่เราหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย...ฮ้าวว~°
โทจูโร่
หลับยาวเลยแฮะ การบ้านเยอะแน่ๆเลย
โทจูโร่
//พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่าย
โทจูโร่
พี่โอบาเนะ//หันไปเขย่าตัวพี่ชายของตนพร้อมเอ่ยเรียกด้วยเสียงเบาเพราะหละวคนอื่นตื่น
โอบาเนะ
อือ...//ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นพร้อมขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อของนายชายแต่ก็ถูกปิดปากไว้เสียก่อน
โทจูโร่
ให้พวกเขาหลับต่อเถอะ ตอนนี้ผมยังง่วงอยู่เลย แต่ไปรร.ไหวอยู่
โอบาเนะ
รร.น่ะพี่ลาไว้ให้แล้ว หิวรึเปล่าพี่จะไปทำข้าวต้มมาให้
โทจูโร่
อื้ม ป้อนด้วย ไม่มีแรง
โอบาเนะ
เมื่อกี๊พี่ได้ยินมีคนบอกว่าไหวนะ//เมื่อเห็นน้องชายของตนเองพอหยอกเล่นกันได้ก็ใจชื้นขึ้นมาบ้างก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกเพื่อออกไปทำอาหาร
โทจูโร่
แล้วทำไมพวกเขามานอนเกะกะกันแบบนี้ล่ะ?
โอบาเนะ
เฝ้านายนั่นแหละ ไข้ไม่ลดเลยตอนนายหลับไปน่ะ
โทจูโร่
งั้นหรอ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ
โอบาเนะ
ขอโทษทำไม ดีซะอีกจะได้ดูแลนายเหมือนตอนเด็กๆด้วย น่ารักดี
โทจูโร่
งั้นก็ป้อนข้าวด้วยนะ ผมขออ้อนซักวันแล้วกัน เมื่อยอ่ะ
โอบาเนะ
รู้แล้วน่า แล้วก็ถ้าเจ้าพวกนี้ตื่นก็ฝากไล่ไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน
โทจูโร่
อื้อ//หลังจากตอบรับผู้เป็นพี่เสร็จก็เอนตัวนอนลงตามเดิม
โอบาเนะ
...//ถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะรีบเดินออกไปทำอาหารในทันที
โทจูโร่
อยากไปบึ้มสำนักงานข่าวพวกนี้ให้หายไปซะที
โทจูโร่
ข่าวนี้ก็ เด็กปริศนาลงจากรถของนักธุรกิจ
โทจูโร่
ข่าวนี้ก็เด็กโดนมอมยา
โทจูโร่
คิดอะไรกันเนี่ย เฮ้อ หงุดหงิดชะมัดเลย
โทจูโร่
ยานี่ก็แรงใช่ย่อยนะเนี่ย ทำให้นอนซมไปได้หลายวัน
เทนมะ
อือ...//พลิกตัวหันมาทางเด็กหนุ่มหน้าหวานแล้วดึงตัวเข้ามากอดทันที
โทจูโร่
ให้รางวัลหน้อยแล้วกัน ถือว่าเจ๊ากันที่มาเฝ้าไข้//พูดจบก็ซบหน้าลงบนแผ่นอกของพี่ชายข้างบ้าน
เทนมะ
อืม..//ค่อยๆลืมตาตื่นพร้อมกระพริบตาซ้ำไปมาให้ตื่นเต็มตาก่อนจะก้มมองเด็กหนุ่มที่นอนเอาหน้าซุกแผ่นอกของตนเองอยู่
โทจูโร่
อ้าว? ทำให้ตื่นหรอ?
เทนมะ
เปล่า ตื่นเองน่ะ ดีขึ้นแล้วใช่มั้ยไม่แปลกตรงไหนใช่มั้ย
โทจูโร่
อื้ม ดีขึ้นแล้วล่ะ แค่รู้สึกเหนื่อยๆน่ะ
เทนมะ
อืม..?//หลังจากที่ฟังคำตอบของเด็กหนุ่มจนแน่ใจแล้วก็มองสำรวจหาเพื่อนคู่กัดของตนเองไปพลาง
โทจูโร่
ไปทำข้าวต้มให้อยู่น่ะ หิวมากๆเลย
เทนมะ
ไม่หิวได้ไง หลังเขาแอดมิดที่รพ.แล้วหมอก็บอกว่านายปกติ อาจจะแค่นอนนานกว่าปกติหน่อย
เทนมะ
หลังเขาแอดมิดที่รพ.แล้วหมอก็บอกว่านายปกติ
เทนมะ
เพราะยาที่วินิจฉัยออกมามันเป็นสารที่ทำให้อ่อนเพลียและควบคุมการนอนนายให้ผิดแปลกไป
เทนมะ
ดีนะที่เป็นรพ.ของตาแก่เลยไม่มีพวกเล่นตุกติก
เทนมะ
แต่อย่างน้อยนายก็ปลอดภัยแล้วดีจริงๆ
โทจูโร่
อืม..ตอนที่นอนรู้สึกเหมือนฝันยาวมากเลย
โทจูโร่
แถมทุกคนในนั้นก็ตายหมดเลย
เทนมะ
ทำไมถึงตายล่ะ//ยกมือขึ้นลูบหัวปลอบโยนเด็กหนุ่มหน้าหวานพร้อมเอ่ยถาม
โทจูโร่
ไม่รู้สิ แต่ผมรู้แค่ว่าฝันมันตัดไปตัดมา มีภาพนึงผมจำได้แม่นเลย
โทจูโร่
ผมยืนท่ามกลางกองศพของคนที่เหมือนจะเคยรู้จัก ทุกที่มีแต่เลือด
โทจูโร่
ผมอยู่คนเดียว ยืนมองมือตัวเองที่เปื้อนเลือดพร้อมทุกคนที่สิ้นลมหายใจไปหมด
เทนมะ
มันแค่ความฝันน่า แค่ฝะนร้ายไม่ต้องกลัวหรอก//พูดจบก็กอดปลอบเด็กหนุ่มที่ดูท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมา
ชายหนุ่มร่างสูงไม่มากถีบประตูเข้ามาจนเกิดเสียงดังและทำทุกคนที่หลับนั้นสะดุ้งตื่น แต่ดีที่เด็กๆทั้ง2คนแยกไปนอนอีกห้อง
โทจูโร่
-!!?//สะดุ้งโหยงพลางรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
เทนมะ
ฉันว่าบ้านจะพังเพราะนายแล้วล่ะ
โอบาเนะ
ตื่นกันซักที ทีนี้ก็ลุกไปอาบน้ำอาบท่าซะ
โทจูโร่
ตกใจหมดเลย หลับต่ออีกรอบดีกว่า
โทจูโร่
อื้อ แต่คงได้ไปรร.พรุ่งนี้น่ะ ไม่มีแรงเลย
นามิเระ
เดี๋ยวพี่ไปเรียกรุยะมาดูอาการให้นะ
โทจูโร่
ยังไม่ต้องก็ได้ ให้เด็ก2คนนั้นหลับต่อไปเถอะ
โทจูโร่
ว่าแต่พวกพี่ล่ะไม่ทีบ้านให้กลับรึไงมาเฝ้าเนี่ย
ไซกาคุ
พูดจาใจร้ายชะมัด เป็นห่วงไงเลยมีเฝ้า
โทจูโร่
ห่วงทำไมแข็งแรงดีน่า
ดามิ
โทจังเพิ่งฟื้นไข้เองนะแถมก็ไม่เห็นจะลุกจากเตียงเลย
โทจูโร่
งั้นก็เดี๋ยวลุกให้ดูว่าไม่ได้เป็นอะไร
โทจูโร่
//ดึงผ้าห่มบนขาตนเองออกก่อนจะค่อยๆดันตัวเองลุกออกจากเตียง
แต่เพราะเด็กหนุ่มหน้าหวานไม่ได้ขยับร่างกายเกือบ3วันจึงทำให้เสียสมดุลในการยืนเป็นอย่างมาก
โทจูโร่
อึก-...//ทำท่าจะล้มแต่เพราะคว้าเสาปลายเตียงได้ทันจึงพยุงตัวเองให้ยืนต่อได้
เหล่าเด็กหนุ่มภายในห้องต่างใจหายกันถ้วนหน้าเพราะเห็นเด็กหนุ่มหน้าหวานนั้นเกือบล้ม แต่ต้องรับถอนหายใจโล่งอกก่อนจะต้องรีบห้ามเพราะถ้าปล่อยให้ทำตามใจอีกคนไม่ใช่แค่เกือบ
ทาคาชิบะ
พอเถอะนะ//รีบสาวเท้าเดินเข้าช้อนตัวเด็กหนุ่มหน้าหวานขึ้นมาอุ้มในทันทีพร้อมทำสีหน้าที่เศร้าเป็นอย่างมาก
โทจูโร่
ฮึก...ขอโทษ..ขอโทษนะ..ฮึก..//ซุกหน้าลงบนแผ่นอกของพี่ชายร่างใหญ่พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น
โทจูโร่
ผมทำทุกคน...ฮึก..เดือดร้อนอีกแล้ว...
โอบาเนะ
มันไม่ใช่ความผิดนายซะหน่อย
โทจูโร่
ฮึก...ถ้าผมเด็ดขาดกว่านี้...ทุกคนคงไม่ต้องมาเดือดร้อนด้วยเลยแท้ๆ..ฮึก..//หลังจากที่สะอื้นได้ซักพักก็เริ่มปล่อยโฮออกมาพร้อมกับยกมือปาดน้ำตาจนเปื้อนไปทั่วหน้า
คิวทาโร่
ไม่เดือดร้อนซักหน่อยเจ้าเด็กโง่ พวกเราพร้อมเดินไปกับนายต่างหาก
คิวทาโร่
ไม่ว่านายจะตัดสินใจแบบไหนพวกเราก็ไม่คิดจะถอย
คิวทาโร่
สัญญากันแล้ว ไม่มีผิดสัญญาหรอก
โทมะ
ช่ายยย พวกเราน่ะรักโทจังมากเลยนะ ตายแทนก็ยอมเลยล่ะ
โทมะ
จะตายแทนกี่รอบก็ได้ ขอแค่นายยังยึดมั่นว่าจะเดินต่อ
โทจูโร่
ฮึก...ทุกคน...แง!!!!..
โทจูโร่
รักทุกคนมากๆเลย..ซื้ด!!...//อ้าแขนไปหาทุกคนในห้องพร้อมเหล่าเด็กหนุ่มรุ่นราวเดียวกันที่เข้ามากอดปลอบโลมตนเอง
โอบาเนะ
มากินข้าวดีกว่า ฟื้นไข้ทีไรอารมณ์ขึ้นๆลงๆตลอดเลย
โอบาเนะ
เฮ้ออ-//หยิบทิชชู่ขึ้นมาพร้อมยกมือขึ้นใช้แผ่นทิชชู่นั้นบีบจมูกน้องชายของตนไว้
โอบาเนะ
เอาออกมาให้หมด ห้ามซื้ด
โอบาเนะ
//มองดูท่าทางน้องชายของตนที่ดูมีท่าทีหายใจโล่งขึ้นก่อนจะเอาทิชชู่แผ่นนั้นไปทิ้ง
ทาคาชิบะ
ไหน ใครร้องไห้นะเมื่อกี๊
ทาคาชิบะ
สนุกจริงๆแกล้งคนป่วยเนี่ย
โอบาเนะ
เดี๋ยวก็ถีบเข้าให้ อย่าคิดว่าแก่แล้วไม่กล้านะ
ทาคาชิบะ
พูดซะอยากกลับไป15ตอนนี้เลย
โอบาเนะ
ไม่ทันแล้ว แก่ก็คือแก่ แต่แก่เบอร์1ต้องยกให้พ่อพี่
ทาคาชิบะ
เรียกขนาดนี้ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้นะ
โอบาเนะ
หยอกเล่นน่า เดี๋ยวไปล้างมือแป๊ปนึงจะรีบกลับมาป้อน ใครแย่งฉันป้อนขอให้แก่ไวๆ
โอบาเนะ
//พูดจบก็รีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องของน้องชายก่อนจะรีบล้างมือในทันที
ทาคาชิบะ
มีใครอยากลองของมั้ย
ไซกาคุ
ไม่เอาอ่ะ แค่พี่แก่คนเดียวก็เกรงใจแล้ว
ไซกาคุ
ไหนๆ พี่โอบาเนะเรียกใครว่าอะไรบ้างนะ
เทนมะ
ถ้าอารมณ์ดีก็คงเรียกพวกเราเป็นชื่อเล่น
เทนมะ
แต่ถ้าโมโหนี่ทั้งนามสกุลทั้งชื่อ
เทนมะ
เอาซะรู้เลยว่าถิ่นเกิดอยู่ไหน
โทจูโร่
แล้วทุกคนเรียกพี่โอบาเนะว่าอะไรกันหรอ
โอบาเนะ
อิเสา2 เรียกไมไอ้สันดาบ
โอบาเนะ
เดี๋ยวเถอะแก เดี๋ยวจะได้มีข่าวคนตกหน้าต่างตาย//พูดจบก็เช็ดมือพร้อมเดินกลับมานั่งข้างๆน้องชายของตนก่อนจะหยิบถ้วยข้าวต้มมาตักเป่าเบาๆ
โทจูโร่
นี่อยากรู้มั้ย ผมอยากเรียกทุกคนว่าอะไรกันบ้าง
โอบาเนะ
ถ้าอยากบอกก็บอกมาเลย//ป้อนน้องชายของตนที่อ้าปากรับพร้อมดูปากที่กำลังเคี้ยวแก้มตุ่ยๆอยู่
โอบาเนะ
||กระต่ายน้อย กลมๆ||
โทจูโร่
งั่มๆ~ ของพี่โอบาเนะก็เรียกชื่อเหมือนเดิม
โทจูโร่
พี่เทนมะก็ อืมมม เสา
โทจูโร่
พี่นามิเระก็ นักดีไซน์
โทจูโร่
ก็พี่ชอบปกป้องผมนี่นาาา
โทจูโร่
ส่วนพี่ดามิก็ พี่ดามิเหมือนเดิม
โทจูโร่
ก็ชื่อพี่น่ารักอยู่แล้วนี่นา
โทจูโร่
ส่วนพี่คิวทาโร่ เน่ซัง
โอบาเนะ
อย่ามัวแต่พูด กินข้าวด้วย//พูดจบก็ตักข้าวจ่อปากน้องชายของตนเอง
โทจูโร่
แง่ะ- //หลังจากที่โดนดุก็รีบเคี้ยวแก้มตุ่ยๆแล้วรีบพูดทันที
โทจูโร่
ก็เป็นนักแสดงมืออาชีพแล้วไม่ใช่หรอ
ทาคาชิบะ
เรียกแบบนี้ดูน่ารักจัง
โทจูโร่
ก็นายชอบเล่นบาสนี่
โทจูโร่
อยากรู้จัง ถ้าทุกคนโตขึ้นจะเปลี่ยนไปขนาดไหน
โอบาเนะ
ลองจินตนาการสิ//พูดจบก็ตักข้าวต้มป้อนน้องชายของตนพร้อมยิ้มเล็กน้อย
โทจูโร่
อืมมม พี่ก็คงเป็นเจ้าของร้านอาหารดัง//พูดจบก็อ้าปากกินข้าวพร้อมเคี้ยวแก้มตุ่ยๆ
พี่เท็นมะก็คงเป็นนักกีฬาทีมชาติต่อ
โทจูโร่
อาคาเสะอาจเป็นนักบาสทีมชาติ
โทจูโร่
พี่นามิเระก็คงเป็นดีไซเนอร์ชื่อดัง
โทจูโร่
พี่ไซกาคุก็คงเป็นบอดี้การ์ดให้ผมต่อ
โทจูโร่
พี่ดามิกับพี่โทมะคงไปเป็นดาราระดับโลก
โทจูโร่
พี่คิวทาโร่ก็คงเป็นผู้จัดการให้
โทจูโร่
ส่วนพี่ทาคาชิบะคงเป็นผู้บังคับกองตำรวจ
โทจูโร่
ไม่รู้สิ ผมอาจเป็นคนเลวก็ได้นะ
โทจูโร่
มันเป็นอนาคตนี่นา ใครจะรู้
โอบาเนะ
พูดเป็นลางแปลกๆนะ//พูดจบก็ตักข้าวป้อนน้องชายอีกครั้ง
โทจูโร่
คนเรามันไม่แน่ไม่นอนหรอกน่า อ้ามม//พูดจบก็อ้าปากกินข้าวพร้อมกับนั่งนึกอะไรบางอย่าง
โทจูโร่
เด็ก2คนนั้นอาจเป็นคนใหญ่คนโตก็ได้นะ
โทจูโร่
คนนึงเป็นเจ้าของโรงบาล
โอบาเนะ
เป็นการเดาที่ดูสูงส่งจัง
โทจูโร่
||มันก็ต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว||
เสียงเหมือนกรรไกรตัดการรับรู้ของเด็กหนุ่มลงอีกครั้ง และครั้งนี้เด็กหนุ่มหน้าหวานก็ได้เข้าสู่ห้วงนิทราอีนยาวนาน
"เสียงก่อนที่จะหลับไปมันช่างหนวกหู มีแต่เสียงคนเรียกชื่อ ตะโกนเรียกไม่หยุด"
"อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว มืดจัง.."
"อะไรน่ะ น้ำหรอ? ไม่สิ สีแดงแบบนี้ คงๆม่มีใครเอาน้ำแดงมาเล่นเยอะขนาดนี้หรอก"
"มืดเหลือเกิน ไม่มีใครเลยหรอ ใครก็ได้ตอบทีสิ"
"ทำไมถึงมีแต่ผม...มีแต่ผมที่ต้องกลับมาวนเวียนแบบนี้ซ้ำๆ"
"ทำไมทุกคนถึงตาย...ฝีมือใคร.."
เด็กหนุ่มพร่ำเพ้อเหมือนอยากจะขาดใจตายให้รู้แล้วรู้รอด ฝันแบบเดิมที่เหมือนตามหลอกหลอนเขาซ้ำๆ
ชาติที่แล้วเขาเคยไปทำอะไรใครไว้ มันถึงกลับมาหลอกหลอนเขาได้ทุกวันแบบนี้
ทำไมเหล่าซากศพถึงไม่หันตัวหนีเขา ทั้งๆที่ตัวเขาก็ดีว่านี่คือฝีมือของเขา แต่ทำไมเหล่าซากศพดูเหมือนพยายามที่จะเข้ามาหาตัวเขา
โทจูโร่
ผมฆ่าพวกคุณนะ...ดูสิ..มือของผมมันมีแต่เลือด
โทจูโร่
พวกคุณจะคลานเข้ามาหาความตายกันทำไม...
โทจูโร่
ทั้งที่พวกคุณควรหนีแท้ๆ...
¿¿¿
พวกฉันอยากฆ่าแก ฆ่าแกให้ตายตามกันไป
¿¿¿
แต่ทำไมไม่รู้คนชั่วอย่างแกถึงเกิดใหม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
¿¿¿
ส่วนพวกฉันก็มาตามติดแก
¿¿¿
ไม่มีใครรักแกจริงๆหรอก
¿¿¿
ทั้งๆที่พวกฉันแค่อยากช่วยแกแท้ๆ!!!
¿¿¿
พวกฉันจะตามฆ่าแก เหมือนที่ทำกับพวกฉัน!!!!
โทจูโร่
//หลังจากตกใจตื่นก็รีบลุกขึ้นนั่งทันทีพร้อมใจที่เต้นระรัวเพราะความกลังจากฝันเมื่อครู่
โทจูโร่
ผมไม่ได้ตั้งใจ...ผมขอโทษ...//คำพูดงึมงำเมื่อครู่ทำเอาเจ้าตัวนั้นร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา
ภาพเมื่อครู่ที่เด็กหนุ่มนั้นอยู่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วก็เอาแต่พูดงึมงำ แถมจู่ๆก็ร้องไห้อีก ทำเอาเหล่าคนที่มาเฝ้าถึงกับไปไม่ถูก
โทจูโร่
ผม...ผมเปล่าฆ่าใครนะ...ฮึก..
โอบาเนะ
ห๊ะ..? อ๋อ ฝันสินะ//พูดจบก็รีบสาวเท้าเข้าไปสวมกอดน้องชายของตนเองในทันที
โทจูโร่
ความฝันมันยาวนานมากเลย...ผมไม่อยากหลับแล้ว ขอร้องล่ะ ผมไม่อยากเห็นภาพนั้น..
โอบาเนะ
มันแค่ความฝัน อย่าไปใส่ใจมาก พี่อยู่นี่แล้ว
หลังจากที่ผ่านไปได้ซักพักเด็กหนุ่มก็กลับมาร่าเริงดังเดิม แต่ก็ดูเหมือนจะเหม่อบ่อยเอามากๆจนต้องคอยเรียกอยู่บ่อยๆ
โทจูโร่
ครั้งนี้หนักหรอ มีสายน้ำเกลือด้วย
โอบาเนะ
อืม เห็นอยู่ๆก็หมดสติไปแบบนั้นก็ต้องรีบส่งโรงบาลน่ะสิ
เทนมะ
มิน่าล่ะ อยู่ถึงเซล้มเกือบตกเตียง ดีนะรับไว้ทัน
โอบาเนะ
ครั้งนี้1อาทิตย์น่าจะได้
โอบาเนะ
ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้
โอบาเนะ
เพราะถ้าแต่1-2วันยังพอรับได้ แต่พอเข้าวันที่3พวกพี่ก็เริ่มกังวลแล้ว
โทจูโร่
พี่โอบาเนะ...//หลังจากเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายของตนเองก็เอนตัวพิงหมอนทันที
โทจูโร่
งั้นหรอ..หวังว่าคงเป็นแบบนั้น..
2วันหลังจากพักฟื้นที่รพ.เสร็จ รพ.ก็อนุญาตให้เด็กหนุ่มหวานนั้นกลับบ้านได้ แต่เด็กหนุ่มกลับแปลกไป
จากเด็กร่าเริงสู่เด็กเงียบซึม ไม่ยอมพูดยอมจา อาหารก็กินน้อยลง แถมยังไม่ยอมให้เข้าใกล้ในระยะ 5 เมตรอีกด้วย
ทาคาชิบะ
ปล่อยไว้แบบนี้จะดีหรอ
โอบาเนะ
แน่นอนว่าไม่ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขนานั้นคงดีมั้งถามแปลกๆ
นามิเระ
เราจะไม่เข้าใกล้กว่านี้จริงๆหรอ
โทจูโร่
เกะกะ..มองอยู่นั่นแหละ...มีปัญหาอะไรก็ว่ามา
เสียงโครมที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นั้นคือเด็กหนุ่มหน้าหวานนั้นยกขาเตะถังขยะใส่แก๊งนักเลงเจ้าถิ่นที่เดินกะจะมาหาเรื่อง
เดิมทีเด็กหนุ่มนั้นเป็นคนใจเย็น สุขุม ตัดสินใจเด็ดขาด แม้จะติดนิสัยเด็กไปหน่อยก็เถอะ
แต่เพราะฝันที่ตามหลอกหลอนนั้นทำให้เด็กหนุ่มเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งไม่ยิ้ม ไม่เล่น ไม่คุยด้วย และยังหงุดหงิดง่ายเป็นพิเศษ
นายประกอบ
โฮ่ย!! นี่ฉันรุ่นพี่แกเลยนะเห้ย! พูดให้มะนมีหางเสียงหน่อยไอ้เด็กเว-- อ้ากก!!!!!
เสียงกระดูกแตกหักได้ดังขึ้นท่ามเหล่าคนติดตามที่ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าพร้อมกับที่คนที่โดนหักกระดูกก็ลงไปร้องดิ้นทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจตายเพราะความเจ็บปวด
โทจูโร่
เจ็บสินะ ฉันเข้าใจ แต่ไม่ต้องห่วง มันจะเข้าที่ได้แน่ๆ//พูดจบก็ยกขาขึ้นฟาดไปที่ท่อนแขนที่หักของนักเลงเต็มแรง
แต่ก่อนที่ขาจะฟาดลงบนแขนที่หักก็ถูกเหล่าคนติดตามเข้ามาห้ามปรามเข้าจนได้
ทาคาชิบะ
โทจูโร่!!!//รีบเข้ามาดึงตัวเด็กหนุ่มออกมาพร้อมอีกยกตัวขึ้นจับเอาไว้ไม่ให้ดิ้นตก
โทจูโร่
ปล่อย!!//ดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าที่ยังดูหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย
นายประกอบ
นี่แกจะฆ่าเพื่อนฉันหรอไอ้เด็กเวร!!!!
โทจูโร่
ถ้าแกไม่หุบปากฉันจะฆ่าแกไปด้วยอีกคน!
เด็กหนุ่มพูดจาทำทุกคนขวัญเสียอีกครั้งก่อนที่เด็กหนุ่มนั้นจะถูกพาตัวไปพร้อมกับที่ได้ยินเสียงด่าไล่หลังมา
ทาคาชิบะ
โทจูโร่ เป็นอะไรไป ทำไมถึงโมโหง่ายขนาดนี้
โทจูโร่
เปล่า แค่...น่ารำคาญ//พูดจบก็ซบหน้าลงบนไหล่กว้างของพี่ใหญ่พร้อมกับที่แอบเหลือบมองคนที่ติดตามคนอื่นๆเล็กน้อย
แม้ใบหน้าจะกังวลกับท่าทางของเด็กหนุ่ม แต่เพราะเป็นคนที่น่านับถือพวกเขาจึงอยากทำหน้าที่การปกป้องให้ดีที่สุด
โทจูโร่
วันที่ผมเป็นแบบนี้ทุกคนยังอยากติดตามอีกหรอ
โอบาเนะ
เป็นพี่น้องกันจะทิ้งทำไมล่ะ
โทจูโร่
แล้วถ้าผมทำให้ทุกคนเกลียด ทุกคนยังจะตามผมอีกมั้ย?
ทาคาชิบะ
ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?
โทจูโร่
พวกพี่ไม่ควรมาอยู่ใกล้ผม
ภาพของเด็กหนุ่มหน้าหวานได้ตัดไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ในฝันของเด็กหนุ่มทุกอย่างมันชัดเจนยิ่งขึ้น
ศพที่นอนเรียงรายอยู่ คือศพของเหล่าคนรู้จักของเด็กหนุ่ม แต่ไม่ใช่ ชุดที่พวกเขาใส่มันแปลกกันทั้งหมด มีดาบกระจัดกระจายอยู่รอบตัว
โทจูโร่
คือคนรอบตัวของผม...
โทจูโร่
ทำไมผมถึงฆ่าพวกเขา...
¿¿¿
พวกเราแค่อยากให้แกกลับมา
¿¿¿
แต่แกเลือกที่จะฆ่าพวกเรากลับคืนงั้นหรอ!!
เด็กหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้น และภาพตรงหน้าแทบทำเขาใจสลาย เหล่าคนสนิทและคนรู้จักของเขาถูกทำร้ายจนเกือบปางตาย
เทนมะ
พวกเรา...ทำอะไรให้...ไม่พอใจงั้นหรอ..
จากที่เด็กหนุ่มกำลังก้าวเข้าไปช่วยนั้นก็ชะงักทันที เป็นเด็กหนุ่มเองที่ทำให้พวกเขาอยู่ในสภาพแบบนี้
โทจูโร่
ผม...ผมไม่ได้ทำจริงๆนะ...
โทจูโร่
ผมขอโทษ...//พูดจบก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกับที่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาไปมาด้วยความขมขื่นใจ
เสียงฝีเท้าวิ่งมาทางเด็กหนุ่ม พร้อมกับที่บุคคลมาใหม่นั้นตกตะลึงกับภาพตรงหน้านั้นไม่น้อย
สึมิฮิโกะ
โทจูโร่คุงเกิดอะไรขึ้น?!
คานาตะ
เดี๋ยวพี่โทรเรียกรถโรงบาลให้//พูดจบก็รีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่รพ.
โทจูโร่
ผมไม่ได้ตั้งใจ...ผมขอโทษ...
สึมิฮิโกะ
เกิดอะไรขึ้นกันแน่โทจูโร่คุง..?
โทจูโร่
ภาพ..ภาพมันตัด...ฉันตื่นขึ้นมามันก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว..
สึมิฮิโกะ
นี่ฝีมือนายหรอ..?
สึมิฮิโกะ
ขอบคุณนะ กำจัดเสี้ยนหนามไปได้โดยไม่ต้องลงมือ
โอบาเนะ
ฉันว่าแล้ว...แกเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้...
โอบาเนะ
ฉันจะตามล่าแกไอ้เด็กเวร...
โอบาเนะ
จะล่าจนกว่าจะได้ฆ่าแก...
โอบาเนะ
มันไม่ใช่ความผิดของนาย...จำไว้นะ...พี่จะรักนายเสมอ..โทจูโร่..//เมื่อพูดจบสติก็เลือนลางจนทำให้หมดสติไปเหมือนกับคนสนิทคนอื่นๆ
สึมิฮิโกะ
ไปกันเถอะโทจัง คนพวกนี้ไม่มีค่ามากพอให้นายใส่ใจหรอกนะ
สึมิฮิโกะ
นายน่ะมีค่ามากกว่าคนพวกนี้//พูดจบก็โอบกอดเพื่อนชายของตนเองพลางจับต้องตัวอย่างสนุก
คานาตะ
ไปกันเถอะ พวกฉันสร้างแก๊งไว้เพื่อนายแล้ว นายจะเป็นหัวหน้าแก๊ง//พูดจบก็แงะตัวของน้องชายตนเองออกจากเด็กหนุ่มหน้าหวาน
เด็กหนุ่มหน้าหวานที่ยังคงสติหลุดอยู่นั้นก็เอาแต่พูดจับใจความไม่ได้จนพี่ชายของเพื่อนสนิทตนเองต้องเข้ามาอุ้มพาออกไปจากที่เกิดเหตุ
"บอกแล้วไง ว่าฉันจะตามหลอกหลอนแก แกไม่มีทางหนีพ้นหรอก 'เรนโกคุ' "
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
