กริ๊ง กริ๊ง! กริ๊ง กริ๊ง!

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตามเวลาที่ตั้งไว้ บงบอกว่าถึงเวลาที่'คิน'หนุ่มน้อยร่างบางควรจะตื่นได้แล้วเพื่อที่จะเตรียมตัวไปโรงเรียนของเขาเหมือนอย่างเชกเช่นทุกวัน

"อือ...ไม่อยากตื่นเลยแฮะ"

เขาบ่นพึมพำก่อนจะยื่นมือเล็กไปปิดเสียง นาฬิกาปลุกที่ดังสนั่นพร้อมกับลุกขึ้นบิดขี้เกียดไปมาจนพอใจก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว หลังจากทำธุระส่วนตัวและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วหนุ่มน้อยจึงเดินลงมาชั้นล่างของบ้านเพื่อรับอาหารก่อนไปโรงเรียนแต่ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวทักทายแม่ของเขาในยามเช้า

"อรุณสวัสดิ์ฮะมี๊"

"อรุณสวัสดิ์จะ"

"มีอะไรกินบ้างครับเนี้ย~ฟอดดด"

"หึหึ รอแป๊บนึงนะลูกเกือบเสร็จแล้วล่ะไปเรียกน้องลงมากินข้าวหน่อยสิครับ"

"คร้าบ~"

หนุ่มน้อยทักทายแม่ของเขาที่กำลังเตรียมอาหารในยามเช้าก่อนจะเข้าไปสวมกอดแล้วจุ๊บเข้าที่แก้มเบาๆเพื่อสแดงความรักเหมือนอย่างเคยจากนั้นจึงขึ้นไปชั้นสองของบ้านเพื่อตามน้องตัวแสบของเขาลงมากินข้าว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

"รินตื่นหรือยัง"

'แป๊บหนึ่งพี่'

"แม่ให้ตามไปกินข้าวเสร็จแล้วลงมานะ"

'จะเสร็จแล้วๆไปเดี่ยวนี้แหละ'

"เร็วๆ"

'พี่ลงไปก่อนเลยเดี่ยวตามไปจ้า'

"โอเคๆรีบลงมานะ"

คินเคาะประตูก่อนจะเรียกน้องสาวของเขาให้ออกมาเพื่อที่จะลงไปกินข้าวพร้อมกันเสียงเจือยแจ้วของนารินนเอยขึ้นบอกว่าจะตามลงไปทีหลังเด็กหนุ่มจึงขานรับก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหาร ไม่นานน้องสาวของเขาเดินลงมาแล้วเข้าไปโอบกอดแม่ของตนจากด้านหลังพร้อมกล่าวอรุณสวัสดิ์และหอมแก้มทั้งสองข้าง

เหมือนพี่ชายของตน จากนั้นจึงเดินไปนั่งที่และรับประทานอาหาร

"อรุณสวัสดิ์ค่ะมี๊~ฟอดดด"

"อรุณสวัสดิ์จ้าคนสวยของมี๊ กินข้าวก่อนสิลูกเดี่ยวมันจะเย็นหมดนะ"

"ค่า~"

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จทั้งสองเก็บจานล้างเข้าที่และบอกลาแม่ก่อนออกไปโรงเรียนพร้อมๆกัน'ไปก่อนนะคะ/ครับเจอกันตอนเย็นค่า/คร้าบมี๊'

แล้วจึงออกจากบ้านไปยังจุดรอรถเหมือนอย่างเช่นเคยระหว่างเดินทางไปยังจุดรอรถทั้งสองก็คุยกันอย่างเพลิดเพลินจนไม่ทันระวังเดินชนเข้าใครบ้างคน

"โอ้ยอ่า..ขอโทษนะครับคุณ"

"ผมไม่เป็นไรครับ"

"ขอโทษนะคะพี่หนูเดินไม่ระวังเลยชนพี่ชายเข้าต้องขอโทษจริงๆนะคะ"

"ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือสาหรอกหึหึ"

"หนูไม่คุ้นหน้าพี่เลยไม่ใช่คนแถวนี้หรอคะ"

"พี่เพิ่งย้ายมาจาก×××น่ะย้ายมาเมื่อวันก่อนเอง"

"งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักนะคะหนูชื่อนารินเรียกรินเฉยๆก็ได้ค่ะส่วนนี่พี่หนูชื่อคินค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ชื่อแซมนะน้องรินเฟรนลี่จังเลยนะครับฮ่าๆ"

คินเดินชนเข้ากับชายร่างสูงคนหนึ่งเค้าจึงรีบกล่าวขอโทษน้องสาวของเขาก็กล่าวขอโทษด้วยเช่นกันแต่หลังจากขอโทษชายคนนั้นนารินก็ได้ถามด้วยความสงสัยทันทีว่าเขาไม่ใช่คนแถวนี้หรือเปล่าเธอจึงไม่คุ้นหน้าคุ้นตาแม้แต่น้อยหลังจากรู้ว่าเขาเพิ่งย้ายมาจากที่×××เธอก็รีบทำความรู้จักทันทีเหมือนทุกครั้งที่เธอได้พบกับผู้คนใหม่ๆต่างจากคินที่เป็นคนค่อนข้างขี้อายเลยไม่ค่อยชอบพูดกับคนแปลกหน้าเหมือนน้องสาวของเขาสักเท่าไร พวกเขานั่งรอสักพักรถประจำทางก็มาถึงทั้งสามขึ้นรถประจำทางพร้อมกันเมื่อมาถึงป้ายรอรถหน้าโรงเรียนชายคนนั้นก็เดินลงมาด้วยทำให้นารินรู้ได้ในทันทีว่าแซมต้องย้ายเรียนที่เดียวกันกับพวกเธอแน่ๆ

"พี่ย้ายมาเรียนที่นี่หรอคะ"

"อืมน้องก็เรียนที่นี้หรอบังเอิญจัง"

"แล้วพี่อยู่ม.ไหนหห้องไหนหรอคะ"

"พี่อยู่ห้องม.5/2น่ะแล้วน้องล่ะครับ"

"หนูอยู่ม.2/4ค่ะพี่อยู่ห้องเดียวกันกับพี่หนูเลย"

ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงใครบางคนตะโกนเรียกชื่อนารินเสียงดังก่อนจะมีเด็กสาวร่างเล็กวิ่งตรงมายังพวกเขา

"ริน!!"

"อ้าวจีจี้หวัดดีตอนเช้า"

"หวัดดี อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะพี่คิน"

"อรุณสวัสดิ์ครับ"

เด็กสาวตัวเล็กกล่าวทักทายรุ่นพี่ของเธอด้วยความร่าเริงในยามเช้าก่อนนารินจะเอ่ยของตัวแยกตัวออกจากพี่ชายของตนเพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของเธอและเพื่อนสนิทอย่างจีจี้ทำความสะอาดห้องเรียน

"พี่หนูไปก่อนนะไปกันเถอะจี้"

"อื้ม"

เด็กสาวร่างเล็กกล่าวทักทายรุ่นพี่ของเธอด้วยความร่าเริงในยามเช้า ก่อนนารินจะเอ่ยขอตัวแยกตัวออกจากพี่ชายของตนเพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของเธอและเพื่อนสนิทอย่างจีจี้ทำความสะอาดห้องเรียนและเพื่อนคนอื่นๆ

"พี่หนูไปก่อนนะพี่ไปกันเถอะจี้!"

"อื้ม!'

หลังจากนารินเดินจากไปเด็กหนุ่มร่างสูงได้เอ่ยถามคนร่างเล็กถึงทางไปห้องวิชาการร่างเล็กอาสาจะพาเขาไปเพราะตนก็มีธุระที่ต้องไปเช่นกัน

"นี่ห้องวิชาการไปทางไหนหรอพอดีฉันจำไม่ได้น่ะ"

"อ๋อตามมาซิผมก็กำลังจะไปเหมือนกันต้องไปเอาใบเช็คชื่อด้วย"

"โอเคงั้นนำไปสิ"

"อะ..อื้ม"

ทั้งสองเดินไปยังห้องวิชาการของโรงเรียนโดยทีร่างเล็กนำทางใช้เวลาไม่นานก็มาถึงคินถอดรองเท้าแล้วเข้าไปหยิบสมุดเช็คชื่อเหมือนอย่างทุกวันแต่ก็มีเสียงของร่างสูงเอ่ยขึ้น

"ต้องถอดรองเท้าด้วยหรอเนี้ย เฮ้อ"

"เอ่อทำไมหรอ"

"โรงเรียนเก่าฉันไม่เห็นต้องถอดเลย"

"แฮะๆกฎแต่ละโรงเรียนไม่เหมือนกันนี่เนาะ"

ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะถอดรองเท้าของตนอย่างไม่เต็มใจแล้วเดินเข้าไปในห้องเพื่อเอาอะไรบางอย่างจากนั้นจึงเดินออกมา

"ไม่ต้องรอก็ได้นะ"

"..."

"จะไปกันยังอีกสิบนาทีจะเข้าแถวแล้วไม่ใช่หรอ"

"อะ อื้ม"

ร่างเล็กอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะเดินนำร่างสูงไปที่หน้าเสาธงเพื่อทำกิจกรรมเข้าแถวหน้าเสาธงในตอนเช้ากับคนอื่นๆเหมือนทุกๆวัน

"หาตั้งนาน"

จูจู่ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมากทั้งสองหันไปมองที่มาของเสียงก็พบกันหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินตรงมายังพวกเขา

"ทักไปก็ไม่ตอบหมายความว่าไงยะ"

"โทษทีนะแป้งพอดีไม่ได้จับโทรศัพท์น่ะ"

"ช่างมันเถอะๆว่าแต่คนนี้ใครอะเพื่อนห้องอื่นหรอ"

"อ๋อนักเรียนใหม่ห้องเราไง"

"ห้ะ?"

เด็กสาวทำหน้างงงวยเมื่อเพื่อนของเธอบอกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นนักเรียนใหม่แต่ที่เธอสงสัยคือนักเรียนใหม่คนนี้ย้ายมาตอนกลางเทอมเนี้ยนะเธอถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจแต่คำตอบที่ได้ก็ยังเหมือนเดิม

"นะ นักเรียนใหม่"

"ใช่"

"จริงจัง!"

"ใช่"

เด็กสาวไม่ค่อยจะเชื่อกับสิ่งที่เพื่อนขอตนพูดสักเท่าไรจึงเดินไปยืนที่หน้าของร่างสูงเพื่อถามด้วยตนเองแต่คำตอบที่ได้ก็เหมือนกับที่เพื่อนเธอบอก

"นี่นายเป็นนักเรียนใหม่จริงหรอ"

"ใช่ผมเป็นนักเรียนใหม่ของที่นี่"

"ละแล้วทำไมถึงย้ายมากลางเทอมละ"

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้"

"โอเคฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอก หึ!"

"เอาน่าแป้งเดี๋ยวเขาอยากบอกก็บอกเองแหละ"

"เสียเวลาคุยกันอยู่ได้ฉันไม่อยากสายนะ"

ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจถ้าเขาสายตั้งแต่วันแรกที่มาโรงเรียนเพราะรอคนอื่นคุยกันคงไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีสักเท่าไร ทั้งสามเดินไปเข้าแถวกับคนอื่นๆโชคดีที่ไปถึงได้ทันเวลาพอดีก่อนจะเริ่มทำกิจกรรมจึงไม่โดนทำโทษ

08:24น.(หลังเลิกแถว)

"คินคาบแรกวิชาไร"

"คณิต"

"โอ๊ยฉันไม่ชอบวิชานี้เลยทำไมต้องเป็นคาบแรกด้วยนะ"

"เรียนไปเถอะอย่างน้อยๆก็ได้ความรู้ไง"

"อยากขยันอ่านหนังสือแบบนายจัง แต่ฉันคงทำไม่ได้แหงๆฮ่าๆ"

"ทำไม่ได้หรือไม่อยากทำกันแน่"

"นายยุ่งไรด้วยเรื่องของฉันไหมไอบ้านี่"

"ก็แค่พูดเฉยๆยัยบ๊อง"

"นี่อย่าทะเลาะกันเลยดีกว่านะก็ไหนๆก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันนิเนาะ"

ขณะที่แป้งและคินกำลังคุยกันอยู่ดีๆก็มีเสียงของแซมเอ่ยแซะแป้งจนทำให้เธอรู้สึกเคืองๆในการกระทำของเขาแต่ร่างเล็กก็ห้ามทั้งสองไม่ให้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกันแถมแซมยังเป็นนักเรียนใหม่อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับคนอื่นๆสักเท่าไรจึงไม่อยากให้แตกคอกับใครเพราะอาจจะส่งผลเสียต่อตัวแซมเอง

09:05น.

ณ ห้อง ม.5/2(วิชาคณิต)

"ทีนี้ให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดที่ 4.5 นะคะ เสร็จแล้วส่งท้ายคาบ"

หลังห้อง

"คิน..."

"ว่า"

"ข้อนี้ทำไง"

"เฮ้อไม่ได้ตั้งใจฟังที่ครูพูดเลยหรอ"

"ฉันฟังนะแต่ลืมไปแล้วแฮะๆ"

เด็กหนุ่มถอยหายใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเขาไม่ตั้งใจเรียนอีกแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยินดีที่จะช่วยเหลือเพื่อนคนนี้เสมอจึงได้อธิบายหลักสูตรการแก้ โจทย์ง่ายๆให้เพื่อนสาวฟังเพื่อทำให้เธอเข้าใจง่ายขึ้น

"อ๋อเข้าใจละ"

"เห็นป้ะง่ายๆเอง"

"ง่ายสำหรับแกน่ะสิ"

"ถ้าแกตั้งใจเรียนมากกว่านี้มันก็ง่ายเอง"

"จ้าพ่อคนเก่ง"

"นี่!มันเจ็บนะเฮ้ย"

เด็กสาวใช้มือทั้งสองข้างของเธอบีบแก้มของเพื่อนตนด้วยความหมั้นเขี้ยวแต่จูจู่ก็มีมือของใครบ้างคนจับเข้าที่ข้อมือของเธอ เด็กสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าของเจ้าของมือคู่ที่จับข้อมือเธออยู่ก็ถึงกับงงเพราะคนคนนั้นคือแซม

"อะไรของนายเนี้ยปล่อยนะ"

"เธอก็ปล่อยก่อนสิ"

"คินแกดูสิไอบ้านี่มันหาเรื่องฉันอีกละน่าเบื่อจริงๆ"

"แซมอย่าแกล้งแป้งสิ"

"แต่มันแกล้งนายนะ"

"ฉันไม่ได้แกล้งซะหน่อยพวกฉันเล่นแบบนี่ประจำอยู่แล้วยะนายไม่รู้อะไร เช๊อะ!"

เด็กสาวสะบัดมือของร่างสูงออกและทำหน้ามุ่ยกอดอกด้วยความไม่พอใจนี่เป็นครั้งที่สองหรือสามแล้วที่แล้วที่แซมหาเรื่องเธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาแม้แต่น้อยเธอไม่ชอบใจอย่างมากกับการกระทำนี้ของเขา จึงได้สวดแซมไปหลายยกแต่แซมทำเพียงแค่เมินเธอแล้วกลับไปนั่งที่อย่างเงียบๆราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น