🔇 คำเตือน : เนื้อหาภายในตอนนี้มีคำพูดและพฤติกรรมของตัวละครที่ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะกับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี (🔞) ผู้อ่านทุกคนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ⚠️‼️
...—...
@หอนักศึกษาชาย
—
21.31 น.
"มึงอย่าทำหน้าหื่นแบบนั้นได้ปะ กูกลัวแล้วเนี่ยไอสัด"
"เธอใส่ชุดแมวจริง ๆ ด้วย"
"อย่ามาจับกู ! มึงต้องนั่งแดกเค้กกับกูก่อน"
"ไม่ใช่เค้กที่เธอให้เค้าที่มอหรอคะ"
"อันนั้นก็แกล้งมึงเฉย ๆ แปปนะ"
ร่างเล็กในชุดเมดที่มีหางแมวส่ายไปมายามที่เขาขยับร่างกาย มันดึงดูดสายตากว่าเค้กสีเหลืองสดใสที่เจ้าตัวถือมาซะอีก คนตัวเล็กวางกล่องเค้กที่ใหญ่กว่าสองฝ่ามือตัวเองเล็กน้อย ลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับแฟนหนุ่มที่มองด้วยสายตาแทะโลมไม่หยุดหย่อน
"หยุดมองกูได้ละไอสัด แปป ๆ เดี๋ยวไปเอาน้ำก่อน"
"น้ำก็นั่งอยู่ตรงนี้ไงคะ"
เสียงทุ้มนุ่มพูดกระเส่าและยังมองไปที่ร่างเล็กด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างไม่ลดละ คนตัวเล็กอดที่จะมองค้อนไม่ได้ ก่อนจะเดินไปหยิบเครื่องดื่มในตู้เย็นมาวางไว้ข้าง ๆ กล่องเค้ก
"น้อย ๆ หน่อยแดกเค้กก่อน"
"อยากจับแมวจะแย่"
"มึงหยุดหื่นเพื่อกูได้ปะน้ำ"
"เธอหยุดอ่อยเค้าได้ปะล่ะคะเจิ้น"
"หึ อยากเห็นคนดิ้นตายว่ะ"
น้ำ กัดกรามอย่างอดไม่ได้ แฟนหนุ่มของเขานี่แสบจริง ๆ ถ้าไม่รักเธอขนาดนี้นะเขาคงจะหน้ามืดจนผลักอีกคนลงเตียงและกระชากชุดเมดนั่นไปแล้วไม่ปล่อยให้มายั่วกันแบบนี้หรอก !!
ใจเย็นไว้ไอน้ำ เขาบอกตัวเองในใจและพยายามข่มใจให้เย็นลง แต่ก็ไม่วายตบะเกือบแตกเพราะแฟนหนุ่มของเขาอีกครั้ง !!!
"อุ้ยย เค้กเลอะได้ไงอ่ะ แย่จัง"
"แสบนักนะ กินเค้กคำเดียวได้มั้ย"
"หึ"
แสบ ! แสบจริง ๆ !! น้ำลอบกลืนน้ำลายลงคออยู่หลายอึกเพราะต้องการไล่ความอยากลงกระเพาะไปแต่มันก็ช่วยไม่ได้มากนัก
เขาใช้ส้อมจิ้มเนื้อเค้กก่อนจะยัดมันเข้าปากและรีบเคี้ยว น้ำชาแก้วหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้า เขาคว้ามาแล้วกระดกลงคออย่างไม่รีรอ เมื่อชิ้นเค้กในปากหมดแล้ว สายตาคมก็จ้องมาที่ร่างบางของแฟนหนุ่ม ที่ยั่วเขามาสักพักแล้ว เอาล่ะ ได้เวลาที่เขาจะได้มีความสุขแล้วสินะ...
แต่ทว่าความสุขนั้นไม่เคยจีรังยั่งยืนจริง ๆ แต่มันจะไปเร็วแบบนี้ไม่ได้ปะ !!??
"หึ ไอน้ำเป็นไงล่ะมึง คืนนี้มึงต่างหากที่ต้องเป็นของเล่นกู อึก ! หนักชิบหายเลย"
ภาพตรงหน้าของน้ำนั้นเบลอไปหมด เสียงรอบข้างก็เริ่มไม่ชัดมากนัก ในหัวก็รู้สึกหนักจนอยากจะหลับตาลงเสียให้ได้ เขารู้ดีว่า เจิ้ล แฟนหนุ่มของเขานั้นแสบมากแค่ไหน แต่ไม่คิดว่าจะแสบขนาดนี้....
...—...
"........"
"กูจะเอาคืนให้สาสมเลยไอผัวเลว ทำกูไว้จุกนักนะ"
ร่างบางในชุดเมดลากแฟนหนุ่มตัวโตของเขาขึ้นเตียงก่อนจะจับร่างนั้นมัดไว้สี่มุมเตียงก่อนที่ตนนั้นจะขึ้นไปคร่อมร่างและลงมือถอดเสื้อผ้าที่ละชิ้นอย่างไม่รีบร้อน
ยาที่ เจิ้น ใส่ลงไปในน้ำชาให้แฟนหนุ่มดื่มไปนั้นเป็นยาสลบแบบไม่แรงมากทำให้ผู้ที่กินเข้าไปสลบไปแต่ไม่นานมาก ระหว่างนั้นเจิ้นก็ลงมือจัดการตามแผนของเขาที่เตรียมไว้
"ถึงเวลาแล้วที่มึงจะได้รับรู้ความเจ็บปวดของกู"
"....อือ..."
"โอ๊ะ ! ตื่นแล้วหรอ ตื่นเร็วจังนะที่รัก"
"....เธอขาทำอะไรคะ.."
น้ำ เอ่ยถามหน้าซื่อระคนงุนงง คงเพราะยังประมวลผลไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาในตอนนี้พลางมองไปยังเชือกที่พันธนาการแขนและขาของเขาไว้อย่างประหลาดใจ
"ทำให้มึงเป็นเมียกูไง"
".....เอ๊ะ..."
"มึงไม่โดนเองมึงไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนตอนที่มึงดันเข้ามาอ่ะ ฮึก..."
จู่ ๆ แฟนตัวเล็กของเขาก็ร้องไห้ออกมา เขาตกใจไม่น้อยเลยเพราะน้อยครั้งมากที่เขาจะทำให้เจิ้นร้องไห้
"..เธอขา..เจ็บหรอคะ.."
"...ฮึก..กูบอกให้หยุด..มึงเคยหยุดมั้ย.."
"เค้าขอโทษนะ เค้าจะพยายามทำเบา ๆ"
เจิ้น มองแฟนหนุ่มที่นอนมองมาที่เขาด้วยแววตาเหมือนลูกหมาสำนึกผิด ทำให้เขาไม่อาจจะพลิกโพตามที่ตั้งใจไว้ได้ เขากัดริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะปาดน้ำตาเม็ดโตทิ้งไปและก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากหนาอย่างออดอ้อนระคนขอโทษ
"แก้มัดให้เค้าหน่อยสิคะ"
"....อือ...."
ในวินาทีที่เชือกเส้นสุดท้ายหลุดออกจากข้อมือของน้ำ จากลูกหมาที่เจิ้นเห็นก็กลายร่างเป็นหมาป่าทันที....
หมาป่าหุ้มหนังแกะที่แสร้งให้เหยื่อตายใจค่อย ๆ เผยรอยยิ้มช้า ๆ ก่อนที่จะกลืนกินลูกกระต่ายในชุดเมดที่ตามไม่ทันอย่างใจเย็นเพราะไม่อยากให้อีกคนหวาดระแวงอีก ในรัตติกาลที่แสนยาวนานนั้น มีเสียงครวญครางเสพสุขตลอดทั้งคืน....
และกว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นเหยื่อ ลูกแกะน้อยก็โดนกลืนกินจนเหลือเพียงกระดูกไปเสียแล้ว :)
...[ END ]...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
