รักสีเลือด
วันแห่งหายนะ
ทุกอย่างมันเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่วันนั้น
ถ้าฉันรู้ตัวเร็วกว่านี้ล่ะก็
ฮันบาระ
นี่โอกิยะคาบพักเที่ยงเราไปกินข้าวข้างบนดาดฟ้าดีไหม
โอกิยะ(นายเอก)
อืม...เเล้วแต่นายเลย
โอกิยะ(นายเอก)
ก่อนจะไปฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักพักเดี๋ยวตามไป
ฮันบาระ
ได้ๆพวกฉันจะไปรอข้างบนดาดฟ้าก่อนแล้วกัน
ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกกันก็ดันเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
ประกาศๆนักเรียนทุกคนตอนนี้ที่โรงเรียนเกิดเรื่องแล้ว
อยู่ๆก็มีกลุ่มคน..ไม่สิ ไม่ว่ายังไงขอให้นักเรียนทุกคนพากันหาที่ซ่อนโดยด่วน
ประกาศอีกครั้งนะคะนักเรียนทุกคน----กรี๊ดด!!
โอกิยะ(นายเอก)
เกิดอะไรขึ้นน่ะ!?
โอกิยะ(นายเอก)
ทำไมอยู่ๆท้องฟ้าถึงมืดแบบนี้เเล้วนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน
ฮันบาระ
นี่โอกิยะรีบหนีเร็วเข้า!!//วิ่งมา
ฮันบาระ
นายไม่ได้ยินเสียงประกาศหรือไง เอ้า!ยืนเหม่อทำไมรีบไปหาที่ซ่อนก่อน//จับมือ
โอกิยะ(นายเอก)
//ถูกดึง+วิ่งตาม
ทั้งสองที่เปิดประตูเข้าไปก็พบกับเพื่อนๆอีก2คนที่นั่งแอบอยู่
โอกิยะ(นายเอก)
นี่พวกเธอมาหลบอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!?
ซากิ
ก็พอพวกฉันได้ยินเสียงประกาศก็พากันลงมาจากดาดฟ้าแล้วมาอยู่ที่นี่น่ะสิ
ซามิโยะ
จะให้ทำไงได้อยู่ๆท้องฟ้าก็มืดเเถมยังมีกลุ่มคนแปลกๆอีก
ซามิโยะ
เท่าที่อ่านหนังสือมาลักษณะของพวกนั้นเหมือนแวมไพร์มาก
ฮันบาระ
แล้วพวกเราจะเอาไงดีทุกคนถูกเผ่าของพวกมันกินจนเหลือไม่กี่คนแล้ว
ฮันบาระ
ไม่แน่อาจจะเหลือเเค่พวกเรา
โอกิยะ(นายเอก)
เธอได้ยินเสียงอะไร?
ซามิโยะ
เงียบก่อนฉันได้ยินเสียงคนเดินมา//พูดเบาๆ
ทั้ง4ที่พากันนั่งแอบคนละที่เงียบๆก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาที่หน้าห้อง
สึคาสะ(แวมไพร์)
มีอะไรฮาคุสึที่นี่ไม่เห็นมีอะไรเลย//มอง
ฮาคุสึ(แวมไพร์)
ฉันเหมือนได้ยินเสียงแถวนี้นะ
สึคาสะ(แวมไพร์)
ไปกันเถอะน่าที่นี่ไม่มีอะไรหรอก//เดินนำ
เมื่อแวมไพร์ทั้งสองได้เดินไปแล้วพวกเขาทั้ง4ก็นั่งฟังเงียบๆเมื่อไม่มีเสียงอะไรแล้วพวกเขาก็ถอนหายใจออกมา
ซากิ
เฮ้อ! เกือบไปแล้ว//ถอนหายใจ
ซามิโยะ
เดี๋ยวฉันไปล็อกประตูก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก//เดินไปล็อคประตู
ฮันบาระ
นี่พวกเรา คิดว่ามันแปลกไหม
โอกิยะ(นายเอก)
ใช่...เดี๋ยวนะฉันรู้แล้วนายจะบอกว่าเรื่องเเบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นเเต่อยู่ๆพวกมันก็บุกมายึดทุกที่ทั่วโลกใช่มั๊ยฮันบาระ
ฮันบาระ
ใช่เเล้วฉันไม่คิดเลยว่าพวกเราจะถูกพวกมันตามล่าเหมือนอาหารสำหรับพวกมัน
ซากิ
แถมพ่อแม่ฮึก..ทุกคนก็ตายฮือๆเพราะถูกพวกมันดูดเลือดจนหมดตัวฮือๆฮึกฮือๆ//ร้องไห้
ซามิโยะ
ไม่ร้องนะซากิจังฉันเชื่อว่าทุกอย่างมันอาจจะดีขึ้น//ลูบหัว
นี่ก็คือบทสรุปเเละจุดเริ่มต้นแห่งหายนะสำหรับพวกเรา
วางแผน
พวกเราที่เริ่มหาทางเอาตัวรอดก็นั่งวางแผนกัน
ซามิโยะ
เเล้วจะเอายังไงดีอาหารที่ฉันมีก็เหลือแค่ขนมปังสองก้อนกับน้ำหนึ่งขวด
ซากิ
ส่วนฉันมีช็อคโกแลต2แท่ง
โอกิยะ(นายเอก)
ฉันก็ไม่มีเหมือนกัน
โอกิยะ(นายเอก)
งั้นเอาอย่างนี้แล้วกันพวกฉันจะเเอบไปร้านสะดวกซื้อ
โอกิยะ(นายเอก)
ส่วนพวกเธอก็รอพวกฉันอยู่ที่นี่
ซามิโยะ
ไม่เอาหรอกจะให้พวกผู้ชายไปหาแทนเนี่ยนะ?
ซามิโยะ
เดี๋ยวพวกฉันไปเเทนเองส่วนพวกนายก็รออยู่ที่นี่ซะ
ซากิ
พวกฉันก็อยากออกไปข้างนอกอยู่เหมือนกัน
ฮันบาระ
งั้นก็แล้วแต่พวกเธอ
โอกิยะ(นายเอก)
แล้วพวกเธอจะไม่เป็นไรแน่หรอ ข้างนอกมันมีพวกเเวมไพร์อยู่เยอะนะ
ฮันบาระ
ชั่งเถอะโอกิยะปล่อยพวกเธอไป
ฮันบาระ
พวกเธอตัดสินใจแล้วมันช่วยไม่ได้นี่
ซามิโยะ
เอาน่าพวกนายเชื่อใจพวกฉันหน่อยเถอะ
ซามิโยะ
พวกฉันก็เก่งเหมือนกันนะ
ซากิ
ใช่ๆถึงฉันจะดูเป็นแบบนี้แต่ก็เก่งเหมือนกันนะ
ซากิ
พวกฉันไม่อยากเป็นภาระของพวกนาย
ฮันบาระ
อืม..ฉันจะลองเชื่อใจพวกเธอสักนิดก็เเล้วกันอย่าลืมล่ะพวกเธอก็ระวังตัวดีๆ
ซามิโยะ
เข้าใจแล้วน่า~..ทำเหมือนพวกฉันเป็นเด็กไปได้
โอกิยะ(นายเอก)
อื้ม!ฉันเชื่อใจพวกเธอ
ซากิ
งั้นพวกเราไปก่อนนะทั้งสองคน//โบกมือ
เมื่อทั้ง4ตกลงกันได้แล้วทั้งสองก็ออกไปจากห้องทันที
ฮันบาระ
เฮ้อ!...พวกยัยนั้นไม่รู้จักฟังอะไรเลย//ถอนหายใจ
ฮันบาระ
รู้ทั้งรู้ว่ามันอันตรายก็ยังจะพากันไปแทนอีก
โอกิยะ(นายเอก)
ฉันยังกังวลอยู่เลยว่าพวกเธอจะเป็นอะไรหรือป่าว
ฮันบาระ
แต่ก็นะเราก็นั่งรออยู่ที่นี่เเล้วกันระหว่างรอพวกเธอกลับมาอย่างปลอดภัย
ทางด้านของทั้งสองที่เดินออกมาจากห้อง
ซากิ
นี่..นี่ซามิโยะจังเราออกมาแบบนี้มันดีเเล้วหรอ
ซามิโยะ
หืม?...ทำไมล่ะซากิจัง
ซามิโยะ
เธอก็เห็นด้วยไม่ใช่หรอ?//ถาม
ซากิ
กะ..ก็ถึงฉันจะเห็นด้วยแต่ฉันก็กลัวนะ//เสียงสั่น+จับชายเสื้อ
ซามิโยะ
มีฉันซะอย่างจะกลัวทำไม//ยิ้ม
ซามิโยะ
เรารีบไปกันเถอะก่อนที่พวกเเวมไพร์จะเห็นพวกเรา//จับมือ+วิ่ง
ทั้งสองที่วิ่งไปโดยไม่ทันสังเกตเห็นใครบางคนที่แอบจับตาดูพวกเธออยู่ไม่ไกลมากนัก
มนุษย์?มีมนุษย์หลงเหลืออยู่งั้นหรอ
น่าสนใจจัง แต่ก็อยากจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพวกท่านพี่จังว่ายังมีมนุษย์หลงเหลืออยู่
แต่ถ้าบอกฉันคงอดดื่มเลือดของสองคนนั้นแน่
โมยะ(แวมไพร์)
ถ้าได้ดื่มเลือดของหญิงสาวบริสุทธิ์จะดีขนาดไหนกันนะ//แสยะยิ้ม
โมยะ(แวมไพร์)
อา~...อยากลองกินจัง
แต่ก็อยากไม่อยากให้พวกเธอตายก่อนด้วยสิ
ร้านสะดวกซื้อ
เมื่อทั้งสองคนได้ออกไปนานแล้วจึงทำให้พวกเขาทั้งสองที่นั่งรออยู่เป็นกังวล
โอกิยะ(นายเอก)
หืม?..มีอะไรงั้นหรอฮันบาระ
โอกิยะ(นายเอก)
หรือนายเป็นห่วงพวกเธอ
ฮันบาระ
นี่มันก็นานมากแล้วด้วยพวกเธอยังไม่กลับมากันเลย//กังวล
โอกิยะ(นายเอก)
มันไม่ใช่นายคนเดียวสักหน่อยที่เป็นห่วง
โอกิยะ(นายเอก)
ฉันก็เป็นห่วงพวกเธอเหมือนกันเห็นว่าหายไปนานแล้วไม่รู้ว่าจะถูกพวกแวมไพร์จับได้หรือป่าว
ฮันบาระ
อยากออกไปตามหาพวกเธอจัง
โอกิยะ(นายเอก)
งั้นนายอยู่นี่ก่อนเดี๋ยวฉันไปเอง
ฮันบาระ
ไม่ๆเดี๋ยวฉันไปเอง
โอกิยะ(นายเอก)
เราไปด้วยกันดีกว่าจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน//กำลังจะเปิดประตู
ฮันบาระ
ไม่เป็นไรโอกิยะถ้าเราไปด้วยกันมันจะเป็นเป้าสายตาของพวกแวมไพร์//จับแยขนไว้
โอกิยะ(นายเอก)
นายก็ระวังตัวด้วยล่ะ
ทางด้านของซามิโยะกับซากิที่เดินไปถึงร้านสะดวกซื้อ
ซามิโยะ
ไหนดูซิเหลืออะไรบ้าง//มอง
ซากิ
ว้าว!อันนี้น่ากินจัง//หยิบ
ซามิโยะ
รีบๆหยิบเถอะเดี๋ยวพวกเเวมไพร์จะมาเห็น
ซากิ
แต่ฉันไม่ได้เอากระเป๋ามาทำไงดีคงเอาไปได้น้อย
ซามิโยะ
เธอนี่ไม่รู้อะไรซะจริง ก็ถุงที่อยู่ตรงนั้นไง//ชี้
ซากิ
แหะๆ//ยิ้มแห้ง+เดินไปหยิบ
ในระหว่างที่ซากิกำลังจะไปหยิบถุงก็ถูกใครบางคนปิดปากเอาไว้
ซามิโยะ
ซากิจังเร็วๆหน่อยสิ//หัน
ซามิโยะ
อ้าว!? ไปไหนซะเเล้วล่ะ
โมยะ(แวมไพร์)
ตามหาเธอคนนี้อยู่หรอ
ซามิโยะ
เธอทำร้ายซากิจังทำไม//ตั้งท่าเตรียมสู้
โมยะ(แวมไพร์)
เเค่เธอดูก็น่ารู้นะว่าฉันน่ะเป็นใคร//ยิ้ม+แยกเขี้ยว
ซามิโยะ
เธอคือแวมไพร์งั้นหรอ!!!เป็นไปไม่ได้//ตกใจ
โมยะ(แวมไพร์)
จากนี้ไปพวกเธอคืออาหารของฉัน
ทันทีที่โมยะทำให้ซามิโยะสลบโมยะก็สั่งให้คนที่มากับเธอพาตัวซามิโยะไปพร้อมกับซากิที่สลบอยู่ก่อนหน้านั้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
