เนื่องจากหายไปนานวันนี้จะกลับมาเอาเรื่องใหม่มาฝากทุกคนน้าา อิอิ ทุกคนน่าจะชอบแนวดราม่าจบแบบแฮปปี้เหมือนเราแน่เลย ฮ่าๆๆ อ่านไปโมโหนักเขียนไป คิคิ อารมณ์แบบขึ้นๆลงๆ จริงๆเป็นไบโพล่า ฮ่าๆๆ  โอเคๆ เรามาเริ่มเรื่องกันเลยล่ะกัน อิอิ

👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

ไทม์ กิติ สมประยูรกุล

อายุ 27ปี

เรียนคณะบริหารธุรกิจ

มิว พายพิหมาน

อายุ 25ปี

เรียนคณะกีฬา

***********************************************************************************************************************************

วันจันทร์ เวลา 7:00

*กริ๊ง.........(เสี่ยงนาฬิกา) มือเรียวเลือนไปปิดนาฬิกาแล้วนอนต่อ    ***ปังๆๆ!! **เสี่ยงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆ **"*ไอ้พี่มิว!!ตื่นได้แล้วโว้ย มันกี่โมงแล้วห๊ะ!!!" ***สินคำตะโกนร่างโปรงก็ต้องสะดุงตื่นอย่างไวมองนาฬิกาตนเองก็ต้องเบิกตากว้าง **"*****ฉิบ......" ***มิวรีบลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว และลงมาข้างล่างก็เจอกับน้องชาย "***เมื่อคืนกลับดึกล่ะสิ"* มิวต่อว่ากลับไปทันที่** "อย่าเพิ่งชวนkuทะเลาะตอนนี้ได้ป่ะkuรีบ" **

มิวต้องตื่อนเช้าเพื่อไปมหาลัยวันนี้เค้ามีเรียนต้อนเช้าต้อง8โมง แต่ต้องไปเรียนสายเพราะรถที่มิวขับมายางรถแตกระหว่างเดินทางมาโรงเรียน  มิวก็ต้องหัวเสียแต่เช้ามาถึงโรงเรียนต้องโดนทำโทษให้ยืนเรียน1ชั่วโมงอีก

โรงอาหาร

ระหว่างเดินมาที่โต๊ะอาหารทีเพื่อนๆของมิวนั่งอยู่ก่อนแล้วก็ต้องชะงัก เมื่อกำลังเดินไปหาเพื่อนๆ *** "พี่ไทม์กลับมาตั้งแต่เมื่อไหรว่ะ!! " ***และก็หันกลับทันที่เมื่อได้เห็นใบหน้าหล่อนั้นอีกครั้งในรอบ2ปี ที่ไทม์ต้องกลับไปอยู่กับแม่ที่ลอนดอน มิวกับไทม์เคยคบกันวันที่ไทม์กลับลอนดอน คือไทม์ไม่ได้บอกลาหรือติดต่อกับมิวเลย ที่มิวรู้ว่าไทม์กลับลอนดอนก็มาจากเพื่อนของไทม์และโซเชียลมีเดีย ได้ข่าวว่าพ่อของไทม์เสียชีวิตและได้จัดการหมันหมายกับลูกสาวนักธุรกิจมีชื่อเสี่ยงที่ลอนดอนกระทันหัน จึงต้องให้ไทม์และมิวต้องแยกกันตั้งแต่วันนั้นมา ไทม์ที่มีหน้ามีตาในสังคมเป็นดาวคณะผู้บริหารอนาคตไกล กลับมาตกลงคบกับมิวที่อยู่คณะกีฬาที่วันๆมีแต่เหงื่อตัวเหม็นตามประสาคนเล่นกีฬา "เห้ย..นั้นใช่น้องมิวแฟนเก่าพี่ไทม์ป่ะว่ะ?" พอได้ยินเสี่ยงเรียกชื่อเจ้าของชื่อก็หันมา คนที่เรียกชื่อไม่ใช่ใครที่ไหนคือคนที่นั่งโต๊ะเดียวกับไทม์ที่เป็นเพื่อนกัน พอมิวหันไปตาสองคู่ก็ถูกจองด้วยดวงตาคู่คมของอีกฝ่าย "มิว..." ***เสียงเรียกชื่อในลำคอ จนไทม์ลุกเดินไปหามิวที่ยืนอยู่ แต่ยังไม่ถึงตัวคนที่ตัวเองโหยหาและคิดถึงมานาน "***พี่อย่าเข้ามานะ" ***มิวพยายามเดินถอยหลังเพื่อเดินหนีคนตรงหน้าแต่กลับเดินชนคนกลังเดินผ่านที่โรงอาหารทำให้น้ำซุปหกใส่ ***"โ*อ๊ย..." ***ไทม์ที่เห็นก็รีบเข้าไปประคองมิวทันที่ *"เจ็บมากไหม?พี่พาไปหาหมอ"** มิวที่รู้สึกตัวได้ ***"ไม่ต้องมาแตะต้องตัวผม" **มิวรีบเก็บกระเปาสะพายที่ตกและวิ่งออกจากที่นั้นทันทีโ ดยมีเสี่ยงเรียกชื่อตามหลังมาเรื่อยๆและเรื่อยๆ มิวมาถึงห้องน้ำก็รีบเปิดก๊อกน้ำเย็นมาล้างน้ำชุปที่กระเด็นใส่เข็นทันที มันทั้งแสบร้อนและเจ็บใจที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนรักเก่าอย่าง(ไทม์) น้ำใสๆในตาคลอเบ้าไม่กล้ารวงลงมา ยิ่งทำให้ดูน่าสงสารเมื่อภาพวันเก่าๆสะทอนในกระจกห้องน้ำอีกครั้ง..................

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

***"มิว..คบกับพี่นะครับ พี่สัญญาจะรักหนูไม่ว่าพวกเราจะเจอปัญหาแค่ไหนพี่จะไม่มีวันทิ้งหนูไปไหน คบกันนะครับที่รัก" ***เสียงทุ้มของคนตรงหน้าพูดขึ้นท่ามกลางสนามฟุตบอล "คบเลยๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงของเพื่อนๆในสนามดังก้องสนาม ***"ทำอะไรของพี่เนี่ย? ผมยังไม่ได้เตรียมตัวเลย" ***มิวพูดด้วยความเขินอายก่อนที่โดนเพื่อนแซว ***"แหมๆ พี่ไทม์นี่ก็จัดเซอร์ไพรส์น้องมิวของพวกผมเฉยเกินนน ทำไมไม่ยกขั้นหมากมาขอเลยล่ะครับ ฮุๆ " ***มิวเบิกตาโตทันทีที่ได้ยิน "โห...พี่อัสพวกพี่อย่าเพิ่งแซวผมดิพี่ ผมจะร้องแล้วนะ" ไทม์ที่ได้ยินก็ลุกขึ้นมาประคองใบหน้าของมิวเพื่อตรวจดูดวงตาของมิวว่าร้องไห้หรือยัง ***"พี่ไทม์...เอ่..อ พี่จะทำอะไรน่ะ?" ***มิวที่โดนจองก็ต้องทำหน้างงทันที่ ***"พี่ทำให้หนูร้องไห้หรอครับ? พี่ขอโทษนะครับ อย่าร้องไห้เลยนะ พี่รักหนูนะครับ" สินคำพูดของไทม์ ริมฝีปากบางของมิวก็ถูกไทม์จูบลงมาอย่างแผ่วเบา โดยไม่ได้ล่วงล้ำใดๆ มิวปิดตาลงยอมรับสารภาพรักของไทม์ ตั้งแต่นั้นมาไทม์กับมิวก็อยู่ด้วยเกือบ24ชั่วโมง หากไม่ติดว่ามิวมีน้องชายไทม์คงต้องให้มิวย้ายไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่แรก ไทม์ที่เป็นคนมารับมาส่งมิวตลอดก็ต้องเจอกับน้องชายของมิวอยู่แล้วถึงจะไม่ค่อยได้อยู่คุยกันกับน้องชายมิวเท่าไหร แต่ดูเหมือนว่าน้องชายของมิวก็จะดูไม่ค่อยชอบไทม์เท่าไหรหนัก ส่วนใหญ่ไทม์จะค่อยชวนน้องชายมิวออกไปกินข้าวข้างนอกด้วยกัน ถึงน้องชายของมิวจะไปด้วยแต่ดูเหมือนว่าไม่ค่อยจะดีเท่าไหร......**"ผมอยากกินหมูกะทะ" "แต่ kuจะกินชาบู" สองพี่น้องนี้จะชอบเถียงกันเรื่องกินตลอดที่ออกมาข้างนอกกินข้าวด้วยกัน ***"งั้นให้พี่ไทม์เลือกเลยดีกว่า ผมรู้ว่าพี่ไทม์ก็อยากกินหมูกะทะเหมือนกันใช่ไหมพี่ไทม์?" ***มายที่ขึ้นชื่อน้องชายของมิวมองหน้าไทม์ตาปริบๆ ส่วนมิวจองหน้าไทม์เขม็งเพื่อกดดัน "เอ่อ....พี่ว่าเราไปกินชาบูกันดีกว่านะน้องมาย ไปร้านที่มีทั้งชาบูกับหมูกะทะรวมกันเลยก็ดีนะครับ พี่ว่า......"* ไทม์หันไปหามิวเพื่อหาความคิดเห็น ***"พี่ไม่ต้องตามใจมันมากหรอก ผมต่างหากที่พี่ต้องตามใจน่ะ เข้าใจ?" ***คำพูดสุดท้ายมิวหันไปกระเทกเสียงพูดใส่มายที่เป็นน้องชายตนเอง โดยมีไทม์เข้ามากั้นไว้กลัวสองพี่น้องจะตีกันกลางห้างสะก่อน.....

1ปีผ่านไป

วันนี้ดูเหมือฟ้าไม่เป็นใจ ในวันครบรอบคบกันของไทม์กับมิวเขาทั้งสองนัดกันว่าจะออกไปกินข้าวข้างนอกสองคน ที่ร้านดูบรรยากาศกลางคืนสวยๆกลางกรุงเทพก็ต้องโดนยกเลิกไม่ได้ไป มิวจึงเสนอให้ไทม์ทำอาหารตอนเย็นให้กินแทน เมนูที่ไทม์จะทำให้มิวกินก็เป็น มาม่า " ฮ้อ....นึกแล้วเชียว "  ไทม์แอบมองมิวตาปริบๆ "ก็พี่ทำกับข้าวไม่เป็น ที่รักก็รู้นิครับ"  มิวทำหน้าแซ็ง ***"พี่ก็ไปเรียนทำอาหารมาสิครับ เพื่อวันข้างหน้า...หนูจะได้กินฝีมือคุณแฟนสุดหล่อและเพอร์แฟคที่ใครๆก็อยากได้คนนี่ไงครับ.." มิวที่พูดจบก็ยกแขนทั้งสองโอบรอบคอไทม์และจองหน้าไทม์ทำหน้าตาอ้อนๆเหมือนแมวอ้อนเจ้าของยังไงยังงั้น " ได้สิครับ เพื่อที่รักพี่ยอมทุกอย่าง เอ่อ..งั้นวันนี้กินมาม่าไปก่อนนะครับ หรือว่า...." ไทม์ที่โดนมิวอ้อนก็ยกมือไปจับแอวเล็กของคนตรงหน้าและก้มลงไปกระซิบข้างๆหู " จะกินพี่ไปก่อนก็ได้นะครับ..." ***มิวที่ได้ยินเสี่ยงหวานหูของไทม์ก็อดไม่ได้ที่จะรีบตอบไปทันที่ ***" จะให้ผมเริ่ม****กินพี่ที่ตรงไหนดีล่ะครับ? " ***มิวเลือนมือข้างมาว่างบนอกเกรงของไทม์และถามไปด้วยสายตาเล้าโลม ***" ตามใจหนูเลยครับพี่ไม่ห็าม  " ***มิวที่เห็นร่างสูงกว่าดูท่าจะอยากมีอะไรกันกับเขาจึงกระซิบข้างหูไทม์บ้าง ***" อ้อนโยนกับผมหน่อยนะ ที่รัก... " ***ไทม์ที่ได้ยินจนต้องยิ้มออกมาด้วยความพึ่งพอใจ ***" ถ้าพี่ลืมตัวทำหนูเจ็บอย่าโกรธพี่นะครับ" ***สินคำพูดไทม์ก็อุ้มมิวไปที่โซฟาของห้องเล่นในตัวคอนโดของไทม์ ***"อื..อ อืม..." ***เสี่ยงจูบดังแข็งกับเสี่ยงสายฝนที่อยู่ข้างนอก ไทม์ให้สัมผัสที่อ้อนโยนกับมิวในต้อนแรกจนเริ่มลืมตัวแล้วว่าตัวเองเริ่มทำมิวร้องบอกให้ทำเบาๆ เพราะมิวในต้อนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้ มันรู้สึกทั้งเจ็บและมีความสุขในคราเดียวกัน ***"หืม......" ***เสี่ยงคำรามของไทม์ดังเป็นระยะเมื่อมิวจิกเล็บขูบตนเอง ยิ่งเพิ่มอารมณ์ไทม์ให้ยิ่งรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก ***"จุก....เบาๆหน่อยได้...ไ..ห..ม.. อ่าา " ***มิวที่ทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันตอนนี้สติเริ่มพร่ามัวไปหมด ***" ใกล้แล้ว....ที่รัก...อืม..หืมมม...อ่าา " ***ไทม์ที่ใกล้จะถึงฝั่งเต็มที่ ก้มลงซับจูบเหงือบนใบหน้าหวานของมิวอย่างแผ่วเบามาถึงต้นคอของมิว ไทม์เกร็งตัวกระตุกรวมถึงร่างบางที่อยู่ใต้ร่างที่หอบหายใจถี่ๆ เบิกตากวางเมื่อรู้สึกมีของเหลวไหลออกมาจากช่องทางรัก ไทม์ที่เห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มร้ายๆออกมา และก็จัดการอุ้มคนตัวเล็กกว่าไปต่อที่ห้องนอนของตัวเอง มิวที่พยายามห็ามตัวเองไม่ให้นอน เพราะจะลุกไปล้างตัวและกลับมานอน แต่แล้วมิวก็ได้แต่คิดไทม์ที่ไม่รู้เอาแรงมาจากไหนไม่รู้แต่แล้ว.... *" ถ้าพรุ่งนี้หนูไม่สบายพี่จะเป็นคนดูแลหนูเองนะคะ ฝันดีนะครับที่รัก "* ไทม์จูบหน้าผากคนที่นอนหลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยและง่วงนอนมากๆ ไม่รู้บทรักของไทม์ที่มอบให้จบที่ตีไหน รู้อีกที่มิวก็รู้สึกตัวเองโดนมือเกร็งของไทม์โอบกอดอย่างอุบอุน คืนฝนตกอันเร่าร้อนของเราสองคนในวันครบรอบคบกัน ฝันดีนะครับ.......