"ครั้งหนึ่ง เราเคยชอบใครบางคน แต่ไม่แน่ใจว่าเขาจะชอบเราเหมือนกันหรือไม?" ไมค์คิดในใจพร้อมถอนหายใจไปตามๆกัน "ไมค์!!! ทำไมเธอไม่ตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันสอน!!!" อาจารย์ตะโกนถามไมค์ พร้อมกับปาช็อคไปใส่ไมค์ "ผม..." "เธออย่ามาเถียงฉัน"ไมค์ยังไม่ทันผู้อะไร อาจารย์ก็สวนไมค์ขึ้นมาทันควัน แล้วไล่ไมค์ให้ไปยืนหน้าระเบียง "นี้! โดนไล่ออกมาจากห้องเหมือนกันหรอ?" พิงถามไมค์ที่กำลังนั่งซึมอยู่ "ครับ!!!..."ไมค์ตกใจจึงรีบขานรับ

"นายนี้มัน...(คิคิ)"พิงผู้ไปหัวเราะไป "ผมทำไมหรอ?!"ไมค์สงสัยจึงถาม"ก็นายมันนน...น่ารัก"พิงผู้เบาๆ "อะไรนะครับ?!" ไมค์ถามอีกครั้ง"อ..อ๋อ!!! บอกว่า นายมันซื่อบื่อ" พิงสะดุ้ง"โห้~ ทำไมพูดงี้อ่ะะะ" ไมค์งอแง "ว่าแต่...นายชื่ออะไรละ!?" พิงทำตาโตใส่ไมค์

(น่ารักจังว่ะะะะะ)ไมค์พูดในใจ "เอิ่ม ผ...ผมชื่อไมค์คับ" ไมค์พูดพร้อมหน้าแดงไปด้วย

"เอ้า!!! นายหน้าแดงทำไมอ่ะ เขินผมละสิ😏" พิงพูดแล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้ไมค์ยิ่งกว่าเดิม"

"ป...ป่าวครับ"ไมค์รีบปฏิเสธ"แล้วคุณละชื่ออะไร"ผมชื่อพิง อยู่ม.4/3" พิงพูดด้วยน้ำเสียงหวานๆ"ผมอยู่ม.4/1ครับ" ไมค์พูดด้วยความเขินอาย "ไมค์!!! เธอเข้ามาในห้องได้แล้ว" อาจารย์ออกมาให้อภัยไมค์"ขอบคุณครับจารย์"ไมค์ขอบคุณอาจารย์"นี้ไมค์ ก่อนไปเราขอไลน์นายหน่อยได้ไม"พิงทำตาอ้อนวอน"ด...ได้ครับ เดี๋ยวพักกลางวันเดี๋ยวผมเอาไลน์ไปให้" ไมค์ตอบแบบเขินๆ💓

...(ณ เวลาพักกลางวัน)...

"เอาละนักเรียน หมดเวลาของครูแล้วเนอะ ไปทานอาหารกลางวันกันดีกว่าาา"อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงสดใส "นักเรียนเตรียมตัว ทำความเคารพ" "ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู" นักเรียนทั้งหมดพูดพร้อมกัน "มึง วันนี้กินไรดีอ่ะ" นนท์พูดพร้อมแบมือขอเงินไมค์ "มึงอย่ามาเลย กูรู้ว่ามึงจะขอเงินกู" ไมค์พูดด้วยความเย็นชา "ไมค์!!! เรามาแล้ว!!!" พิงวิ่งมาพร้อมตะโกนเรียกไมค์ "ไมค์ นั้นใครอะ"นนท์ถามด้วยความสงใส "อ...อ๋อ นั้นเพื่อนกูไง" ไมค์พูดพร้อมทำมือให้พิงไปห่างๆก่อน และพิงก็ค่อยเดินออกไปห่างๆ "เอ้า!!! เพื่อนไมค์หรอ มานี้ดิ อย่าพึ่งไป" นนท์กวักมือเรียกพิง "อ...เออ ไม่ ด...ดีกว่าครับ" พิงพยายามพูดและเดินออกจากตรงนั้น "เออ...นนท์ กูว่าเราไปกันดีกว่านะ ดูถ้าเค้าน่าจะยังไม่อยากคุย" ไมค์ผู้พยายามพานนท์ไปที่อื่น "เออ ๆ เค ไปก็ไป" นนท์ที่ทนความเช่าชี้ไม่ให้จึงทำตามที่ไมค์บอก

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)

"มึง เมื่อกี้ตกลงเป็นใคร" นนท์ถามพร้อมทำคิ้วขมวด "ก็บอกแล้วไงว่าเพื่อนกู มึงก็ไม่ยอมฟังเนอะ" ไมค์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย "โฮ้~ไมค์ ทำไมมึงต้องต้องทำน้ำเสียงเย็นๆชาด้วยว่ะ" นนท์รู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่ไมค์ชอบผู้เย็นชาใส่ "แต่ยังไงก็ ช่างมันเหอะ" นนท์ผู้เลี่ยงๆ เพราะว่านนท์หิวข้าวแล้ว "กูรู้ว่ามึงหิวข้าว ไปกินข้าวกัน" ไมค์พูดเหมือนรู้ใจนนท์

"วันนี้กินไรดีอะ ข้าวมันไก่มะ" นนท์ถามอาหารที่เป็นของโปรด "เอาดิ! ก็ของโปรดกูอะ ยังไงก็ต้องเอาอยู่แล้วไมละ" ไมค์รีบพูดทันควัน เนื่องจากเป็นของโปรด "ถ้ายังไปกันดีกว่า"

นนท์ผู้ด้วยน้ำเสียงสดใสและร่าเริง

(ณ เวลาเลิกเรียน)

"กูกลับบ้านแล้วนะ"นนท์พูดบอกไมค์"เออ ๆ"ไมค์ขาลรับไปเพราะเค้ามีสิ่งที่ต้องทำต่อ

"เฮ้ย!!! ไมค์ เธอเอาไลน์มาให้เราก่อน!!!" พิงตะโกนออกมาพร้อมวิ่งมาอย่างไว "อ...เออ ลืมไปเลย" ไมค์พูดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อที่จะเอาไลน์ให้พิง "เดี๋ยว ๆๆๆๆ ยังไม่ใช่ตอนนี้เราไม่ได้พกโทรศัพท์มา" พิงพูดแล้วจูงมือไมค์ไปด้วย พิงพาไมค์มาถึงหอพักของพิง "ไมค์

รออยู่หน้าห้องนะ เดี๋ยวเราเข้าไปเอาโทรศัพท์ หรือไม่ก็ตามเราเข้ามาในห้องเลย" พิงบอกให้ไมค์รออยู่ข้างนอก แต่ในใจพิงอยากให้ไมค์เข้ามาในห้องมาก "เดี๋ยวเขารออยู่ข้างนอกก็ได้" ไมค์ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าจะเข้าห้องพิงไปดีหรือไม่ "เค๊" พิงพูดเสียงสูง หลังจากไมค์ได้ไลน์ของพิงมาแล้ว ไมค์แทบจะคุยกับพิงทุกวันทุกคืน แต่บ้างครั้ง พิงก็ไม่มีเวลาให้ไมค์มากขนาดนั้น แล้วพิงยังคิดกับไมค์ในสถา ณ เพื่อน ไมค์ก็คิดกับพิงแบบนี้เช่นกัน แต่ไมค์ก็ชอบไปเช้าชี่ พิงตลอด ถึงแม้พิงจะรำคาญบ้างบางครั้ง แต่พิงก็ปล่อยผ่านไปเพราะว่าไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนแตกแยก

(ใกล้สอบ)

"ไมค์ มึง ใกล้สอบแล้วมึงอ่านหนังสือยังว่ะ" นนท์ถามไมค์เนื่องจากใกล้สอบเข้ามาเต็มทีแล้ว "อ่านแล้ว ต้องสอบได้เต็มแน่🤭" ไมค์อวดนนท์เนื่องจากมั่นใจว่าตัวเองต้องสอบได้เต็ม //ติ๊ด ๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของไมค์ดังขึ้น "ใครโทรมาหรอออ แฟนรึป่าว" นนท์ถามไมค์เล่นๆ "จะบ้าหรอ เพื่อนต่างหากละ" ไมค์พูดได้เต็มปากเต็มคำ เพราะไม่ได้คิดอะไรกับพิงอยู่แล้ว ไมค์เดินออกจากตรงนั้นเพื่อมารับโทรศัพท์ "ม...ไมค์!!!" พิงพูดด้วยเสียงที่สั่นคลอน

"ม...มีอะไร ทำไมเสียงสั่นขนาดนั้น!?" ไมค์ถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วง "ร...เรา ด...โดน"//ตึ๊ด ๆๆๆ พิงยังพูดไม่ทันจบ สายก็ดันโดนตัดไป "อ...อ้าว" ไมค์พยายามโทรไปหาพิงเท่าไหร่ก็โดนตัดสายทุกครั้ง "สวัสดีครับ" เสียงผู้ชายปริศนาพูดขึ้น "น...นี้ใครครับ ช...ใช่พิงรึเปล่า" ไมค์พูดด้วยความกลัวเเละเป็นห่วงพิงไปตามๆกัน "ผมไม่ใช่พิงครับ ผมเป็นพ่อของพิง เห็นช่วงนี้พิงคุบกับคุณมากไป เรียนช่วงนี้พิงเริ่มถดถอยไปมาก หลังจากที่พิงคุยกับคุณ พิงแทบจะไม่ฟังคำสั่งผมเลย ผมเลยตีพิงไปนิดหน่อยนะครับ" พ่อของพิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมีเสียงหอบของพ่อพิงเข้ามาเเสรกเป็น บางช่วง ๆ "คุณทำอะไรพิงน่ะ!!!" //ตึ๊ด ๆๆๆ สายโดนตัดไปอย่างกระทันหัน ไมค์เป็นกังวนมาก จึงไม่กล้าบอกใคร "อยู่นี้นิเอง กูหามึงตั้งนาน!" นนท์วิ่งตามหาไมค์ จนเจอตัว ไมค์สะดุ้งและทำตัวน่าสงสัย "มึงเป็นอะไรรึเปล่าว่ะ ทำตัวน่าสงสัย?" นนท์ถามขึ้นเพราะเห็นไมค์ทำตัวน่าสงสัย "ป...ป่าว เราเเค่..." "ไม่ต้องมาโกหก มึงพูดมาตรงๆเลย" นนท์พูดเพื่อให้ไมค์บอกความจริง "ค...คือว่า พ...พิง โดนพ่อทำร้าย" ไมค์พูดแบบกล้า ๆ กลัว ๆ "เดี๋ยวกู่วยมึงเอง จะให้บอกจารย์ไม?" นนท์ให้ความช่วยเหลือไมค์เพราะเป็นห่วงทั้งพิงและไมค์ "จะดีหรอ บอกครู เดี๋ยวครูก็ด่าว่า ยุ่งเรื่องชาวบ้านอีกหรอก" ไมค์ปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต "กูรู้ว่ามึงไม่อนากให้เป็นเรื่องใหญ่โต แต่มันก็ต้องบอกไว้ก่อน เพื่อจารย์ช่วยเราได้" นนท์อธิบายให้ไมค์เข้าใจ "ก็ได้" ไมค์ตกลงเพราะไม่อยากพูดนานกว่านี้ เพราะพ่อของพิงอาจจะทำอะไรพิงมากกว่านี้ "อาจารย์ครับ!!!" นนท์วิ่งหน้าตาตื่นมาหาอาจารย์ และเล่าเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์ฟัง อาจารย์ตกลงว่าจะช่วยทั้งสองคน และช่วยแจ้งตำรวจให้ "พวกเธอพอจำบ้าน ธีระพา(ชื่อจริงของพิง) ได้ไมละ" อาจารย์ถามเพราะจะได้แจ้งตำรวจได้ "ผมครับ" ไมค์รีบบอกที่อยู่ของพิงกับอาจารย์ "พวกเธอพอจะไปบ้านธีระพาได้ไม เพื่อช่วยได้มากกว่านี้" อาจารย์ถามเพื่อจะสามารถช่วยพิงได้มากกว่านี้"ได้ครับ!!!" ไมค์รีบขานรับเพราะเป็นห่วงพิงมาก อาจารย์ให้ไมค์กับนนท์ยืมรถยนต์ไป "นี้ไงถึงบ้านพิงแล้ว" ไมค์รีบพูดให้นนท์หยุด

(เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไมค์กับนนท์จะช่วยพิงจากพ่อของเขาได้ไม🤔 ติดตามชมตอนต่อไปค่าาา😀)