ฉันตายได้ยังไงน่ะหรอต้องเริ่มจากตอนนี้แล้วกัน

วันนี้เป็นวันประถมนิเทศ ฉันดันตื่นสายจึงต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่เสียดายดันลืมทานข้าวมาด้วยเเต่ชั่งมันเถอะก่อนที่ฉันจะไปได้ระหว่างทาง...จุดนี้แหละที่ฉันตายเพราะโดนรถชนระหว่างทางที่กำลังข้ามถนน

"พ่อหนุ่มระวัง!!"

"หืม?"

เอี๊ยด! โครม!!!

.

.

นั่นแหละฉันที่ได้ยินเสียงคุณป้าคนหนึ่งตะโกนบอกฉันดัน ไม่ทันระหว่างหันไปหาคุณป้าคนนั้นแล้วโดนรถที่แบรกไม่อยู่ชนเข้าเต็มๆ

"นี่!พ่อหนุ่มทำใจดีๆไว้รถโรงบาลกำลังมา"

(อ่า~ เจ็บเป็นบ้าเลย)

ระหว่างที่ฉันกำลังจะตายก็มีใครไม่รู้มาบอกว่า"เจอตัวเเล้ วนายน้อยของข้าข้าจะส่งท่านกลับไปยังที่ที่ท่านจากมา"เเละนั่นแหละ ฉันก็ได้ถูกส่งไปยังโลกใบใหม่ทันที

.

.

โลกใบใหม่ ณ ปราสาทจอมมาร

พอฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับห้องห้องหนึ่งเป็นห้องสีขาวและมีเครื่องประดับที่สบายตา

(ที่นี่มันที่ไหนกัน)

ฉันได้มองไปรอบๆก็พบเพียงแต่ห้องสีขาวตอนนั้นฉันนึกว่า ฉันถูกส่งตัวมาที่โรงบาลพอฉันกำลังจะลุกขึ้นก็พบกับบางอย่างที่แปลกไป

(ทำไมฉันถึงลุกไม่ขึ้นกันล่ะ)

พอมองไปที่มือกับร่างกายก็พบกับขนาดที่เล็กลงพอฉันตะโกนก็ต้องตกใจอีกครั้งกับเสียงที่เปลี่ยนไปอย่างกับร่างนี้ไม่ใช่ร่างของฉัน

"แอ้ๆ แอ้!!?"

(เสียงนี่มันอะไรกัน!! มันไม่ใช่เสียงฉันนี่)

อยู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกเพราะเอาแต่คิดว่าคนที่เดินมาอาจจะเป็นคนไม่ดีฉันจึงได้เอาหน้ามุดเข้าที่นอนและนอนเกร็งตัวไว้เพราะความกลัว

ตึก ตึก ตึก

"นายน้อยคะ ข้าอามิเซียเองค่ะ"

(ใครกัน? อามิเซีย? นายน้อย? อะไรกัน)

เธอเดินเข้ามาหาฉันเลื่อยๆก่อนจะเดินมาหยุดข้างๆฉันเเล้วอุ้มฉันขึ้นมาจากเปลเด็กฉันกลัวมากจึงหลับตาปี๋เเต่ความคิดทุกอย่างที่ฉันคิดเกี่ยวกับเธอคนนั้นที่เดินมาและอุ้มฉันขึ้นก็เปลี่ยนไปจากที่คิดว่าเป็นคนไม่ดีกลับไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด

"ท่านฟีโรเอล ได้เวลาดื่มนมแล้วค่ะ"

(อะ อะไรนะ ดะ ดื่มนมงั้นหรอจากอะไรล่ะ)

ตอนนั้นฉันคิดฟุ้งซ่านมากจึงตัดสินใจลืมตาเเล้วเห็นนะ หน้าอกขนาดใหญ่ดูๆแล้วน่าจะคัฟDมั้งนะส่วนเธอคนนั้นที่ชื่ออามิเซียก็ตกใจใหญ่เลยไม่รู้เพราะอะไรเธอวางฉันลงในเปลเด็กก่อนจะวิ่งออกไป

.

.

ตึก ตึก ตึก

"เจ้าพูดจริงใช่มั๊ย! อามิเซียที่ลูกชายข้าลืมตาเเล้ว"

"จริงค่ะ ท่านจอมมารฉันเห็นมากับตาจริงๆค่ะ"

(พวกนั้นพูดอะไรกันนะไม่ค่อยได้ยินเลย)

ฉันที่แอบฟังอยู่ก็ถูกใครบางคนอุ้มขึ้นมาอีกครั้งเเล้วเธอก็กอดฉันเเล้วร้องไห้ออกมามันทำให้ฉันสงสัยว่าร้องไห้ทำไมแล้วทำไมถึงทำให้ฉันเศร้าด้วยล่ะ

"ทะ ท่านจอมมารเพคะ"

"ฮือๆ ฮึก ลืมตาจริงๆด้วย..ฮือๆถ้าท่านอยู่ท่านจะดีใจไหมนะท่านผู้กล้า...ฮือๆ ฮึกฮือๆ.."

(ผู้กล้างั้นหรอ?..หรือว่าคนๆนี้คือภรรยาของผู้กล้าเเล้วก็เป็นแม่ของฉัน)

ฟีโรเอลที่ได้มาเกิดใหม่ก็ได้รู้ว่าตัวเขาจริงๆนั้นได้ตายไปแล้วในโลกนั้นและมาเกิดใหม่เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็สงสารแม่ในโลกนี้ของเขา เขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะต้องแข็งแกร่งและออกตามหาผู้เป็นพ่อ

.

.

5ปีต่อมาเขาก็อายุได้ 5ขวบและได้รู้ความจริงที่ว่าแม่ของเขาคือจอมมารลำดับที่13เเละเป็นจอมมารคนปัจจุบัน

"ท่านฟีโรเอลน่ารักจังเลยเนอะ"

"ใช่ๆฉันก็คิดงั้น แต่ฉันว่าถ้าท่านฟีโรเอลโตคงหน้าตาดีหน้าดูเลยใช่มะ"

"งือ~ก็ใช่น่ะสิคงหน้าตาดีหน้าดู"

ฉันที่เดินผ่านมาได้ยินก็ยิ้มไม่หุบพวกสาวใช้กับเมดก็หน้าแดงที่เห็นฉันยิ้มแล้วคุยกันเรื่องที่ฉันยิ้มและวันนี้ที่ฉันมาเดินเล่นนั้นก็ไม่ได้มีอะไรมากอีกส่วนหนึ่งก็คือฉันจะไปหาท่านแม่

ณ ที่นั่งบนบัลลังก์

"ท่านแม่~"

"อ้าว!?ฟีโร่ลูกรักของแม่ลูกมาทำอะไรที่นี่จ๊ะหรือว่าคิดถึงแม่งั้นหรือ"

เมื่อแม่ของฉันพูดแบบนั้นฉันก็วิ่งเข้าไปกอด เธอที่เห็นฉันทำแบบนั้นก็ยิ้มออกมาและเอามือลูบหัวฉันเบาๆ

"วันนี้ที่ลูกมาหาแม่และอ้อนแม่แบบนี้เพราะอยากจะขออะไรจากแม่แน่ๆจริงมั๊ย"

พอเเม่ของฉันพูดแบบนั้นฉันก็เขินๆอยู่บ้างที่โตขนาดนี้แล้วยังจะอ้อนแม่อีกถึงแม้ว่าตัวฉันในโลกที่เเล้วจะอายุได้16ปีเเล้วก็ตามแต่ก็นะเพราะว่าฉันในโลกก่อนไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้กับแม่หรือครอบครัวเลยก็ตามเพราะพวกท่านบอกว่าโตเเล้วไม่สมควรทำเรื่องแบบนี้แต่ฉันก็ดีใจมากที่ได้ทำเเบบนี้บ้างกับแม่เพราะท่านใจดี

"ทำไมลูกถึงเงียบล่ะจ๊ะ?หรือว่าแม่พูดอะไรผิดไป"

"อ๊ะ! ป่าวครับท่านแม่"

"เเล้วลูกมาหาแม่เพราะอะไรจ๊ะ?"

ฟีโรเอลเงียบไปสักพักก่อนจะตัดสินใจบอกความในใจที่เก็บเงียบมาตลอดในช่วงที่เขามาอยู่ในร่างนี้

"คือว่าท่านแม่ข้าอยากรู้ว่าท่านพ่อคือใครข้าไม่เคยเห็นหรือรู้จักชื่อท่านพ่อเลยแล้วท่านพ่อคือใครกันแน่ครับ"

อยู่ๆเธอก็ตะโกนออกมาทำเอาฉันตกใจหมดแต่ทำไมท่านแม่ถึงโกรธล่ะพอพูดถึงท่านพ่อฉันจึงตั้งใจฟังในสิ่งที่ท่านกำลังจะพูดเเต่อยู่ๆเธอก็ร้องไห้ออกมา

"ไม่! อย่าพูดถึงเขาอีกนะฟีโร่ฮึก..อย่าถามถึงเขาเลยนะฮือๆถือว่าแม่ขอร้อง.."

เมื่อท่านแม่ตอบคำถามของฉันเสร็จท่านก็บอกว่าอย่าได้ถามถึงท่านพ่ออีกเลย สิ่งๆนั้นจึงทำให้ฉันเก็บมาคิดว่าทำไมท่านแม่ถึงไม่ให้พูดถึงท่านพ่อทั้งๆที่ฉันลืมตาได้ท่านแม่ที่เห็นก็พูดถึงท่านพ่อแท้ๆฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเพราะอะไรทำไมท่านแม่ถึงไม่ให้ถามหรือรู้อะไรเกี่ยวกับท่านพ่อเลย