เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเเละไม่มีการอ้างอิงจากเนื้อหาในอนิเมะนะคะ🤍

ความรักของเรามันเริ่มต้นตั้งแต่ตอนไหนน่ะหรอ

อืม...จะเริ่มเล่ายังไงดีล่ะ งั้นเริ่มจากตรงนี้เเล้วกัน

นารูโตะที่ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่และได้เเต่งงานกับฮินาตะเเล้วยังได้เป็นโฮคาเงะ ถึงแม้ว่าการเเต่งงานของทั้งคู่มันจะทำให้ฉันหงุดหงิดก็ตาม แต่ฉันก็ได้แต่เฝ้ามองเขา ตั้งเเต่วันนั้นวันที่พวกเราเสียจูบแรกของกันและกันไป ตอนนั้นถึงจะตกใจมากแต่ก็..อืม..จะว่ายังไงดีล่ะ...จูบครั้งนั้นมันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ

ครั้งแรกที่เราเริ่มทะเลาะกันฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าทำไมแต่อาจจะเป็นเพราะว่าอยากคุยด้วยล่ะมั๊งนะ เลยชวนทะเลาะกันตลอด ช่วงที่เราทะเลาะกันมันก็สามารถทำให้เราใกล้ชิดกันหรือรู้จักกันมากขึ้นเเละฉันเองที่เป็นฝ่ายตกหลุมรักเข้าจนได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

ช่วงนั้นฉันก็พยายามที่จะเข้าหาและคุยด้วยเเต่ก็นะ...มันไม่สำเร็จเหมือนอย่างที่ฉันได้คิดเอาไว้เนื่องจากว่าฉันทำให้ต้องทะเลาะกันตลอดฉันจึงเลี่ยงที่จะเข้าใกล้ไปมากกว่านี้ และที่สำคัญเจ้านั่นดันมีคนที่แอบชอบอยู่แล้วมันจึงทำให้ฉันยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก จนทำให้ฉัน อยากไปหาเจ้านั่น อยากเจอหน้าบ่อยๆ อยากบอกคิดถึง ตามประสาคนแอบรัก และถึงแม้บ้างครั้งมันจะไม่ตรงตามที่ฉันคิดไว้ก็ตาม เจอหน้ากันที่ไรก็มักจะเชิดหน้าใส่กันเสมอ

ช่วงปลายของวัยเด็ก ฉันก็ได้ออกจากหมู่บ้านไปด้วยเหตุที่ว่าฉันจะต้องฆ่าอิทาจิด้วยน้ำมือของฉันเอง ตอนนั้นฉันก็มักจะถูกนารูโตะไล่ตามเสมอ เขามักจะพูดว่า "ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องพานายกลับมาให้ได้ " จากนั้นเขาก็เอาเเต่หมกมุ่นอยู่แต่กับการพาฉันกลับหมู่บ้านไปให้ได้ มันทำให้ฉันอุ่นใจที่เจ้านั่นสนใจแต่ฉัน

ช่วงต้นของวัยรุ่น นารูโตะก็อายุได้ 14 ปีเเล้ว เป็นเกะนินเหมือนเดิม จากเจ้าซื่อบื่อคนนั้นสู่วัยที่กำลังเจริญเติบโตอย่างสมบูรณ์ และความรู้สึกของฉันที่มีต่อเจ้านั่นดูเหมือนจะชัดขึ้น เป็นแบบนี้อยู่ซ้ำๆจนใจมันเริ่มทรมานอยากบอกความรู้สึกที่มีต่อเจ้านั่นแต่กลับไม่กล้าบอกออกไปได้เเต่เฝ้ามองเท่านั้นหรือเก็บไว้ในใจ แต่การทำใจยอมรับเหมือนจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับปัญหานี้

.

.

และเมื่อเขาเริ่มที่จะไปฝึกกับคนๆนั้น...อืม..ชื่อว่าอะไรนะ.อ้อ..จิไรยะ พวกเขามักจะตัวติดกันจนทำให้ฉันทนไม่ไหวจึงออกจากฐานลับที่ฉันซ่อนตัวอยู่และออกไปหานารูโตะอย่างช่วยไม่ได้ จนทำให้ใจมันว้าวุ่นอยู่เสมอ เเละเมื่อฉันไปถึงก็พบกับเจ้านั่นที่กำลังฝึกอยู่คนเดียวฉันจึงได้โอกาสเข้าไปหาเเละพูดคุยเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจบอกความในใจที่เก็บมาหลายปีออกไป ตอนนั้นฉันแทบจะไม่มีความลับอะไรปิดบังไว้ได้อีก แต่สิ่งที่ได้กลับไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันหวังเอาไว้

" ขอโทษนะซาสึเกะ แต่ฉันคิดกับนายแค่ เพื่อน คนหนึ่งก็เท่านั้น "

ประโยคสั้นๆที่ดังก้องอยู่ในหัวเป็นเป็นหลายๆรอบเหมือนกับว่ากำลังตอกย้ำความรู้สึกและสถานะของตนเองในตอนนี้เสียใจ ร้องไห้อยู่หลายครั้งจนใจเจ็บเเละเริ่มจะทนไม่ไหว ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาจนใจฉันเเทบจะรับเอาไว้ได้ เป็นเพราะหวังลมๆแล้งๆเอาไว้มาก แต่ภายในใจส่วนลึกกลับโหยหาความรู้สึกนี้อยู่ดี

ฉันได้ทำให้นารูโตะสลบไปก่อนจะลักพาตัวเขาไป เมื่อถึงฐานลับฉันก็รีบพานารูโตะไปที่ห้องก่อนจะเชยชมใบหน้าที่เเสนจะหวานเปรียบเสมือนเป็นผู้หญิง ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามสะกดมันเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ เเต่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะห้ามมันไม่ให้ผุดขึ้นมาได้อีก ฉันรักเขา รักเขาคนนั้น รักอุซึมากิ นารูโตะ จนหมดหัวใจ แม้จะต้องบังคับเขาก็ตาม ไม่นานนักเขาก็ตื่นเมื่อเขาเริ่มจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็ตบหน้าฉันอย่างแรงแล้วพูดว่า " ไอบ้า!! นายจะทำอะไร นายมัน ฉันเกลียดนาย " ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็เสียใจไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องได้ตัวนายมา แม้จะต้องทำเรื่องที่ผิดแค่ไหนก็ยอม

.

.

มือเรียวถอดเสื้อนอกออกเผยให้เห็นเสื้อตาข่ายด้านในก่อนจะเลิกเสื้อตาข่ายขึ้นมาถึงเนินอกเผยให้เห็นรูปร่างสัดส่วนที่สวยงามใต้ร่มผ้านี้ อกเรียบเนียนกับหน้าท้องที่เป็นลอนพอสมควรนั้นดึงดูดสายตาของซาสึเกะได้เป็นอย่างดี ฉันใช้นิ้วไล่สัมผัสอย่างเบามือ ความงามตรงหน้ายากที่จะหาอะไรเทียบนี้เป็นสิ่งที่ฉันต้องการมาโดยตลอด และเมื่อได้ครอบครองเเล้วก็จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งไปได้ง่ายๆด้วย ฉันกระตุกยิ้มเล็กน้อยเเล้วก้มหน้าลงไปหานารูโตะ เรียวลิ้นนั้นหยอกล้ออยู่กับยอดอกของร่างข้างใต้ ก่อนจะใช้ปากครอบครองเเล้วดูดดึงราวกับว่ามันเป็นของหวาน เสียงอื้อดังออกมาเป็นระยะๆไม่ทำให้ฉันเเปลกใจ ร่างนี้นอนนิ่งเพราะถูกคาถาสะกดจากเนตรของฉัน แม้จะควบคุมร่างกายได้เกือบสมบูรณ์ แต่จิตใจของเขาแข็งแกร่งเหลือเกิน และมีการต่อต้านบ้างในบางช่วงแต่ก็ไม่สามารถออกจากคาถานี้ได้ดวงตาสีแดงฉานสะท้อนพลังเนตรของซาสึเกะด้วยใบหน้าเรียบเฉยในตอนนี้นารูโตะทำได้แค่ทำตามคำสั่งของซาสึเกะเท่านั้น ตอนนี้เขาตกเป็นของซาสึเกะโดยสมบูรณ์

"อ้าข้าออกอีกนิดสินารูโตะ"

ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ซาสึเกะจึงแทรกตัวเข้ามาอยู่ระหว่างขาได้สำเร็จ เขาใช้มือปลดอาภรณ์ช่วงล่างของนารูโตะออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ร่างที่แทบจะเปลือยเปล่าในตอนนี้ไม่สามารถปกปิดส่วนไหนของร่างกายได้ ซาสึเกะยิ้มก่อนจะออกคำสั่งต่อไปอีกครั้ง

"จูบฉันหน่อยสินารูโตะ"

เมื่อจบประโยคนารูโตะก็ดึงซาสึเกะลงมาประกบริมฝีปากอย่างเร่าร้อน ทั้งสองใช้ลิ้นสอดแทรกไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร แม้ส่วนใหญ่จะเป็นซาสึเกะเองที่ลุกล้ำเข้าไปก่อนจะถอนริมฝีปากออก

"บอกทีสินารูโตะ นายอยากให้ฉันทำตรงไหนให้ก่อนดี"

"ตรงนี้ก่อน"

เขาชี้ที่ลำคอของตัวเองซึ่งซาสึเกะก็ยิ้มออกมาก่อนจะโน้มหน้าลงไปซุกไซร้ลำคอสีน้ำผึ้ง มือทั้งสองไม่อยู่สุขเริ่มที่จะลูบไล้ลงไปเลื่อยๆจนถึงระหว่างขาก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปทางช่องทางรัก ไม่นานนักร่างกายนั้นก็เริ่มขัดขืนอีกครั้ง เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บ แม้จะมีใบหน้าที่เรียบเฉยดั่งเดิมแต่การกระทำเริ่มควมคุมไม่ได้

" จะ เจ็บ..มัน อึก เจ็บ "

ซาสึเกะผละออกมาแล้วใช้เนตรวงแหวนอีกครั้งแม้จะเปลืองจักรไปบ้างแต่มันก็คุ้มค่ากับที่เสียไป ร่างข้างใต้นอนนิ่ง พร้อมกับที่เขาก้มลงไปกัดทั่ลำคอสีน้ำผึ้งเป็นการลงโทษ มือเรียวนั้นเลื่อนต่ำลงไปยังส่วนล่างของอีกฝ่ายอีกครั้ง เขาสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้งแต่เพื่มจากหนึ่งเป็นสองและสามไปเลื่อยๆ

"นายนี่น่ารักจังนะ ถ้านายไม่ขัดขืนฉัน"

สีหน้าหื่นกระหายของเขาผุดขึ้นมาอย่างชัดเจน เขาละเลงลิ้นที่คอนั้นจนชุ่มไปด้วยน้ำสีใส เขากัดสลับกับดูดดึงจนเป็นสีแดงจ่ำๆ ทั่วบริเวณมือข้างที่สอดนิ้วเข้าไปส่วนล่างให้เขาเพิ่มความเร็วขึ้นเล็กน้อยจนเกือบได้ที่ เขาหยุดการกระทุกอย่างไว้แล้วเงยหน้ามองนารูโตะอย่างชอบใจ

"ขอร้องฉันสินารูโตะ แล้วฉันถึงจะทำต่อ"

"ขะ ขอ.ร้อง...อึก ซาสึเกะ.."

"ขอแต่ปากงั้นหรอ นายทำให้ฉันหน่อยสิ"

เขายิ้มอย่างเหนือกว่าก่อนจะถูกกระชากเข้ากอดไว้แล้วประกบริมฝีปากไม่นานเขาก็ถอนริมฝีปากออก นารูโตะก้มหน้าลงรูดซิบกางเกงของซาสึเกะออกเผยให้เห็นแก่นกายที่ใหญ่จนทำให้เขาอึ้งไปสักพักก่อนจะอ้าปากค่อยๆครอบครองอย่างช้าๆถึงแม้ว่ามันจะเงอะงะไปหน่อยแต่ก็พอใช้ได้ นารูโตะทำไปเลื่อยๆซาสึเกะที่เห็นว่าทำได้ไม่ดีจึงจับหัวเเล้วกดลงไปจนถึงคอ ถึงแม้ว่าจะเอาเข้าไปถึงคอแล้วเเต่ก็ยังเอาเข้าไปไม่หมด เขาขยับต่อไปไม่นานก็ปลดปล่อยจนล้นออกมา

"อ่อก.. อึก...แค่ก แค่กๆ อ่า..แค่กๆ"

"ดี เอาล่ะมาต่อกันเถอะ"

ซาสึเกะผลักนารูโตะในนอนลงไปกับที่นอนก่อนจะสอดเเก่นกายเข้าไปถึงแม้ว่ามันจับคับมากจนแทบจะเอาเข้าไปไม่ได้เเต่ถึงยังไม่เข้าก็ไม่หยุดอยู่แค่นี้ เขาจึงกระแทกเข้าไปสุดแรงจนทำให้นารูโตะได้สติจากการถูกสะกดจากเนตรของเขา

"อ้าาาา...เจ็บนะ..ปล่อย เอาออกไป"

"หึ! มาถึงขั้นนี้แล้วแท้ๆ จะให้หยุดงั้นหรอ"

เมื่อสอดเข้าไปได้เเล้วถึงจะหนืดไปหน่อยแต่ก็พอขยับได้เขาสังเกตที่ช่องทางรักมีเลือดไหลออกมาแล้วเขาก็ไม่สนใจใยดีแล้วขยับต่อไปเลื่อยๆก่อนเพิ่มแรงขึ้นนารูโตะกระตุกเกร็งเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยออกมา

"แค่นี้ก็เสร็จแล้วหรอ..หืม..นารูโตะ"

"นายมัน อึก..อื้อ. ฉันบอก..ให้เอา.อึก..ออกไป..อือ"

จากนั้นเขาก็ขยับต่อไปเลื่อยๆเรียกเสียงครางหวานๆได้ดีนารูโตะที่เริ่มชินก็ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บ ไม่นานซาสึเกะก็ปลดปล่อยจนล้นออกมาก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ในตอนนี้ไม่มีอะไรหยุดเขาได้อีกแล้ว นารูโตะเป็นของเขาแล้วในเวลานี้ แม้จะเป็นแค่การสะกด แต่ขอเพียงระยะสั้นๆก็ยังดีที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับคนๆนี้ คงเป็นคืนสุดท้ายหลังจากวันนี้เป็นต้นไปของ ซาสึเกะ เเล้วจะไม่มีวันที่จะมาอยู่เคียงข้าง นารูโตะ อีกไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม เพราะว่าเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกแล้ว.....

และนี่ก็เป็นเรื่องราวของฉันกับนารูโตะล่ะ🤍