พระชายาสายฝน
ตอนที่ 1 พระชายา
มาโอะ ยาเอะ
ในชีวิตนี้...ฉันไม่เคยต้องการสิ่งใดเลย
มาโอะ ยาเอะ
พ่อแม่ของฉันเสียตั้งแต่ฉันอายุ10ปี
มาโอะ ยาเอะ
ฉันถูกส่งไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
มาโอะ ยาเอะ
จนอายุครบ18ปีฉันเรียนจบและได้ทำงาน
เพื่อนร่วมงาน
เหนื่อยหน่อยนะคะ~
เพื่อนร่วมงาน
คุณมาโอะเอาแต่ทำงานหาเวลาว่างไปนัดบอทบ้างสิคะ
มาโอะ ยาเอะ
อ่าา~ ไม่ละค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
ฉันไม่อยากมีแฟน
เพื่อนร่วมงาน2
เอ๋~อะไรกัน
มาโอะ ยาเอะ
ห่าห่า ขอตัวก่อนะคะ(；^ω^）
มาโอะ ยาเอะ
......................
มาโอะ ยาเอะ
ฮู่ว~หนีออกมาจนได้
มาโอะ ยาเอะ
ชวนทำไมทุกวันเนี่ย
มาโอะ ยาเอะ
อ่า~นานแล้วนะที่ไม่ได้คุยกับใครจังจังเลย
มาโอะ ยาเอะ
ไม่เคยมีเพื่อนจริงๆเลย
มาโอะ ยาเอะ
และก็ไม่รู้ด้วยว่าจะมีทำไมด้วย
มาโอะ ยาเอะ
อยุ่คนเดียวคนนี้แหละ
มาโอะ ยาเอะ
เดี๋ยวแก่ไป...ก็ต้องตายไปคนเดียวอยู่ดี.....
มาโอะ ยาเอะ
อ่า~ฝ่นตกพอดีเลย
มาโอะ ยาเอะ
ดีนะที่กลับมาถึงก่อน
มาโอะ ยาเอะ
ดึกขนาดนี้เลยหรอ?
มาโอะ ยาเอะ
ต้องรีบเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้มีประชุมด้วยสิ
ระหว่างการหลับไหล....ยาเอะเธอได้ฝันเห็น..สถานที่แห่งหนึ่งสวยงามราว...กับสวรรค์
มาโอะ ยาเอะ
ที่ไหน....เนี่ย
มาโอะ ยาเอะ
ถึงจะรู้ตัวว่าฝันอยู่......แต่ฉันไม่อยากตื่นเลย
มาโอะ ยาเอะ
"ถ้าหากนี่เป็นความจริงก็ดีนะสิ"
ตื๊ดๆ ตื๊ดๆ!! (เสียงนาฬิกาปลุก)
มาโอะ ยาเอะ
อ่า~ตื่นจากฝันแล้วสินะ
ความฝันมันอยู่กับเราไม่นานหรอก
มาโอะ ยาเอะ
เอ้ะ!! สายแล้วว
มาโอะ ยาเอะ
ต้องรีบแต่งตัว
มาโอะ ยาเอะ
อ่า~รีบจนลืมกินข้าวเช้ามา
เพื่อนร่วมงาน2
อ้ะ!อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณมาโอะ
มาโอะ ยาเอะ
เอ่อ..อรุณสวัสดิ์ค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
ขอตัวก่อนนนะคะ!
มาโอะ ยาเอะ
ปล่อยฉันเดินเข้ามาเงียบๆไม่ได้หรอ
มาโอะ ยาเอะ
อ้ะ!มีประชุมตอน9โมง
หลังประชุมเสร็จเวลา 11:34 น.
มาโอะ ยาเอะ
เฮ้อ~ผ่านไปด้วยดี
เพื่อนร่วมงาน
พวกเรากำลังจะไปทานข้าวไปด้วยกันมั้ยค่ะ
เพื่อนร่วมงาน2
นะคะๆ ไปด้วยกันนะ
มาโอะ ยาเอะ
คือฉันมีงานต้องทำต่อนิดหน่อยน่ะ
มาโอะ ยาเอะ
พวกคุณไปก่อนเลยค่ะ
เพื่อนร่วมงาน2
เอ๋~เสียดายจัง
งั้นไปก่อนนะคะ
มาโอะ ยาเอะ
ฮู่ว~ไปแล้วสินะ
มาโอะ ยาเอะ
เอ๊ะ!ข้างนอกฝนตก
มาโอะ ยาเอะ
ไม่ได้เอาร่มมาด้วยสิ
มาโอะ ยาเอะ
ทุกคนออกไปหมดแล้วสินะ
มาโอะ ยาเอะ
เงียบดีจัง....
บรรยากาศฝนตกที่บริษัทไม่เหลือใคร
มาโอะ ยาเอะ
ฉัน..ฉัน!!ขยับตัวไม่ได้!!
ยาเอะเหลือบไปเห็นร่างสีดำทมึนยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
สิ่งนั้นมองมาที่ยาเอะพร้อมแสยะยิ้มให้เธออย่างหลอน มันค่อยๆคลืบครานเข้ามาหาเธอ
มาโอะ ยาเอะ
อย่าเข้ามา!!!!
ในตอนนั้นเองร่างกายของสิ่งนั้นสลายไปกับสายลม
มาโอะ ยาเอะ
ขยับ..ได้แล้ว!
เสียงที่สุขุมและเยือกเย็นนั้นดังเข้ามาในหัวเธอ ปรากฎชายหนุ่มผมยาวสีขาว ดวงตาสีฟ้า
ณ ตอนนั้นท้องฟ้าสดใสมีแสงส่องผ่านกรีบเมฆ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ข้าคือ"เทพแห่งฝน"
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
จากนี้ไปเจ้าคือพระชายาของข้า
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
พระชายา..เจ้าอย่าพึ่งถามเลยมากับข้าก่อนเถอะ
เป็นที่ที่เหล่าเทพอาศัยอยู่ เทพแต่ละองค์นั้นมีหน้าที่แตกต่างกัน
เพื่อให้มนุษย์ได้ใช้ชีวิตของตน
มาโอะ ยาเอะ
ที่อยุ่ในฝันตอนนั้น
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ตื่นแล้วรึ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ที่นี่คือเมืองของเหลาเทพ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
และตอนนี้เจ้าอยุ่ที่วังของข้า
มาโอะ ยาเอะ
อะไรกัน?ช่วยอธิบายให้ฉันฟังที
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ข้าจะอธิบายหลังจากเจ้าเปลี่ยนชุดเสร็จ
หลิ่นเหมย
ถวายบังคมองค์หญิง
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ข้าจะไปรอที่สวน
หลิ่นเหมย
องค์หญิงขอให้ใช้คำแทนตนให้เหมาะสมด้วยเถิดเพค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
เอ่อ..ข้าเข้าใจแล้ว
หลิ่นเหมย
ดีมากเพค่ะ( ꈍᴗꈍ)
หลิ่นเหมย
ม่อมชั้นมีชื่อว่า หลิ่นเหมยเพค่ะ
หลิ่นเหมย
จากนี้ไปม่อมฉันจะมารับใช้องค์งหญิงเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
มาเปลี่ยนชุดเถอะ หลิ่นเหมย
หลิ่นเหมย
หม่อมฉันจะเปลี่ยนองค์ญิงให้เป็นนางฟ้าเลย
หลิ่นเหมย
ヾ(*’Ｏ’*)/ ว้าวสวยมากเพคะ แค่เปลี่ยนชุดทำผมนิดหน่อยก็สวยมากเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ขอบใจเจ้า..ตอนนี้พาข้าไปหาฝ่าบาทได้แล้ว
หลิ่นเหมย
ฝ่าบาทอยุ่ที่ศาลาเพค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
อืม..เจ้ารอที่นี่แหละ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
หืม..เจ้ามาแล้ว
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ฮึ~เจ้าสวยขึ้นนะ
มาโอะ ยาเอะ
ขอบ..พระทัย..เพคะ(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ฮ่าๆ มานั่งสิข้าจะเหล่าให้เจ้าฟัง
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าน่ะทำผิดกฏของมนุษย์ เจ้าไม่เคยต้องการสิ่งใด ไม่เคยทำเพื่อผุ้อื่นและเบื่อหน่ายชีวิตจนไม่อยากมีชีวิตอยุ่ต่อ
มาโอะ ยาเอะ
เอ่อ..เพค่ะแล้วทำไม..ข้าถึงมาอยุ่ที่นี่
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าถูกลงโทษ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าจะต้องมาสอนวิถีชีวิตของมนุษย์ให้กับเหล่าเทพที่นี่
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เทพทั้งหลายจะได้เข้าใจมนุษย์มากขึ้น
มาโอะ ยาเอะ
แต่หม่อมฉันไม่ได้เรื่องเลยนะเพค่ะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
หึๆถ้าเจ้าทำได้ดีมันจะเป็นการลงโทษมั้ยละ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าต้องพยายาม
มาโอะ ยาเอะ
เอ่อ..เพคะแล้ว..
มาโอะ ยาเอะ
เกี่ยวอะไรกับการเป็นพระชายาของท่านด้วยเพคะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ที่นี่เจ้าอ่อนแอมากอาจจะถูกรังแกได้
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
แต่ถ้าเจ้ามาเป็นพระชายาของข้าจะไม่มีใครกล้าทำร้ายเจ้า
มาโอะ ยาเอะ
ท่านเป็นใครกันแน่?
ท่านเทพหัวเราะพร้อมรูบหัวยาเอะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ข้าต้องเข้าเฝ้าเสด็จพ่อแล้ว
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าไปถามสาวใช้ของเจ้าสิ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
"ว่าข้าเป็นใคร"
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ข้าต้องไปแล้วเจ้าเดินกลับเองได้ไหม
มาโอะ ยาเอะ
ฝ่าบาท...เป็นใครงั้นหรอ
หลิ่นเหมย
ฝ่าบาทไม่ได้บอกหรือเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ท่านบอกให้ข้ามาถามเจ้า
มาโอะ ยาเอะ
เอ๊ะ!!หรือว่าเจ้า...
หลิ่นเหมย
หม่อมฉันมิบังอาจคิดเกินเลยกับฝ่าบาทหรอกเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ก็นึกว่าเค้าจะเอาไม่เลือกซะอีก
หลิ่นเหมย
ฝ่าบาทเป็นองค์รัทชทายาทของอาณาจักรนี้เพคะเป็นเทพระดับ9ดาวเพคะท่านมีนามว่า"ชือจือ เจียงหลาง"เพคะ
หลิ่นเหมย
ท่านแข็งแกร่งมาก สุขุมและเยือกเย็น
หลิ่นเหมย
หญิงงามจากหลายตะกูลต้องการจะแต่งงานกับท่านแต่ท่านก็ไม่เคยสนใจหญิงใดเลยเพคะ
หลิ่นเหมย
แต่แล้วฮ้องเต้จึงรับสั่งให้นำองค์หญิงมาที่เมืองแห่งเทพ
หลิ่นเหมย
และผู้ที่ทำหน้าที่นี้ก็คือองค์รัชทายาทเพคะ
หลิ่นเหมย
และรับสั่งให้แต่งตั้งองค์หญิงเป็นพระชายาองค์รัชทายาทเพคะ
หลิ่นเหมย
หม่อมฉันจะไปเตรียมอาหาร
มาโอะ ยาเอะ
อะไรกันเนี่ยเรา..เป็นคนญี่ปุ่นนะทำไมถึง....
มาโอะ ยาเอะ
ดีนะที่เราเป็นลูกครึ่ง
มาโอะ ยาเอะ
พูดภาษาจีนได้ทุกคำ
มาโอะ ยาเอะ
ลงโทษงั้นหรอ.....
ตอนที่ 2 พิธีแต่งงาน
มาโอะ ยาเอะ
เมื่อคืนหลังจากกินอาหารเสร็จก็อาบน้ำเข้านอนเลย...
หลิ่นเหมย
ตื่นแล้วหรือเพค่ะ
หลิ่นเหมย
หม่อมฉันจะไปเตรียมน้ำให้อาบนะเพคะ
ผู้ส่งสาร
มีพระราชสารจากวังหลวงถึงองค์หญิง
ผู้ส่งสาร
องค์จักรพรรดิได้กำหนดวันพิธีแต่งงานขององค์รัชทายาทและองค์หญิงมาโอะยาเอะ
ผู้ส่งสาร
ในอีกสามวันข้างหน้าฉนั้นแล้วจากนี้ไปเป็นเวลาสามวันห้ามมิให้องค์หญิงและองค์ชาย"พบหน้ากัน"หากฝ่าฝืนการแต่งงานจะถือเป็นโมฆะ
ผู้ส่งสาร
และสถานที่จัดพิธีจะจัดขึ้น ณ วังหลวงพะยะค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
ก็ไม่มีเหตุจำเป็นที่จะต้องพบหน้ากันอยู่แล้วนิ
มาโอะ ยาเอะ
แต่...พิธีจะจัดขึ้นที่วังหลวงจริงๆหรอ?
มาโอะ ยาเอะ
ข้าขออยู่คนเดียวสักพักนะหลิ่นเหมย
มาโอะ ยาเอะ
เฮ้อ...ใครจะไปคิดละชีวิตฉันที่ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานไม่เคยคิดที่จะพูดคุยกับใครจริงจังแต่ตอนนี้กับต้องมาคุยกับผู้คนมากมาย
มาโอะ ยาเอะ
และยังต้องมาแต่งงานอีก.....
[เสียงฝนตกที่คล้องกับเสียงพิณจีนดังก้องกังวาลในหัว]
[แม้จะพยายามตามหาต้นเสียง แต่ก็มิอาจรู้ได้ว่าเสียงนั้นมาจากทางทิศใด]
มาโอะ ยาเอะ
อะไรกัน....อยากจะเห็นผู้บรรเลงเสียงพิณนี้จัง.....
"ไม่ได้..เราถูกห้ามมิให้พบหน้ากัน"
มาโอะ ยาเอะ
เอ้ะ!!?ฝนกำลังคุยกับเราอยู่!!
มาโอะ ยาเอะ
เดี๋ยวก่อนนะ......
มาโอะ ยาเอะ
สายฝ่น.....ห้ามพบกัน......เสียงนี้หรือว่า!
มาโอะ ยาเอะ
ไม่สิ...ต้องเรียกว่า"เทพแห่งฝน"
"เป็นอย่างไรบ้าง...เจ้าตกใจหรือไม่ที่มันกะทันหันเช่นนี้"
มาโอะ ยาเอะ
ข้า...ข้าไม่เป็นไรเพคะ/////
[ในตอนนั้นกลิ่นไอฝนอบอุ่นราวกับว่าอยู่ในอ้อมกอดใครสักคน]
มาโอะ ยาเอะ
หากวันไหนเราได้พบกัน....ท่านช่วยสอนข้าเล่นพิณได้หรือไม่
"ถึงตอนนั้นข้าจะสอนเจ้านะ"
มาโอะ ยาเอะ
หืม...ฝนหยุดแล้ว?
มาโอะ ยาเอะ
เจียงหลาง...ไปแล้วสินะ
้(ในขณะเดียวกันหลิ่นเหมยที่แอบมองอยู่)
หลิ่นเหมย
ช่างโรเเมนติกช์อะไรเช่นนี้///> <///
หลิ่นเหมย
องค์ชายเล่นพิณเรียกฝนเพื่อมาถามองค์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง////
มาโอะ ยาเอะ
หลิ่นเหมย..อยู่ไหน?
หลิ่นเหมย
อ้ะ!มีอะไรหรือเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ข้ามีเรื่องสงสัย
มาโอะ ยาเอะ
การที่ไม่ให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวพบหน้ากันก่อนแต่งเป็นประเพณีของที่นี่หรอ?
หลิ่นเหมย
จะต้องทำเหมือนกับว่าคลุมถุงชนเพคะ
หลิ่นเหมย
และองค์ชายเป็นเชื้อพระวงศ์ด้วยเพคะ
หลิ่นเหมย
องค์ชายไม่มีสิทธ์เลือกคู่ครองเอง
หลิ่นเหมย
แต่มีสิทธ์เลือกนางสนมเองได้เพคะ
หลิ่นเหมย
และมีได้มากกว่า5นางด้วยเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
แล้วตอนนี้องค์ชายมีนางสนมรึป่าว
หลิ่นเหมย
ตอนนี้องค์ชายมีอยู่แล้ว3นางเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ข้าจะไม่โดนพวกนางวางยาจนตายใช่ไหม
หลิ่นเหมย
ท่านเป็นถึงพระชายาองค์รัชทายาท
หลิ่นเหมย
พวกนางไม่กล้าทำร้ายท่านรุนแรงขนาดนั้นหรอกเพคะ
หลิ่นเหมย
รีบเข้าห้องนอนเถอะเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
วันนี้.....สินะ
หลิ่นเหมย
องค์หญิงงดงามมากเพคะ
เสียงประกอบ
วันนี้เป็นวันนี้เป็นวันดีขององค์รัชทายาทและองค์หญิงยาเอะขอองค์จักรพรรดิเป็นพยายานแด่ความรักครั้งนี้ด้วยเถิด!
มาโอะ ยาเอะ
ฉันต้องนั่งรอในห้องนี้งั้นหรอ?
มาโอะ ยาเอะ
เฮ้อ~เหนื่อยมาทั้งวัน
มาโอะ ยาเอะ
หลิ่นเหมยบอกว่าห้ามเปิดผ้าคลุมหน้า
มาโอะ ยาเอะ
อืมมมมมฉันลืมอะไรไปรึป่าวนะ
มาโอะ ยาเอะ
....................
มาโอะ ยาเอะ
เห้ย! ถ้าเจียงหลางเข้ามาเราก็ต้อง........
มาโอะ ยาเอะ
หนีตอนนี้ทันรึป่าวนะ!
มาโอะ ยาเอะ
หรือจะแกล้งตายดี!
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
วันนี้เหนื่อยมากจริงๆ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
โอ้วลืมไปเลย ข้าต้องเปิดผ้าคลุมให้เจ้า
มาโอะ ยาเอะ
เพ.......คะ......
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
หืม..ทำไมทำหน้าเช่นนั้น
มาโอะ ยาเอะ
เปล่า....นิ..เพคะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ฮ่าๆเจ้ากลัวหรอกหรอ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ไม่ต้องห่วง...ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก
"จะว่าไปวันนี้องค์ชายหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกก"
"ฟิวเตอร์โคมไฟกับดอกไม้มาจากไหนเนี่ย!!!!"
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
พรุ่งนี้เราต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้รีบเข้านอนเถอะ
มาโอะ ยาเอะ
เอ่อ....เพ...คะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
หึ~ข้าบอกแล้วไงว่าข้าจะไม่ทำอะไรเจ้า
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ถ้าเจ้ายังไม่นอนข้าจะเปลี่ยนใจแล้วนะ~
มาโอะ ยาเอะ
เพคะๆเข้านอนแล้วเพคะ!
[และในคืนนั้นทั้งสองก็เข้านอนตามปกติ]
ลาก่อน ฉากโรแมนติกช์(╥﹏╥)
ตอนที่ 3 พี่เขย
มาโอะ ยาเอะ
หลังจากที่อยู่ตำหนักหลังมาหลายวัน
มาโอะ ยาเอะ
ตอนนี้ข้าก็ได้มาอยู่ที่ตำหนักพระชายาแล้ว
หลิ่นเหมย
ตำหนักขององค์รัทชทายาทก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนักนะเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
หลิ่นเหมย
พระชายาต้องแล้วแต่งตัวแล้วเพคะ
หลิ่นเหมย
วันนี้ต้องเข้าเฝ้าฮ้องเต้นะเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
อ๋อใช่! ลืมไปเลย
หลิ่นเหมย
องค์ชายมาแล้วเพคะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เสร็จแล้วรึ?
มาโอะ ยาเอะ
ถวายบังโคมฝ่าบาทเพคะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ไปกันเถอะ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เจ้าไม่ต้องเกรงนะ
มาโอะ ยาเอะ
มันอดไม่ได้หรอกเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
ต้องเข้าพบฮ้องเต้
มาโอะ ยาเอะ
แถมยังเป็นผู้อยู่เหนือเทพทั้งหลาย
มาโอะ ยาเอะ
(คงจะหน้าเกรงข้ามมาก)
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
หึๆ~ไม่ต้องหวงมีข้าอยู่กับเจ้า
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
และอีกอย่างฮ้องเต้ไม่ได้หน้ากลัวขนาดนั้น
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ท่านให้ความเป็นธรรมแก่ทุกคน
เสียงประกอบ
องค์รัชทายาทและพระชายาเสด็จ!!
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
เข้าเฝ้าเสด็จพ่อขอพระองค์อายุยืนหมื่นปี
มาโอะ ยาเอะ
เข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิขอพระองค์ทรงอายุยืนเป็นหมื่นปี
จักรพรรดิ
ตามสบายเถอะอย่าพิธีรีตอง
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ขอบพระทัยฝ่าบาท
มาโอะ ยาเอะ
ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท
จักรพรรดิ
ข้าว่าออกไปคุยที่สวนหลวงเถอะ
จักรพรรดิ
อยู่ที่นี่เห็นทีจะไม่สะดวก
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
พะยะค่ะ
จักรพรรดิ
เจ้าคงสับสนมากสินะที่อยู่ๆก็ต้องมาที่นี่และยังต้องแต่งงานอีก
จักรพรรดิ
ข้าเข้าใจเจ้านะแม่นาง
จักรพรรดิ
แต่อย่างน้อยเจ้าช่วยทำเพื่อแผ่นดินนี้ด้วยเถิด
มาโอะ ยาเอะ
หากหม่อมฉันทำผิดหม่อมฉันย่อมถูกลงโทษเป็นธรรมดา
จักรพรรดิ
ข้าชอบความเด็ดขาดของเจ้านะแม่นาง
จักรพรรดิ
นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เจ้ามาอยู่ที่นี่นะจริงๆแล้วเจ้าน่ะ.....
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
ท่านพ่อ!
จักรพรรดิ
วันนี้พอแค่นี้เถอะ
จักรพรรดิ
เจ้าพานางกลับดีๆละ
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
พะย่ะค่ะ
มาโอะ ยาเอะ
มีเหตุผลอื่นที่ข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยหรอ?
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
......
เจียงหลาง(เทพแห่งฝน)
"พอถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง"
มาโอะ ยาเอะ
หลิ่นเหมยข้ากลับมาแล้ว
หลิ่นเหมย
กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ
หลิ่นเหมย
แล้วองค์ชายหละเพคะ
มาโอะ ยาเอะ
กลับตำหนักไปแล้วละ
"มีหญิงสาวมนุษย์กำลังยืนชมจันรท์คนเดียว"
"หญิงงามที่ใดกันมายืนชมจันทร์อยู่ผู้เดียว"
[ปรากฏร่างชายหนุ่มรูปงาม]
"หว่า..สุว่าจะย่องไปโอบแม่นางจากด้านหลังอยู่แล้วเชียว"
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
หึๆ~ข้าล่อเล่นน่ะ
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
ข้ามีนามว่า"ชือจือ เฉืองฉือ"
มาโอะ ยาเอะ
หรือว่าท่าน....
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
ใช่แล้วข้าคือพี่เขยของเจ้า
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
เรียกข้าว่า"พี่รองฉือ"ก็ได้นะ
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
พอมาเห็นเจ้าแล้วข้ากลับเริ่มเสียดายแล้วสิ
มาโอะ ยาเอะ
ว่าแต่ท่าน...มาพบข้ายามนี้มันมิสมควรนะเพคะ
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
ข้าก็แค่...อยากจะรู้จักน้องสะใภ้ของข้าเท่านั้น
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
ข้าต้องไปแล้วละ
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
เจ้าเองก็รีบกลับเถอะ
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
ข้างนอกนี้อันตรายนัก
เฉืองฉือ(เทพสายลม)
"หากวันใดข้าได้พบเจ้าอีกข้าจะแนะนำตัวเป็นทางการนะ"
[ชายผู้นั้นหายไปหายไปพร้อมกับสายลมและทิ้งท้อยคำนั้นไว้]
มาโอะ ยาเอะ
"หากได้พบกันอีก" คุ้นๆนะ
มาโอะ ยาเอะ
จนตอนนี้เจียงหลางก็ยังไม่ได้สอนข้าเล่นพิณ
มาโอะ ยาเอะ
เอ้ะ!!ข้าคิดอะไรอยู่เนี่ย!?
มาโอะ ยาเอะ
ขอให้ผู้ชายสอนเล่นพิณเนี่ยนะ!
มาโอะ ยาเอะ
ช่างเถอะ!เข้านอนดีกว่า/////
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
