ตึก ๆๆ"ลูน่า รอเดี๋ยว สิ!!!"เด็กสาวคนหนึ่งที่มีหน้าตาน่ารักสดใส ผิวขาว ดวงตาสีม่วงและผมสั้นสีชมพู

กับเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่มีผมสีทองและดวงตาสีเหลืองอ่อน

เซรีน ลูน่า หยุดกึก"อิชช่า วอเรน...."อิชช่าหยุดบ้าง น้ำเสียง สั่นๆ"อ่ะ เอ่อ ทำไมเรียกชื่อเต็มล่ะ"เซรีนยิ้มกว้างแล้วพุ่งเข้าไปกอดแขนของอิชช่า"เรนนนนน ร้านไอติมอันนั้นอ่ะ น่าอร่อย เนอะ แต่ฉันไม่มีเงินเลยอ่ะ เลี้ยงหน่อยนะๆๆๆๆๆๆ"อิชช่าเหงื่อตก"อีกแล้ว หรอ เฮ้อ ก็ได้ร้านไหนล่ะ" เซรีนยิ้มกว้างกว่าเดิม"ใจดีที่สุดเลย ไปกัน เลย ฉันนำทางเอง!!!!"

เดินกันไปเรื่อยๆ ก็มีเด็กสาวอีกคนสวนมา ไหล่ของเซรีนชนกับแขนของเธอคนนั้น ปึก เซรีนเงยหน้ามองแล้วพูด"ขอโทษ...............ค่ะ"

ดวงตาสีม่วงเบิกกว้าง ดวงตาสีดำ สนิท กับผมยาวที่ปลิวไสวสีดำ งดงามราวกับภาพวาด สวยจนลืมหายใจ เมื่อ สบตา กัน ในใจพลันเจ็บแปลบ ติ๋ง น้ำตาก็ไหล ออกมา ทันที ไหลออกมา ไม่หยุด"ฮึก อะไรกัน ได้ไง??"

อิชช่า ตกใจ เธอมองอักฝ่ายแล้วพูดด้วยใบหน้าที่โกรธจัด"นี่เธอน่ะ สวยก็สวยเถอะ ถึงจะเป็นอุบัติเหตุก็ตามก็ควรขอโทษนะ!!!!" เด็กสาวคนนั้นไม่ได้สนใจอิชช่าเลย เธอมองเซรีน"ขอโทษนะ แล้วก็ฉันหาเธอเจอแล้วนะ ลู"ลูน่า ตกใจ"เอ๋ ชื่อ ทำไม¿¿¿¿¿?????" เด็กสาว คนนั้น พูดว่า"เธอคง ลืมไปแล้ว แต่ว่าฉันชื่อ ไอริช ยูริ นะ ลู ไว้เจอกัน"แล้วไอริชก็หายตัวไป

อิชช่าโกรธจัด"อะไรของยัยนั่นกัน เทเลพอร์ตหายไปเฉยเลย เป็นอะไรไหมลูน่า"เซรีนปาดน้ำตา"อื้อ ไม่เป็นไรเลย ไปกินไอติมกันเถอะ"อิชช่า ถอนหายใจ"ก็ได้ฉันเลี้ยงเธอไม่อั้นเลย"เซรีนยิ้ม"จริงนะ เย้ๆๆ"

'เธอคนนั้นเป็นใครกันนะ ทำไมถึงรู้ชื่อเล่นที่มีแต่คนที่สำคัญจริงๆถึงจะรู้ล่ะ ไอริช ยูริ'

บ้าน แห่ง หนึ่ง

ฟุ่บ ไอริชทรุดฮวบลงที่พื้น ดวงตาสีดำแสดงอารมณ์อ่อนไหว น้ำตาไหล ริน ริมฝีปากสีแดงสดยิ้มออกมา"ฉันเจอเธอแล้วลู รอบนี้ฉันจะปกป้องเธอเอง หน้าที่ของฉัน คือปกป้องเธอ จะไม่ให้เป็น'เมื่อก่อน'อีกแล้ว ลู ฉัน เจ็บปวด เหลือเกิน ฉันคงถูกพระเจ้าลงโทษ'อีกครั้ง'แล้วสินะ"เซรีน ยิ้ม"นี่ๆเรน เธอมีแฟนหรือยังน่ะ รุ่นน้องคนนั้นที่มาสารภาพรักกับเธอ เธอตอบไปว่าไงหรอ??"อิชช่า หัวเราะ"ฮะ ฉันมีคนที่รักอยู่แล้วนะ จะไปตอบแบบไหนได้"เซรีนกินไอติม"แต่ว่าเธอก็พูดแบบนั้นมาตั้งนานแล้วนะเป็นใครก็ไม่รู้ได้ครองใจเธอ"อิชช่ายิ้ม"อย่าสนใจเลยน่า กิน ไปเถอะ"เซรีน ยิ้ม กรุ้มกริ่ม"อย่าให้เจอคนนั้นนะ ฉันจะล้อเธอตายเลย55555"แล้วทั้ง2ก็กินไอติมพลางหยอกล้อกันไป

โปรดติดตามตอนต่อไป

วัน ต่อมา

เซรีนเดินหน้าโทรมมาโรงเรียน อิชช่า ตกใจ"ลูน่า ไปทำอะไรมาน่ะ!!!นอนไม่หลับ หรอ"เซรีน พยักหน้า"อ่า อื้ม นอนไม่หลับ น่ะ เรื่อง ไอริช ยูริ เธอคนนั้นเป็นใครกันนะ ฉันไม่รู้ เลย"อิชช่าจับมือเซรีน"ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีฉันอยู่นะ^^วันนี้นอนบ้านฉันละกันนะ เธอจะได้ฟังฉันร้องเพลงกล่อมไงล่ะ555"เซรีนนิ้ม"อะไรกัน...เธอร้องเพราะมากเลน 1วิฉันต้องนอนหลับแน่ๆเลย"อิชช่ายิ้ม"เธอยิเมได้ฉันก็ดีใจ"

ในห้องเรียน

คุณครู แนะนำตัวเด็กใหม่"ไอริช ยูริ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"อิชช่าและเซรีนอ้าปากค้าง ที่นั่งข้างๆของเซรีนว่างอยู่ดังนั้น ไอริชจึงได้มานั่งข้างๆเซรีน"เจอกันอีกแล้วนะ ลู เรียกฉันว่ายูริหรือยูก็ได้นะ"แปลบๆ ใจมันเจ็บแปลบ มันบีบรัดหัวใจเหลือเกิน ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้กันนะ เหมือนเคยเจอมาก่อนเลย"อ่า อื้ม ยู เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า"ไอริช เท้าคาง ท่าทางของเธอช่างมีเสน่ห์" เจำฉันได้แล้วหรอ แน่นอน เราเคยเจอกันมาก่อน"เซรีน ส่ายหน้า"เป็นไปไม่ได้ หรอก ตอนเด็กๆฉันอยู่กับเรนมาตลอด ไม่มีทางเจอกับเธอได้แน่ แถมตอนนี้ฉันอายุ16แล้วนะ เราจะไปเจอกันได้ไง"เซรีนเลือกที่จะไม่สนใจและเรียนต่อไป อีกด้านหนึ่ง อิชช่าก็มองไอริชอยู่ เธอ คิดหนัก'จริงอยู่ที่ว่าลูน่าอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่มากก็น้อย ส่วนมากใช้ชีวิตอยู่กับเรา แถมเราไม่เคยเห็นหน้าตาแบบนั้นของไอริชเลย แต่ทำไมลูน่าถึงบอกว่ารู้สึกคุ้นหน้ากันนะไอริชเป็นใครกันแน่ เวทมนตร์ที่ใช้บิดเบือนแก้ไขความทรงจำหรือเปล่านะ เป็นคนลึกลับจริงๆ'

ตอน พักเที่ยง

ไอริชเดินตามเซรีนมาตลอดทาง"นี่ ฉันขอกินข้าวด้วยได้ไหม"ไอริชดู เป็นคน เงียบๆ เสียงที่เธอเปล่งออกมาล้วนเป็นเสียงเรียบ เซรีนเจ็บปวดใจไม่หยุด"เลิกตามฉันมาซักที อยู่กับเธอแล้วฉันไม่ชอบเลย รู้สึกเหมือนเจอแฟนเก่าเลย ฉันไม่ ชอบ!!!!!!!"

ไอริชนิ่งอึ้งไป"อะไรกัน รู้สึก แบบนั้น นี่เอง เพราะเราเคยเจอกันไงล่ะ"เซรีนเอามือกุมหัว"อึก"ภาพหลายๆอย่างปรากฏขึ้นมา

"ลูน่า!!!เป็นอะไร ไหม"อิชช่าประคองเซรีนที่หน้าซีดเผือด เหมือนจะล้มมิล้มแหล่"ฉันปวดหัวมากเลย แต่ว่า อึก เหมือนมีภาพอะไรฉายในหัวเลย เจ็บ...............จัง"แล้วเซรีนก็ล้มลวไป ตุบ อิชช่า ตกใจ เธอ เงยหน้าขึ้น"เธอทำอะไรน่ะยัยไอริช"ไอริช นั่งยองๆ"ลูมีความทรงจำของชาติก่อน และตอนนี้มันกำลังฉายให้เธอรู้เรื่องราวของชาติก่อนไงล่ะ อีกเดี๋ยวเธอก็ฟื้นแล้ว ใจเย็น เถอะ"อิชช่า ทนไม่ไหว ในที่สุด"แล้วที่ลูน่าเป็นแบบนี้ก็เพราะใครกันเล่า!!!!!ลูน่าเจ็บปวด ขนาดนี้ แล้วเธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง ยัยคนไร้ความรู้สึก!!!!"ไอริชไม่ได้ตอบอะไร เธอลุกขึ้นแล้วเดินหายลับไป

อิชช่า น้ำตาไหลแล้วแบกเซรีนไปที่ห้องพยาบาล

โปรดติดตามตอนต่อไป