สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเรอา ในตอนที่ฉันยังเด็ก คืนคืนนึง พ่อแม่ของฉันไม่อยู่ บ้านของฉันเป็นบ้าน 2 ชั้น ทำจากไม้ หลังคาทำจากสังกะสี แล้ว ฉันก็ได้อยู่กับน้องกัน 2 วันนั้นเป็นวันที่ลมแรง ฝนตกหนัก เรื่องราวของฉัน ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ น้องของเรา ได้หันไปถึงบางสิ่งบางอย่าง เป็นเงาสีขาวๆ ลอยไปลอยมา เราได้บอกกับน้องว่าอย่าคิดมาก น้องก็บอกว่าเห็นจริงๆ เราเลยทำเป็นไม่สนใจ จนกระทั่งกลางดึก น้องของเราปวดฉี่ แล้วห้องน้ำอยู่ข้างล่าง เรากับน้องเปิดไฟฉายลงไป เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ก็ยังไม่กลับ ปกติพ่อกับแม่จะทำงานวันเว้นวัน วันนี้พ่อกับแม่ไปต่างจังหวัด เราต้องนั่งรอน้องอยู่ข้างนอก เราได้ยินเสียงดัง แกบ เราถามน้องว่าได้ยินไหม แต่น้องของเราก็บอกว่าไม่ เพราะว่า ในห้องน้ำเสียงดังมาก หลังจากน้องฉี่เสร็จ เราทั้งสองก็รีบวิ่งขึ้นห้อง แล้วเราก็ได้ยินเสียง อีกครั้ง เรารีบปลุกน้องขึ้นมา แล้วเราก็หันหน้า ไปกอดน้อง แล้วเราก็หันหน้ากลับมา เราเห็นเงาสีขาวๆ มีหน้าตา เหมือนกับน้องเห็น เราหยิบโทรศัพท์โทรหาแม่ แต่เพราะตอนนั้นฝนตก ทำให้แม่ไม่ได้ยิน แม่เลยตัดสายเราไป เราต้องนั่งกอดเข่าอยู่กับน้อง ทั้งคืนจนหลับไป เราตื่นเช้ามา ก็เห็นน้องอยู่นอนกอดอยู่กับแม่ แต่เราก็แค่ฝัน เราเห็นน้องเรา หลับอยู่ ข้างๆ แต่เพราะตอนนี้เราปวดฉี่ เราเลยต้อง ปลุกน้อง ไปด้วยกัน แต่ครั้งนี้ เราให้น้องเข้าไปอยู่ด้วย แล้วเราก็ได้ยินเสียง เหมือนคนกินอะไรสักอย่าง เขียนฟังยังไง มันก็ดูน่ากลัวอยู่ดี หลังจากเราฉี่เสร็จ เราไม่เคยคิดอยากจะกลับหันไปมอง แล้วรีบวิ่งขึ้นห้อง รีบนอน แล้วแม่ก็โทรมา บอกว่าใกล้จะถึงแล้ว ตอนนั้นเราโล่งใจมากๆ เราจะได้ไม่ต้องกลัวอีกแล้ว พ่อแม่เรากลับมาแล้ว เราเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง น้องสงสัย ว่าเราคุยกับใคร เราเลยลองเงยหน้าดูอีกที นั่นไม่ใช่หน้าของแม่ แต่เป็นแม่ของใครก็ไม่รู้ มันน่ากลัวมาก มันน่ากลัวสุดๆเลย เรื่องนี้แต่งขึ้นมา

วันหนึ่งพ่อกับแม่ ของผมได้เอาผมไปฝากกับตา ที่เป็นพระอยู่ที่วัดวัดนึง ไม่เกี่ยวอะไรก็ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะว่าผมคิดอย่างเดียวคือ คิดถึงคุณตามาก เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ตอนผมอายุ 10 ขวบ ผมได้เข้าไปกอดคุณตา ตาก็ดีใจที่ได้เจอผม แล้วท่านก็พาผมไปดูที่นอน เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวสภาพโทรมๆ แต่เพราะตอนนั้นผมเด็กเลยไม่ได้คิดอะไร แม่บอกกับผมว่า มีกฎ 6ข้อให้ทำตาม ข้อที่ 1 ห้ามเดินออกจากที่พัก หลังจาก 5 ทุ่ม ข้อที่ 2 ถ้าเกิดได้ยินเสียงอะไรให้หลับตาแล้วทำเป็นไม่ได้ยิน ข้อที่ 3 ถ้าเกิดได้ยินเสียงคุณตาเรียกให้พยายามจับเสียงว่าใช่เสียงคุณตาไหม ข้อที่ 4 คือ เวลามีคนมาเคาะประตู ห้ามเปิดให้เขาเด็ดขาด ข้อที่ 5 ถ้าเกิดเข้ามุ้งแล้ว ห้ามออกจากมุ้ง ข้อที่ 6 ข้อสุดท้าย หลังจาก 1 ทุ่ม ให้เอาเกลือมาโรยรอบๆห้อง ผมตอบรับแม่อย่างไม่คิดอะไร เพราะผมเป็นเด็ก หลังจากนั้นผมก็เข้าไปอยู่ตามปกติ จนกระทั่งเวลา 6 โมงเย็น ผมเดินเข้าไปถามคุณตาว่า มีอะไรให้ผมกินไหม ตาเลยชี้ไปที่ ตู้กับข้าว แต่ข้างในนั้นไม่ได้มีแค่กับข้าว ผมเห็นมีเลือดอะไรสักอย่าง อยู่ข้างนอก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วเอากับข้าวมากิน หลังจากที่ผมกินเสร็จก็เดินไปอาบน้ำ พอผมอาบน้ำเสร็จก็เป็นเวลา 19:00 น แล้ว ผมเลยเริ่มหาเกลือเอามาโรยรอบๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุณตาเรียก แต่น้ำเสียงก็ไม่เหมือนคุณตา ผมเลยไม่ได้ขานรับ ผมคิดว่าตอนนี้มันก็นึก 4ทุ่มแล้ว ผ

มเลยกำลังจะเข้านอน แต่ผมดันปวดฉี่ผมเลยรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เพราะว่ามันกำลังจะ 23:00 น แล้ว หลังจากผมไปฉี่มาแล้ว ตอนกลับเข้ามาก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู แต่ผมก็นึกขึ้นได้ว่าห้ามเปิด แล้วผมก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วข่มตานอน หลังจากนั้นตอนเช้า คุณแม่ก็มารับผม แล้วท่านก็ทำเสียงดุแล้วบอกว่า ผมได้ทำสิ่งที่แม่สั่งไว้หรือเปล่า ผมเลยตอบแม่ไปอย่างกลัวๆว่า ผมทำหมดทุกอย่าง แม่เห็นอย่างนั้นแล้วก็ยิ้มโล่งใจ เพราะว่าสิ่งที่ท่านกลัว มันน่ากลัวมากจริงๆ

สวัสดีค่ะวันนี้ก็จะมาเล่าเรื่องของฉัน ตอนที่อยู่ บริษัท หลัง 1 ทุ่ม ฉันเป็นคนทำความสะอาดค่ะ พี่เพิ่งเข้ามาใหม่ พี่ๆพนักงานคนอื่นบอกกับฉันเสมอว่าอย่ากลับหลัง 19:00 น แต่วันนั้น ฉันนอนหลับเพลินไปหน่อย ก็เลยไม่ได้ดูเวลาฉันตื่นมาอีกทีมันก็ 6 โมงจะ 1 ทุ่มแล้ว ฉันก็เลยคิดว่าหาที่โล่งๆนอนก่อนดีกว่า แล้วฉันก็ เข้าไปที่ห้องพักของฉันนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่สักพัก ก็เห็นว่า บ้านฉันอยู่ไกลก็เลยต้องพักอยู่ที่นี่ก่อน ฉันลืมกดที่พวกพี่บอกไปแล้วเพราะว่าฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหกที่เอาไว้รับน้อง แต่นั่นก็เป็นแค่ความคิดของฉันในช่วงหนึ่ง หลังจาก 19:00 น ผ่านไปแล้วอีก 30 นาที ฉันก็ได้ยินคนเดินรอบๆทั้งๆที่ห้องของฉันเป็นห้องริมหน้าต่างฉันคิดว่าคงเป็นคนที่เดินเล่นละมั้งแล้วที่อยู่ข้างนอกคงคิดไปเอง ฉันก็เลยปล่อยผ่านไปทำเป็นไม่ได้ยิน ต่อจากนั้นไม่นานพี่พนักงานทำความสะอาดก็มาบอกโทรมา โทรมาถามว่า ตอนนี้ฉันอยู่ไหน ฉันก็เลยตอบไปว่ายังอยู่ที่บริษัทอยู่เลยพี่เขาก็อึ้งนิดหน่อยก่อนที่จะบอกว่ารีบๆกลับมาให้เร็วๆ ก่อนที่จะเจอไอ้นั่น ฉันงงกับคำว่าไอ้นั่นแต่ก็รีบเก็บของ แล้วเดินออกไป ข้างนอกที่โรงจอดรถ รถของฉันอยู่ไกลสุด ก็เลยต้องใช้เวลาเดิน 30 นาที ระหว่างที่เริ่มเดินก้าวออกจากบริษัทบรรยากาศข้างนอกก็วังเวง ทำให้ฉันกลัวเป็นอย่างมาก พี่พนักงานทำความสะอาดก็โทรมาอีกครั้ง แล้วถามว่าถึงไหนแล้ว ฉันเลยบอกกลับไปว่ายังไม่ได้ออกไปเลย พี่เขาก็อึ้งแล้วบอกว่ารีบๆหน่อยนะมันกำลังจะมา ฉันเลยรีบวิ่งจนถึงในรถ แล้วฉันก็ทำ นั่งอยู่หลังรถแล้วค่อยๆคลานไปที่หน้ารถ ที่ฉันอยู่หลังรถนั้น ก็ได้ยินเสียงกลับกันหมดแล้วหรอ ขอฉันไปด้วยคนสิ เป็นเสียงเหมือนชายแก่คนนึงฉันเลยหันไปดูตรงหน้าต่าง แต่ก็ไม่เห็นใครแล้วพี่ทำความสะอาดก็ แอดมาหาว่าตอนนี้มันอยู่ใกล้เธอมากพยายามเงียบให้ได้มากที่สุด ทำเหมือนกับว่ารถคันนี้เป็นรถคันเป็นรถเอามาซ่อที่เขาเอามาจอดเอาไว้ ฉันเลยบอกว่าได้หลังจากนั้นผ่านไป 3นาที ฉันก็เริ่มได้ยินเสียงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งเดิม เป็นเสียงกุกกักกุ๊กกั๊กเหมือนมีคนเดินรอบๆ แล้วสำรวจรถอยู่พี่ทำความสะอาดก็ทักแชทมาแล้วบอกว่าตอนนี้ทางสะดวกแล้วรีบๆขับออกมาเลย ฉันเลยใส่เกียร์แล้วรีบขับออกมา ,เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งนะจ๊ะ,