...เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงจินตนาการสนองความต้องการของผู้แต่งไม่ดราม่านะคะ...
.......
.............
.......
.............
.......
...10ปีที่แล้ว...
ร้านตุ๊กตา
"คุณแม่คะ"
เด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มในวัย8ขวบ ขานเรียกผู้เป็นแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงหวานเจื่อนแจ่ว
เธอมีเค้าโครงของผู้เป็นแม่ที่มีหน้าตางดงามราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย และยังมีเค้าโครงของผู้เป็นพ่อที่ราวกับว่าเขาคนนั้นหลุดออกมาจากเกมโอโตเมะ¹สักเกม ถึงแม้ตัวเธอเองจะไม่เคยได้พบหน้าพ่อของเธอโดยตรง แต่เธอก็เคยเห็นผ่านรูปและวิดีโอที่แม่ของเธออัดไว้สมัยยังสาว
"ว่าไงคะทูลหัวของแม่"
เด็กหญิงชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวนึงในร้านมันเป็นตุ๊กตากระต่ายสีขาว มีผ้าสีน้ำเงินพันที่คอของมันไว้มันดูน่ารักมากสำหรับเธอ "หนูอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นจัง"
ผู้เป็นแม่มองตามมือของลูกสาวอันเป็นที่รักแล้วถึงกับต้องผงะ เธอคุ้นเคยกับมันดีแต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เจออีกครั้ง แม้เธอจะรู้ตัวว่าหากซื้อให้ลูกสาวของเธอไปในอนาคตเธอจะเป็นยังไง
"ได้ค่ะ เถ้าแก่คะขอตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นให้ลูกสาวหนูด้วยนะคะ"เธอคิดอยู่นิดหน่อยก่อนจะหันไปพูดกับเถ้าแก่ร้านพร้อมกันนั้นก็จ่ายเงินค่าตุ๊กตาให้ด้วย
"โอ้ได้สิแม่หนู"
ชายแก่เจ้าของร้านเดินไปหยิบตุ๊กตาตัวที่เด็กหญิงชี้ยื่นให้เด็กหญิง ก่อนที่เขาจะมองหน้าแม่ของเด็กหญิงแล้วกล่าวขึ้นว่า"ขอให้หนูมีความสุขนะแม่หนู"
"ขอบคุณค่ะเถ้าแก่"
ผู้เป็นแม่เดินจูงมือของเด็กหญิงออกไปจากร้านเพื่อไปซื้อของสำหรับทำข้าวเย็นต่อไป
บ้าน
ผู้เป็นแม่และเด็กสาวยืนช่วยกันทำกับข้าวอยู่ โดยมีไอแพดเครื่องสวยตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร ฉายภาพเป็นคุณพ่อของเด็กสาวยืนทำกับข้าวอยู่ ตัวเขานั้นมีรูปร่างสูงราว170-180 ผมสีเทาอ่อนค่อนไปทางขาวเงินนัยตาสีทองเป็นประกายสวมชุดไปรเวทพอดีตัวและผ้ากันเปื้อนสีชมพู
"คุณแม่คะนั่นผ้ากันเปื้อนที่คุณแม่ส่งให้นี่น่า คุณพ่อใส่ด้วยแหละ"
"แน่นอนสิครับ ฮิเมะ จังคุณแม่อุตส่าห์ส่งมาให้คุณพ่อเลยนะ" ผู้เป็นพ่อตอบกลับลูกสาวไปก่อนโดยที่ภรรยาของเขาขำคิกคักกับผ้ากันเปื้อนของเขาอยู่
พวกเขาต่างมีความสุขเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์จนกระทั่ง....
วันที่ 19 ****ของวัย10ขวบนั้น****
เด็กสาวก้าวเท้าลงจากรถของคุณแม่ที่มาส่งหน้าโรงเรียนประถม เด็กสาวโบกมือลาคุณแม่และเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนๆ
"เอจิจังคุณแม่ของเอจิจังเนี่ยสวยจังนะ สวยมากๆเลยโตขึ้นเอจิจังจะสวยแบบนั้นใช่มั้ย"
เพื่อนคนนึงของเด็กสาวเดินเข้ามาถามเด็กสาวด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอคนนี้ชื่อว่า"ชิการุ อายะ"เธอเป็นเพื่อนที่ดีแต่ชอบถามเด็กสาวแปลกๆบ่อยๆ
"แน่นอนสิ เอจิจังจะสวยเหมือนคุณแม่แน่นอน!"เด็กสาวตอบไปด้วยน้ำเสียงสดใส
ติ๊งต๊อง~ติ๊งต๊อง~
เสียงออดโรงเรียนแจ้งเข้าเรียนดังขึ้นอีกครั้ง เด็กๆทุกคนแยกย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเอง อาจารย์เดินเข้าห้องมาและเริ่มสอนช่วงเช้าของวันนั้นดำเนินไปอย่างปกติ
ในบ่ายวันนั้นครูของเด็กหญิงได้เรียกเธอไปพบที่ห้องพักครู พร้อมกับข่าวร้าย....แม่ของเธอนั้นถูกรถชนเสียชีวิตตัวเธอต้องกลับบ้านเพื้อไปจัดงานศพให้กับแม่ของเธอเอง
เมื่องานศพผ่านพ้นไปพ่อของเธอก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย เขาทำเพียงส่งเสียค่าเลี้ยงดูค่าเทอมค่าเสื้อผ้าข้าวของ ไม่ว่าเธออยากจะได้อะไรเธอก็ได้ทั้งหมดไม่มีสิ่งใดขาดตกพกพร่องเลยสักนิด มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอขาดไปนั้นคือความรักความอบอุ่นจากครอบครัว
นั้นทำให้เธอกลายเป็นเด็กมีปัญหาเธอต้องเข้าพบแพทย์ทุกสัปดาห์อยู่ตลอด วันเวลาค่อยๆเลื่อนผ่านจากที่เธอต้องพบแพทย์ทุกสัปดาห์เปลี่ยนเป็นทุกเดือนแทน
ตอนนี้เธออายุ18ปีเธอโตขึ้นมาก และตอนนี้เธอก็กลายเป็นสาวสวยมากความสามารถที่ไร้ซึ่งรอยยิ้ม บ้านหลังโตที่เธออาศัยอยู่มักจะมีเพียงความว่างเปล่าที่นอกจากเธอแล้วมีเพียงตุ๊กตากระต่ายที่ผู้เป็นแม่ทิ้งไว้ให้เธอเพียงเท่านั้น
วันที่18เดือน8ปี2025
"ยามเช้าอันสดใส...."ฉันเปิดผ้าม่านออกพบว่าตอนนี้ข้างนอกกำลังฝนตกพอเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา15:36น.แล้ว มันค่อนข้างเย็นฉันเลยโทรไปเพื่อขอเลื่อนนัดหมอออกไป ซึ่งหมอประจำตัวของฉันก็ตกลง
ฉันปิดม่านไว้เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์นั่งลงที่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์แล้วกดคลิกเข้าไปในหน้าเกมtwisted wonderland เกมโปรดของฉันแม้ตอนนี้มันจะค่อนข้างเก่ามากแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงได้รับความนิยมมากในหมู่สาวๆด้วยหน้าตาของตัวละคร คาแรคเตอร์ และแสงสีในเกม
สาวๆหลายคนต่างหวีดว้ายเมื่อเกมส์ที่จบไปแล้วประกาศการรีเกมส์อีกครั้งโดยใช้เนื้อเรื่องเดิม แต่เพียงสร้างเกมอีกเกมแยกออกมา เกมนั้นเป็นเกมแนวโอโตเมะวีอาร์ผิดกับเกมแบบดั้งเดิมแต่ทำขึ้นมาเพื่อเอาใจสาวๆเท่านั้น ตัวฉันที่รู้จักเกมแบบดั้งเดิมของเขาและหลงใหลมันได้เล่นเกมนี้แบบดั้งเดิมจนมาถึงวันนี้
เวลา22:49น.
ฉันเดินขึ้นไปที่เตียงนอนกอดกับคุณกระต่าย ข้างนอกฝนยังตกอยู่
เปรี้ยง!!
เสียงฟ้าร้องทำให้ฉันสะดุ้งฉันกอดคุณกระต่ายแน่นขึ้นแต่ในใจกลับคิดอยากระบายมันออกไป
"คุณกระต่าย...ตั้งแต่วันนั้นฮิเมะก็มีแค่คุณกระต่ายแล้ว..."ฉันพึมพำในขณะที่ข้างนอกยังคงมีเสียงฟ้าร้องอยู่"คุณกระต่ายฮิเมะอยากมีเพื่อน ฮิเมะอยากให้คนที่ฮเมะรักมีอยู่จริง...คุณกระต่ายช่วยทำให้มันเป็นจริงได้มั้ย"
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
