"นี่! หยุดบ้าสีกทีวี!" ฉันพูดเสียงดังพอที่จะทำให้ทั้งคู่ที่กำลังนัวหมัดกันอยู่หยุดชะงัก

"เธอเข้าข้างมันหรอเหมย?" คาวีถลามาบีบใหล่ฉัน

"วีฟังฉัน!ฉันกลับเขาคบกันลับหลังนาย!"

"...ทำไม? อ๋อ!"

"ถึงว่าทำไมเธอถึงชอบบอกเลิกกับฉันบ่อยนัก! ชอบมันมากเลยรึไง?"

"ใช่! เพราะอะไรรู้ไหมเพราะนายมันน่าเบื่อ"

"น่าเบื่อ? เหอะ!ฉันว่าแล้วว่าเธอต้องร่านอย่างที่ทุกคนในห้องบอกจริงๆ"

อึกมันเจ็บจี๊ดที่คั่วของหัวใจเลย...

"ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ แต่ถ้าฉันเจอเธออีกครั่งนึง...ฉันจะทำให้เธอทรมานยิ่งกว่าตาย!!!"

......................

พรึ่บ!

เฮือก!

"ฝันแบบนี้อีกแล้ว เห้อ...นายจะทำให้มันเป็นตราบาปหัวใจฉันไปจนตายเลยรึไง "

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันฝันร้าย และเป็นอีกวันที่เปิดภาคเรียน ปีสองวันแรก... ขอให้คาวีไม่มาเถอะสาธุ~

บ้านฉันเป็นครอบครัวที่ไม่อบอุ่นแม่อยู่ต่างประเทศส่วนพ่อเสียไปตอนอายุ17 ชีวิตฉันทำงานเป็นเด็กเสริฟในร้านเหล้า(ผับบรา) รายได้ต่อวันก็พันสองพัน ไม่ได้เยอะอะไร เมื่อก่อนฉันสามาถไปไหนมาไหนแบบลูกผู้ดีได้ แต่ตอนนี้...ไม่แม้แต่จะได้ไปไหนเลย นอกจากทำงานและเรียนวนลูบไป เมื่อสี่เดือนก่อนฉันเลิกกับคาวี...ใช่ฉันเป็นแฟนที่ไม่ได้สวยอะไรหรอกค่ะ แต่เขากับมาบอกชอบฉัน และขอฉันคบ เขาเข้ามาทำให้ชีวิตฉันดีขึ้น จากคนที่โดนบูลลี่ทุกวันกลายเป็นสาวป๊อบมหาลัย แต่หลังจากเลิกกับคาวีและมีข่าวลือแพร่ไปทั่วทำให้มีหลายคนทักมาถามฉัน บางคนมาถามดีนะ แต่บางคนก็มาด่าฉันว่าร่านบ้างแหละ แรดบ้าง กระหรี่ อีจน...ฉันต้องทนให้จบ ใช่อีกแค่สองปีเหมยลี่เก่ง!!!สู้~

...----------------...

@ห้องเรียน

"กระหรี่มาแล้วทุกค๊นนน"

เห้อ เข้ามาก็โดนเลย ฉันทำเป็นไม่สนใจและเดินไปนั้งด้านหน้าที่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคน

"รูบานละมั้ง" แรงไปรึเปล่า...

"ฮ่าๆหาพูดนะแก แต่มันก็จริง"

"นี่ๆ"

ยังมีคนมาคุยกับฉันอีกหรอ?

"เธอเลิกกับคาวีแล้วหรอ" กิ๊บเพื่อนร่วมห้องที่เกียจฉันเข้าใส่

"อืม"

"ทำไมเธอร่านจังอ่ะ"

"ไม่ใช่กระจก"

"แอ๊ะ? แก!"

"หลบ" เสียงทุ้มดุดันพูดขึ้นทำให้ต้องหันไปสบตา...

เฮือก!คาวี!!!

...****************...

...*********...

💜พึ่งแต่งครั้งแรก ติชมได้นะคับ💜

ถ้ามีคำผิดสามารถบอกได้นะคับ😂

...คอมเม้นเป็นกำลังใจได้น๊า💜...

่

เหมยล่ี

คาวี

เควิน

หนิงๆ

กิ๊บ

"ฉันไม่รู้ว่านายจะมานั่ง..."

"ทำไม มีใครจองใว้รึไง"

"ปะ เปล่าจ๊ะ ไม่มีเลย"

"ไม่มีก็หลบ!"

"เดี๋ยวๆคาวี คือเอ่อ ฉันรู้ข่าวที่นายเลิกกับอีกระหรี่แล้วนะ" ฉันยังอยู่นะฮาโหล...

"😒"

"คือฉันอยากเดทกับนาย..."

"หึ้ยเอาเลยๆ กิ๊บจีบเลยๆ" เพื่อนกิ๊บเสริม

"หุบปาก! หลบ กูจะนั่ง!"

"ฮึก ชิ๊!" ตึกๆ เสียงเท้าวิ่งไป ไกลแสดงว่า กิ๊บกลับไปนั่งที่ตัวเองแล้ว เห้อ มันช่างน่ากดดันเหลือเกิน คาวีกินอะไรผิดสำแดงมารึไงถึงเข้าเรียน😭 ตายแน่ฉัน

...ฉันจะทำให้เธอทรมานยิ่งกว่าตาย...

นั่นไงมันเริ่มแล้ว

ควับ! อุ๊ย ยังมองฉันอยู่อีกหรอเนี่ย!?

ถ้าสามาถขุดดินเป็นใส้เดือนหนีจากสายตาคมที่จ้องจะกินเลือดเนื้อฉันตอนนี้ก็ยอมนะโฮกT–T

......................

เวลาผ่านไปใวอย่างโกหก ใช่เหลืออีกแค่ห้านาทีจะหมดคลาสแล้วฉันจะได้บรรลุธรรมสะทีฮือ~T–T

"นักศึกษาครับเก็บไอแผดครับ"

เห้อ~เยส!ฉันจะได้ไปทานข้าวกับเพื่อนฉันแล้ว อ๋อเพื่อนฉันอยู่คนละคณะค่ะเพื่อนฉันอยู่นิเทศ ส่วนฉันวิศวะ

.

.

รอให้ทุกคนไปให้หมดก่อนเผลอๆถ้าฉัน เดินไปพร้อมกับพวกนั้นมีหวังโดนแกล้งแน่ๆ

พรึ่บ

เฮือก

ตุบ!

"วะ วี.."

"จะไปไหน?"

"ปล่อย"

"ถาม!"

"ทานข้าว"

"ทำไมไม่ปลุกฉัน!"

"คือเอ่อ เรารีบนะ"

"มานี่"

"อ๊ะ! คาวี! ปล่อยนะ เราเจ็บ"

คาวีกระฉากข้อมือฉันให้เดินตามไป ตลอดที่คบกันคาวีอ่อนโยนมากถึงจะขี้แกล้งไปหน่อยแต่ตอนนี้...อย่างกับคนละคนเลย

"จะเอาแฟนผมไปไหนครับ?"

"เควิน" คือคนที่บงการเรื่องนี้ทั้งหมด!

"แฟนมึง?"

"ครับ" เควินเดินมาขว้าข้อมือฉันให้พ้นจากการกับกุมของคาวี โดยไม่เกรงกลัวสายตาคมขอคาวีดั่งราชสีห์เลยแม้แต่น้อย

"มีปัญหาอะไรกับแฟนผมอีกครับ"

"ถ้าไม่มี ขอลา"

"ไปตายเถอะไอ้เวร! แม่ง! ร่านจนโบ๋แล้วมั้ง!!"

ฮึก เจ็บมาก ฉันไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้นนะช่วยใจดีกับฉันหน่อยเถอะ

พรึ่บ!

"ปล่อย! นายมาทำไม?"

"มาเรียน"

"จะเอาใช่ป่ะ?"

"หมายถึงเอาเธอหรอ"

"ลามก!"

"หึ ไปเร็วไม่ทานข้าวรึไงกัน"

"ไม่!ฉันไม่ไปทานข้าวกับคนที่ทำให้ฉันโดนด่าขนาดนี้หรอก"

"เหมยลี่" เควินกดเสียงต่ำ

ทำไมต้องน่ากลัวกันทุกคนเลยเนี่ย!

"อะไร? พูดความจริง รับไม่ได้หรอ"

"ว่าแต่...ลอบฆ่าคาวีได้สำเร็จรึยังล่ะ!"

"เหมย!"

...****************...

...**********...

💜คอมเม้นได้นะคับ💜

"ว่าไง?" ฉันถามเลิกคิ้วเชิงกวนๆ

"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"

"นาย!กลับไปเลยไป!" คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่านายมาก็เพราะอยากเห็นคาวีโมโหเลือดขึ้นหน้า

"โอเค..ไปก็ได้~จุ๊บๆ"

"อี๋~😣"

"หึๆ"

ตึก

ตึกๆ

เสียงฝีเท้าดังไปไกลแล้ว ฉันหลุดพ้นจากพี่น้องตระกูลมาเฟียแล้วสินะ

ดีล่ะจะได้ไปทานข้าวสักที หิวใส้กิ๋วแล้ว

ฉันเดินไปโซนอาหารหาร้านที่ทานประจำ

.

"สวัสดีค่าป้าเพ็ญ" ป้าเพ็ญเป็นร้านข้าวที่ฉันมาทานประจำเลย ถ้าวันไหนคนเยอะฉันก็จะมาช่วยป้าแกขายด้วยแหละ แต่ก็มักจะทีสายตาแปลกๆ มองมาด้วยนะแหะๆ

"ดีจ้าวันนี้เอาอะไรดีเอ่ย"

"เหมือนเดิมค่ะป้า"

"โอเค!"

.

ระหว่างนั้งรอก๋วยเตี๋ยวฉันก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย พรางเล่นโทรศัพท์ไปด้วย ฉันเปิดเฟซบุ๊ก เลื่อนไปเรื่อยๆ จนไปเจอกับเพจอะไรสักอย่าง แต่เหมือนจะเป็นเพจที่ไม่ถูกกฏหมายเลยนะ เพราะ มีแต่รูปภาพหัวคนขาดเลือด อวัยวะต่างๆร่างกายที่แบ่งเป็นส่วนๆ น่ากลัวจัง แต่เดี๋ยวนะ!

"นี่มัน...รูปสักลายเสือตรงใหล่ ของคาวีนี่นา!"

แหงสิคาวีเป็นมาเฟียนี่นา แต่แค่ทำธุรกิจขาวสะอาดบังหน้า

"มาแล้วจ๊ะ"

"ขอบคุณค่ะป้า"

"นั้งคิดอะไรล่ะนั้นเห็นเหม่อนานนม"

"อ๋อ คิดว่าจะทำงานพิเศษที่ไหนต่อดีนะค่ะ"

"อ๋อหรอ เออนี่ป้าพอรู้งานอยู่นะ มันก็คล้ายๆกับงานของหนูที่ทำอยู่แหละจ๊ะ แต่ได้เงินเยอะมากๆเลยแหละ"

"จริงหรอคะป้า" ฉันถามอย่างสนอกสนใจ

"จริงสิ เงินที่ได้น่าจะแล้วแต่คนที่จ้างนะหนูสนใจไหมล่ะ"

"มากๆเลยล่ะค่ะ"

"อ่ะนี่เบอร์ขอลูกป้านะติด—ต่อไปเอา เดี๋ยวป้าช่วยบอกอีกแรง"

"ขอบคุณค่ะป้าเพ็ญ"

"จ้า"

เยส!ได้งานสักที แล้วจะแบ่งเวลายังไงล่ะเนี่ย...ค่อยทีหลังล่ะกัน ไปซื้อนมมาตุนใว้ดีกว่าเพื่อหิว

.

.

@ห้องเรียน

"นี่แกนะ คิดว่านั้งข้างคาวีแล้วพวกฉันจะไม่กล้าตบหรอ"

"แล้วกล้าไหมล่ะ?"

"กะ..กล้าสิย่ะ! หรือจะให้ตบตอนนี้เลยก็ได้!" เมย์ง้างมือกำลังจะตบฉัน

หมับ!

"ปล่อยนะ!"

"อย่ามาทำตัวต่ำๆในโรงเรียนของพ่อฉัน" เมย์หยุดชะงักและ หันหลังไปทำหน้าตาเศร้า

"คะ..คาวี คือมันหาเรื่องเมย์ก่อน"

"อย่าตอแหลกูเห็น"

"วี!"

"นอนให้กูกระแทกคืนเดียว อย่าสำคัญตัว! แล้วเรียกกูชื่อห้วนๆ ไม่งั้นหัวมึงได้หลุดออกจากบ่าแน่"

"กรี๊ด!!!มันมีอะไรดีห้ะ! นายก็เห็นๆอยู่ว่ามันร่าน!"

"แต่ไม่ง่าย"

"กรี๊ดดดดดด"

"เมย์พอเถอะอาจารย์จะเข้าแล้วนะ"

"ชิ๊!" ปึง!ปึง! เสียงกระแทกส้นเท้าดังขึ้นจนไปหยุดที่นั้ง