ณ เมืองปักกิงในประเทศจีน ซึ่งตอนนี้อยู่ในยุคที่เศรฐกิจดีขึ้น

อย่างก้าวกระโดดเนื่องจากชนะสงครามผูีคนสวนใหญ่นั้นมีฐานะ

ณ ภูเขา​เ​เห่​งหนึ่ง

ตัวประกอบ:ลูกพี่!! ได้โปรดเถอะไว้ชีวิตผมด้วยคับ!!!

ลูกพี่:อะไรกัน อะไรกัน เเก่กล้าทำเเต่จะไม่ยอมรับมันเลยรึไงห๊า

เเก่คิดว่าฉันเป็นใครกัน!! เเกรู้บางมั้ย ว่าฉันละโครตจะเกลียดคนอย่างเเก่เลยว่ะ

ตัวประกอบ:ผมยอมทำทุกอย่างเลยคับได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย

ลูกพี่:ก็ได้ ก็ได้ฉันจะไว้ชีวิตเเก่ก็ได้

ตัวประกอบ:ขอบคุณคับ!!

หลังจากตัวประกอบพูดเสร็จ​ ก็มีเสียงปืนดัง ปั่ง หลังจากนั้นก็มีเลือดออกมาจากหน้าอกของตัวประกอบ

ตัวประกอบ:เเก!!! ไหนเเกบอกว่าจะไว้ชีวิตฉันไง

ลูกพี่:โทษทีว่ะ พอดีว่าฉันเนี่ย เป็นคนเจ้าเล่ห์​น่ะ ฮ่าๆๆ

ตัวประกอบ:ฉันขอสาปเเช่งเเก ขอให้เเกไม่ตายดีเเน่

หลังจากตัวประกอบ พูดเสร็จ​ก็​ตาย​ทันที

ลูกพี่:เห้ย! ใครก็ได้มาเก็บศพมันไปทิ้งที

หลังจากที่พูดเสร็จเค้า​ก็ขับรถไปเลยๆจนถึงคฤหาสน์​ของเค้า

ลูกพี่:เห้อ!! ทำไมวันนี้มันเหนื่อยนักน่ะ โครกๆๆ เห้อหิวข้าวฉิบ

วันนี้มีอะไรกินละเนี่ย

เเล้วเค้าก็เดินไปที่ห้องครัว

ลูกพี่:อะไรละนั้น ฉันถามจริงๆเถอะไอพวกเเม่บ้านมันไม่ทำอะไรกันเลยรึไงว่ะ

กริ่งๆๆๆจู่ๆเสียงโทรศัพท์​ก็​ดัง​ขึ้น​

ลูกพี่:ว่าไง เสี่ยวเฉิน

เสี่ยวเฉิน:ฮัลโหล​ค่ะพี่ชาย พี่ชายทำไรอยู่ค่ะ

ลูกพี่:ก็เปล่า ไม่ได้ทำอะไร

เสี่ยวเฉิน:พี่จ๋าคือว่าน่ะ

ลูกพี่:จะเอากี่บาทล่ะ

เสิ่ยวเฉิน:ว๊าว! พี่ชายเก่งจังหนูยังไม่ทันพูดอะไร

ลูกพี่:เเหมเจ้าตัวเเสบ คิดว่าพี่คนนี้จะไม่รู้เลยรึไง

เสี่ยวเฉิน:ก็เเต่อยากได้ตังค์​กินขนมอ่ะ

ลูกพี่:โอเค เดี่ยวพี่ส่งตังไปให้ล่ะกัน

เสี่ยวเฉิน:กี่บาทอ่ะพี่

ลูกพี่:ไม่มากหรอกเเค่ห้าพันล้านน่ะ

เสี่ยวเฉิน:ขอบคุณ​มาก​ค่ะ​พี่ชาย​

หลังจากพูดจบเค้าก็ส่งเงินไปให้เสี่ยวเฉิน

ลูกพี่:เห้อ!! หิวข้าวจังเว้ย

หลังจากพูดเสร็จ​เขาก็เดินไปเปิดเตาเเก๊ส เเต่ว่าจู่ๆเเก๊สก็ระเบิด

ลูกพี่: เห้ย!!

หลังจากนั้นเค้าก็ตายเพราะเเรงระเบิด เเล้วหลังจากนั้นไม่นานเค้าก็เจอ

กับชายเเปลกหน้าที่ใส่ชุดจีนโบราณ

ลูกพี่:เเกเป็นใครเนี่ยฮ่าๆๆๆชุดของเเกนี้เท่ดีน่ะฮ่าๆๆเเกคิดว่านี้มันสมัยไหนเเล้วว่ะถึงยังไส่ชุด​โบราณอยู่เนี่ย

หลังพูดเสร็จคนที่ไส่ชุดโราณก็ใช้พลังบางอย่างกดเจ้าพ่อมาเฟียลงตัดพื่น

^^^ลูกพี่:นี้มันอะไรกันเนี่ย!! เกิดอะไรขั้น นี่เเก่ทำอะไรกับฉันเเล้วเเกเป็นใครกัน^^^

หลังเค้าพูดเสร็จ​ชายชุดโบราณ​ก็​บอก​ว่าตนเอง​เป็น​ยมทูต​

ลูกพี่:นี้เเก!!! นี้เเก่เสพไปกี่เม็ดเนี่ย

ยมทูต​:งั้นเเกก็ลองมองข้างหลัง​ดูสิ

หลังจากยมทูต​พูด​เสร็จ​เค้าก็หันไปดู

ลูกพี่:นั้นมัน!! ร่างของฉันนี้

ลูกพี่:นี้มันเกิดอะไรขึ้น เเล้วทำไมร่างของฉันถึงไปอยู่ตรงนั้นได้

ยมทูต​:ก็เพราะว่าเเกตายไปเเล้วยังไงล่ะ

ลูกพี่:ตาย! นี้มันหมายความยังไง หรือว่าบ้านของฉันจะโดนวางระเบิด

หรือฉันโดนลอบสังหาร

ยมทูต​:ป่าวหรอกนายไม่ได้ตายเพราะอะไรพวกนั้นหรอก

ลูกพี่:งั้น ฉันตายได้ยังไงล่ะ

ยมทูต​:สาเหตุการตายของนายมันหน้านับถือมากๆเลยล่ะมนุษย์​

ลูกพี่:หรือว่ามันจะเป็นการตายที่สมเกียรติ​สินะ

ยมทูต​:ป่าวหรอก เเกตายเพราะเตาเเก๊สระเบิดน่ะ

ยมทูต​:เป็นการตายที่อนาถ​มากดีน่ะ สำหรับเจ้าพ่อมาเฟียอย่างนายน่ะฮ่าๆ

ลูกพี่:เอ๊ะ!! ตาย ตายเพราะเเก๊สระเบิดเนี่ยน่ะ ม่ายยยจริง

ยมทูต​: ฮ่าๆๆๆๆ

ลูกพี่:เเก!! เงียบปากเลยนาะเว้ยไอยมทูต​ปัญญา​อ่อน​

ยมทูต​:เอาล่ะๆตอนนี้ก็พักเรื่องการ ล้อเล่นเอาไว้​เพียงแค่​นี้

ยมทูต​:เอาล่ะมนุษย์​เพราะว่านายเป็นคนที่ทำชั่ว​มา​เยอะ​มาก​ ดังนั้น​เรา​จึง​ต้อง​ลงโทษ​ ล่ะน่ะ

ลูกพี่:หมายความว่าไง การลงโทษ

ยมทูต​:เอาเถอะเเต่ก็ใช่ว่าจะไม่สามารถ​ลดโทษได้

ยมทูต​:งั้นเอาอย่างงี้ก็เเล้วกัน ฉันจะให้นายไปทำภารกิจ​1อย่างก็เเล้วกัน

ลูกพี่:ภารกิจ​อะไรอ่ะ​

ยมทูต​:ภารกิจง่ายๆก็เเค่ลงไปเกิดที่โลกใหม่เเล้วก็ทำภารกิจ​ที่​ระบบ

สั้งก็เเล้วกัน

ลูกพี่:เเล้วไม่มีตัวช่วยอะไรเลยรึไง

ยมทูต​:เเน่นอนสิ มีตัวช่วยอยู่เเล้วล่ะ เเค่นายสะสมเเต้มในระบบ

เเล้วก็เอาคะเเนนไปเเลกของ อย่างเช่นอาวุธ​ในปัจจุ​บัน​ก็ได้

ลูกพี่:อ๋องี้นี้เอง

ยมทูต​:งั้นก็ได้เวลาที่ข้าจะต้องส่งเจ้าไปโลกใหม่เเล้วล่ะน่ะ

หลังจากที่พูดจบยมทูต​ก็ใช้พลังของตนส่งวิญญาณ​ไปโลกใหม่ทันที

ยมทูต​:เอาล่ะ!! นี้คงจะเป็นโชคชะตา​ของเจ้าสิน่ะมนุษย์​

ณ ต่างโลกดินเเดนจงหยวน

หลังจากที่เจ้าพ่อมาเฟียถูกส่งมาต่างโลก เขาก็ได้ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

เจ้าพ่อมาเฟีย:เห้ย!!! นี้ตูมาต่างโลกจริงๆหรอเนี่ย

ระบบ:ติ๊ดติ๊ด ขณะนี้​ระบบกำลังลงทะเบียนผู้ใช้งาน​ ตอนนี้การดาวน์โหลด​อยู่​ที่​80% 90% 100%ขณะนี้ระบบลงทะเบียนเรียบร้อยเเล้ว

ผู้ลงทะเบียนชื่อ เสี่ยวเอ๋อ เพษหญิง อายุ15ปี เเละยังซิง สถานะปกติ

เสี่ยวเอ๋อ:นี้คือระบบที่เจ้ายมทูต​นั้น​บอก​ไว้​สินะ​ดูเจ๋งดีเเหะ

เสี่ยวเอ๋อ:เเต่ฉันว่ามันเเปลกๆน่ะ เพษหญิงนี้มันหมายความว่ายังไงฟ่ะ

หลังจากพูดจบเสี่ยวเอ๋อก็ลองจับใต้ระหว่างขา

เสี่ยวเอ๋อ:เอ๊ะ!! นี้มัน ไอนั้นฉันหายไปไหน ม่ายยยยย!! น้องชายของฉัน

ไอยมทูต​บ้านั้น ทำไมมันไม่บอกก่อนฟ่ะว่าจะกลายเป็นผู้หญิง

ระบบ:ติ๊ดติ๊ด โปรดระวัง มีสิ่งอันตรายกำลังพุ่งเข้ามา

เสี่ยวเอ๋อ:หมายความว่าไง

หลังจากเสี่ยวเอ๋อพูดจบก็มี ชายหนุ่มคนนึงพุ่งออกมาจากป่า

เเล้วเอาดาบมาจ่อที่คอของเสี่ยวเอ๋อ

เสี่ยวเอ๋อ:เเก!! นี้เเกเป็นใครกัน

หลังจากที่เสี่ยวเอ๋อถามเสร็จผู้ชายนั้นก็บอกเสี่ยวเอ๋อ

ชายปริศนา:ชู่ววว

เเล้วจู่ๆก็มีคนที่เเต่งตัวเหมื่อนนักฆ่าวิ่งผ่านไปประมาณ20คนได้

ชายปริศนา​:เอาไงต่อดีล่ะ

เสี่ยวเอ๋อ:นายเป็นใคร!! ไอผู้ชายเฮงซวยเอ้ย

ชายปริศนา:ข้าคือมหาเทพปีศาจเซี่ยเฉิน ยังไงล่ะ!!

เสี่ยวเอ๋อ:หรอ พ่อมหาเทพปีศาจ เเหมๆหน้ากลัวจังเลย

เซี่ยเฉิน:สาวน้อย เธอไม่กลัวเลยรึไงห่ะ

เสี่ยวเอ๋อ:หรอ เเล้วข้างหลังนั้นใช่พวกของนายรึป่าว

เซี่ยเฉิน:ชิส์ สาวน้อยเธอรีบหนีไปซ่ะ

เสี่ยวเอ๋อ:หนีหรอ เพื่ออะไรล่ะ

เซี่ยเฉิน:เธอไม่สามารถจัดการเจ้านักฆ่า พวกนี้ได้หรอก หนีไป

เซี่ยเฉินยังพูดไม่จบ เสี่ยวเอ๋อก็พุ่งเข้าไปหาพวกนักฆ่าเเล้ว

นักฆ่า:เหอะรนหาที่จังน่ะสาวน้อย

เสี่ยวเอ๋อ:ตายซ่ะ

หลังจากเสี่ยวเอ๋อพูดเสร็จเสี่ยวเอ๋อก็ใช้พลังของตยเองฆ่าพวกนักฆ่า

จนหมดภายในพิบตา

เสี่ยวเอ๋อ:อย่ามาเรียกข้าว่าสาวน้อยน่ะเว้ย

หลังจากเสี่ยวเอ๋อพูดจบ จู่ๆนางก็หมดสติไปในทันที

หลังจากที่นางหมดสติไปไม่นาน เซี่ยเฉินก็พาเสี่ยวเอ๋อ ออกจากป่าไปในทันที เเละดูเหมื่อนว่าเซี่ยเฉินจะพา เสี่ยวเอ๋อไปที่ตำหนักใหญ่ของตน

ระบบ:ติ๊ดติ๊ด เจ้านาย!! กรุณาตื่น​เถอะ​ขอรับ

หลังจากที่นางใด้ยินเสียงเขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เเละตอนนี้เขากำลังอยู่ในอาการมึนงง ว่าตนเองอยู่ที่ไหน

เสี่ยวเอ๋อ: เออๆ!!! ฉันรู้เเล้วเฟ้ย จะโกนทำมะเขือ​อะไร​ฟ่ะ

เสีืยวเอ๋อ: เออใช่ ว่าเเต่ทำไมฉันถึงหมดสติล่ะ

ระบบ:เหตุผลที่เจ้านายหมดสติก็เพราะว่า เจ้านายใช้พลังของระบบมากจนเกินขดจำกัด ของร่างกาย จึงทำให้ร่างกายรับภาระจนเกินขีดจำกัด

เสี่ยวเอ๋อ: ซวยเเล้วไง!! ถ้าร่างกาย​ของ​ฉันเป็นเเบบนี้เเล้วฉันจะทำภาระกิจยังไงล่ะ

ระบบ: ไม่เป็นไรขอรับเจ้านาย เเค่เจ้านายนำคะเเนนมาเเลก ยาเพิ่มความเเข็งเเกร่งก็พอขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ: เเล้วฉันจะหาคะเเนนได้จากไหนล่ะ

ระบบ:เจ้านายสามารถ หาคะเเนนได้จากการทำภารกิจของระบบ

หรือไม่ก็ ค่าขบขัน หรือตกใจ หรือความกลัว จากการกระทำของท่าน

ที่มีผลต่อผู้อื่น

เสี่ยวเอ๋อ: ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยอ่ะ

ระบบ:ก็อย่างเช่น เจ้านายทำอะไรให้คนอื่นตกใจ ก็จะได้รับคะเเนน1คะเเนนต่อ1คน

เสี่ยว​เอ๋อ: เเล้วตอนนี้คะเเนนของฉันมีเท่าไหร่​ล่ะ

ระบบ:ตอนนี้คะเเนนของ เจ้านายมีอยู่50คะเเนน

เสี่ยวเอ๋อ: เอ้า เเล้วทำไมคะเเนนฉันถึงมี50คะเเนนล่ะ

ระบบ:คะเเนนตกใจที่ทำการสังหาร​โจร​เมื่อ​กี้ 20คะเเนน บวกโบนัสอึก30คะเเนนขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ:งี้นี้เอง เเล้วตอนนี้ฉันสมารถเเลกอะไรได้บ้างล่ะ

ระบบ:สามรถเเลกอาวุธปืน เเละระเบิดได้ขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ:งั้นฉันเเลกปืนมา1กระบอกก็เเล้วกัน

ระบบ:ติ๊ดติ๊ด ทำการเเลกเปลี่ยนสำเร็จแล้ว​ขอรับ คะเเนนของท่านตอนนี้คงเหลือ10คะเเนน

เสี๋่ยวเอ๋อ:เเล้วอีก10คะเเนนสามารถเเลกอะไรได้บ้างล่ะ

ระบบ:ท่านสามารถเเลกยารักษาได้ขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ:ถ้าอย่างงั้นฉันเเลกยารักษาก็เเล้วกัน

ระบบ:ติ๊ดติ๊ด ท่านได้เเลกยารักษาจำนอน1เม็ด

เสี่ยวเอ๋อ: นี่เจ้าระบบฉันสามารถรับภารกิจได้ยังไงล่ะ

ระบบ: ตอนนี้มีภารกิจอยู่2ภารกิจ​ที่​ท่าน​สามรถรับได้ ภารกิจ​ เเรกคือท่านจะต้อง หาค่าความกลัวให้ได้1000 เวลาทำภารกิจคือ7วัน บทลงโทษหากทำ ภารกิจไม่สำเร็จคือ จะไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้3วัน รางวัลคือ คะเเนน500คะเเนน

เสี่ยวเอ๋อ: เเล้วภารกิจที่2ล่ะ

ระบบ: ภารกิจที่2คือ เพิ่มระเพิ่มความเเข็งเเกร่งจนถึงหลอมรวม

ระยะเวลาคือ1เดือนรางวัลภารกิจคือ 500คะเเนน บทลงโทษหากทำภารกิจ

ไม่สำเร็จคือ อายุไขลดลง3ปี

เสี่ยวเอ๋อ:เเล้วระดับมันเเบ่งกันยังไงล่ะ

ระบบ: ระดับเเบ่งออกเป็น5ระดับจากระดับตำไปสูงคือ รากฐาน

วิญญาน หลอมรวม จุติ​ สวรรค์ เเละเเต่ระดับก็จะเ้บ่งออกเป็น9ขั้น

เสี่ยวเอ๋อ:เเล้วตอนนี้ระดับของฉันอยู่ในระดับไหนล่ะ

ระบบ: ตอนนี้ท่านอยู่ในระดับวิญญานขั้นที่1

เสี่ยวเอ๋อ: เเล้วฉันจะเพิ่มระดับได้ยังไงล่ะ

ระบบ: ท่านจำเป็นจะต้องอ่านตำรา หรือกินโอสถเพื่อเพื่มระดับของท่านได้ขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ:งี้นี้เอง

เสี่ยวเอ๋อ: อืมมม ฉันควรจะรับภารกิจไหนก่อนดีล่ะ

เสี่ยวเอ๋อ: ดีล่ะ งั้นฉันเลือกภารกิจที่2

ระบบ: รับทราบ เวลาทำภารกิจคือ1เดือน ขอให้ท่านโชคดี

เสี่ยวเอ๋อ: เอาล่ะเอายังไงต่อดีล่ะ เราคงต้องหาทางออกจากที่นี้ให้ได้ก่อนล่ะน่ะ

ระหว่างนี้ตัดไปทางฝั่งของเซี่ยเฉินบ้าง

เซี่ยเฉิน: ออกมาซ่ะ!! เฉินหยวน

เฉินหยวน: นายท่าน!! ได้โปรดลงโทษข้าด้วยเถอะ

เซี่ยเฉิน: เรื่องนี้ ยังไงเจ้าก็ไม่สามารถจัดการมันได้อยู่ดีนั้นเเหละ

เฉินหยวน: ไอพวก อณาจักร​เต๋านั้น!!

เฉินหยวน:เเล้วสาวน้อย ที่ท่านพากลับมาล่ะ ขอรับ

เซี่ยเฉิน: ก็เเค่ เเมวป่าที่หน้าสนใจตัวนึง

ตัดกลับมาที่ทางฝั่งของเสี่ยวเอ๋อ

ในตอนนี้เสี่ยวเอ๋อ ก็ได้หลบหนีออกจากที่นั้น

เสี่ยวเอ๋อ: ให้ตายสิ!! นี้ฉันก็วิ่งมาตั้งนานเเล้วน่ะเห้ย ทำไมยังไม่เจอทางออกสักทีฟ่ะ

ระบบ: ติ๊ด!! นายท่านสามารถเปิดดูเเผนที่ ได้ขอรับ

เสี่ยวเอ๋อ: ไอเจ้าระบบบ้า!! เเล้วทำไม ไม่รีบบอกฟ่ะ

ระบบ: ก็นายท่าน ไม่ได้ถามข้า

เสี่ยวเอ๋อ: เออๆรับเปิดเเผนที่สักที

ในขณะที่เสียวเอ๋อกำลังวิ่งอยู่นั้นก็ได้โชคร้าย วิ่งไปเจอเซี่ยเฉินกำลัง

ดื่มชาอยู่ในสวน

เสี่ยวเอ๋อ: เอ๊ะ!!!

เซี่ยเฉิน: เธอกำลังจะไปไหน!!

ในขณะที่ เซี่ยเฉินกำลังพูด เสี่ยวเอ๋อก็กระโดดถีบไปที่ใบหน้าของเซี่ยเฉิน

เสี่ยวเอ๋อ: ลาขาด!!

เซี่ยเฉิน:เฉินหยวน!! จับนางไว้ซะ

เฉินหยวน: รับทราบ

เสี่ยวเอ๋อ: หึ!! พวกเเกคิดว่าจะจับฉันได้รึไง

เฉินหยวน: ขอเสียมารยาท นะขอรับ ท่านหญิง

เสี่ยวเอ๋อ: ตูเป็นผู้ชายเฟ้ย!!!

ในขณะนั้น​เฉินหยวนก็ใช่จับนางได้ทันที

เสี่ยวเอ๋อ: ระบบ!! เอาระเบิดออกมา

ระบบ: รับทราบ

เสี่ยวเอ๋อ: เอาน้อยหน่า ไปกิน

เเล้วนางก็โยนระเบิดไปให้เฉินหยวน

เฉินหยวน: ไอลูกนี้ มันคืออะไร!!

เเล้วหลังจากนั้นระเบิดก็ระเบิดทันที เเต่หน้าเเปลกที่เฉินหยวนกลับไม่มีเเม้เเต่รอยขีดข่วน

เสี่ยวเอ๋อ: มันยังเป็นคนอยู่รึเปล่าเนี่ย

เฉินหยวน: เอาล่ะจับได้สะที

หลังจากที่นางถูกเฉินหยวนจับได้ จู่ๆนางก็หมดสติเเละล้มลง

เฉินหยวน: นายท่านขอรับ นางหมดสติไปเเล้วขอรับ

เซี่ยเฉิน: งั้นเดี๋ยวข้าดูเเลนางเอง

เฉินหยวน: ขอรับ!!

เซี่ยเฉิน: หึๆเเมวป่าตัวน้อยนี้หน้าสนใจดี

หลังจากนั้น3วัน

เสี้ยวเอ๋อ: โอ๊ย!! ปวดหัวจังฟ่ะ

เซี้ยเฉิน: ว่าไง เเมวป่าตัวน้อย ในที่สุดก็ตื่นเเล้วรึ

เสี่ยวเอ๋อ: เเกเป็นใคร!!!

เซี่ยเฉิน: ฉันบอกเเล้วไงล่ะ ว่าฉันเป็นเทพปีศาจ

เสี่ยวเอ๋อ: ฮ้าๆๆ!! เเกนี้มันปัญญาอ่อน​ ดีนะเนี่ย

เซี่ยเฉิน: นี้เเมวป่าตัวน้อย!! เจ้าอย่ามายั่วโมโห ข้าจะดีกว่า นะ

เสี่ยวเอ๋อ: ใครสน!!

หลังจากนางพูดจบเซี่ยเฉินก็ล็อกเเขนนาง เเล้วจบกดนางลงบนเตียง

เซี่ยเฉิน: หึๆๆเป็นไงกลัวล่ะสิ

เสี่ยวเอ๋อ: ไอโรคจิตเเก รีบปล่อยฉันเดี่ยวนี้เลยน่ะ

หลังจากนางพูดจบ เซี่ยเฉินก็จูบนาง