"หัวใจจะขาด กับบทบาทของตัวร้าย"

หญิงสาว-เฟลิกซ์

ในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ที่มีเจ้าของบ้านเพียงหนึ่งกับหญิงรับใช้นับสิบ

เจ้าของบ้านเธอถูกริบสมบัติจากคุณแม่ของสามี

"เอ้า รีบๆทำความสะอาดพื้นเร็วๆสิ เดี๋ยวลูกสะใภ้ฉันใกล้จะมาแล้ว"

หลังจากที่คุณแม่ของสามีเธอพูดจบ เธอก็รีบทำความสะอาดทันที

หลังจากที่ออกมาจากทำความสะอาดเสร็จ เธอก็มานั่งเล่นในสวนดอกไม้หลังคฤหาสน์ เธอเหลือบมองเหล่าดอกไม้แสนสวยแล้วพูดพึมพำกับตัวเอง

"เป็นฉันไม่ใช่หรือ ที่เป็นลูกสะใภ้ของคุณ" เธอเงียบไปซักพักแล้วพูดต่อ

"ฉันดีใจมากเวลาที่คุณมาสู่ขอฉันที่รัก" เธอคิดถึงคนรักของเธอ ผู้ที่ดึงเธอดำดิ่งสู่ห้วงนรกในจิตใจ

"ฉันคิดว่าคุณเป็นคนรักษาคำพูดนะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่"

ตั้งแต่แรกเฟลิกซ์เธอคือเจ้าของเพียงหนึ่งเดียวของคฤหาสน์หลังนี้

เธอไม่มีพ่อแม่ เธอเกิดมาตัวคนเดียวและเดียวดาย เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในบ้านเด็กกำพร้า จนเธออายุได้ยี่สิบสองปี เธอเริ่มหางานจากงานเล็กๆ ส่งของบ้าง พนักงานเสิร์ฟอาหารบ้าง และพอเธอเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง

เธอก็เริ่มทำธุรกิจของตัวเอง เเละไม่น่าเชื่อ เธอทำกำไรได้มหาศาล เธอเริ่มหาทำเลที่เหมาะสมที่จะปลูกบ้านและเธอก็ทำได้ เธอทำสำเร็จ แต่อยู่มาวันนึง เธอได้เจอกับไคล์ คนธรรมดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปี เขาเข้าหาเธอ จีบเธอ และขอเธอแต่งงาน จนถึงปัจจุบัน

พวกเขาหลอกเธอ พวกเขาเข้าหาเธอเพราะสมบัติ และสุดท้าย ไคล์มีคนรักอยู่แล้ว!!

เขาพาเธอเข้ามาหลังจากแต่งงานกันได้เพียงหกเดือน

"ไคล์" เธอแต่สลายทั้งกายและใจ พวกเขาหลอกให้เธอเซ็นต์มอบสมบัติหลังจากแต่งงานเพียงหนึ่งวัน

-ปัจจุบัน

เธอนั่งนึกถึงเรื่องราวเก่าๆที่ทำให้เธอมีความสุข พลันน้ำตาก็ไหลอาบแก้มเมื่อเธอหันไปเห็นดอกไม้ดอกนึง เป็นดอกไม้ที่ไคล์ให้เธอนั่นเอง

เธอมองมันอยู่ซักพักและตัดสินใจ เธอจะหนี!

เฟลิกซ์เก็บดอกไม้ชนิดนั้นไว้ประมาณหนึ่ง

"เท่านี้ก็น่าจะพอ"

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ และเธอก็ไม่ได้เก่งในทุกๆด้าน เธอร้องให้ซักพักและหนีออกไปจากขุมนรกที่เธอสร้าง และเป็นขุมนรกที่เธอเต็มใจทำ

"เฟลิกซ์"ไคล์ที่มาจากไหนไม่รู้เรียกเธอ เธอ ชะงัก

"ไคล์..?"เธอเรียกชื่อของผู้เป็นที่รัก แต่ก็ตั้งชะงัก เขา...?มากับปืน..?

"เธอเก็บดอกไม้ทำไม มันไม่ได้วีไว้ให้เธอ!"ไคล์ตะคอก

เฟลิกซ์น้ำตานองหน้า "ฮึก.."

ไคล์พูดต่อ "คุณก็รู้ว่าคนรักของผมเขาไม่ชอบดอกไม้! "

"อึก...ฮึก.."

ปัง!

"อึก..."

"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ แต่เธอหมดประโยชน์แล้วล่ะ "

ไคล์พูด

อา...อา....อ๊าาา... สุดท้าย!เขาก็ไม่ได้รักฉันจริงๆ!!

เฟลิกซ์คิด

เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายแน่งปืนมาจากไคล์

ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!

"สุดท้าย...นายก็ต้องตายไปพร้อมกับฉัน!!!"เฟลิกซ์พูดก่อนเธอจะสิ้นใจ

..."เฟลิกซ์! เฟลิกซ์!"ไคล์พูด หลังจากเฟลิกซ์ตายไป เขาก็พึ่งรู้ตัวว่า เขารักเธอมาก แต่เขากลับทำร้ายเธอ เพียงเพราะสมบัติ? เปล่าเลย นั่นเป็นเพียงเพราะ"คุณแม่"ของเขา เธอไม่ชอบเฟลิกซ์ เธอชอบเพียงสมบัติจองเฟลิกซ์...

"เฮือก!"ไคล์สะดุ้งตื่น เขาฝัน? เป็นฝันที่เจ็บปวดมาก

"เฟลิกซ์! เฟลิกซ์!"เขาเรียกหาเฟลิกซ์

"ไคล์! ตื่นแล้วหรอ คุณเป็นไข้แล้วหลับไปสองวันเต็มๆเลย! ฉันเป็นห่วงคุณมากนะ!"เฟลิกซ์พูด

"ค่อยยังชั่ว ที่เธอยังไม่ตาย"เฟลิกซ์พึมพำ

"คุณพูดอะไรน่ะ ฉันไม่ได้ยินเลย??"เฟลิกซ์พูดแล้วค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ไคล์

"เปล่า ผมแค่ฝันร้ายน่ะ"ไคล์พูดพร้อมกอดเฟลิกซ์แน่น

.

.

.

"คุณแน่ใจหรอ ? ว่ามันคือ ความฝัน? :)" หลังจาก พูดจบ เฟลิกซ์ก็ยิ้ม

มันเป็นยิ้มที่น่ากลัวมาก ไคล์ถึงกับหน้าซีด

"ถึงเวลาตาย ของคุณแล้ว"ไคล์""