บรืน...ครืด..เอี๊ยด..

เสียงรถยนต์หลายคันด้านนอกทำให้ผมประหลาดใจจึงเดินออกไปดู

.

"นายน่ะ"

คนขับรถคันกลางลดกระจกมาพูด

"ครับ?"

"ที่นี่ใช่บ้านนายนรึมลรึป่าว"

"เอ่อ...ชะ..ใช่ ครับ"

บอริการ์ดในรถก็กรูกันลงมาบุกเข้าไปในบ้าน

แต่ก็ไม่พบเป้าหมายที่หา

"พะ..พ่อไม่อยู่ครับ!"ผมตกใจกลัวเมื่อเห็นปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวของพวกบอริการ์ด

"แล้วมันไปไหน"คนตัวสูงที่ดูท่าจะเป็นเจ้านายเดินลงรถมา

"ไปบ่อนนะครับ"ผมตอบเสียงเบาเพราะผมไม่อยากจะพูดเรื่องนี้เท่าไร

"พ่อนายติดหนี้ฉัน30,380,562 บาท"

"ครับ?"

ผมอึ้งไปพักนึงก่อนจะสูดลมเข้าปอดอย่างจัง

ถึงพ่อจะเข้าบอนเล่นพนันแต่ถ้าติดหนี้ก็จะติดไม่เยอะมาก ประมาณ2,000-3,000 ก็ยังไหวอยู่

แต่นี่เป็นล้านผมที่ยังเรียนไม่จบก็ยังต้องหางานพาสไทม์ทำในช่วงเย็นแต่เงินที่ได้มันไม่มากนัก

"แล้วผมต้องทำอย่างไงหรอครับ"ผมพูดไปแบบนั้นเพราะผมคิดอะไรไม่ออกแล้ว

"ไม่ยากแค่จ่ายเรื่องก็จบ"เขาพูดแล้วไขว้ขา

"แต่ผมไม่มีเงินนิครับ จะให้ผมทำอย่างไง"

"หนี้ของพ่อผมก็เป็นคนจ่ายตลอดก็จริงแต่ว่าครั้งนี้..อึก"ผมน้ำตาคลอเบ้า

"ถ้าผมไม่มี..ฮึก..ผมต้องทำอะไรหรอ

"น้ำตาผมไหลร่วงลง

"งั้นก็มาทำงานกับฉันสิ ฉันจะให้งามๆเลย"

"งะ..งานอะไรหรอครับ"

"มาเป็น'นางบำเรอ'ให้กับฉันไง"เขาเอื้อมมือมาจับคางผม

"หน้าตาก็ใช้ได้ มันน่าก็ทำให้ฉันมีอารมณ์

ได้"

ผมสตั้นไปชั่วครู่ ก่อนจะได้สติ

"ผะ..ผมจะทำ"

.

.

.

.

.

รถหรูได้ขับมาอยู่หน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง....

'แกร๊ก'เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำผมสดุ้งโย่งเพราะตลอดทางที่ผ่านมาผมก็ได้แต่เกร็งเพราะคนข้างๆได้แต่แผ่สังสีออร่าสีดำทมึนทึนออกมาอย่างหน้ากลัว

"เชิญครับ"ทันทีที่ผมลงจากรถคนรับใช้นับสิบก็ต้องแถวต้อนรับผู้เป็นนายอย่างดี

"เดินไปสิ..รึจะให้ฉันอุ้มละ"เขาเลียปาก ทำให้ผมขนลุกเป็นบ้าก่อนตั้งสติได้ผมเลยรีบจั้มเท้าเข้าบ้านโดยเร็วรึที่เรียกมาคฤหาสน์นั้นละ

พอเข้ามาในคฤหาสน์ ทุกอย่างเงียบมาก ไม่มีคนรับใช้รึบอดิการ์ดสักคน"เอาละ!"เขาปรบมือ

"ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลย.."ใช่สิผมยังไม่ได้บอกชื่อให้เขารู้เลย"ผะ..ผมชื่อเรนครับ!"ผมตอบเสียงแหลมก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตัวสูง

"งั้นหรอ..ฉันชื่อทาเรน"เขาบอกผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมเคยฟังที่เพื่อนพูดมาบ้างว่า

'คนที่ยุ่งเกี่ยวกับการพนันน่ะมักจะมีใบหน้าตึงเครียด รึคิ้วขมวด

แต่หากเจอคนแตกต่างจากคนอื่นเช่น ยิ้มๆ รึอื่นๆ

ควรถอยห่างทันที'

ผมรีบถอยออกมา

(ทำไม่ไม่มีรีบคิดตั้งแต่ที่บ้านแล้ว)

ผมเขกหัวตัวเองดัง ป๊อก!

ก่อนจะหันไปดูคนตัวสูงที่ยืนยิ้มให้(หน้าดูหน้ากลัวห่ะ )

คุณทาเรนบอกผมว่าให้ไปที่ห้องซะเดี๋ยวจะมีคนเดินนำทางเอง

ฟุบ ....ผมทิ้งตัวลงเตียงก่อนจะดูเวลาที่มือถือที่ตนเองพกมา

"19:14 พ่อคงกลับทาแล้วสินะ"

'ครืดดดดดด..ครืดดดดด'เสียงมืถือดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณว่ามีคนโทรมา'ติ๊ด'

"ไอ่ลูกเวร!! มึงอยู่ไหน!! กลับบ้านมาซื้อเหล้าให้กู

แ-กเดี๋ยวนี้!!"พอกดรับสายเสียง ดู ด่า ตะคอกใส่สายทันที

"ผมมาใช้หนี้ให้พ่อไง"

"หนี้! หนี้อะไร อย่ามาข้ออ้างกับกู กูพ่อมึงนะ!!"

"แล้วพ่อไปติดหนี้ใครเข้าล่ะ ห๊ะ!!" ผมตะคอกคืน

พ่อเงียบไปพักนึงก่อนจะพูดมาหนึ่งประโยคว่า

"เออ ขอบใจอีลูกเวร แล้วมึงอย่ากลับมาให้กุเห็นหน้าอีก"

ประโยคนั้นทำผมมจสลาย ไม่มีใครรักผมเลย

เอาผมมาขายแล้วตัวเองสุขสบาย

"เกลียด เกลียด เกลียด!!! เกลียดที่สุด"ผมพูดกับตัวเองว่าทำไม่ค้องมาเจอเรื่องแบบนี้

รึว่าเรา....ควรตายจริงๆ

.

.

"นายไม่ตายหรอกนะ'นายสุระสิทธิ' :)"

.

.

.

.

ถ้ามีคนอ่านผมจะมาต่อครัช^^

nc

.

.

.

ผมหันไปมองที่ต้นเสียงหน้าประตู

ก็เห็นคุณทาเนยยืนกอดอกอยู่

"พ่อนายใช่ย่อยนะเนี่ย"เขายืนยิ้มอยู่หน้าประตู

"ก็เป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้วล่ะครับ ผมชินแล้ว"

ผมยิ้มให้คนะที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่เขาจะล็อกประตู

"งั้นมาทำงานกันหน่อยดีกว่า :)"

"ทะ...ทำเลยหรอครับ!"เขาเดินมาอุ้มผมให้สูงพอดีกับเขา

"อื้อ" เขาจูบผมอย่างบ้าคลั่ง จูบเหมือนอดยากมานาน เขาถอนจูบ"หายใจทางจมูกสิ คนเก่ง:)"

เขายิ้มหลอนแบบนี้ตลอดเลยรึป่าว รึผมคิดไปเองว่าเขาบ้า มือของเขาเริ่มไม่อยู่นิ่ง เลื่อยไปมาตามร่างกายของผมเฉกเช่นงู แล้วเขาก็ถอดเสื้อผมออกและกัดหัวนมผม

"อ๊า.."ผมหลุดครางออกมาทำให้คนตรงหน้ายิ่งมีอารมณ์มากขึ้น

"มีอารมณ์เหมือนกันสินะ"เขาถูกกางเกงผมลงแล้วจับแก่นกลางของผมรูดขึ้นลง

"อ๊า..อะ.. อะ...อ๊า....อร๊าง!!"ผมเสร็จคามือคุณคาเรน

"วา แตกแล้วหรอคะ ว่าแต่ อยากแตกอีกรอบไหมละ:)"

ผมเกลียดรอยยิ้มนั้นเหลือเกิน เขาเอาน้ำของผมมาจิ้มที่รูก้น ก่อนจะล่วงเข้าไป

"กี่นิ้วดีคะ"เขาไม่ฟังมี่ผมพูดให้จบ ดันนิ้วเข้ามา2นิ้วทันที

"อ๊า!....จะ..เจ็บ..อึก..อ่า อ๊า..!"เขาใส่มาอีกนิ้ว

ตอนนี้ในก้นของผมมีอยู่3นิ้วด้วยกัน

"หืม เหมือนว่าจะพร้อมแล้วนะ:)"

"ยะ..อย่าใส่เข้ามานะ!"ผมดิ้นสุดแรง แต่แรงตอนนั้นแทบจะไม่มีแล้ว น้ำตาไหลน้ำลายยืด

หน้าตอันนี้เหมือนกำลังยั่วกันอยู่ชัดๆ

"อ่า.."เขาใส่เข้ามาแล้ว

"อึก...อะ..อ๊า"มันใส่เข้ามามิดลำ แก่นที่แสนใหญ่

อุ่นร้อนกำลังถูไถอยู่ในร่างกายผม

"อร๊าง!! อ๊า อะ อะอื้อ อ๊า..!" ผมครางทั่วห้อง จนถึงเช้า เขาก็ยังทำอยู่ ...

เมื่อคืนผมสลบไป3-4ครั้งได้เลย 'ติ๊ด'นาฬิกาเตือนให้เห็นว่า7:00แล้ว ผมตื่นขึ้นมาพบว่าผมอยู่คนเดียว ที่นอนเย็นเชียบ แสดงว่าไปนานแล้ว

ผมหันไปมองที่โต๊ะข้างเตียง เพื่อจะหยิบโทรศัพท์

แต่ผมดันไปมองอย่างอื่นแทน มันคือเช็คเงินสด

ในใบเขียนจำนวนเงินประมาณ 2*,*** บาทถ้วน

"ฮึก ...มีค่าแค่หลับนอนสินะ"

.

.

.

.

ตอนที่4

ผมได้ถูกสั่งห้ามลงไปข้างล่างเพราะอะไรก็ไม่รู้

"เฮ้อออ"ผมถอนหายใจยาวเพราะที่ที่ผมมันหน่าเบื่อมากกกกกกกกกก

ถึงคุณคาเรนจะบอกว่าเรียกคนใช้หน้าประตูทำอะไรก็ได้ก็เถอะทแต่มันไม่สนุกเลยเนี่ยสิ

.

.

.

18:00

เป็นเวลาที่คุณทาเรนจะออกจากที่ทำงาน

ผมได้นั่งทานอาหารก่อนคุณทาเรนซะอีก สงสัยจะมีงานด่วนละมั้งเพราะปกติจะมากินข้าวด้วยกันตลอด

18:20

รดหรูสีดำจอดหน้าคฤหาสน์คุณคาเรนเปิดประตูรถออกก่อนจะไปเปิดประตูฝั่งข้างๆคนขับ

"ผู้หญิง.." ใช่คุณทาเรนเอาผู้หญิงมา

"เราจะสนใจทำไม..เราก็แค่ของเล่น.."

"ส่วนเขานั้นของจริง"พอผมมองดูดีๆหน้าของผู้หญิงคนนั้นหน้าคล้ายๆคู่หมั้นของคุณทาเรนเลย

"หึ.."ผมปิดม่านลงช้าๆแล้วค่อยนอน วันนี้ผมนอนเร็วกว่าปกติเพราะง่วงหรือไม่อยากเห็นภาพนั้นกันนะ..

.

.

.

.

.

.

22:34

อยู่ผมก็สดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วก็จะขบตาหลับแต่ก็มีเงาปริศนาเปิดประตูเข้ามา เขามาลูบหัวผม

และพูดว่า"อีกไม่นาน อีกไม่นานนะเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป 'เยียร์'" ผมสดุ้งอีกครั้งก็ตอนเช้าแล้ว เมื่อคืนผมจำได้ขึ้นใจ "คุณทาเรนเขารู้ชื่อเก่าเราได้ไง ถ้ารู้ก็ต้องรู้จักเราตั้งแต่7-12ขวบแล้ว

เขาเป็นใครกันนะ..

ᅠ

ᅠ

ᅠว้าว เป็น2ตอนรวมกันนะ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠ

ᅠᅠ

ᅠ

ᅠ