"ยัยมอมแมม"
เสียงพึมพำหลุดออกจากปากของลีฮันจุน หนุ่มหล่อ มาดเท่ เจ้าเสน่ห์ ซีอีโอหนุ่มแห่งสตาร์เอ็นเตอร์เทรนเมนต์ บริษัทโมเดลลิ่งยักษ์ใหญ่ในวงการนางแบบของเกาหลี สายตาคมของเขาจับจ้องหญิงสาวใบหน้าเรียวสวย ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางสีชมพู แววตาของเธอไหวระริกชื่นชมกับการเดินแบบบนแคทวอล์คในงานแฟชั่นโชว์แบรนด์เสื้อชื่อดัง
"ถูกใจนางแบบคนไหนอีกหรือค่ะบอส ถึงได้จ้องนานขนาดนี้ค่ะ"เสียงกระเซ้าดังมาจากข้างหลังคือแพทริเซียหรื่อเจ๊แพทซี่กะเทยร่างงามเลขาคู่ใจของเขา
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เจ๊แพทซี่เดินเข้ามาใกล้มองตามสายตาของบอส
"อ้อ ชองดาเฮค่ะ ตอนนี้ฮอตมาก สาวๆอิจฉากันทั้งเมือง" เจ๊แพทซี่ตอบเพราะเป็นจังหวะที่ดาเฮนางแบบสุดฮอดเดินออกมาโชว์พอดี
"ทำไมต้องอิจฉา"
"ก็นอกจากจะดังแล้ว ดาเฮยังเป็นหวานใจของคุณซินซางยูลูกชายของประธานชินยักษ์ ใหญ่ในวงการธุรกิจ ทั้งหล่อรวยใครจะไม่อิจฉาล่ะคะ"
"อ้อ" ฮันจุนพยักหน้าตาม
"ว่าแต่มีอะไรหรอคะ ทำไมบอสถึงสนใจดาเฮ"
"ไม่ใช่ดาเฮ ผมหมายถึงคนที่อยู่ข้างเวทีนั้นต่างหาก"สายตาไม่ได้ล่ะจากเป้าหมาย เจ๊มองตาม
"ชุดเดรสดำนั้นใช่มั้ยค่ะ"ฮันจุนพยักหน้า
"คนนั้นคิมนานะคะ"
"คิมนานะคือใคร"
"คิมนานะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาเฮค่ะ"
"ผู้จัดการส่วนตัว?"
"ค่ะ"
"ชองดาเฮไม่มีต้นสังกัดคอยดูแลหรอ"
"ไม่มีค่ะ เป็นนางแบบอิสระ มีนานะคอยดูแล สองคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ พอดาเฮเป็นนางแบบ นานะก็มาเป็นผู้จัดการให้ เคยมีคนทาบทามให้เธอเป็นนางแบบแต่นานะไม่เอา เก่งทั้งคู่นะคะ ตอนเจอมรสุมในชีวิตสองสาวนี่สู้หัวชนฝาเลยละค่ะ" ในวงการนางแบบเจ๊รู้ทุกอย่าง ฮันจุนนิ่งคิด
"ดูท่าทางก็รู้ว่าชอบหาเรื่อง"
"อุ้ย ไม่นะคะ นานะเรียบง่ายค่ะ สวย ฉลาด ใจเด็ด ไม่กลัวใคร ไม่ระรานใครก่อนด้วย แต่ถ้าใครเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับนางก็จะร้ายสุดๆเหมือนกันค่ะ"
"ผมอยากคุยกับดาเฮ เจ๊ช่วยจัดการให้หน่อย"
"ย่อมได้ค่ะเดี๋ยวเจ๊นัดให้"
"ผมอยากคุยตอนนี้ เจ๊ทำได้ใช่ไหม"
"ก็..ต้องได้สิค่ะ"นางประชดกลับนิดๆ
"ขอบคุณครับ"เขายิ้มหวานให้ เจ๊แพทซี่มองค้อนนิดๆ แต่ก็รีบปรี่ไปจัดการตามคำบัญชาของบอส
ขณะที่ห้องแต่งตัวหลังเวทีผู้คนเริ่มเบาบางตาเพราะทยอยกลับกันแล้วนานะเดินกลับมาจากห้องน้ำทำหน้างง เมื่อไม่เจอดาเฮในห้องแต่งตัวทั้งที่เธอบอกให้คอยอยู่ในห้องนี้แท้ๆ
"ดาเฮไปไหนหรอคะ"เธอถามทีมงาน"
"มีคนมาพาดาเฮไปค่ะ สงสัยจะเดินแบบถูกใจเสี่ยคนไหนอีกก็เลยเรียกไปตบรางวัลๆ โฮะๆ" กะเทยช่างแต่งหน้าหันมาตอบแล้วก็หัวเราะกันคิกคัก นานะหัวร้อนขึ้นมาทันที
"หมายความว่ายังไง"แววตาของนานะเอาเรื่อง
"เอ้า ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละค้า ทำไมต้องแกล้งทำเป็นซื่อใสไร้เดียงสาด้วยละจ๊ะคุณผู้จัดการ ทั้งที่ใช้วิธีนี้อยู่บ่อยๆ" น้ำเสียงของกะเทยออกไปทางดูถูกรวมไปถึงแววตา
"พูดใหม่อีกทีสิ" นานะโกรธแววตาเธอดุดัน
"เอ่อ คุณนานะคะ คุณดาเฮอยู่ห้องรับแขกVIPชั้นสองค่ะ" ทีมงานรีบขัด เพราะกลัวมีเรื่อง คำตอบของทีมงานทำให้นานะพุงปรี๊ดตามไปห้องพักVIP
พลั้วะ!!!!
เธอถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปแบบไร้มารยาทที่สุด ภาพที่เห็นผ่านแสงไฟสลั่วๆ คือดาเฮกำลังถูกจับมือจากผู้ชายร่างสูงใหญ่ในระยะประชันชิด ไม่สนอินทร์พรหม นานจะปรี่รี่ตรงไป
"ไอ้บ้ากาม!!!" หมัดน้อยๆ สอยเข้าไปเต็มคาง
\#\*@!&\*?฿%:
ฮันจุนไม่ทันตั้งตัวเซไปสองสามก้าวลงไปนับดาววุ้งวิ้ง
"บอส!!"เจ๊แพทซี่ยืนอยู่ในห้องด้วยเรียกเจ้านายอย่างตกใจ
"นานะ!!" ดาเฮก็เรียกเพื่อนน้ำเสียงตกใจไม่แพ้กัน
"ฉันจะไม่ยอมให้ไอ้บ้ากามที่ไหน มารังแกเธออีกแล้วดาเฮ" เธอหันไปบอกเพื่อน
"นานะ แต่มันไม่ใช่"
"ไม่ต้องกลัว กลับบ้านกับฉัน" นานะไม่ฟังถึงแขนเพื่อนรักให้ออกไปจากห้อง เกลียดนักผู้ชายที่ชอบดูถูกผู้หญิงเป็นผักปลา ไม่มีค่ามีศักดิ์ศรีแบบนี้ต้องต่อยให้หงายให้กินข้าวไม่ได้ไปสักเดือน ชิ!
"บอสค่ะ" เจ๊แพทซี่หน้าแหย เมื่อเห็นบอสหนุ่มโดนสอยร่วงลงไปนับดาวแบบนั้น
"ผมไม่เป็นไร"ร่างสูงพยุงตัวลุกขึ้นยืน พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไหวมั้ยคะ" เจ๊แพทซี่เดินเข้ามาประคอง
"เจ๊ทำยังไงก็ได้ ให้ชองดาเฮเข้ามาเป็นนางแบบในสังกัดของเราให้ได้เร็วที่สุด" ฮันจุนสั่งแล้วเดินออกไป มือเรียวยกขึ้นมาแตะปลายคางที่โดนสอยร้ายจริงๆเลยนะยัยตัวแสบ เจอกันครั้งก่อนนึกว่าพวกสิบแปดมงกุฎก็เลยไม่ได้ตามวอแวทั้งที่แอบถูกใจ แต่คราวนี้รู้ว่าไม่ใช่ แถมยังร้ายกาจขั้นสุดเห็นทีเขาต้องออกโรงสั่งสอน จะได้รู้ว่าผู้ชายไม่ใช่กระสอบทรายจะมาต่อยหงายตามใจตัวเองแบบนี้!ರ\_ರ
เช้าวันใหม่
หาววววววว!
นานะเดินหาวหวอดๆ ลงมาจากห้องนอน วันนี้ไม่มีคิวงานที่ไหนพวกเธอก็เลยได้พักผ่อนได้เต็มที่ แต่ยัยเพื่อนตัวดีกลับไม่ยอมนอนลุกมาง่วนทำอาหารตั้งแต่ตอนเช้า
"วันนี้ไม่มีงานทำไมไม่พักผ่อนจ๊ะเพื่อนรัก" นานะเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร
"ไม่ต้องมาพูดเลย นานะนิสัยไม่ดี" ดาเฮ้หน้าเง้า เดินเอานมมาเสิร์ฟให้เพื่อน
"นิสัยไม่ดีอะไร" นานะทำหน้างง
"ก็เมื่อคืนเธอไปต่อยหน้าคุณฮันจุนทำไม"
"ไอ้บ้ากามนั่นเหรอ โดนแค่นั้นมันยังน้อยไป"
"บ้ากามที่ไหน"
"ก็เมื่อคืนมันลวนลามเธอนี่นา"
"ไม่ได้ลวนลาม"
"ไม่ได้ลวนลามแล้วหมอนั้นจับมือเธอทำไม"
"เขาแค่จับมือทักทายเฉยๆ"
"จับมือทักทายแล้วทำไมต้องพาไปในห้องสองต่อสองด้วย แถมไฟในห้องสลัวมองไม่เห็นอะไรเลย แบบนี้เจตนาไม่ดีชัดๆ"
"สองต่อสองที่ไหน เลขาเขาก็อยู่ในห้องด้วย"
"อยู่ตอนไหน"นานะทำเสียงอ่อย
"ก็อยู่ตอนที่เธอไปอาละวาดไปต่อยหน้าเขานั่นแหละ"
"แล้วทำไมพวกนั้นต้องให้เธอไปหาที่ห้องด้วยล่ะ พวกช่างแต่งหน้าคุยกันสนุกปากว่าหมอนั้นเรียกเธอไปตบรางวัลเพราะเดินแบบถูกใจ"
"บ้าน่ะสิ เขาเรียกฉันไปพบเพราะอยากให้ฉันเข้าไปเป็นนางแบบในสังกัดเขาไง"
"สังกัดอะไร"
"นี่เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเมื่อคืนต่อยใครไป"
"ไม่ดูหรอก ไฟก็สลัวๆ แล้วฉันโมโหเบอร์นั้น"
"โธ่ นานะ เธอรู้มั้ยผู้ชายที่เธอต่อยไปเมื่ิคืนคือลีฮันจุน เจ้าของสตาร์เอ็นเตอร์เทรนเม้นต์ ยักษ์ใหญ่ในวงการนางแบบเลยนะ"
"ยักษ์ใหญ่แล้วไง ทำตัวรุ่มร่ามเองช่วยไม่ได้" นานะทำตัวไม่รู้ไม่ซี้
"เธอทำตัวไม่น่ารักแบบนี้ ฉันจะไปเจอหน้าเขาได้ยังไง"
"ก็ไม่ต้องไปเจอ"
"ไม่ต้องได้ไง เขาให้เลขามาเชิญเราไปคุยแล้วอ่ะ"
"คุยเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องเป็นนางแบบในสังกัดเนี่ยแหละ"
"ทำไมจะต้องเข้าไปเป็นนางแบบในสังกัดตานั่นด้วยดาเฮ ฉันไม่เห็นว่าเราจำเป็นจะต้องมีสังกัด เราก็อยู่กันมาได้นี่น่า"
"แต่มันไม่เหมือนกันนะนานะ"
"ไม่เหมือนยังไง"
"ถ้ามีสังกัดเราก็ไม่ต้องเหนื่อยหางานเอง แล้วก็ไม่มีใครมาเทงานเราเหมือนเดิมด้วย" ดาเฮเคยเจอช่วงแย่ๆ ตอนที่โดนแกล้งจากสุดที่รักของเธอ ไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนั้นอีก
"ตอนนี้งานเธอก็เยอะจนล้นมือ ใครกล้ามาเทนางแบบสุดฮอตอย่างเธอก็บ้าแล้ว"
"ถ้าเรามีสังกัดโอกาสที่จะรุ่งในวงการมันก็มีเพิ่มขึ้นนะ"
"เธออยากเป็นนางแบบในสังกัดหมอนั่นเหรอ"
"อืม" ดาเฮยอมรับ
"ถ้าเธอเข้าไปอยู่สังกัดของเขา ผู้จัดการส่วนตัวอย่างฉันก็คงไม่จำเป็นแล้วสินะ" นานะน้อยใจ
"จำเป็นสิ จำเป็นมากด้วย เธอต้องดูแลฉันแบบนี้ตลอดไป"
"แล้วถ้าเขาหาผู้จัดการคนอื่นมาดูแลเธอล่ะ"
"ฉันจะยืนข้อเสนอกับเขา เธอต้องเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ฉันเหมือนเดิม ฉันถึงจะยอมเซ็นสัญญา แต่ถ้าเขาไม่ตกลง ฉันก็เซย์โนเหมือนกัน" ดาเฮไม่มีวันทิ้งเพื่อนตายอย่างนานะแน่นอน
"ขอบใจนะดาเฮ แต่ถ้ามันเป็นอนาคตของเธอ ฉันไม่มีปัญหานะ"
"ไม่ได้ ต้องเป็นอนาคตของเรา" ดาเฮเดินเข้ามาจับมือเพื่อนแน่น
"โอ้ย!!" นานะร้องเสียงหลง
"ทำไม่เป็นอะไร"
"เจ็บมือน่ะสิ" นานะสบัดมือปอยๆ
"เพราะไปต่อยหน้าเขามาละสิ"
"ถ้าเธอไม่ห้ามหมอนั่นหยอดน้ำข้าวต้มแล้ว" นานะยังอวดดี ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย
"ย่ะ ถ้าเจอหน้าก็ขอโทษเขาด้วยล่ะ"
"ขอโทษทำไม ต่อยแล้วก็จบกันไปสิ รื้อฟื้นยังไงก็ไม่หายเจ็บอยู่ดี" พูดจบนานะก็คว้านมมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
"นานะอะ"
"ไม่เอาน่าดาเฮ อย่าไปใส่ใจเลย วันนี้วันหยุดฉันว่าเธอควรไปหาซางยูนะ เดี๋ยวเขาจะทนพิษความคิดถึงไม่ไหว จะลงแดงตายเอาได้นะ" นานจะพูดยิ้ม
"เว่อร์ละ"
"ก็มันเรื่องจริง วันนี้ฉันอนุญาตให้เธอไปหาหวานใจนายซางยูได้หนึ่งวัน" ขยิบตาให้แบบรู้กัน ก่อนจะเดินหนีดาเฮขึ้นไปบนห้อง ดาเฮสายหน้ายิ้มๆ
"ยัยบ๊องนานะ"^\_^
"คุณซังฮยอนเรียกฉันมาพบอะไรหรอคะ" คุณมินซอเลขาคู่ใจของโอซังฮยอน ซีอีโอหนุ่มแห่งเซ็นเอ็นเตอร์ไพรส์ หล่อ ฉลาด แต่ติดที่อารมณ์ร้อนเป็นศัตรูทางธุรกิจชิงไหวชิงพริบกับฮันจุนมาตลอด
"ผมมีอะไรจะให้คุณมินซอช่วยจัดการนิดนึงครับ"ซังฮยอนหันไปหยิบซองสีน้ำตาลมายื่นให้เลขา มินซอรับมาแกะดู
"ชองดาเฮ" คุณมินซอพูดหลังจากดูรูป"
"ใช่ครับ ผมอยากชวนชองดาเฮเข้ามาเป็นนางแบบในสังกัดของเราคุณมินซอว่าไง"
"ไม่ว่าไงค่ะ แต่คนที่ว่าน่าจะเป็นลีฮันจุนมากกว่าค่ะ"
"ฮันจุนมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้" พอชื่อของฮันจุนเข้าหู ซังฮยอนก็เสียงตึงขึ้นมาทันที ทั้งคู่เป็นเหมือนคู่แข่งกันมาตลอด รุ่นพ่อสองตระกูลก็แก่งแย่งชิงดีเด่นกันมา ซังฮยอนถูกกดดันให้เอาชนะฮันจุนให้ได้ แต่เขาก็ไม่เคยทำสำเร็จสมัยเรียนมหาวิทยาลัยฮันจุนสอบเข้ามหาลัยในอันดับต้นๆของโลกได้ ในขณะที่เขาสอบไม่ติดสักที่ ผู้หญิงกี่คนที่ซังฮยอนชอบฮันจุนก็แย่งไปหมด
แม้แต่แม่ของเขาก็ยังถูกพ่อของฮันจุนแย่งไป ซังฮยอนกลายเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ฮันจุนดูถูก สันกรามขบกันแน่นเมื่อคิดถึงเรื่องราวอันเจ็บปวดนี้
"เมื่อคืนเห็นพวกวงในเม้าท์ให้สนุกปากว่าคุณฮันจุนเรียกให้ดาเฮไปพบเป็นการส่วนตัวค่ะ"
"ไปทำไม?"
"ก็คงจุดประสงค์เดียวกับเรา ฉลาดและรวดเร็วเสมอ"คุณมินซอชม
"คุณไม่ได้ด่าผมว่าโง่ใช่มั้ย" น้ำเสียงของซังฮยอนดูตึงนิดๆ ที่เลขาของเขาชมคู่ปรับ
"อ่อ ไม่ค่ะ"คุณมินซอพูดสั้นๆเพราะรู้ว่าเจ้านายไม่พอใจ
"กับอีแค่หานางแบบเข้าไปอยู่ในสังกัด มันฉลาดยังไง" น้ำเสียงเหยียด
"จะไม่ฉลาดยังไงละคะ ตอนนี้ชองดาเฮดังแล้ว แถมยังเป็นแฟนชินซางยูทายาทตระกูลชินอีก"
"เป็นแฟนชินซางยู แล้วมันเกี่ยวกันยังไง"
"ก็ถ้าสตาร์เอ็นเตอร์เทรนเม้นต์อยากจะร่วมลุงทุนทางธุรกิจกับตระกูลชินก็คงไม่มีอะไรยาก ชองดาเฮก็คงเป็นทางเชื่อมที่ดีไม่น้อย"
"อ่อ ฮันจุนมันคิดจะใช้ชองดาเฮเป็นเครื่องมือ" ซังฮยอนถึงบางอ้อ
"ไม่น่าจะเกินนั้นค่ะ"
"ชองดาเฮคงไม่ใช่คนโง่ให้เขาใช้เป็นเครื่องมือ
หรอกมั้ง"
"เรื่องธุรกิจกับผลตอบแทนใครจะรู้ล่ะคะ อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ การมีหมากสำคัญในมือจะทำอะไรก็ได้นะคะ"
คุณมินซอเป็นคนเก่งมีประสบการณ์ทำธุรกิจในวงการบันเทิงอย่างโชกโชน สามารถแนะนำได้ทุกเรื่อง ซังฮยอนคิดตามและเห็นด้วย
"งั้นคุณรีบจัดการให้ชองดาเฮเข้ามาอยู่ในสังกัดของเราให้เร็วที่สุด ให้ฮันจุนมันกระอักเลือดตายไปเลยที่โดนปาดหน้าเค้กไปก่อน"
"ได้ค่ะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าชองดาเฮเซ็นสัญญากับฝ่ายโน้นไปหรือยัง"
"เซ็นแล้ว คุณก็ทำให้ยกเลิกสิ"
"ถ้าดาเฮยอมยกเลิกสัญญา สตาร์เอ็นเตอร์เทรน
เม้นท์คงฟ้องเราแหลกลาญเลยละค่ะ"
"ฟ้องไปสิ ผมไม่แคร์"
"แต่เราจะได้ไม่คุ้มเสียนะค่ะ"
"ไม่คุ้มก็ไม่เป็นไร ถ้าทำให้ฮันจุนมันเต้นเร่าๆ เหมือนหมาโดนน้ำร้อนเท่าไรก็ได้ ผมทุ่มไม่อั้น"ซัง
ฮยอนยิ้มเหยียด
"ถ้าทำธุรกิจเพื่อความสะใจเราจะไม่ได้อะไรเลยนะคะ"คุณมินซอเตือน
"ไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจ ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับลีฮันจุน ผมทำเพื่อความสะใจทั้งนั้น" น้ำเสียงของซังฮยอนดูเหมือนไม่พอใจที่เลขาเขาเรื่องมาก คุณมินซอได้แต่พยักหน้า
"ฉันจะรีบดำเนินการค่ะ"
"ดี ทำให้ของดาเฮมาอยู่ในสังกัดของเราให้ได้" ซังฮยอนกำชับ
"ค่ะ" คุณมินซอรับคำแล้วก็เดินออกไปจากห้อง
"คอยดูแล้วกันลีฮันจุนอะไรที่ก็รักฉันจะทำลาย อะไรที่แกอยากได้ฉันจะแย่งมาให้หมด" ดวงตาของซังฮยอนฉายแววโหด เมื่อก่อนเจาอาจจะเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ฮันจุนดูถูก แต่จากนี้ไปซังฮยอนคนนั้นจะไม่มีอีกแล้ว แต่จะเป็นลีฮันจุนที่ต้องลิ้มรสของความพ่ายแพ้!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
