ตึก ตึก ตึก

เสียงเดินของชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากร้านเบเกอรี่ของคุณป้าเหมยร้านประจำของเขา

เขาถือถุงขนมปังที่ใส่ขนมปังยาวฝรั่งเศสยาวออกมาด้วย

เขาเป็นคนดังในย่านแถวนี้หรือเรียกย่านนี้ว่า

ย่านเบเกอร์ เป็นย่านที่ทำพวกเกี่ยวกับขนมปังเป็นส่วนมาก บางร้านเปิดเป็นคาเฟ่ ให้มีกาแฟจิบชิวๆ

และแน่นอนว่า คนอย่างเขานั้นมีแต่คนรู้จักในนาม หนุ่มฝรั่งเศสที่เปลี่ยนชอบกินขนมปัง นามว่า

เดฟ ขวัญใจสาวๆที่มาเที่ยวย่านนี้ เนื่องจากว่าเขาเป็นลูกชายเจ้าของย่านนี้และหน้าตาที่หล่อเหลาเอาการ ที่ว่าเข้าไปร้านไหนก็มีแต่คนเข้าร้านนั้น

เขาเดินตามทางไปเรื่อยๆ รอบด้านมีแต่คนทักเขาตลอดทั้งทาง จนกระทั่ง..

เขาเจอกับคาเฟ่นึงอยู่แถวๆซอกลับๆของย่านนี้ ที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้จักที่ตรงนี้

และเห็นชายคนหนึ่งออกมาจากร้านคาเฟ่ที่หน้าร้านสกปรก เต็มไปด้วยขยะมากมาย

ตอนแรกไม่เอะใจหรอกเพราะที่นี่สกปรกกว่าที่อื่นไปเป็นไหนๆ

แต่ก็ไม่คิดว่าคนที่ออกมาจากร้านคาเฟ่นี้นั้นจะเป็นหนุ่มรูปงามหน้าตาดี ใส่เสื้อกั๊กสูทเรียบร้อยออกมา

เขามองมาทางเดฟอย่างแปลกใจ พร้อมกับทำหน้าสงสัย

เดฟเห็นดังนั้นจึงทักทายด้วยภาษาฝรั่งเศสบ้านเขาแต่ก็ไม่รู้ว่าคนที่พูดนั้นคือคนอังกฤษ..

อังกฤษจ๋า เลยจ้าาาา

ทั้งสำเนียงการพูดแบบเป๊ะๆ แน่นอนว่า..เดฟไม่ค่อยเก่งอังกฤษนัก เขาเลยต้องใช้กูเกิ้ลมาช่วย

และสิ่งที่พอจะรู้จากชายอังกฤษคนนี้คือ..

ชายคนนี้พึ่งเข้ามาเปิดร้านใหม่เมื่อ 3 วันที่แล้ว สภาพร้านยังไม่ค่อยดีนักเลยต้องปรับปรุงอีกหน่อย

เพียงเท่านี้เอง..

แน่นอนว่าเดฟต้องการที่จะไปช่วยหนุ่มอังกฤษคนนี้อยู่แล้ว! เพราะเขานั้นเป็นคนใจดีชอบช่วยเหลือเป็นปกติ

หนุ่มอังกฤษคนนี้พอจะพูดภาษาฝรั่งเศสได้นิดหน่อย เขาเลยอาสาพาเข้ามาดูในร้าน

ภายในร้านถูกตกแต่งด้วยลวดลายสีทอง ออกแนวพระราชวังหรู

มันดูแปลกแหวกแนวมากสำหรับเดฟ

ปกติเจ้าตัวนั้นไปร้านเบเกอรี่และร้านคาเฟ่บ่อยจึงพอรู้มาว่าปกติเขาจะตกแต่งแนวอบอุ่น ดูสบาย และผ่อนคลาย

แต่เมื่อเข้ามาในร้านนี้ ความยิ่งใหญ่อลังการ สวยหรู เหมือนจะปัดเป่าความสุขสบายไปทั้งหมด ทำให้เขาแปลกใจ

:เออ..เป็นไงบ้างครับ ผมพึ่งเปิดร้านคาเฟ่ครั้งแรก..

:มัน..สุดยอด

เดฟเหมือนพูดไม่ออกกับสถานการณ์ที่ดูหรูหรา เริด

:ขอบคุณสำหรับคำชมครับ แต่ว่าในห้องยังมีกลิ่นสีนิดหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ

:ครับ..ผมโอเค..

เดฟไม่อยากพูดอะไรมาก เขาอยากจะถ่ายรูปภายในร้านซัก 100 กว่าภาพ ให้จุใจ แต่มันก็ดูจะเสียมารยาทกับเจ้าของร้าน

:จริงสิ..ถ้าคุณไม่ค่อยชอบความหรูหรา ผมมีอีกห้องที่จะพอทำให้คุณผ่อนคลายด้วยนะครับ

หนุ่มอังกฤษพูดขึ้น

หลังจากที่หนุ่มอังกฤษพูดจบก็เปิดม่านสีแดงเจ้าไปในห้องที่มีหมอกลายล้อม บรรยากาศเหมือนเที่ยวป่าอากาศชื้นๆ

เหมือนเขามาเที่ยวที่พระราชวังและไปต่อที่ป่าเลยล่ะ

ในห้องก็กว้างพอสมควร เหมาะสำหรับคนที่ชอบมาอยู่ในบรรยากาศป่า

:เป็นไงบ้างครับ..

:ผมพูดไม่ออกเลย

:Hahaha ดีใจที่ชอบมันนะครับ

:จะว่าไปเมื่อสัปดาห์ก่อนผมยังไม่เห็นร้านคาเฟ่ที่นี่เลยนะครับ..

เดฟถามด้วยความสงสัย

:คือว่าผมไปถามร้านแถวๆนี้ดูน่ะครับ เขาก็บอกว่า คุณเดฟ ที่เป็นเจ้าของย่านนี้เขาใจดี เพราะงั้นผมจะมาอยู่ก็คงไม่เป็นไร

:เอ๋..หมายถึงผมหรอ??

:???

:...?

ทั้งสองพางงกันเป็นไก่ตาแตก แน่นอนว่าเดฟก็งง เพราะเขาไม่ได้เป็น้จ้าของย่านนี้แต่กำลังจะกลายเป็นต่างหาก

ส่วนหนุ่มอังกฤษก็งงเพราะเขาได้เจอคนสำคัญเข้ามาในร้านซะแล้ว..

:เอ่อ..ผมอาจจะทำตัวเสียมารยาทในบางที..คือ..

หนุ่มอังกฤษช้อนตามายังเดฟอย่างช้าไปๆ

:ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่างผมก็ชอบร้านนี้มากเลย ไม่ถือหรอกครับ^^

:ข..ขอบคุณครับ

:จะว่าไปผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย

เดฟถามขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาใกล้ๆอย่างช้าๆ

;ผมชื่อ คิง ครับ

...-✨-...

จบไปแล้วกับตอนแรกเป็นไงบ้างเอ๋ย..เรื่องนี้เป็นแนววายนะคะ