ชื่อ สิน ครับ

ผมแต่งนิยายครั้งแรกครับ อาจจะทำไม่ออกมาดีเท่าไรก็ขอรับคำติชมต่างๆเพื่อขี้เกีย!จ(สู้ๆโว้ย)ทำต่อไป555 เรื่องราวของ..หนุ่มหล่อ&สาวสวย..ความกาว&ความใส่ซื่อ..ความน่ารักของทั้งคู่~🥱🥱 🤫อย่างไรก็ฝากเรื่อง.🫴ผู้ปกป้องราชันย์ดอกไม้ในเมืองใหญ่🫶นี้และนักแต่งนิยายหน้าใหม่อย่างผมด้วยนะครับ☺️😌😌

...เมืองK...

...เอ๋???...

...ที่นี่มันที่ไหนกัน!!! ทำไมมันถึงมืดจังเลยละ...

...[ ไงตื่นแล้วหรอ ](เสียงของชายหนุ่มที่เธอคุ้นหูก็ดังขึ้นมาจากด้านหน้าของเธอ)...

...น...นาย...เซียวซี นายทำอะไรกับฉันเนี่ยปล่อยนะ!!! ปล่อยฉัน (หญิงสาวขอร้องให้ชายหนุ่มปล่อยเธอ ออกจากพันธนาการ)...

...[ ปล่อยหรอ หึ 5555 ปล่อยเธอนี่นะอย่ามาล้อฉันเล่นนะ ]...

...ชายหนุ่มได้เอาผ้าที่ปิดตาของหญิงสาวออกให้เธอได้เห็นสภาพของตัวเองตอนนี้ แขนสองข้างโดนมัดอยู่&ขาก็โดนมัดเหมือนกันและชายหนุ่มก็อยู่ในสภาพใส่แค่ผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืนเท่านั้น....

...[ นะ...นี่มัน...อะไรกัน ปล่อยฉันไปเถอะนะเซียวซี ฉันขอโทษที่หลอกนาย ](ร้องไห้)...

...[ ขอโทษที พอดีว่าฉันนะเป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้นสะด้วยสิ ]...

...จากนั้นเซียวซีก็ได้เดินมาหาซูหนิงที่ด้านหน้าของเตียงจากนั้นเขาก็สะบัดผ้าเช็ดตัวออก เผยให้เห็นยัง...🐉... จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปคร่อมตัวของซูหนิงที่เตียง....

...[ เอาล่ะฉันจะสั่งสอนเธอเอง ]...

...[ ไม่นะ!! นายจะทำอะไรน่ะ ] " ซูหนิงเธอพยายามขัดขืนอย่างเต็มที่ "...

...เซียวซีที่ไม่ได้ฟังคำพูดของซูหนิงเขาได้กระชากเสื้อของเธอออกดังนั้นก็เริ่มทำอะไรบางอย่าง...

...ซูหนิงเธอก็ร้องไห้ออกมา....

...อยู่ๆเซียวซีพูดกับซูหนิงว่าไม่ใช่แค่เธอหรอกฉันเองก็เสียครั้งแรกไปเพราะเธอเหมือนกันแหละน่าเธอไม่ต้องร้องหรอกนะ.(ทำเรียบร้อย)...

...แต่ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงสว่างจ้าขึ้น....

...[ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย.]...

...[ เอ๋นี่มันแสงสว่างนี่หรือว่าจะเป็น?? ]...

..." นี่เซียวซีหรือว่าเขาจะเป็นสิ่งนั้น ที่ฉันตามหามาโดยตลอดตามคำพูดของท่านอาจารย์. "...

...จากนั้นจากนั้นต้องคู่ก็ได้สลบลงไป....

...(5 นาทีต่อมา.)...

...เซียวซีก็ได้ตื่นขึ้นแล้วพบว่าสร้อยคอที่พ่อให้กับเขาไว้ที่เป็นสร้อยคอหยกนั้นหายไปจากคอ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้าและใส่แล้วก็เดินออกจากห้องของเขาโดยทิ้งให้ซูหนิงนอนอยู่บนเตียงนั้นเพียงลำพัง....

...(10 นาทีต่อมา.)...

...ซูหนิงก็ได้ตื่นขึ้นแล้วพบว่าเซียวซีนั้นหายไปแล้ว แล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วก็แต่งตัวออกไปจะไปตามหาเซียวซี...

...แต่ทันใดนั้นเองประตูก็ถูกเปิดขึ้นด้วยการใช้เท้าเปิดแล้ว ก็มีผู้ชายหน้าเหมือนข้อศอกหมาคนนึงเดินเข้ามาหาเธออย่างรีบร้อน....

...' ซูหนิงนี่เธอกล้าไปเล่นชู้กับไอ้เซียวซีต่อหน้าฉันอย่างนั้นเหรอเธอกล้ามากเลยนะ. '...

...[ นี่กงเหยาฉันไม่รู้เรื่องว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร.]...

[ผู้หญิงแบบเธอก็คงไม่ยอมรับสินะว่าเล่นชู้กับไอ้เวรนั่น.

[ นายเป็นบ้าอะไรเนี่ยก็บอกว่าไม่มีอะไรไง.]

นี่เธอคิดว่าฉันโง่เหรอ คิดหรอว่าจะตบตาฉันได้สินะเธอคิดว่าจะรู้ไม่ทันอย่างนั้นเหรอฮะ.

[ นายเป็นบ้าอะไรเนี่ยปล่อยนะอย่ามาจับแขนฉัน.]

[ นั้นนายจะทำอะไรน่ะปล่อยนะ.]

เธอโดนมันแล้วละสิกับไอ้ลูกหมานั้น ฉันจะดูว่ามันเล่นตรงไหน.

[ นี่บอกว่าปล่อยไง.] เพราะความโมโหชั่วขณะทำให้เธอปลดปล่อยพลังหยินออกมาโดยไม่ตั้งใจ.

'ฝันไปเถอะฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปหรอก.'

ทันใดนั้นเองชูหนิงก็ได้เอาฝามือเหวี่ยงไปตบหน้าของกงเหยาอย่างแรงจนเขาลอยไปติดกำแพงจนกำแพงทะลุเป็นรูใหญ่มากเธอก็ตกใจกับพลังหยินที่เพิ่มขึ้นของเธอ.

ซูหนิงเธอได้ลุกขึ้นแล้วทำการใส่เสื้อผ้าแล้วก็เดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่หันกลับมามองกงเหยาเลยแม้แต่นิดเดียวเธอจะออกตามหาเซียวซีอีกครั้ง.

เพราะตามคำพูดของท่านอาจารย์ของเธอ หากพลังหยินและหยางไม่มาหลอมรวมกันแล้วก็ผู้ครอบครองทั้งสองนั้นจะเก็บพลังในร่างกายอันไม่ไหวแล้วก็ทำให้พลังเกิด Overhead แล้วเกิดระเบิดขนาดใหญ่พอที่จะทำลายล้าง 1 เมืองได้เลย.

...รอก่อนเถอะเซียวซีเดี๋ยวฉันจะต้องหานายให้เจอแล้วก็มีอะไรกับนายให้ได้ภายในเวลา 1 เดือนไม่งั้นพวกเราได้ตายกันทั้งคู่แน่....

...[ ฉันจะตามหานายให้เจอให้ได้ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีอะไรก็ตาม.]...

🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶🫶

ตอนต่อไป🫴🙏2.กลับไปยังเมืองS🙏🥱👏

🤜🤛🤜🤛🤜🤛🤜🤛🤜🤛🤜🤛🤜🤛🤜👍

เมืองS(ถนนไวไว)

รถแท็กซี่คันหนึ่ง

เชียวซีได้ลงจากรถแท็กซี่คันนึงเพื่อที่จะไปยังบ้านที่เขาเคยอาศัยอยู่ตอนเด็กๆ.

[เอาละ มาถึงสะที]

ทันทีที่เซียวซีลลงรถลงมา เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากข้างบ้านเก่าของตัวเอง.

ทันทีที่เขาวิ่งไปเขาเคยเจอกับพวกแก๊งอันธพาลที่รุมหญิงสาวคนนึงกับแม่ของเธออยู่เมื่อเซียวซีเห็นหญิงสาวคนนั้นก็จำได้ทันทีว่าเธอคือน้องสาวของเขานั่นเอง.

เมื่อพวกแก๊งอันธพาลเห็นว่าเป็นพีชายของ[ชูซี]พวกมันก็เรียกร้องค่าค่าหนี้ที่พ่อของเซียวซีเคยติดมันไว้. หัวหน้าของแก๊งอันธพาลก็พูดกับเซียวซีว่า.

''เฮ้ยไอ้หนูเงินที่พ่อเอ็งติดหนี้พวกกูอ่ะ เอามาเลยเถอะ แสนนึงกับดอกเบี้ยอีก 50,000 บาทเอามากแล้วเราจะไม่มาทำร้ายครอบครัวของแกไอ้หนู."

[ พวกแกทำร้ายครอบครัวฉัน. ]

' หน่อยไอ้เด็กบ้านี่แกกล้าหือฉันอยู่นั่นแหละแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร.'

[ เรื่องของแกดิ. ]

[ ถ้าพวกแกกลัาทำร้ายน้องสาวและแม่ของฉัน. ]

[ฉันเอาพวกแกไปคุยกับรากมะม่วงแน่เข้าใจไหม. ]

' หวีปากเก่งดีนี่เด็กสมัยนี้พวกเราจัดการมันเลย. '

ครับลูกพี่ขอให้พวกเรารวมไปเลยเพื่อน มันมาคนเดียวพวกเรา 5 คนเอาเล่นไปเลย.

[มาแล้ว!!]

' ตายสะไอ้เมื่อวานซืน.'

ระหว่างที่1ในอันธพาลกำลังจะชกเซียวซี เขารู้สึกว่าหมัดของมันช้ามาก เขาเลยต่อยสวนกลับมันไปตัวอัธตพาลทั้งหมด4คนปลิวไปคนละทิศคนละทาง

เหลือแค่ตัวหัวหน้าของพวกมันเท่านั้น

บ...บ้า...บ้าน่า เป็นไปไม่ได้ ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น

' หึ (ไอ้เด็กนี่มันไม่ธรรมดาแล้ว)'

[(นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของฉัน)]

[ืฉันมันรู้สึกถึงพลังสีขาวอ่อนๆที่แผร่ออกมาจากร่างกาย ]

' นี่แกเป็นสัตว์ประหลาดรึไง '

[ หุบปากสะ ]

หัวหน้าอันธพาลก็โดนต่อยรัวๆจนหมดสตินอนลงไป

[ คราวหน้าอย่าให้ฉันเห็นหน้าของพวกแกอีก ]

[ ไม่งั้นตูส่งพาพวกแกคุยกับรากมะขามแทนที่จะเป็นรากมะม่วงแน่ ]

' ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กบ้า '

[ ไม่รับฝากโว้ย ]

เป็นอะไรมากไหมครับ คุณแม่(นาร่า)-ชูซู(น้องสาว)

แม่>แม่กับน้องไม่เป็นไรหรอกว่าแต่แกเถอะดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ!!!

หนูไม่เป็นไรคะพี่ ว่าแต่พี่!!!

ทั้งสองหยุดชะงักเหมือนเห็นอะไรบ้างอย่างเข้า

[ เอ๋??? ตกใจอะไรกันหว่า. ]

[ ผมก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเยอะอะไรขณะนั้นนิ. ]

[ ช่างเถอะพวกเราเข้าบ้านของเราดีกว่า. ]

(สงสัยมาตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้วแม่และน้องสาวทำตัวแปลกๆ เหมือนกับกำลังจ้องอะไรสักอย่างอยู่.

แม่>แหม่ทำเป็นพูดดีไป.

(แม่พูดอย่างนั้นพร้อมกับมองไปยัง{แหวนรูปร่างทรงกลมสีขาวและสีดำ}พร้อมกับตัวของน้องสาวเองก็มองมาเช่นกัน แหวนที่สวมอยู่นิ้วนางข้าวขวาของตัวเซียวซี.)

[ นี่มันแหวนอะไรนี่จำได้ว่ามันไม่เคยมาอยู่บนนิ้วนี่ ]

(เซียวซีพยายามที่จะถอดมันออกแต่ทำยังไงก็ถอดไม่ออกสักที.)

(เขาถอดหายใจอย่างหมดกำลังใจที่ถอดยังไงมันก็ไม่ยอมออกสะที่.)

[ ช่างเถอะนอนดีว่า.]

ระหว่างที่เขาหลับอยู่ แหวนก็ส่องแสงสีขาวออกมาพร้อมกับมีเสียงเรียกหาเขาว่า"นายอยู่ที่ไหนกันเซียวซี" "ทำไมฉันถึงหานายไม่เจอล่ะนี่นายอยู่ที่ไหน."

[ นี่มันเสียงอะไรนี่ ] จากนั้นแสงสว่างที่แหวนก็ดับลงไป

จากนั้นผ่านไป2อาทิตย์หลังจากตัวเซียวซีกลับมายังเมืองSเขาหางานทำอย่างไม่ลดความพยายาม จนเขาไปเห็นสาวสวยคนหนึ่งโดนจับตัวไปเรียกค่าไถ่ เขาจึงรีบตามไปช่วยอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง

××××××××××××××××××××

ช่วงแถม

ผ่านไป 2 อาทิตย์

ที่ฉันยังหาเขาไม่เจอ.

ฉันไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนแล้วก็ไปถามที่ๆ เขาเคยทำงานอยู่เขาก็บอกว่าเขากลับบ้านไปที่เมือง S เรียบร้อยแล้ว

[ ทำไมล่ะ...ทำไมนายถึงหนีฉันไปล่ะทำไม.]

ตัวของซูหนิงก็ตามสืบจนรู้ว่าตัวเซียวซีเขากลับไปยัง เมืองS แล้วเธอก็เตรียมตัวที่จะไปตามหาเขาที่เมือง S ต่อ.

___วันต่อมา___

ซูหนิง เธอก็กำลังกินข้าวอยู่ดีๆแล้วก็เกิดอยากอาเจียนขึ้นมาแล้วเธอก็ได้วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาเจียนออกมาซึ่งเธอก็สงสัยว่าตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ทำไมเธอถึงรู้สึกกระวนกระวายและรู้สึกว่าตัวของตัวเองนั้นจะอาเจียนบ่อยมาก จนเธอก็เกิดสงสัยขึ้นมาตัวเองป่วยรึป่าว.

เธอจึงไปยังโรงพยาบาลกลาง"เมืองK" เพื่อตรวจร่างกายตัวเอง

[ เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีว่าฉันมาตรวจร่างกายหน่อยนะคะ.]

ค่ะ เรียนเชิญคะ เดินไปยังห้องตรวจคะ

พยาบาลพาซูหนิง(ซึ่งเธอเองก็งงว่าทำไมถึงพาไปที่ห้องตรวจสำหรับคนตั้งครรภ์ทั้งที่เธอแค่จะมาตรวจร่างกายเท่านั้น)ไปยังห้องหนึ่งสำหรับตรวจร่างกาย(ตรวจครรภ์) พอผลออกทำให้หมอตกใจมาก

( นี่มัน...!!! )

[ มีอะไรคะคุณหมอ??? ]

(เอ่อ...คือว่า......)

[ !!! คุณหมอว่าไงนะคะ.]

[ ฉัน...กำลังท้องหรอ.]

[ นี่มันเป็น..เป็นไปไม่ได้...ไม่...มันไม่จริง.]

++++++++++++++++++++

🫶🫶ตอน-3_🌹_ในที่สุด🤝🤝