ท่ามกลางเมืองที่ครึกครื้น ในมุมมืดของเมืองมีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งกำลังไล่ตามชายคนหนึ่ง ซึ่งนั้นคือผมเอง ฮินาโตะ ซือคาโอะ อายุ30ได้แล้วมั้ง ที่ผมจำไม่ค่อยได้เพราะเกือบครึ่งชีวิตของผม ทำงานเป็นนักฆ่า ตั้งแต่อายุ 15 แต่มันมีสาเหตุนะ ไม่ใช่เพราะว่าขาดสนเรื่องเงินแต่มันต้องเล่าย้อนไป ในตอนที่ผม พ่อ แม่ และน้องสาว กำลังรับประทานอาหารกันอยู่จู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาในบ้านของผม พวกเค้าเข้ามาทำการสังหารครอบครัวของผมทุกราย และหนึออกไปปล่อยให้ผมนั่งคุกเข่าเสียใจ ในตอนนั้นผมรู้สึกถึงใครบางคนเข้ามาในบ้านคนกลุ่มนั้นคือนักฆ่าจะถูกสั่งมาให้เก็บคนกลุ่มนั้น ในตอนที่พวกเค้าเข้ามาผมที่รู้สึกตัวทันและคิดว่าคือคนกลุ่มที่แล้วก็ได้ปาซ้อมออกไป เกือบโดนชานคนหนึ่งพอผมรู้ว่าไม่ใช่คนกลุ่มนั้น ก็เงียบและไม่สนใจในตอนนั้นผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก และในขนะนั้นก็มีเสียงคนบอกว่า" ไอหนุ่ม ในเมื่อแกตัวคนเดียวอย่างนี้มาเป็นนักฆ่าเลยไหมหละ "ดังนั้นผมจึงกลายมาเป็นนักฆ่า

ที่เริ่มด้วยการจัดการคนกลุ่มนั้นทำให้ได้รับความสนใจในหมู่นักฆ่ากันในทันที ต่อมาผมถูกเรียกว่า "นักฆ่าอัจฉริยะ" และแน่นอนการจะเป็นนักฆ่าเต็มตัวได้นั้น ผมจึงดรอปเรียนตั้งแต่อายุ15 ต่อมาผมก็ได้รับฉายามากมายไม่ว่าจะเป็น เทพนักฆ่า อสูรสังหาร shadow killer นักฆ่าที่เก่งที่สุดในโลก และกลายเป็นนักฆ่าเต็มรูปแบบ ผมเป็นที่ต้องการตัวขององค์กรมากมาย รวมถึงองค์กรระดับโลก เพราะทักษะการซ่อนตัวที่สูง และทักษะในการสั่งการที่เงียบสงัด จึงตามจำตัวได้ยาก ผมเป็นที่รู้จักไม่ว่าจะโลกมืด โลกของเหล่านักฆ่า องค์กรต่างๆ รวมไปถึงโลกภายนอก ในตอนนี้ผมอายุ30 แล้ว ผมจึงมีความคิดที่อยากจะเกษียณตัว แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะ ผมรู้ความลับของ องค์กรมากเกินไป ผมจึงถูกสั่งเก็บ แต่คนแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้มากไม่งั้นจะไม่สมชื่อ นักฆ่าที่เก่งที่สุดในโลก

ในขณะกำลังอธิบายอยู่นั้น เสียงของปืนที่ตามมาจากด้านหลัง ได้มีกระสุนลูกหนึ่ง เจาะเข้าหัวใจไปตรงๆ ในตอนนั้นร่างกายของผมได้ล้มลง ที่พื้นที่เปียกชื้น พวกเขารุมดูผมว่าจะยังรอดชีวิตได้ไหม แต่กระสุนมันเจาะเข้าไปลืกมากพวกเขาจึงแน่ใจว่า ตายแน่

" อ่า..... นี้ผมจะตายแลัวหรอ " ผมในตอนนั้นทำได้แต่คิดว่าผมจะมาตายเนี่ยนะ แต่อย่างน้อยก็ไม่ใช้ฝีมือของเพื่อนเก๋าหละนะ ในตอนนั้น ผมได้หลับตาลง ลมหายใจเริ่มโรยรินช้าๆ และค่อยๆดับลงไป

ในตอนนี้ผมตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว "โรงพยาบาลหรอ หรือ อะไร สวรรค์? " ในตอนนั้นผมเริ่มได้ยินเสียงคนพูดกัน

"ตื่นแล้วรึ ฮินาโตะ"

ฮินาโตะ : ใครครับ

ผมตอบรับเสียงที่ผมไม่เคยได้ยินมากก่อน และเริ่มคิดในใจ 'เสียงใครกัน เราอยู่ที่ไหน' ผมเริ่มสงสัยเพราะเสียงที่ได้ยินเริ่มมีทั้ง เด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย

"เราคือพระเจ้าของโลกเอง และเธอก็อยู่ใน ห้องประชุมแห่งสวรรค์"

ฮะ? อะไรนะ? พระเจ้าหรอ?! แต่เดี๋ยวนะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยหนิ หรือว่าอ่านความคิดได้

"ใช่แล้วหละ"

ผมที่ตอนนั้นได้แต่อึ้งและมึนงงในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงพูดกันว่า

" เจ้าชื่อ ฮินาโตะ ซือคาโอะ สินะ อย่างที่คิดเจ้าน่าสนใจมากจริง "

คราวนี้เป็นเสียงที่ดูหนุ่มนิดๆ

" ครับ ชื่อ ฮินาโตะ ซือคาโอะ คับ เอ๋ น่าสนใจหรอครับ?" ผมถามออกไปด้วยความสงสัย

" ใช่แล้ว เจ้าเป็นมนุษย์ที่น่าสนใจมากจริงๆ ทั้งความอดทนทางจิตใจ ความปรารถนาอันแรงกล้า จิตใจที่มั่นคง ความสามารถที่สูงมากและไม่มีความต้องการแม้แต่นิด มนุษย์แบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"

"เอาเถอะอย่างที่เจ้าคิดหนะแหละว่าเจ้าได้เสียชีวิตไปแล้ว แต่เพราะมนุษย์อย่างเจ้าหายากเสียยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก เราเลยอยากให้เจ้าไปเกิดใหม่ในโลกอื่น"

เมื่อผมได้ยินดังนั้นจึงถามกลับทันที" เป็นโลกแบบไหนหรอครับ " คุณผู้อ่านอาจสงสังว่าทำไมผมถึงเข้าประเด็นเร็วจัง ต้องพูดว่าก่อนจะกลายเป็นนักฆ่า ผมเคยเป็นโอตาคุมาก่อน และแนวที่ผมชอบจะเป็นแนวโลกดาบและเวทย์มนต์

พระเจ้าของโลกได้ตอบกลับทันที" อย่างที่เจ้าคิดหนะแหละมันเป็นโลกของดาบและเวทย์มนต์ และเทคโนโลยีที่ออกจะทันสมัยหน่อยนะ "

ผมที่ได้ยินดังนั้นจึงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และเริ่มมีความคิดโผล่ขึ้นมานับไม่ถ้วน

เหล่าพระเจ้าและเทพองค์อื่นที่เห็นท่าทางของผมก็ดูชอบใจกัน

"เอาหละข้าจะเป็นคนอธิบายให้เจ้าฟังเอง" ในตอนนั้นพระเจ้าของอีกโลกหนึ่งก็ได้อธิบายให้ผมฟัง

สรุปเลยคือ โลกอีกโลกหนึ่งมีชื่อ มา ดาเนีย สิ่งมีชีวิตในโลกนั้นแบ่งออกเป็น4ประเภท 1.แบบยืน 2 ขา เช่น มนุษย์ เอลฟ์ ฮายเอลฟ์ ดารค์เอลฟ์ ครึ่งสัตว์ อมนุษย์ คนแคระ ยักษ์ ผี และปีศาจ

เผ่าครึ่งสัตว์ก็แบ่งออกเป็น หลายเผ่า

เผ่าอมนุษย์ก็แบ่งออกเป็น กลายเผ่าเช่นกัน

เผ่าผีและปีศาจก็มีหลายประเภทแตกต่างกันออกไป

2. มอนสเตอร์ ตามชื่อเลย พวกมันคือมอนสเตอร์ สัตว์ สิ่งมีชีวิต ที่ได้รับพลังด้านลบมากจนเกินไป พวกมันแข็งแกร่งมาก และในตัวของพวกมันจะมีสิ่งที่เรียกว่าหินเวทย์อยู่

3. อสูรศิลา พวกมันคืออสูรที่เกิดจากการที่ศิลาแห่งหายนะ( มันก็คือหินเวทย์ที่ได้รับคลื่น พลังด้านลบมากเกินไป) ได้รับการกระทบจนแตกออก เป็นชิ้นเล็ก เศษเหล่านั้นจะกลายมาเป็นอสูรศิลา พวกมันเชื่องช้า เพราะเป็นศิลา แต่การโจมตีของมันนั้นรุรแรง และพวกมันมีผิวที่แข็งเหมือนศิลา

4. อสูรมิติ พวกมันเป็นอสูรที่อยู่ในมิติที่บิดเบี้ยว พวกมันตัวสีดำสนิท และมีบางส่วนเป็นสีเรืองแสง พวกมันมีหลายประเภท โดยรูปร่างของพวกมันจะเหมือนกับสิ่งมีชีวิต แตกต่างกันออกไป แต่ความสามารถของพวกมันจะเหนือกว่าสิ่งมีชีวิตที่มันทำรูปร่างให้เหมือนถึง2 เท่า

สภาพของโลกที่จะเหมือนยุคกลาง ที่มีการแบ่งชนชั้นขุนนาง มีระบอบกษัตริย์ มีระบบการซื้อขายทาส และขุนนาง กษัตริย์ จักรพรรดิ สามารถมีสนมได้หลายคน เอาจริงดิ! โดยตำแหน่งของขุนนางจากสูงไปต่ำมี ดยุก มาร์ควิส เอิร์ล ไวเคานต์ บารอน และชนชั้นสูงที่ไม่ใช่ขุนนางแต่เป็นฐานะอัศวิน จะมีคำนำหน้าว่า"เซอร์" และในฐานะบารอนเนส จะมีคำนำหน้าว่าลอร์ด * ถือว่าบารอนเนสอยู่สูงกว่าอัศวินทั้งหลาย เพราะจัดอยู่ในหมู่ขุนนาง**

และดูเหมือนว่าผมจะได้อยู่ในตระกูลราชวงศ์ ที่มีชื่อว่า มาติเนซ*

ซึ่งปกครองอาณาจักร มานิเนล เป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดและมีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุด เมื่อเทียบกับทุกอาณาจักร เป็นอาณาจักรที่สงบสบายและมีประชากรอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก

เป็นอาณาจักรที่ได้ชื่อว่า เทคโนโลยีก้าวหน้าทันสมัยที่สุด เวทย์มนต์โดดเด่นที่สุด การสู้รบไม่เป็นสองรองใคร อัศวินของที่นี่ ล้วนเป็นอัศวินชั้นยอด นักเวทย์หลวงของที่นี่ล่วนแต่มีพรสวรรค์ จนได้รับฉายาว่าอาณาจักรฟ้าประทาน

และผมจะเกิดมาเป็นลูกชายซึ่งมีพ่อแม่เป็นกษัตริย์และราชินีของอาณาจักรนี้ หลังจากที่ผมฟังสิ่งที่เทพของอีกโลกบอกจบ ตัวของผมก็เกิดสนอกสนใจขึ้นมา

"เอาหละข้าคิดว่าข้าควรมอบพรให้เจ้าเอาตามอะไรดีนะ..." พระเจ้าของอีกโลกกล่าว "งั้นเอาตามจำนวนแต้มจากลูกเต๋าที่ทอยได้แล้วกันครับ" ผมได้พูดออกไปทันที "เอาสิ" พระเจ้าได้ตอบกลับทันที่พูดจบก็มีลูกเต๋ายักษ์โผล่ออกมาผมก็ตกใจเล็กน้อย และได้ทอยลูกเต๋าทันที '12แต้ม' ผมตกใจนิดนึง ที่สามารถขอพรได้12ข้อ ผมจึงได้ขอพร

ข้อที่1 ขอให้ผมสามารถเรียนรู้เวทย์มนต์ได้ทุกรูปแบบ

ข้อที่2 ขอให้ผมไม่มีขีดจำกัดในด้านต่างๆ เช่นเวทย์มนต์และทักษะต่างทำให้สามารถพัฒนาต่อไปได้เรื่อยๆ

ข้อที่3 ขอให้ผมมีความทรงจำจากชาติก่อน

ข้อที่4 ขอให้ผมมีความรู้ทั้งหมดของโลกใหม่รวมถึงโลกเก่าและโลกใบอื่นๆด้วย

ข้อที่5 แรงค์อยู่ระดับ SSS+

ข้อที่6 ขอให้ผมมีทักษะการใช้ดาบที่เป็นเลิศ และความเข้ากันกับเวทย์มนต์ทุกธาตุ

ข้อที่7 ขอให้ผมมีทักษะเหมือนในชาติก่อน

ข้อที่8 ขอให้ผมมีทักษะการรังสรรค์ สรรสร้างสิ่งต่างๆขึ้นมา

ข้อที่9 ขอให้ผมมีหน้าตาดีสติปัญญาสูง

ข้อที่10 ขอให้ผมทักษะสกิลทุกรูปแบบ

ข้อที่11 ขอให้ผมมีมานาจำนวนมหาศาล

ข้อที่12 ขอให้ผมสามารถในการดัดแปรงเวทย์มนต์ใหม่(สร้างใหม่หนะแหละ)

หลังจากที่ผมขอจบ เหล่าพระเจ้าก็ได้พูดว่า"เอาหละก่อนที่เจ้าจะได้ไปเกิดใหม่เราจะอวยพรให้กับเจ้า"

หลังจากที่ผมได้รับการอวยพรเสร็จผมก็ได้ไปเกิดใหม่

อุแว้~อุแว้~อุแว้

โถ่...โถ่ ไม่ร้องนะ~~

เสียงใครกัน? หรือจะเป็น แม่ของเราหรอ

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความปิติยินดีที่เด็กได้เกิดมาอย่างปลอดภัย

"ให้ข้าเข้าไป" เสียงใครอีกเนี่ย แต่ดูเหมือนจะเป็นเสียงผู้ชาย น่าจะเป็นพ่อมั้งนะ แต่เรายังมองไม่เห็นเลยอยากรู้จริงๆว่าพ่อแม่หน้าต่าเป็นยังไง

"ฝ่าบาท อย่าพึ่งเข้าไปนะขอรับ องค์ราชินีทรงพักพระราชอิริยาบถ (พัก คำราชาศัพท์) อยู่นะขอรับ"

เอาหละทีนี้เสียงใครกับพ่อ แล้วพวกเค้าก็อยู่ข้างนอกด้วย ดูพ่อของเราจะเป็นราชาจริงๆสินะ

"ไม่เป็นไร ให้เค้าเข้ามาเลย" แม่!! ร่างกายยังไม่โอเคเลยนะจะให้เข้ามาเนี่ยห่วงตัวเองหน่อยเถอะ!!!

[เข้าใจหัวอกแหละว่าไม่ได้อยู่กับแม่มานาน แถมได้แม่ที่ดูไม่ห่วงตัวเองด้วย by ผู้เขียน*]

"อาเมเรีย เธอไม่เป็นไรใช่ไหม โอเคหรือป่าว" พอฟังดูดีๆแล้วพ่อของเราเสียงโคตรหล่อเลย

"ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ" แม่เสียงก็โคตรน่ารักเลย

"ดีจัง ว่าแต่เธอ ตั้งชื่อให้ลูกของเราหรือยัง"

"แน่นอนสิ ว่าฉันได้ตั้งชื่อให้เค้าแล้ว ชื่อของเค้าคือ ลูคัส มาติเนซ"

"เป็นชื่อที่เหมาะสมกับลูกของเราเสียจริง ผู้สืบทอดตระกูล มาติเนซ ลูคัส มาติเนซ "

{พ่อของลูคัส ชื่อ ริคอส และแม่ของลูคัส ชื่อ อาเมเรีย }

เวลาผ่านไป5ปีไว้เหมือนโกหก

'เราได้ทดสอบและฝึกฝนพลังของตัวเองมาระดับหนึ่งแล้ว และค่าสเตตัสของเราน่าจะเหมาะสมกับวัยนี้แล้วมาดูค่าสเตตัสเพื่อความแน่ใจหน่อยดีกว่า'

ชื่อ ลูคัส

ตระกูล มาติเนซ

อายุ 5 ปี

HP 20,000/20,000

MP 15,000/15,000

แรงค์ SSS+

เลเวล 34

ฉายา ผู้กลับชาติมาเกิด เป็นที่สนใจของเหล่าทวยเทพ ลูกคนแรก คนของตระกูลมาติเนซ ผู้มาเกิดต่างโลกคนแรก อดีตนักฆ่า

ธาตุประจำ: แสง และ ความมืด (คนปกติ มี ธาตุเดียว)

เวทย์มนต์ : ไฟ น้ำ ดิน ลม สายฟ้า ความมืด แสง มิติ แรงโน้มถ่วง

ความแข็งแกร่ง 57 ความเร็ว 53

ความทนทาน 52 ความคล่องแคล่ว 57

สติปัญญา 63 ต้านทานเวทย์มนต์ 54

ความแม่นยำ 71 พลังโจมตีทางกายภาพ 63

พลังโจมตีเวท 54 ป้องกันทางกายภาพ 64

ป้องกันเวท 41 ความต่อเนื่อง 74

สถานะ เด็ก

'ค่าสถานะประมาณนี้คงได้ คงใส่ถึงเวลาที่เราต้องไปที่โบสถ์เพื่อทำพิธีศีลจุ่ม เพื่อรับตรา และ ค่าสเตตัสที่สมบูรณ์ซะที'

"คุณชายขอรับได้เวลาเดินทางไปที่โบสถ์ได้แล้วนะขอรับ" เสียงของพ่อบ้านประจำตัวเรียก

"ครับ!!"ลูคัส ขานรับทันที และรีบลงไปด้านล่าง

"ท่านพ่อ ท่านแม่ ขออภัยที่ให้คอยนะขอรับ"

"ไม่เป็นไรหรอกลูกพ่อ ไปกันเถอะ"

" ครับ "

ในขณะที่รถม้าของตระกูล มาติเนซ และตระกูลอื่น กำลังเดินทางไปยังโบสถ์ ก็มีสายตาของคนมากมายจับจองมาที่รถของพวกเขา เนื่องจากข่าวลือที่ว่า องค์ชายลำดับที่หนึ่ง นั้นทรงเป็นอัจฉริยะที่สัก1,000ปี จะมีสักคน ทั้งเก่งในด้านวิชาดาบที่เป็นเลิศ ด้านการเรียน และด้านเวทย์มนต์ แถมเค้ายังมีข่าวลือว่าสามารถใช้เวทย์มนต์ได้แม้จะยังไม่ได้ทำพิธีศีลจุ่ม

และเค้าก็มีน่าตาที่ หล่อ และน่ารัก ในแบบของเด็กผู้ชาย

เมื่อรถของตระกูล มาติเนซ มาถึงโบสถ์ สายตาของเหล่าขุนนาง และ ลูกของพวกเค้าก็ได้จับจ้องมาที่องค์ชาย ลูคัส ที่กำลังเดินลงมาจากรถม้า เหล่าขุนนางมากมาย ได้เข้ามาทำความเคารพ เพราะตระกูล มาติเนซ นอกจากจะมีอำนาจมากที่สุด แล้ว ยังเก่งมาก เหล่าขุนนางต่างอย่างให้ลูกของเค้าที่เป็นผู้หญิงได้หมั้นกับองค์ชายลูคัส ที่ได้ชื่อว่าอัจฉริยะ

"เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับหน้าที่ในการทำพิธีศีลจุ่มให้กับ บุตรชายของตระกูลมาติเนซ" บาทหลวงได้กล่าวขึ้นมา

"ทางเราก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านบาทหลวงจะมาทำพิธีศีลจุ่มให้กับบุตรชายของเรา" คุณพ่อได้ตอบกลับ

จากนั้นลูคัสก็ได้ขึ้นไปทำพิธีศีลจุ่ม เค้าได้หลับตาและสวดภาวนา ในใจของเค้าได้คิดว่าถ้าค่าสถานะของเค้าถูกเปิดเผย มันจะอ่อนกว่าปกติหรือเปล่านะ

"...." ท่านบาทหลวงได้เงียบสักพัก "มีอะไรหรอคับท่านบาทหลวง" ท่านพ่อได้กล่าวถาม "มะ...ไม่จริงน่าแรงค์ SSS+ หรอ!!" บาทหลวงได้กล่าวออกมาอย่างเสียงดัง "ว่าไงนะ SSS+ หรอ A ก็ว่าดีแล้ว S ก็หายากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่นี้ SSS+ หรอเนี่ย" คนในโบสถ์ ต่างพากันตกใจกับส่งที่บาทหลวงได้กล่าวออกมา "เป็นเรื่องจริงหรอครับ ท่านบาทหลวง" ท่านพ่อได้กล่าวถาม "จริงแท้แน่นอนขอรับ"

ในขณะเดียวกันลูคัสที่ไม่กล้าเปิดตาเพราะกลัวคนมองเค้ามาอ่อนแอโดยหารู้ไม่ว่าเข้ากำลังถูกจับจ้องมากกว่าเดิม "ลืมตาได้" เสียงของบาทหลวงกล่าว

ก่อนที่ลูคัสจะลืมตา และลงไปข้างล่าง"เป็นยังไงบ้างครับ" ลูคัส พูดแบบกระวนกระวาย แม่ของลูคัสและพ่อของเค้าเข้ามาแสดงความยินดี "มันเกินจากที่พ่อคาดการณ์ไว้มากเลย ลูกพ่อชอบทำให้พ่อรู้สึกตกใจทุกทีเลยนะ " ลูคัสนั้นตกใจมากเพราะตอนแรกเค้าคิดว่า ค่าสถานะของเค้าจะต่ำเกินไป"จะ..จริงหรอครับไม่ได้แย่หรอครับ" ลูคัสถามเพื่อความแน่ชัด

"จริงสิลูก ค่าสถานะของลูกมันน่าทึ่งมากเลยนะจ๊ะ"แม่ของเขากล่าวเสริม เขาเริ่มรู้สึกถึงสายตาจากคนรอบข้างที่เริ่มมองเขามากกว่าเดิม เค้าเข้าไปนั่งและดูเด็กคนอื่น สามัญชนส่วนใหญ่จะได้ rank F-, F+

, E-, E+, D-, D+ และขุนนางส่วนใหญ่จะได้ rank D-, D+, C-, C+, B-, B+ มีคนกลุ่มน้อยที่ได้ A- และ A+ เมื่อทุกคนได้ทำพิธีศีลจุ่มเสร็จ ไม่นาน ที่ฝ่ามือของพวกเขาก็มีตรา ปรากฏขึ้นมา โดยแต่ละคนจะได้ตราที่แตกต่างกัน โดยจะขึ้นอยู่กับธาตุของเวทย์มนต์ที่เข้ากับตัวเอง

มีทั้งหมด 9 ตรา คือ

Light dragon (มังกรแห่งแสง) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ แสง

Black bat (ค้างคาวแห่งความมืด) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ ความมืด

Fire bird (นกแห่งเพลิง) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ ไฟ

Sea turtle (เต่าแห่งสายน้ำ) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ น้ำ

Clay horse (ม้าแห่งพื้นดิน) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ ดิน

Wind tiger (เสือแห่งสายลม) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ ลม

Lightning wolf (หมาป่าแห่งสายฟ้า) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ สายฟ้า

Dimensional Dragon (มังกรแห่งมิติ) คือ คนที่ถนัดเวทย์ธาตุ มิติ

Ying Yang dragon (มังกรหยิงหยาง) คือคนที่ถนัดเวทย์ทุกธาตุ

เด็กแต่ละคนนั้นได้ตราที่เหมือนและแตกต่างกันออกไป ซึ่งลูคัสนั้นได้ตรา Ying Yang dragon ซึ่งหายากเพราะมันแถมจะเป็นไปไม่ได้เลยที่มนุษย์คนหนึ่งจะเข้ากันกับเวทย์ทุกธาตุ แต่เพราะพรที่ลูคัสได้ขอกับเหล่าทวยเทพว่า "ขอให้เค้ามีความเข้ากันกับเวทย์มนต์ทุกธาตุ" ทำให้เค้าเข้ากับเวทย์มนต์ทุกธาตุ ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้เค้าได้รับความสนใจมากเข้าไปอีก

"ท่านพ่อ ท่านแม่ พวกเรากลับกันได้หรือยังขอรับ" ลูคัสได้ถาม ไปเพราะเริ่มรำคาญ

"ได้สิ ลูคัส งั้น อาเมเรีย เรากลับกันเถอะ"

"ได้สิค่ะ ริคอส" หลังจากที่ทั้งคู่กล่าวเสร็จก็ขอออกไปทันที

ณ พระราชวัง

'อ้า...ใจหายใจคว่ำหมด สรุปเราคิดมากไปสินะ เอาหละเราควรรีบกลับห้องของเราแล้วก็ทำ สิ่งนั้น ให้เสร็จเลยดีกว่าแล้วเอาไปให้พวกเท่าดูกัน'

ณ ห้องขององค์ชายลูคัส

"ฟู่~~ เสร็จสักที" ลูคัสกล่าวขึ้นก่อนจะหยิบของบางอย่างใส่กล่องไม้ที่มีลวดลายที่งดงาม และนำมันออกไปจากห้อง

"ดูเหมือนคราวนี้องค์ชายจะทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าเหลือเชื่ออีกแล้วสินะ" เสียงของเหล่าพ่อบ้าน เมด และอัศวิน พูดขึ้นหลังจากที่เห็น ลูคัส เดินถือกล่องออกไปพร้อมหน้าที่ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

"นี้ คุณวิลสัน ช่วยบอกท่านพ่อกับท่านแม่ให้ทีว่าเราจะขอเข้าพบ" ลูคัสกล่าวขึ้นหลังจากได้พบ

ลอร์ด วิลสัน "ขอรับองค์ชาย ว่าแต่วันนี้องค์ชายทรงประดิษฐ์อะไรหรอขอรับ มันคงเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่ออีกแล้วสินะขอรับ แล้วมันคืออะไรหรอขอรับ" ลอร์ด วิลสันกล่าวเหมือนรู้อยู่แก่ใจ "คุณวิลสันนี้ ผมปิดบังไม่ได้จริงๆสินะครับ แต่ผมไม่บอกหรอกนะ เพราะมันเป็นความคิดที่พึ่งจะผุดขึ้นมาได้ไม่นานมานี้ หลังจากที่เห็นรถม้าหนะ" "มันคงเกี่ยวกับยานพาหนะสินะขอรับ" "คุณวิลสันนี้สมแล้วที่เป็นผู้ช่วยของท่านพ่อ แต่มันเป็นยานพาหนะก็จริงแต่มันเป็นยานพาหนะแบบพกพาหนะ" "แต่มันอยู่ในกล่องใบเล็กแค่นี้ ผมนึกไม่ออกเลยว่ามันจะมีหน้าตาแบบไหน" "รอดูได้เลยครับ" หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยกันจบ ลอร์ด วิลสันก็ได้รีบเดินไปที่ห้องบัลลังก์ขององค์ราชาและองค์ราชินีทันที

ณ หน้าประตูของห้องบัลลังก์

'เอาหละนะ...' "ท่านพ่อ ท่านแม่ นี้ลูคัสเองขอรับ ลูคัสจะมาขอเข้าพบได้ไหมขอรับ" หลังจากที่กล่าวจบก็มีเสียงพูดขึ้นมา

"เข้ามาสิ ลูคัส" สิ้นเสียงประตูก็เปิดออก ทำให้เห็นองค์ราชาและองค์ราชินี กับเหล่าองครักษ์ อยู่ในห้อง ได้จับตามองมาทีเค้า ลูคัสได้เดินเข้ามาก่อนจะคุกเข่าลงและกล่าวขึ้น "กระผม ลูคัส มาติเนซ มาเพื่อขอเสนอแนวคิดยานพาหนะแบบใหม่ ที่สามารถพกพาไปไหนก็ได้ในรูปแบบของกำไลขอรับ" ลูคัสกล่าวจบก่อนจะยื่นกล่องไม้ให้พวกเค้า "มันคงอยู่ในกล่องไม้สินะ ลูคัส" องค์ราชากล่าวขึ้นหลังจากที่ได้เห็นกล่องไม้ "ขอรับท่านพ่อ" หลังจากที่องค์ราชาได้รับกล่องไม้ก็ได้เปิดออกทำให้เห็นกำไลอันหนึ่ง สีขาวสะอาด มีลวดลายที่แปลกตา และมีอัญมณีสีฟ้าใสเป็นรูปวงรีติดอยู่ที่กำไล ซึ่งทำให้พวกเขายิ่งสงสัยเข้าไปอีก"มันคือกำไลมิใช่หรอจ๊ะ ลูคัส"องค์ราชินีกล่าว "มันคือกำไลก็จริงขอรับ แต่มันคือยานพาหนะรูปแบบกำไลขอรับ"เหล่าองครักษ์ องค์ราชาและองค์ราชินีสงสัย"งั้นผมจะแสดงให้ดูขอรับ แต่เราไปลองข้างนอกดีกว่าขอรับ "

ณ พื้นที่โล่งกว้างในเขตพระราชวัง

มีเหล่าอัศวิน องครักษ์ องค์ราชา องค์ราชินี หัวหน้าอัศวินและหัวหน้านักเวทย์ กำลังมองมาที่ลูคัสด้วยความสนอกสนใจ เพราะสิ่งต่างๆที่เค้าสร้างขึ้นนั้นมักจะสุดยอดเสมอ "ผมจะแสดงให้ดูแล้วนะขอรับ"หลังกล่าวจบลูคัสก็สวมกำไลข้อมือ และถ่ายโอนพลังเวทย์เล็กน้อยให้กับกำไล จากนั้นมันเป็นเปล่งแสงออก ทุกๆคนที่ดูต่างก็ตกใจ ในไม่ช้าหลังจากที่แสงหายไป ก็ปรากฏ ยานพาหนะทรงยาว ที่ดูแปลกตาแต่ก็ดูดีเลย

#ภาพตัวอย่าง#

ข้างหน้าคล้ายกับโล่ มีล้อ 2 ล้อ มีสิ่งที่คล้ายกับหนวด 2 อันมีกระจกที่สามารถสะท้อนให้เห็นด้านหละ และมีไฟที่จะส่องให้เห็นในตอนกลางคืน ในมือของลูคัส ก็มีกุญแจรีโมท อยู่อันหนึ่ง

ทุกๆคนล้วนสงสัยว่ามันคืออะไร "นี้มันคืออะไรหรือขอรับองค์ชาย" นักเวทย์หลวงกล่าว "มันคือจักรยานยนต์ ครับ หรือจะเรียกว่า มอเตอร์ไซค์ ก็ได้ครับ" "????" ทุกคนต่างสงสัยว่ามันจะสามารถเป็นยานพาหนะได้ยัง ลูคัสที่เห็นดังนั้นจึงจะแสดงให้ดู"ผมว่าควรจะแสดงให้เห็นสินะครับถึงจะเข้าใจ" หลังจากกล่าวจบลูคัสก็ขึ้นขี่ทันที เพราะกับเอาหมวกกันน็อคมาใส่ ลูคัสได้สตาร์ทเครื่องทันที มีเสียงออกมาแต่ไม่ดังมากนักถ้าไม่ตั้งใจฟังก็ไม่ได้ยิน ลูคัสที่มีความทรงจำก็จึงรู้วิธีใช้เป็นอย่างดี เมื่อเค้าได้แสดงและขับให้ดู พวกเขาต่างก็ตกใจ เพราะมันมีขนาดเล็กกว่าม้า ใหญ่กว่าหมาป่าเงินนิดหน่อย แต่ม้าและหมาป่าเงินกับเทียบความเร็วไม่ทัน เมื่อลูคัสได้จอดและกดปุ่มที่กุญแจรีโมท มันก็กลับกลายเป็นกำไลเหมือนเดิม"นี้มันสุดยอดจริงขอรับองค์ชาย" เหล่าอัศวิน องครักษ์ และหัวหน้านักเวทย์กล่าว "ขอบคุณครับแต่ผมคิดว่าอยากทำมันออกมาจำนวนหนึ่งไว้ใช้ในตอนเดินทางคนเดียวครับ เพราะถ้าให้นั่งรถม้าอาจจะไปไม่ทันเลยคิดสร้างเจ้าสิ่งนี้ออกมาครับ"

ณ ห้องขององค์ชายลูคัส

'อ่าา~~โคตรตื่นเต้นเลยวุ้ย นี้ก็ใกล้จะมืดแล้วเดี๋ยวพอมืดเสร็จก็แอบออกไปสังหารพวกที่อยู่ตามตรอกซอยดีกว่า' ใช่แล้วในตอนเย็นลูคัสจะทำตัวเหมือนนักฆ่า เพราะใช้ชาติก่อนในตอนเช้าลูคัสจะเหมือนคนธรรมดาแต่ตอนเย็นเค้าจะไปทำงานของเค้าทีเป็นนักฆ่า สังหารคนตามคำสั่ง ในตอนมืดคำ ก็ได้มีเงาสีดำออกมาจากหน้าต่างห้องของลูคัส ซึ่งนั่นก็คือลูคัสที่ออกไป ในขณะที่ลูคัสกำลังวิ่งไปตามหลังคานั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่างขึ้น

"ของที่บอกได้หรือยัง"นาย 1

"นี่ไง เอาไปสิ"นาย 2

"ขอบใจรับไปสิ"นาย 1

"เยี่ยม เอารับของไป"นาย 2

'อืม~ พวกค้าของผิดกฎหมายหรอ ไหนมันขายอะไรกัน' ลูคัสที่ได้ยินเสียงจึงไปตรงจุดที่มีเสียง

"โย่ว~ ฉันจะขอดูได้หรือป่าวว่าพวกแกซื้อขายอะไรกันอยู่ มันคงอยู่ในกล่องนั้นสินะ" พวกมันมีเห็นลูคัสจึงตกใจเพราะพวกมันสัมพันธ์ถึงตัวตนของเค้าไม่ได้ "กะ..แกเป็นใครกันแน่" หนึ่งในนั้นถาม

"ก็แค่...นักฆ่าที่ผ่านทางมาเท่านั้นเอง" "นักฆ่...!!"

ในขณะที่พวกมันกำลังจะพูดตัวของพวกมันก็ขาดออกเป็นสองส่วน"เอาหละไหนดูสิว่ามันคืออะไรกัน"

ลูคัสหยิบกล่องและถุงที่พวกมันถืออยู่ ในถุงมี เหรียญเงิน เหรียญทอง และเหรียญทองแดง จำนวนมาก และมีเหรียญแพลตตินั่มอยู่ไม่กี่เหรียญ ในตัวของพวกมันก็ยังมีเรียนอยู่อีกจำนวนหนึ่ง ลูคัสได้เก็บเหรียญทั้งหมดไว้ในมิติเก็บของ "เอาหละมาดูกันสิว่าในกล่องจะมีอะไร"เมื่อเปิดออกก็เห็นกับไข่ใบหนึ่งที่ดูงดงามสีสันสดใส เมื่อใช้สกิลตรวจสอบก็รู้ว่ามันคือไข่ของมังกรคริสตัล ซึ่งพวกมันถือว่าจัดอยู่ในหมู่มังกรที่หายากแล้วแข็งแกร่งที่สุดเลยก็ว่าได้ ลูคัสเมื่อเห็นดังนั้นจึงเก็บไว้กับตัวเพราะหากเอาไปไว้ที่อื่นอาจจะถูกขโมยไปเลี้ยงและใช้เป็นอาวุธสงครามก็ได้ เมื่อกลับถึงห้องลูคัสก็รีบเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดนอนทันทีและนำไข่ไปวางไว้ที่โต๊ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น

กี้ กี้ กี้!!!

'หือ เสียงอะไรนะ'

"ลูคัสตื่นเร็ว ลูคัส" จู๋ก็มีความรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา

"อ้า!!" ลูคัสลุกขึ้นทันทีเพราะรู้สึกเจ็บขึ้นมา

"ลูคัสโอเคไหมลูก" แม่ของลูคัสกล่าว ในตอนนั้นลูคัสสังเกตเห็นว่ามีพ่อบ้าน เมด อัศวิน องครักษ์ องค์ราชา และองค์ราชินีอยู่ด้วย โดยทุกคนดูหวาดกลัวกับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่กับเค้า โดยเหล่าอัศวิน องครักษ์ ได้ถือดาบขึ้นมา"เกิดอะไรขึ้นครั..."ลูคัสมองมาที่ตัวเองและเห็นกับลูกมังกรคริสตัล สีสันสวยงาม กำลังปกป้องเค้าอยู่เมื่อมีคนเห็นเค้ามันก็เข้าไปหาเค้าทันที และทำท่าออดอ้อนเมื่อว่าเค้าเป็นแม่ ทุกคนต่างตกใจที่มังกรคริสตัลออดอ้อนเค้าโดยไม่มีทีท่าว่าจะทำร้ายเลย ดังนั้นลูคัสจึงอธิบายว่า เมื่อคืนเค้าได้ลงไปเดินเล่นข้างนอก และได้ผมกลุ่มคนกำลังแย่งบางอย่างเค้าจึงเข้าไปห้ามเมื่อเข้าไปพวกเค้าต่างก็วิ่งหนีทิ้งของสิ่งนั้นเอาไว้เอาลูคัสเลยเอากลับมาวางไว้ที่ห้อง

ณ ห้องประชุม

มีพวกคนใหญ่คนโตกำลังประชุมกันเรื่องของมังกร

คริสตัลตนนี้ "ท่านพ่องั้นข้าขอเลี้ยงมันเองได้ไหมขอรับ" ทุกคนต่างก็คิดแบบนั้นแต่ก็กลัวว่าหายมันอาละวาดขึ้นมาจะเป็นปัญหา แต่สุดท้ายก็ อนุญาตให้เลี้ยงเอาไว้

เวลาผ่านไป 10 ปี

'ตอนนี้เราอายุได้ 15 ปีแล้ว คงใกล้ถึงเวลาที่จะได้ไปโรงเรียนแล้วสินะ ในวันที่เราไปสอบเราก็เล่นทำคะแนนเต็ม ดาบของครูฝึกหัด แถมยังได้สู้กับหัวหน้ากองอัศวินองครักษ์อีก แล้วดันไปชนะเค้าเฉย แถมเรายังทำสนามฝึกเวทย์ที่เป็นสนามสอบด้านเวทย์พังไม่เป็นท่า แล้วก็ดันไปใช้เวทย์ที่เราสร้างเอง [ ย้อนเวลาเฉพาะส่วน ] อีก เฮ้อ~ เราทำอะไรลงไปเนี่ย' ในขณะที่ลูคัสกำลังแต่งตัวเตรียมไปเรียนวันแรกก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนสอบ "องค์ชายขอรับ ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะขอรับ" จากนั้นคนรับใช้ส่วนตัวของเค้าก็เข้ามาเรียก ซึ่งการที่ราชวงศ์จะต้องไปข้างนอกจะต้องไปเพราะกับคนรับใช้ส่วนตัวซึ่งต้องสามารถช่วยเหลือและทำหน้าที่เป็นองครักษ์ป้องกันเค้าได้ด้วย "โอเค ข้าใกล้แต่งตัวเสร็จแล้ว" เมื่อลูคัสแต่งตัวเสร็จก็ได้เดินออกไปจากห้องทำให้เห็น เด็กหนุ่มที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับเค้ารออยู่ข้างนอก เป็นผู้ชาย ผิวสีขาว ตาสีอำพัน ผมสีน้ำตาล หน้าตาดี นิสัยดูเงียบสงบ แต่งตัวแบบนักเรียนขุนนางที่ข้างลำตัวของเค้ามีดาบใส่ปลอกเอาไว้อยู่หนึ่งเล่ม ดูแล้วเป็นดาบทรงยาวบางดูแข็งแรง ที่จับเป็นที่ทอง และที่ปลายมีอัญมณีสีดำ และมีการเอาเหล็กมาติดอยู่ทั้งด้านซ้ายและขวาของอัญมณีเป็นรูปปีก ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของค้างคาวแห่งความมืด(ตระกูลของลอร์ด วิลสัน)

เค้าชื่อ ราคุส โคริเธีย เป็นลูกคนเดียวของ ลอร์ด วิลสัน ซึ่งเค้ากับลูคัสเป็นเพื่อนกันแต่เด็ก แต่ลูคัสที่มีความทรงจำที่ว่าตัวเองเคยเป็นนักฆ่ามาก่อน การเล่นของเค้าจึงไม่เหมือนเด็กทั่วไป ไปพิชิตดันเจี้ยนบ้างเอย ไปล่ามอนสเตอร์บ้างเอย ไปฝึกเวทย์บ้างเอย สำหรับราคุสแล้วนั้นลูคัสเหมือนเพื่อนสนิท ที่ไว้ใจได้ แต่สำหรับลูคัสที่เคยเป็นนักฆ่านั้น ราคุสก็เหมือนผู้ช่วยที่เชื่อใจได้ ดังนั้นลูคัสจึงบอกเรื่องที่มีแค่บุคคลใหญ่โตบางคนเท่านั้นที่รู้ เช่นเรื่องที่ลูคัสสามารถสร้างและดัดแปลงเวทย์มนต์ได้ เรื่องของอุปกรณ์ที่ลูคัสสร้างแล้วยังไม่ถูกเปิดเผย และอีกไม่กี่เรื่อง จากนั้นเมื่อพวกเขาทั้งสองคนขึ้นไปบนรถม้าพร้อมสัมภาระของทั้งสอง ตอนแรกลูคัสจะใช้มอเตอร์ไซค์ที่เค้าสร้างขึ้นมาใช้ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจจะใช้มันที่โรงเรียน ที่โรงเรียนมีทั้งอาคารเรียน สวน เรือนสมุนไพร สวนผัก

หอพักชาย-หญิง บ่อน้ำ ที่ซ้อมฟันดาบ ที่ฝึกเวทย์ อาคารของเหล่าอาจารย์ และอื่นๆ เมื่อพวกเค้าลงจากรถม้า สายตามากมายก็จดจ้องมองมาที่พวกเขา ลูคัสผู้เป็นอัจฉริยะ กับ ราคุสลูกชายของลอร์ด วิลสัน ลูคัสที่ไม่เคยถูกจับจองมาก่อนทั้งชาติที่แล้วและชาตินี้ เราเลยรับมือได้ แต่ราคุสที่เคยโดนแค่ตอนรับพิธีศีลจุ่ม จึงไม่รู้จะทำยังไง 'ราคุส! นายไม่ต้อง

กังวนอยู่กับฉันก็พอ' 'ขอรับองค์ชาย' (สื่อสารทางโทรจิต)

ราคุสอดทนจนถึงหอพักและพวกเค้าก็จัดของและลงไปร่วมพิธีประถมนิเทศ

•>{ อัปเดตข้อมูลตัวละครหลักนิดนึง}<•

ชื่อ ลูคัส

ตระกูล มาติเนซ

อายุ 15 ปี

HP 20,000,000/20,000,000

MP 5,000,000/5,000,000

แรงค์ SSS+

เลเวล 102

ฉายา ผู้กลับชาติมาเกิด เป็นที่สนใจของเหล่าทวยเทพ ลูกคนแรก คนของตระกูลมาติเนซ ผู้มาเกิดต่างโลกคนแรก อดีตนักฆ่า อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ ผู้ครอบครองตราที่หายากที่สุด(Ying Yang dragon) ผู้ครอบครองทุกสกิล ผู้ถนัดเวทย์ทุกธาตุ ครึ่งเทพ เจ้านายของมังกรคริสตัล ผู้ครอบครองสัตว์มายา ผู้ครอบครองสัตว์เทพ ที่รักของเหล่าแฟรี่, ภูติ ผู้ได้รับพรของเหล่าทวยเทพ ลูก ผู้สังหารมังกร ผู้สังหารมาร ปีศาจ อสูร ผู้ที่พิชิตดันเจี้ยนจำนวน204แห่ง

ธาตุประจำ: มิติ แสง และ ความมืด (คนปกติ มี ธาตุเดียว)

เวทย์มนต์ : ไฟ น้ำ ดิน ลม สายฟ้า ความมืด แสง มิติ แรงโน้มถ่วง

ความแข็งแกร่ง 376 ความเร็ว 376

ความทนทาน 360 ความคล่องแคล่ว 357

สติปัญญา 363 ต้านทานเวทย์มนต์ 354

ความแม่นยำ 356 พลังโจมตีทางกายภาพ 358

พลังโจมตีเวท 369 ป้องกันทางกายภาพ 373

ป้องกันเวท 367 ความต่อเนื่อง 369

สถานะ วัยรุ่น

ชื่อ ราคุส

ตระกูล โคริเธีย

อายุ 15 ปี

HP 26,000/26,000

MP 12,000/12,000

แรงค์ S-

เลเวล 43

ฉายา ลูกคนแรก คนของตระกูลโคริเธีย คนรับใช้และองครักษ์ขององค์ชายลำดับหนึ่ง อัจฉริยะ ผู้ได้รับพรของเทพแห่งดาบและเวทย์มนต์ ผู้ครอบครองตราที่หายาก(Black bat) ผู้ถนัดเวทย์ธาตุความมืด เจ้านายของจ่าฝูงของหมาป่าสายฟ้า

ธาตุประจำ: ความมืด

เวทย์มนต์:ความมืด ลม ไฟ สายฟ้า

ความแข็งแกร่ง 56 ความเร็ว 50

ความทนทาน 52 ความคล่องแคล่ว 53

สติปัญญา 46 ต้านทานเวทย์มนต์ 46

ความแม่นยำ 49 พลังโจมตีทางกายภาพ 58

พลังโจมตีเวท 48 ป้องกันทางกายภาพ 54

ป้องกันเวท 51 ความต่อเนื่อง 37

สถานะ วัยรุ่น