ถ้าถามว่าฉันเป็นใครอะเหรอฉันมีชื่อว่าเซียร์ฉันเป็นนักฆ่าหมายเลข1ของเมืองนี้และฉันยังโสดเจ๋งดีน่ะฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากจะมีความรักแบบคนธรรมดาบ้างไม่ได้เลยเหรอหรืออาจจะเป็นเพราะทั้งชีวิตของฉันอยู่แต่กับการทำงานที่แสนจะมีความสุขของฉันก็ได้น่ะความสุขที่ได้ฆ่าพวกชั่วๆให้หมดไปจากโลกนี้ยังไงล่ะ

"นี่เธอคือเซียร์ใช่มั้ย"เสียงของลูกค้าคนนึงดังขึ้นหลังจากที่เขานัดฉันมาพบที่โรงแรมของเขา

"ก็ใช่น่ะสิคุณคิดว่ากำลังพูดกับใครอยู่ล่ะ"เซียร์พูดกับลูกค้าด้วยเสียงที่ไม่เกรงกลัวเขา

"สวยใช่ย่อย เธอเป็นนักฆ่าจริงๆเหรอจะทำงานให้ฉันเรียบร้อยรึป่าว"เจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งเริ่มไม่แน่ใจกับรูปร่างที่เล็กเรียวของเธอ

"นี่แกกล้ามาล้อเล่นกับใครอยู่ห้ะถ้าไม่จ้างก็ถอยไปยังมีลูกค้ารอฉันอีกเยอะ"เซียร์เริ่มอารมณ์เสียกับลูกค้าที่ไม่รู้จักเธอดี

"โถ่วฉันก็แค่หยอกเล่นซีเรียสไปได้ จัดการคนนี้ให้หน่อยสิประวัติเขาอยู่หลังรูปใบนั้นไปอ่านเอาเอง"สุดท้ายเจ้าของโรงแรมก็ยอมว่าจ้างให้เซียร์ไปจัดการคนให้

"นี่ค่าตัวฉันหน่ะแพงน่ะคุณไหวเหรอ"

"กี่บาทล่ะว่ามา"

"1ล้านบาท"

"ได้ฉันเชื่อในฝีมือเธอ เห้ยเอาเช็คมา"

"ฉันรับแค่เงินสด งดเช็ค"

"ได้นี่พวกแกไปเอาเงินในห้องทำงานฉันมาพอดีฉันเตรียมไว้ให้แล้วล่ะเซียร์ตัวจริงเสียงจริงสิ้น่ะแต่ฉันว่าคนที่เธอต้องไปจัดการหน่ะรำบากหน่อยน่ะ"คำพูดของเจ้าของโรงแรมเหมือนอยากจะบอกฉันว่าคนที่ฉันต้องไปฆ่าเก่งเหรองั้นก็ต้องมาลองดูกันซักตั้ง

"นี่ครับนาย"

"ดูซะว่าครบมั้ย"

"ขอบคุณที่ใช้บริการ"หลังจากที่เซียร์พูดขอบคุณเสร็จก็ได้เดินกลับไปที่รถทันทีขณะนี้เซียร์กำลังขับรถกลับไปยังฐานของเธอก็คือบ้านสุดแสนวิเศษของเธอนั่นเองเซียร์นั่งศึกษาถึงคนที่เธอจะต้องไปฆ่าเป็นเวลานานมากจนเธอเก็บรายละเอียดของเหยื่อรายนี้เสร็จเหยื่อมีชื่อว่าหวังเป็นเจ้าของโรงแรมคู่แข่งของคนที่ว่าจ้างเธอ

"ได้เวลาแล้วสิ้น่ะ"จากที่เซียร์แอบซุ่มอยู่บนดาดฟ้าเป็นเวลานานทันใด้นั้นเองเซียร์ได้หยิบสไนเปอร์คู่ใจออกมาล่ะเล็งไปที่หัวของประธานหวังปั้ง!!ประธานหวังตายคาที่ก็เท่ากับว่าเธอเสร็จงานของเธอแล้ว

"นี่เธอเป็นใคร"ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชายหนุ่มพูดขึ้นมาจากข้างหลังของเธอเธอไม่รอช้าที่จะหยิบปืนพกขึ้นมาแล้วหันกลับไปเล็งที่หัวของเขา

"แล้วนายเป็นใคร"เซียร์ถามด้วยความสงสัย

"ฉันชื่อเอ็ดเวิร์ดฉันพักอยู่ที่นี่"

"ถ้างั้นก็หลบไปซะ"เซียร์เลี่ยงที่จะพูดคุย

"แล้วเธอชื่ออะไร"

"นี่นายเห็นมั้ยฉันถืออะไรอยู่นายไม่กลัวเลยใช่มั้ยคิดว่าเป็นของเล่นเหรอ"เซียร์ชักจะหงุดหงิดขึ้นมา

"ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอชื่ออะไร"

"ฉันชื่อเซียร์จบน่ะหลบไป"

"โอเค โอเค"

"เดี๋ยวนายขึ้นมาตอนไหน"เซียร์เริ่มสงสัยเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นสิ่งที่เธอทำไปเมื่อกี้

"ก็ตอนที่ถามว่าเธอเป็นใครนั่นแหละฉันขึ้นมาตอนนั้น"

"อ่อ"หลังจากจบการสนทนาเซียร์ก็รีบเดินไปขึ้นรถอย่างไวแล้วกลับไปที่ฐานลับของเธอเธอรู้สึกว่ามันแปลกชอบกลกับคำพูดของผู้ชายคนนั้นหน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่เซียร์รู้สึกไม่ดีที่จะอยู่เมืองนี้ต่อไปนั่น

"ปกติแล้วไม่มีใครมาหาฉันหนิ"เซียร์แอบดูผ่านหน้าต่างชั้นสองแต่สิ่งที่พบคือตำรวจ2นายอยู่หน้าบ้านเธอเธอทำใจเย็นแล้วสวมเสื้อสายเดี่ยวสีขาวเข้ารูปกับกางเกงขาสั้นเดินลงไปเปิดประตู

"สวัสดีครับคุณเซียร์"เซียร์ได้ยินเสียงนี้ก็รู้เลยว่าใครเขาคือผู้ขายที่อยู่บนดาดฟ้า

"เอ่อสวัสดีค่ะคุณเอ็ดเวิร์ด"เซียร์ยิ้มให้เอ็ดเวิร์ดทันทีที่เห็นหน้าเขา

"ไม่ทราบว่ามีอะไรกันรึป่าวค่ะ"

"อ่อไม่มีไรหรอกครับผมชื่อเลย์นะครับพอดีว่าเอ็ดเวิร์ดเขาพึ่งย้ายมาประจำการสน.นี้ครับเลยพามาให้คนละแวกนี้ได้เห็นหน้าค่าตากันไว้ก่อน"ใบหน้าสวยๆของเซียร์อีกทั้งเซียร์ใส่ชุดนี้ลงมามันทำให้เห็นร่องนมชัดเจนมากและตำรวจ2นายนี้ก็พูดอะไรกันไม่ออกไปพักนึงเพราะมัวแต่มองเซียร์อยู่นั่นเอง