องค์ชายกับนายหน่อมแน้ม
ตอนที่1
อาจารย์แอน
เอาละทุกคน! //ตะโกน
อาจารย์แอน
นั่งที่ค่ะ! //เสียงดุ
ทุกคนในห้อง "ครับ, ค่ะ"
อาจารย์แอน
วันนี้มีเพื่อนใหม่มาเรียนกับเรานะจ๊ะ แนะนําตัวสิจ๊ะ //หันไปหา
โจนาธาน
... //เดินเข้ามา สายตาเย็นชากวาดมองทั่วห้องเรียน
ทุกคนในห้อง "หล่อมาก!! 😳"
โจนาธาน
(หึ! เจอแล้ว)//ยิ้มร้าย มองไปทางคนที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ที่กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน
โจนาธาน
ฉันโจนาธาน ยินดีที่ได้รู้จัก //เสียงเข้ม สายตาไม่ลดละไปจากที่เดิม
ยูจีน
(เขามองใครอ่ะ เราหรอ 😦)
ยูจีน
... //ควับๆ หันซ้ายหันขวา
นภา
อ้าย! เขามองมาทางฉันด้วยอะแก //กระซิบ
เรเน่
น่าจะใช่ เพราะแกสวยที่สุดแล้วนะ
ยูจีน
(เฮ้ออ~ไม่ได้มองเรา โล่งอกไปที)
ยูจีน
... //ถอนหายใจมือทาบอก
โจนาธาน
ผมขอนั่งตรงนั้นนะครับครู //ชี้ไปที่ยูจีน
อาจารย์แอน
แต่ตรงนั่งเพื่อนนั่งแล้วนะ
โจนาธาน
ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ว่างให้ผมนั่งแล้ว หึ! //เดินไปประจันหน้า
โจนาธาน
ลุกไปซะ!! //ตะคอก
ยูจีน
ค.. ครับ 😰 //รีบลุกแทบไม่ทัน
ยูจีน
(น่ากลัวจัง งื้อออ😭)
โจนาธาน
(อะไรวะ แค่นี้ก็ปอดแหกแล้ว)
เรเน่
หาเรื่องแบบนี้เลยหรอ //กระซิบ
นภา
สงสัยจะไม่ถูกชะตาละมั้ง สมน้ำหน้ามัน
ยูจีน
(งื้ออ~ทำไมต้องตะคอกเราด้วย บอกกันดีๆก็ได้ เราก็ให้อยู่แล้ว)
หลังจากนั้น ครูก็สอนอยู่หน้าห้อง แต่สายตาของโจนาธานยังคงจ้องอยู่ที่ยูจีนไม่วางตา ทำเอาคนถูกจ้องถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
ยูจีน
(เขาจะไม่ทำอะไรเราหรอกใช่ไหม ทำไมมองเราแบบนี้ละ งื้ออ😖) //หวาดหวั่นอยู่ในใจ
โจนาธาน
(เป็นอะไร? ทำอย่างกับเห็นผี) //สงสัย
โจนาธาน
(นี่น่ะหรอคู่หมั้นของฉัน ไม่ได้เรื่อง! ปอดแหกซะไม่มี! ตะคอกทีเดียวก็จอดซะแล้ว!... หึ! ถ้าเสด็จพ่อไม่บังคับละก็ ฉันไม่มาเยียบที่นี่เพื่อมองคนอย่างแกให้รกลูกตาหรอก!!)
... ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว...
โจนาธาน
อะไรนะ เสด็จพ่อจะให้ลูกหมั้นกับสามัญชนของประเทศ G!!
มาร์เตสซ่า
ใช่แล้ว... ครั้งนึง พ่อติดค้างบุญคุณของเขาไว้ และได้สัญญาว่าจะให้ลูกแต่งงานกับลูกของเขาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
มาร์เตสซ่า
นี่ก็ผ่านมา15ปี ป่านนี้ลูกของเขาอายุ17ปีแล้วละ😊
โจนาธาน
ผมไม่หมั้นไม่แต่งอะไรทั้งนั้นแหละครับ //มีน้ำโห จู่ๆก็มาบังคับให้หมั้นกับใครก็ไม่รู้ เป็นคนดีรึป่าวเถอะ ไม่ใช่ว่าที่มาช่วยพ่อ เพราะหวังผลประโยชน์หรอกนะ...เขาคิดแบบนั้น
มาร์เตสซ่า
ฉันบอกให้หมั้นก็ต้องหมั้น พออายุ20ก็แต่งงานกันได้เลย
มาร์เตสซ่า
แกจะทำให้ฉันผิดคำพูดรึไง... ฉันเป็นถึงกษัตริย์ พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น!!
โจนาธาน
เสด็จพ่อ!! แล้วความสุขทั้งชีวิตของลูกละพะยะค่ะ!!
มาร์เตสซ่า
แกก็ไปศึกษาดูใจกันก่อนสิ ไม่แน่แกอาจจะชอบเขาก็ได้
มาร์เตสซ่า
เอาน่า... เขาน่ารักมากเลยนะ ฉันมีรูปถ่ายให้แกดูด้วย
มาร์เตสซ่า
รับรอง เด็กคนนี้น่ารักสุดๆ😊
โจนาธาน
ชิ!! //ไม่สบอารมณ์
โจนาธาน
เดินตามมาติดๆแท้ๆ หายไปไหนแล้ววะ //มองหา
โจนาธาน
นั่นไงเจอแล้ว //กำลังจะเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงักแล้วแอบยื่นดู
เดียร์
ยูจีน ไปซื้อข้าวกับน้ำให้ฉันหน่อยนะ
ยูจีน
ได้สิ งั้นเดียร์ไปจองโต๊ะนะ... //เดินไปซื้อข้าว
สักพักก็ซื้อเสร็จ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ
เดียร์
ไปเอาช้อนซ่อมมาให้ฉันด้วย
ยูจีน
อื้มๆ เข้าใจแล้ว //ลุกไปหยิบ
เดียร์
แล้วการบ้านวิชาต่อไปนายทำรึยังอ่ะ ฉันยังไม่ได้ทำเลย
เดียร์
หรอ นายเอาไปลอกให้ฉันหน่อยสิ
ยูจีน
แล้วทำไมนายไม่ลอกเองละ
เดียร์
ก็ฉันขี้เกียจนิ ทำไม แค่นี้ทำให้ไม่ได้หรอ เราเป็นเพื่อนกันนะ
ยูจีน
ก็ได้ๆ ฉันลอกให้เอง
โจนาธาน
(นั่นเพื่อนหรือขี้ข้าวะ)
เดียร์
จะว่าไป โจนาธานหล่อมากเลยอ่ะ นายว่าไหม
โจนาธาน
!! //หูผึ่งทันที
เดียร์
แต่ฉันชอบเขานะ เขาหล่อ นายว่าเขามีแฟนรึยัง
เดียร์
นายไปถามให้หน่อยดิ ฉันอยากจีบเขา นายว่าจะติดไหม
ยูจีน
ไม่รู้ นายไปถามเองเถอะ ฉันไม่ไป
เดียร์
นายต้องไป ฉันสั่ง!
ยูจีน
แล้วนายมาสั่งฉันทำไม
เดียร์
เป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ นายก็ต้องช่วยฉันสิ!
ยูจีน
ก็ได้ๆ เดี๋ยวไปถามให้ละกัน พอใจรึยัง
โจนาธาน
(ถามจริง!! นี่ไม่รู้สึงตัวเลยหรอ ว่ากำลังเป็นขี้ข้าคอยรับใช้เขาอยู่น่ะ!!)
เซน
ยูจีนครับ เราขอนั่งด้วยได้ไหม😊 //เดินมาหา
เดียร์
(ชิ!!) //มองยูจีนอย่างไม่สบอารมณ์
ตอนที่2
เดียร์
(หึ้ย! ผู้ชายโรงเรียนนี้เป็นอะไรกันหมด พากันจีบแต่มัน... มันมีดีแค่สวยนั้นแหละ แต่โคตรโง่เลย ถูกฉันจิกหัวใช้ยังไม่รู้ตัวอีก)
เซน
ยูจีนน่ารักจริงๆเลยนะ😊
ยูจีน
พ.. พูดอะไรน่ะครับ //เขิน
เดียร์
... //หงุดหงิดไม่พอใจ
เดียร์
ยูจีนรีบกินสิ นายยังต้องลอกการบ้านอีกนะ
เซน
ยูจีนไม่ได้ทำการบ้านมาหรอครับ
เดียร์
ใช่! ยูจีนไม่ได้ทำการบ้านมา เลยมาขอบอกฉันน่ะสิ
ยูจีน
!! //มองเดียร์อย่างไม่เข้าใจ
เซน
ให้ฉันช่วยไหม //ถามยูจีน
เดียร์
ไม่ต้องหรอก ยูจีนลอกการบ้านฉันบ่อยจนชินแล้วละ
เซน
ทำไมไม่ทำมาละครับ ถ้าไม่เข้าใจบทเรียนก็มาถามฉันได้นะ //ยีหัวเบาๆ
ยูจีน
ข.. ขอบใจนะ //ตอบกลับอย่างงงๆ
โจนาธาน
(โง่รึป่าว มีเพื่อนแบบนี้สู่ไม่มีดีกว่า)//รู้สึกขัดใจที่ยูจีนทำตัวเสียเปรียบแบบนี้
คนในโรงอาหาร
"นั้นใครอ่ะหล่อจัง"
"ฉันอยากจีบเขา"
"เพิ่งย้ายมาหรอไม่เคยเห็นหน่าเลย"
แล้วคนในโรงอาหารก็เริ่มโจษจันกันเรื่องโจนาธาน
ยูจีน
... //ได้ยินทุกคนต่างพูดถึงเขา เลยหันมองตามกลุ่มคน ก็เห็นว่าโจนาธานกำลังยื่นมองเขาอยู่
ยูจีน
(ม.. มองเราอีกแล้ว เขามีอะไรกับเรารึป่าวนะ😰)
โจนาธาน
... //เดินเข้ามาหา
โจนาธาน
ไปกับฉันหน่อยสิ //จับมือยูจีนแล้วดึง
เซน
เดี๋ยวดิ นายเป็นใคร //รั้งยูจีนไว้
เดียร์
(อย่าบอกนะว่าจะจีบมันอีกคน ชิ! ยูจีน แกจะกวาดผู้ชายทั้งโรงเรียนเลยรึไง!!) ไม่สบอารมณ์
โจนาธาน
ไม่ใช่เรื่องของนาย //เย็นชา
เซน
จะไม่ใช่ได้ไง ยูจีนกลัวนายไม่เห็นหรอ //เย็นชา
คนทั้งโรงอาหารพากีนมองเพราะคิดว่ากำลังจะมีเรื่อง
เดียร์
ยูจีน! นายนิไม่ดีเลยนะ ทำให้ผู้ชายตีกันเพราะนายเป็นต้นเหตุแบบนี้ได้ยังไง //ใส่ไฟ
นภา
อ้าว โจนาธาน นายกำลังมีปัญหาหรอ //เดินมาพร้อมเพื่อนอีกคน
เดียร์
ใช่! เป็นเพราะยูจีนคนเดียวเลย
เรเน่
ยูจีน นายทำอะไรของนายเนี่ย!
ยูจีน
ไม่ใช่นะ! ฉันยังไม่~//ถูกขัด
เดียร์
จะไม่ใช่ได้ไง นายไปทำอะไรให้โจนาธานโกรธบอกมาเลยนะ!!
ยูจีน
(น.. นั้นสิ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเขาต้องหาเรื่องฉันด้วย😥)
ยูจีน
... //หันมองโจนาธาน
นภา
โจนาธาน นายจะไปไหนหรอ
โจนาธาน
ไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉัน //ส่งสายตาเย็นยะเยือก
โจนาธาน
ไป! //จูงมือยูจีนเดินไปแล้ว
เซน
ยูจีน! //ตะโกนไล่หลัง
เดียร์
(หน่อย แรด! อ่อยไปทั่ว!)
ณ โรงยิม ในเวลานี้ว่างเปล่าไร้ผู้คน โจนาธานลากยูจีนกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาที่นี่
ยูจีน
ม.. มีอะไรหรอ //ถึงจะกล้าๆกลัวๆที่จะถาม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่
โจนาธาน
... //มองคนตรงหน้าอยู่สักพัก สะกดอารมณ์พุ่งพล่าน ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมยูจีนต้องยอมคนขนาดนี้
โจนาธาน
(กลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ)
โจนาธาน
ทำไมถึงยอมให้พวกนั้นกดขี้อยู่ได้... หรือว่านายโง่ไม่มีสมอง จนดูไม่ออกว่าพวกนั้นเป็นคนไม่ดีน่ะ
ยูจีน
แต่พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ
โจนาธาน
เพื่อนที่ไหนเขาทำกันแบบนี้
โจนาธาน
นายบ้ารึป่าวที่ไปคบพวกมัน
ยูจีน
ถึงฉันจะไปยุ่งกับพวกเขา แต่พวกเขาก็มายุ่งกับฉันอยู่ดินิ
ยูจีน
ฉันเลยปิดหูปิดตา... ทำเป็นไม่เห็นว่าพวกเขาทำอะไรกับฉันบ้าง
โจนาธาน
หึ! สรุปว่านายก็ไม่ได้โง่จนดูไม่ออกนิ ว่าพวกมันเป็นคนไม่ดีน่ะ
โจนาธาน
แต่นายก็ไม่ควรปล่อยให้พวกนั้นกดขี้นายแบบนี้นะ
ยูจีน
ก็บอกแล้วไงว่า~//ถูกขัด
โจนาธาน
เลิกคบซะ! ฉันสั่ง! //เสียงดุ
ยูจีน
ล.. แล้วทำไมนายถึงมาสั่งฉันละ
โจนาธาน
ไม่ตัองถาม ทำตามที่สั่งก็พอ
โจนาธาน
เข้าใจไหม!! //ขึ้นเสียง
โจนาธาน
ไปเข้าเรียนวิชาต่อไปได้แล้ว หมดเวลทพักแล้ว //จูงมือเดินไป
ยูจีน
ไม่ต้องจูงมือก็ได้ ฉันเดินเองได้
โจนาธาน
อืม... //ปล่อยมือ
เดียร์
นี่! ยูจีน! ทำไมนายไม่ลอกการบ้านให้ฉันห๊ะ!!
เดียร์
ฉันโดนอาจารย์ด่าเพราะนายเลย!! //ทุบโต๊ะของยูจีน
ยูจีน
(ก็โจนาธานสั่งไม่ให้ทำอ่าา😥)
ยูจีน
... //หันมองโจนาธานตาปริบๆ
โจนาธาน
อ่าว! ที่โรงอาหารนายพูดเองไม่ใช่หรอว่าการบ้านเสร็จแล้ว ฉันได้ยินเต็มสองรูหูเลยนะ //เย็นชา
เดียร์
อ่ะเออ~ฉันหมายถึงการบ้านของเพื่อนฉันที่ฝากยูจีนลอกน่ะ ไม่ใช่ของฉันหรอก
เดียร์
ยูจีน คราวหน้าอย่าให้มีแบบนี้อีกนะ เข้าใจไหม!! //มองแรง
โจนาธาน
งั้นก็ฝากบอกเพื่อนนายด้วยนะ การบ้านน่ะ ถ้าไม่มีปัญญาทำเอง ก็ไม่ต้องมาเรียน กลับไปเลี้ยง "กระบือ" ที่บ้านเถอะ
เดียร์
อ่ะเฮือก~ //กระอักเลือดแทบไม่ทัน
นภา
ว้าว! หล่อไม่พอ ขนาดด่ายังสุภาพเลย งุ้ยยย🤗
ยูจีน
(เขาออกโรงแทนเราเลยหรอ เขาทำแบบนั้นทำไม)//ชำเลืองมองนิดๆ
ตอนที่3
ที่หน้าโรงเรียนมัธยมเมืองG
โจนาธาน
... //เดินเข้ามาในโรงเรียน
ชิชา
ว่าที่เดือนโรงเรียนคนใหม่ที่ทุกคนในโรงเรียนพูดถึง
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
หล่อมาก... หล่อกว่าเดือนคนก่อนอีก
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
เธอคิดว่าสวยๆอย่างฉันจะจีบเขาติดไหม
ชิชา
เธอเป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนะ จะมีผู้ชายหน้าไหนกล้าปฏิเสธละ
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
เหอะ! ถ้าหล่อแต่ไม่รวย ฉันก็ไม่เอาหรอก
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
แต่ว่าหล่อขนาดนี้ ยังไงก็ต้องเป็นของฉัน
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
ฉันจะทำให้เขาหลงหัวปักหัวปำให้ดู😏 //ว่าจบก็เดินไปหา แล้วทำท่าสะดุดยอดหญ้าล้ม หวังถลาเข้าสู่อ้อมอกของชายหนุ่ม
โจนาธาน
!! //เบี่ยงตัวหลบทันที
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
กรี๊ดดด... //ล้มหน้าขมำกับพื้น
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
(ทำไมเขาไม่รับคนสวยๆอย่างฉัน😭)
โจนาธาน
อยู่ดีๆก็ลงไปจูบพื้น ท่าจะบ้า (•ิ_•ิ)?
โจนาธาน
... //แล้วก็เดินจากไป
ชิชา
(อุ๊บส์ ฮ่าๆๆ) //แอบหัวเราะเยาะ
คนในโรงเรียน
👧"นั้นมันดาวโรงเรียนนิน่า ล้มหน้าโรงเรียนแบบนี้อายแทน"
👩"เมื่อกี้นางจะอ่อนผู้ต่างหากละ ฉันเห็นนะ"
👦"ว้าว ขนาดล้มยังสวยเลยครับ"
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
!! //รีบลุกขึ้นมาแอ๊บต่อ
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
แตมหกล้มนิดหน่อยน่ะค่ะทุกคน ไม่มีอะไรหรอกนะ 😊 //ยิ้มกระชากใจ
ชิชา
ไม่เป็นไรนะ //แสดงความห่วงใย
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
ฉันไม่เป็นไร
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
(ทำไมไม่เป็นอย่างที่คิด! ไม่เคยมีใครปฏิเสธคนสวยอย่างฉันมาก่อนเลยนะ น่าขายหน้าชะมัด!! 😖)
อาจารย์แอน
เนื่องจากผู้อำนวยการคนเก่าปลดเกษียณกระทันหัน วันนี้เรามี ผ.อ. คนใหม่มาแทนนะคะ //พูดออกไมโครโฟน
ผ.อ. อีวาน (องครักษ์)
... //เดินขึ้นฟลอร์หน้าเสาธง ไม่นานก็เกิดเสียงเซงเซ่ขึ้นในหมู่เหล่านักเรียน
เหล่านักเรียน
👩"ผ.อ. ใหม่หล่อมาก"
👧"ฉันจะตั้งใจเรียนเลยจ้า"
ผ.อ. อีวาน (องครักษ์)
สวัสดี ฉันชื่ออีวาน ฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วยนะ //ส่งไมคืน
ผ.อ. อีวาน (องครักษ์)
(โรงเรียนนี้ถือว่าไม่เลวเลย ถึงจะไม่ใช่โรงเรียนขุนนาง แต่ก็พอถูไถให้องค์ชายอยู่อย่างสบายได้ละนะ เฮ้ออ~) //ถอนหายใจเบาๆ
อาจารย์แอน
เอาละเที่ยงแล้ว ทุกคนไปพักได้
อาจารย์แอน
หัวหน้าห้องเก็บการบ้านเพื่อนมาส่งอาจารย์ที่ห้องพักด้วยนะ
ทุกคน "สวัสดีครับ, ค่ะ"
อาจารย์แอน
... //เดินออกไปแล้ว
โจนาธาน
... //ชำเลืองมองยูจีน
เรเน่
นี่ยูจีน... ฉันฝากนายเอาสมุดการบ้านของเพื่อนไปส่งอาจารย์ให้หน่อยสิ //ว่าแล้วก็ส่งกองสมุดการบ้านเป็นตั้งๆให้ยูจีน
ยูจีน
แต่นี่เป็นหน้าที่เธอนะ
นภา
เพื่อนวานนิดหน่อยทำเป็นบ่น แค่นี้ทำให้ไม่ได้รึไง แล้งน้ำใจ!!
เรเน่
นั้นสิ พวกฉันเป็นผู้หญิงนะ จะให้ถือของหนักได้ยังไง
ยูจีน
ก็ได้ แค่ไปส่งก็~ //ถูกขัด
โจนาธาน
ไม่ได้!! //เดินไปจังมือยูจีน
นภา
โจนาธาน พวกเราแค่วานนิดหน่อยเองนะ🥺 //เสียงอ่อย
โจนาธาน
เธอเป็นหัวหน้าห้อง มีหน้าที่รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอาอยู่แล้ว
โจนาธาน
ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องเป็นแล้วมั้ง //เย็นชา
เดียร์
(ชิ!! ทำไมมีแต่คนหลงเสน่ห์มันนะ🙄)
เรเน่
ง.. งั้นฉันทำเองก็ได้ //จ๋อยไปเลย
โจนาธาน
ส่วนนายมากับฉัน //ดึงแขนยูจีน
เดียร์
จะไปไหนกันหรอ ฉันไปด้วยสิ😊
โจนาธาน
อย่ายุ่ง!! //ตะคอก
เดียร์
อ.. อื้มๆ (น่ากลัวจังวะ😢) //ถึงกับสลด
หลังจากที่ทั้งสองคนเดินจากไปแล้ว
ชิชา
นี่ๆพวกเธอ //เดินเข้ามาในห้อง
เฌอแตม (ดาวโรงเรียน)
... //ยื่นรออยู่หน้าห้อง
นภา
พวกห้องAนิ... มาทำอะไรที่ห้องB
ชิชา
โจนาธานอยู่รึป่าว พวกฉันมีธุระจะคุยกับเขา
นภา
(ยัยพวกนี้ เห็นเขาหล่อเลยคิดจะจับละสิท่า โดยเฉพาะยัยดาวโรงเรียนนั่นน่ะ🙄)
เดียร์
(หึหึ!! คิดอะไรออกแล้ว)
เดียร์
ฉันเห็นพวกเขาเดินขึ้นไปทางชั้นดาดฟ้าน่ะ
ชิชา
ขอบใจ //พอได้คำตอบแล้วก็พากันจากไป
ยูจีน
นายพาฉันมาที่นี่ทำไม
ยูจีน
เออ~งั้นก็ไปโรงอาหารสิ
โจนาธาน
ไม่ไป คนเยอะน่ารำคาญ
ยูจีน
โห! นี่นายมาจัดดินเนอร์บนดาดฟ้าเลยหรอ
ยูจีน
เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าหรอก
โจนาธาน
ไม่ว่าหรอกหน่า กินสิ
ยูจีน
เราไม่ได้สนิทกัน นายทำดีกับฉันทำไม
โจนาธาน
เล่าเรื่องครอบครัวนายให้ฟังหน่อยสิ... เรื่องของพ่อน่ะ
ยูจีน
พ่อของฉันเสียไป2ปีแล้ว
โจนาธาน
งั้นหรอ ขอโทษนะที่ถาม... แล้วนายอยู่กับแม่หรอ
ยูจีน
อื้ม... แม่แต่งงานกับสามีใหม่ ตอนนี้ฉันก็อยู่กับครอบครัวใหม่ของแม่
โจนาธาน
แล้วก่อนที่พ่อเธอจะเสีย เขาเคยพูดถึงเรื่องการหมั้นหมายของนายบ้างไหม
ยูจีน
ไม่มีนะ //ขมวดคิ้ว
โจนาธาน
(อ้าว งั้นก็แปลว่าเสด็จพ่อจริงจังอยู่ฝ่ายเดียวน่ะสิ... มิน่าละยูจีนถึงไม่รู้ว่าฉันเป็นคู่หมั้นของเขา😑)
ยูจีน
(เหมือนฉันไปทำอะไรผิดมา แล้วกำลังถูกสอบปากคำอยู่เลย)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
