... เทือกเขาชาวหมานตั้งอยู่ทางเหนือของแคว้นเยี่ยนแล้วแคว้นโยว นอกจากสองแคว้นนี้ เทือกเขาแห่งนี้ยังมีอีกหลายแคว้นล้อมรอบ แถบน้ีแทบไม่มีผู้ใดกล้าย่างกรายเข้ามา ด้วยเหตุว่าที่นี่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเกินจะคาดเดา จึงมีเพียงคนชั่วเท่านั้นที่อยู่รอด...
...แคว้นเยี่ยน แคว้นโยว แคว้นป้าและแคว้นโจว...เป็นเพียงแคว้นเล็กๆในสิบหกแคว้นที่ตั้งอยู่ในอาณาเขตกว้างใหญ่ โดยที่แห่งนี้ถูกเรียกขานว่า “เยี่ยนโยวสิบหกแคว้นใหญ่”...
...แคว้นเยี่ยนและแคว้นโยวคือแคว้นที่แข็งแกร่งและมีอำนาจที่สุดในอาณาจักรนี้ ทั้งสองแคว้นต่อสู้แย่งชิงอำนาจกันมาเป็นเวลานานหลายปีจนทำให้ประชาชนต้องหลบลี้หนีภัยออกจากเทือกเขาชางหมานด้วยเพราะภัยสงคราม...
...เทือกเขาแห่งนี้จึงเปรียบเสมือนโลกใบเล็กที่เต็มไปด้วยการต่อสู้และมีผู้คนหลากหลายรูปแบบคละเคล้ากันไป...
...สถานที่ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องสงคราม หนีไม่พ้นที่จะมีกลุ่มอันธพาลมารวมตัวกันเป็นจำนวนมาก ทำให้พื้นที่แถบนี้ค่อยๆกลายเป็นสวรรค์ของกลุ่มโจรชั่วร้ายในที่สุด ไม่ใช่เพียงแคว้นเยี่ยนและแคว้นโยวเท่านั้นที่เป็นเช่นนี้ ชาวแคว้นอื่นๆก็เริ่มถูกเหล่าโจรชั่วเหล่านี้ไล่ล่าและจับตัวไป จนทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต้องหนีภัยออกจากเทือกเขาชางหมาน แต่กระนั้นก็ยังมีผู้คนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ที่นี่และเมื่อมีมากขึ้นเรื่อยๆจึงทำให้มีการรวมตัวกันเป็นก๊กเป็นเหล่า...
...สถานที่ที่เหล่าคนชั่วเหล่านี้ไปรวมตัวนั้นถูกเรียกขานกันว่า “ โลกมายา ”...
...ไม่ว่าที่ไหน เมื่อมีการรวมตัวกันของคนจำนวนมาก สิ่งหนึ่งต้องมีก็คือสำนัก แม้จะอยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยภูเขารกร้างว่างเปล่าเช่นนี้ แต่อย่างไรพวกเด็กๆก็ยังต้องการการศึกษาและแน่นอนว่าในโลกมายาสิ่งที่แต่ละสำนักได้ถ่ายทอดนั้นล้วนไม่ใช่วิชาความรู้ธรรมดาเช่นกัน...
...มนุษย์ทุกที่ย่อมมีความแตกต่าง แม้จะอาศัยในกำแพงเมืองเดียวกันแต่ก็ยังแบ่งเป็นคนจนและคนรวย ชนชั้นสูงและชนชั้นต่ำเมื่อมีชนชั้นวรรณะย่อมมีการกดขี่ข่มเหงแต่อย่างไรดี หลังจากการมาเยือนของชายหนุ่มผู้มากไปด้วยวิชาความรู้เมื่อสิบเจ็ดปีก่อนหลังจากที่เขาเพียงคนเดียวที่สามารถเอาชนะชายฉกรรจ์ที่เเข็งแรงกำยำได้ถึงสามสิบหกคน คำพูดของเขาก็กลายเป็นสิทธิ์ขาดสำหรับที่นี่ นับจากวันนั้นเป็นต้นมา การดำเนินชีวิตของผู้คนที่นี่ก็อาจกล่าวได้ว่าดีขึ้น แต่ผู้คนต่างต้องยอมจ่ายค่าคุ้มครองเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรวดจากการถูกฆ่าย่านหนานชานอยู่ทางใต้สุดของโลกมายาในแถบเทือกเขาชางหมาน ที่นี่มีการแบ่งเขตอำนาจให้เป็นของกลุ่มโจรต้าโค่วทั้งเก้า...
...ณ สำนักหนึ่งในย่านหนานชาน เด็กสี่สิบกว่าคน อายุตั้งแต่ห้าหกขวบไปจนถึงสิบสี่สิบห้าปีกำลังนั้งระเกะระกะอย่างไร้จุดหมาย บ้างก็หลับ บ้างก็กำลังจับดลุ่มนินทา...
...ในความเป็นจริงที่สำนักแห่งนี้ไม่ได้มีใครมาสอนเป็นพิเศษ มีเพียงกลุ่มโจรต้าโค่วซึ่งอ้างตนว่าเป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมที่สุด ผลัดเปลี่ยนหนุนเวียนกันมาสอนทักษะการเอาชีวิตรอดให้แก่เด็กๆ...
“เจ้ารู้หรือไม่ วันนี้ใครจะเป็นคนมาสอน” ตู้โซ่วโซ่วถามเพื่อนที่นั้งข้าวๆกัน
...ตู้โซ่วโซ่วนั้นอายุสิบปี แต่ร่างกายกลับไม่ผ่ายผอมเหมือนชื่อโซว่โซว่ของเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงกลายเป็นเหมือนหัวโจกในสำนัก ยกเว้นแต่กับกลุ่มเกาตี้ที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมเกินบรรยาย ส่วนเด็กที่นั้งข้างตู้โซว่โซ่วคืออังเจิน อันที่มาจากคำว่าอันจิ้งซึ่งแปลว่าสงบสุขและเจิงที่แปลว่าการต่อสู้เพื่อเอาชนะแต่อันเจิงกลับไม่กล้าต่อสู้กับใครแม้แต่คนเดียวและเขาก็ยังเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในสำนัก ถ้าไม่มีตู้โซ่วโซ่วคอยดูแล อันเจิงคงจะเป็นคนแรกที่กลุ่มเกาตี้จะเล่นงาน...
ทุกครั้งที่อันเจิงพูด อืมๆ อาๆ โดยไม่ตอบอะไรออกไป ตู้โซ่วโซ่วเห็นแล้วก็มักจะโมโห ดังนั้นถ้าตู้โซ่วโซ่วถามอะไรไป อันเจิงจะรีบตอบทันที แต่วันนี้ไม่รู้ทำไม ตู้โซ่วโซ่วถามคำถามผ่านไปครู่ใหญ่แล้ว อันเจิงก็ยังไม่ตอบอะไรเช่นเดิม ตู้โซ่วโซ่วรู้ดีว่าอันเจิงนั้นทั้งอ่อนแอและไม่สู้คนเขาจึงพยายามที่จะสอนให้อันเจิงหัดต่อสู้บ้าง แต่เพียงแค่สามวันหลังจากการฝึกเท่านั้น เขาก็ปล่อยว่างและไม่สนใจที่จะฝึกให้อันเจิงอีก นั้นเป็นเพราะแม้แต่หนูตัวเล็กๆ อันเจิงยังไม่กล้าฆ่ามัน
———————————————————————
...❤️🥀 จบ 🥀❤️...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
