เหตุการณ์มันเกิดขึ้น

บนเรือน

จ้อย:นายท่านขอรับ

หมื่น:ว่ากะไร

จ้อย:วันนี้หมื่นท่านต้องพาเเม่หญิงคู่หมั้นขอท่านไปงานสมรสของเพื่อนเเม่หญิงในเพลาชาย(เวลาบ่าย)ขอรับ

หมื่น:เพลาชายกูไม่ว่างฝากบอกเเม่หญิงด้วย

จ้อย:เเม่หญิงขอรับหมื่นท่านฝากบอกว่าเพลาชายหมื่นท่านไม่ว่างขอรับ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:ไม่ได้ยังไงคุณพี่ก็ต้องไปให้ได้

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:เพลาชายคุณพี่ต้องไปให้ได้งานเอาไว้ทีหลังไม่ได้รือ

จ้อย:ไม่ได้ขอรับ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:ทำไม!! //ขึ้นเสียง

จ้อย:หมื่นท่านว่ามาขอรับ

หลังจากนั้นคู่หมั้นก็เดินไปหา

ท่านหมื่น

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:คุณพี่เจ้าคะ

หมื่น:ว่ากะไรรือ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:เพลาชายคุณพี่ไม่ว่างจริงๆรือเจ้าคะ?

หมื่น:จริง

หมื่น:จ้อย จ้อย ไอ้จ้อย! //ตะโกน

จ้อย:ขอรับๆ มาเเล้วขอรับท่านหมื่น

หมื่น:มึงไปทำกะไรมา กูเรียกจึงมิขานรับ

จ้อย:ไปคุยกับบ่าวอีกคนหนึ่งที่ไรท์คิดชื่อไม่ออกขอรับ

หมื่น:หญิง หรือ ชาย เล่า

หลังจากได้คำตอบหมื่นก็หึงจ้อยเเบบ

ไม่รู้ตัว!!

จ้อย:ชายขอรับ

จ้อย:ทำไม หมื่นท่านถึงถามเยี่ยงนั้นขอรับ

หมื่น:เปล่า กูเเค่ถาม

จ้อย:ขอรับ //เดินออกไป

หมื่น:มึงจะไปไหน

จ้อย:ไปคุยกับบ่าวอีกคนที่ไรท์คิดชื่อไม่ออกขอรับ

หมื่น:กูพูดไม่รู้ความรือ ไอ้จ้อย!! //ขึ้นเสียง

จ้อย:หมื่นท่านพูดว่ากะไรรือขอรับ

จ้อยถามด้วยความสงสัย

เเล้วหมื่นท่านก็เงียบไป

จ้อย:หมื่นท่านขอรับ เป็นกะไรรือขอรับ

หมื่น:เปล่า ไม่มีกะไร

สายตาที่หมื่นท่านมองจ้อยก็

เปลี่ยนไป อย่างลิบลับ

จ้อย:เอ่อ......หมื่นท่านขอรับ

หมื่นสบัดหน้าอย่างเเรง!

เพื่อให้หลุดออกจากพะวง

ความน่ารักของจ้อย

เเละหมื่นพูดด้วยความตะกุกตะกักว่า

หมื่น:อ่อ......อ๋อไม่มีกะไร

หมื่นเลยไล่จ้อยให้ออกไปจากห้อง

เเล้วหันมาเเอบยิ้มเเบบอรุ่มเจ๊าะ

หมื่น:เอ่อ...ออกไปได้เเล้วไอ้จ้อย

จ้อย:อ่า ขอรับ..

จ้อยพูดในใจว่า

จ้อย:กะไรกันว้ะ คิดจะไล่ก็ไล่ คิดจะขานเรียกก็เรียก

พร้อมกับเดินออกไป

เเล้วคุณพี่หมื่นก็ยิ้มเเบบอรุ่มเจ๊าะอยู่พอดี

เเด่ดันได้ยินที่จ้อยพูดเพราะ....เพราะ

เฮียเเกก็มีหูทิพย์!!

หมื่น:เดี๋ยวไอ้จ้อย

จ้อย:ขอรับ หมื่นท่าน //เดินมาเเบบงงๆ

หมื่น:นี่มึงเเอบด่ากูในใจรือ

จ้อย:เปล่าขอรับ //เลิ่กลั่ก

หมื่น:กูมีหูทิพย์

จ้อยก็อึ้งไปซักพักหลักจากรู้ว่า

เฮียเเกก็มีหูทิพย์กะเขาด้วย

จ้อย:ข....ขอรับ

หมื่น://กระชากเสื้อจ้อย

หน้าใกล้จนเเทบจูบกัน!!

จ้อย://เขิน

หมื่น://เขิน

อยู่ดีๆอีคู่หมั้นก็เปิดประตูเข้ามาเเบบ

หนูจ๊ะไม่มีมารยาทเลยนะจ๊ะ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:คุณพี่ //ตกใจ

เเล้วหมื่นก็ดึงจ้อยเข้ามาจูบ

เพราะไม่อยากสมรสกับเเม่หญิงผู้นี้

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:คุณพี่!! //ตกใจเเรงกว่าเดิม

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น://เดินออกไป

จ้อย:หมื่นท่านทำกะไรขอรับ //ถามเเบบตกใจ

หมื่น:เปล่า ข้าเเค่เอาเอ็งมาป้องกันไม่อยากให้เเม่หญิงมายุ่งกับข้าเพราะข้าชอบเอ็......

จ้อย:กะไรนะขอรับ

หมื่น:ออกไปได้เเล้ว //เขิน

หลังจากไล่จ้อยออกไปหมื่นก็คุยกับตัวเอง

หมื่น:นี่กูชอบมึงหรอเนี่ยไอจ้อย //จับปาก

ตอนเช้าของวันใหม่

บ่าวคู่หมั้น:เเม่นายเจ้าคะ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:กะไร!

บ่าวคู่หมั้น:เเม่นายเป็นกะไรเจ้าคะ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:ก็ไอ้จ้อยนะสิ โห้ย😡

บ่าวคู่หมั้น:จ้อยทำไมรือเจ้า //เกาะขา

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:ไอจ้อยมันเเย่งคุณพี่ไม่จากข้าเอ็งคิดว่าข้าควรทำยังไง

บ่าวคู่หมั้น:เอาคืนเจ้าค่ะ เเล้วเรื่องมันเป็นยังไงรือเจ้าคะ

คู่หมั้นเล่าทุกอย่างให้บ่าวฟัง

บ่าวคู่หมั้น:กระนั้นเชียวรือเจ้าคะ

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:นี่ ไอ้จ้อย

จ้อย:ขอรับเเม่หญิง

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:เช็ดเท้าให้กูสิ เดี๋ยวนี้!

จ้อย:ข...ขอรับ

หมื่นเดินมาเห็น

หมื่น:นี่ออเจ้าทำกะไรกับคนที่ข้ารัก

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:ค...คนรัก

หมื่น:ใช่ คนรัก

หมื่น:จ้อย มาหากูนี่

จ้อย://เดินไป

หมื่น:ออเจ้าห้ามยุ่งกับคนรักข้าอีกเข้าใจรือไม่

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:เจ้าค่ะ //พูดเเบบเออ.ออห่อหมก

หมื่น:มุสา //ขึ้นเสียง

เเม่หญิงคู่หมั้นหมื่น:เจ้าค่ะ ไม่ยุ่งจริงๆเจ้าค่ะไม่มุสาเจ้าค่ะคุณพี่

ตอนกลางคืนบนเรือน

จ้อย:เพราะกะไรหมื่นท่านจึงพูดเยี่ยงนั่นหล่ะขอรับ

หมื่น:เดี๋ยวมึงก็รู้จ้อย

จ้อย:เมื่อไหร่ขอรับ

หมื่น:ไม่ช้า ไม่เร็ว //ยิ้ม

จ้อย:งั้นรือขอรับ

หมื่น:อื้ม //ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จ้อย

ต่างคนต่างเขิน

จ้อย:หมื่นท่าน ข...ขอรับ

หมื่น:ไม่ต้องพูดเเล้ว

จ้อย:ข..ขอรับ

หมื่น:ข้ารักเอ็ง//โน้มตัวเข้าไปจูบ

จ้อยจูบตอบสิคะรอไร

จบบริบูรญ์ เเฮปปี้เอนดิ้งคิมิโนะโต๊ะ