รักจอมปลอม
ภาระ
แชม(นายเอก)
//กลับบ้าน+ได้ยิน
???
เราว่าทำตามข้อเสนอของนายมาเฟียนั่นดีมั้ยคะ?
???
ขายยัยแชมให้มาเฟียนั่นไป
???
พวกเราก้จะรอดไช่มั้ยคะ
???
ทุกๆอย่างกำลังจะดีขึ้น
???
คืนนี้จับตัวมันไปให้มาเฟียเลยมั้ยคะ?
???
อย่างที่คุณพูดแหละค่ะ ทำงานก้ได้เงินน้อยเลี้ยงดูเราไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
???
ถึงจะเป้นลูกเลี้ยงก็เถอะ
แชม(นายเอก)
ฮึก คุนพ่อคุนแม่ทำกับผมแบบนี้ได้ไง
แชม(นายเอก)
จะเอาผมไปขายเพื่อแลกกับชีวิตของพวกคุน
แชม(นายเอก)
แล้วทำไมไม่นึกถึงชีวิตผมบ้างละ
แชม(นายเอก)
ที่ต้องอดทนหางาน ทำงานแต่เช้า ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพื่อแลกเงิน
แชม(นายเอก)
แม่ทำอย่างงี้ได้ไง
แชม(นายเอก)
แล้วไอมาเฟียนั้นใคร
แชม(นายเอก)
แม่ไปติดมันตอนไหน
แชม(นายเอก)
ผมใช้หนี้มันเองโดยไม่ต้องขายผม
แชม(นายเอก)
ให้กับคนแย่ๆอย่างมัน
แชม(นายเอก)
ทำไมพวกคุนคิดอย่างงี้ละ
พ่อนายเอก(คมสัน)
มันยื่นข้อเสนอกูมา
พ่อนายเอก(คมสัน)
กูเลยต้องเลือก
พ่อนายเอก(คมสัน)
มึงไงไอ้ตัวภาระ
พ่อนายเอก(คมสัน)
ไม่ได้เรื่อง
พ่อนายเอก(คมสัน)
ที่เลี้ยงมาเนี่ยก้เพราะเอามาหางานใช้หนี้ไห้กูหรอกนะ
พ่อนายเอก(คมสัน)
จำไว้บ้างคำที่บอกรักทุกอย่างนั่นมันคำโกหกทั้งนั้น
พ่อนายเอก(คมสัน)
แกไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพวกกูหรอกนะ
แม่นายเอก(สาคิ)
คิดว่ากูใจดีขนาดนั้นเลย
แม่นายเอก(สาคิ)
กูแค่เลี้ยงมึงมาก้แค่นั้น
แม่นายเอก(สาคิ)
กูจะส่งมึงไปให้มาเฟีย
แม่นายเอก(สาคิ)
รับรองมึงอยุ่ดีกินดี
แชม(นายเอก)
แต่อยากอยู่กับ..
พ่อนายเอก(คมสัน)
ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพ่อ
พ่อนายเอก(คมสัน)
กูไม่ใช่พ่อมึง?
พ่อนายเอก(คมสัน)
จำใส่หัวไว้บ้างนะ
แม่นายเอก(สาคิ)
//ยิ้มชั่วร้าย
แชม(นายเอก)
ฮึก ทำไมทำกันอย่างงี้
แชม(นายเอก)
ไม่เคยรักผมเลยหรอ
แชม(นายเอก)
ฮึก//ร้องให้ออกมาไม่หยุด
แม่นายเอก(สาคิ)
งั้นชั้นจะไห้เวลาแกเตรียมใจละกัน
แม่นายเอก(สาคิ)
พรุ่งนี้มันจะมารับมึง
แม่นายเอก(สาคิ)
พูดให้เอาบุญละกัน
พ่อนายเอก(คมสัน)
ถ้ามึงไปที่นั่นช่วยขโมยอะไรก้ได้ที่มีของมีค่าให้กูด้วยนะ
แม่นายเอก(สาคิ)
กูเป้นแม่มึงไง
แชม(นายเอก)
//เดินไปขึ้นห้อง
แชมเอาแต่ร้องให้มาไม่หยุดเมื่อได้ยินจากปากของคนเป้นแม่และพ่อที่เลี้ยงดูตนมา
แชมนั้นได้แต่นอนคิดว่าจะเอายังไงหนีเลยมั้ย? แต่แชมนั้นก้รักพ่อกับแม่เหลือเกินถึงเขาจะทำร้ายจิตใจของแชมได้ขนาดนี้
แชมได้แต่ร้องให้ออกมาและกลั้นเสียงเพื่อไม่ให้คนข้างล่างได้ยิน
ผ่านไปสักพัก แชมก้ได้เผลอหลับทั้งน้ำตาไป
จากเครียดมาฟังเครื่องเครียดๆต่อ55
แอด
คือแอดลบงานนิยายของตอ.ที่ทีมงานเขากำลังสนับสนุนและเริ่มที่จะเป้นที่สนใจ
ขาย
เรื่องนี้ จบไม่แฮปปี้ดีมั้ย...
พ่อนายเอก(คมสัน)
ลงมาข้างล่าง
แชม(นายเอก)
ผมไม่ไปได้มั้ย...//ยกมือไหว้
แชม(นายเอก)
ขอร้องละนะครับ
แชม(นายเอก)
ฮึก ไม่เคยรักผมจริงๆด้วยสินะ//ยิ้ม
พ่อนายเอก(คมสัน)
เหอะรุ้ตัวก็ดี้
แม่นายเอก(สาคิ)
แล้วรีบไปอาบน้ำซะ
แม่นายเอก(สาคิ)
เหม็นโสโครก
แชม(นายเอก)
//ทำตามทุกอย่าง
แม่นายเอก(สาคิ)
มาเฟียนั่นมาแน่เลย
พ่อนายเอก(คมสัน)
เดวผมไปเปิดประตูเอง
แม่นายเอก(สาคิ)
//จัดการเสื้อผ้าตน
แม่นายเอก(สาคิ)
รีบแต่งตัวซะ!
แม่นายเอก(สาคิ)
//รีบดึงหูอฝ.ตามตนมา
แม่นายเอก(สาคิ)
นี่ค่ะ//ยิ้ม
พ่อนายเอก(คมสัน)
เอาไปเลยครับ
พ่อนายเอก(คมสัน)
มันเต็มใจที่จะไปเอง
พ่อนายเอก(คมสัน)
ใช่มั้ยแชม?
พ่อนายเอก(คมสัน)
อายุ22เองครับ
???
อื้มขอบคุนสำหรับสิ่งของ
แชม(นายเอก)
เว่อ~!//โดนอุ้ม
พ่อนายเอก(คมสัน)
เหอะไปได้ซะที
แม่นายเอก(สาคิ)
ใช่ค่ะ น่ารำคาญ
แม่นายเอก(สาคิ)
กว่าจะหมดหนี้นี่ได้
แชม(นายเอก)
เอาผมไปได้..แต่อย่าทำร้ายพ่อแม่ผมนะผมขอร้อง
ไวน์(พระเอก)
ยังจะอยากปกป้องพวกมันอีกหรอ
ไวน์(พระเอก)
ที่เขาขายคุณให้กับผมน่ะ
แชม(นายเอก)
อื้ม..ผมรักเขานี่.
ไวน์(พระเอก)
แต่เขาเคยรักคุนรึป่าว?
แชม(นายเอก)
ฮึก ผมตอบไม่ได้หรอก ถึงจะรุ้คำตอบ//ยิ้ม
แชม(นายเอก)
คุนดูไม่มีพิษมีภัยเลยนะ
ไวน์(พระเอก)
รู้จักผมดีรึยัง//ยิ้มเจ้าเล่ห์
ผมได้แต่นั่งเหม่อลอยและคิดเรื่องหลายๆอย่างเกี่ยวกับครอบครัวผม
ถึงแม้มันจะเป้นเรื่องที่ยากที่จะลืม
แต่ก้ต้องลืมในเมื่อแม่กับพ่อทำผมได้ขนาดนี้ งั้นผมก็ต้องทำตามความที่พ่อแม่ผมอยากได้
ระหว่างเดินทางรถไปที่บ้านของคุณ...
แชม(นายเอก)
ว่าแต่คุนชื่ออะไรหรอ...
ไวน์(พระเอก)
ทำไมผมต้องตอบ
ไวน์(พระเอก)
จบและไม่ต้องถามอีก
ระหว่างเดินทางรถไปที่บ้านของคุณ...ไวน์นั้นในรถมีแต่ความเงียบและเสียงลม
แชม(นายเอก)
[แล้วเราต้องทำยังไงบ้างนะ เป้นคนรับใช้หรอ? แบบนั้นก็ได้]
คนรับใช้(กุ้ง)
//มอง+ยิ้มให้แชม
ไวน์(พระเอก)
ต่อไปนี้คุณคือ นางบำเรอผม
ไวน์(พระเอก)
ใช่ คุนไม่มีสิทธิ์ขัด
ไวน์(พระเอก)
หรือทำอะไรทั้งสิ้น
คนรับใช้(กุ้ง)
สวัสดีค่ะ ป้าคือคนรับใช้ในบ้านหลังนี้นะ
คนรับใช้(กุ้ง)
เป็นนางบำเรอหรอ
แชม(นายเอก)
ใช่ครับ//ก้มหน้า
คนรับใช้(กุ้ง)
มปรนะนายเขาเป้นคนใจดี^^
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
ดีครับป้า นี้ใครหรอ?
คนรับใช้(กุ้ง)
อ่อแชมจะ คนของคุนไวน์นะจะ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
อ่อครับ
วิน
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
ดีครับ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
คุนแชม
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
ผมวินน้องพี่ไวน์นะครับ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
กินอะไรมารึยังเอ่ย
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
พี่กุ้งไปทำอาหารไห้น่อยได้มั้ยครับ
แชม(นายเอก)
ไม่ต้องครับ ผมทำเองได้
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
[😳]
แชม(นายเอก)
เอ่อ..ว่าแต่นำผมไปห้องครัวได้มั้ยครับ
แชม(นายเอก)
คือบ้านหลังนี้ใหญ่มากอ่ะครับ//😅
คนรับใช้(กุ้ง)
อ่อเรื่องแค่-//โดนขัด
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
ผมพาไปเองครับ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
//ยิ้ม+นำไป
คนรับใช้(กุ้ง)
เฮ้อ เอาเข้าแล้วไง
คนรับใช้(กุ้ง)
2พี่น้องต้องแย่งกันแน่ๆ
แชม(นายเอก)
คุนวินเอาอะไรครับ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
เอาอะไรก้ได้ครับ
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
แต่
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
เรียกพี่วินดีกว่านะครับ
[มีแต่สตอเบอร์รี่หรอเนี่ย!]
แชม(นายเอก)
//มองของในตู้เย็น
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
หือ สตอเบอรี่?
แชม(นายเอก)
ครับก้เห้นมันมีแค่นี้
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
อ๋อ 55 ของทั้งหมดนะอยู่ในตู้วางของ
แชม(นายเอก)
เอ้าก้ผมไม่รู้อ้า//😖
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
55 มปร.ครับงั้นกินเถอะครับ เดวพี่ไห้คุนป้ากุ้งทำไห้
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
แต่แชมเนี่ยทำได้น่ากินเลยทีเดียวนะ
แชม(นายเอก)
อื้ม ขอบคุณครับ//มอง+กิน
วิน(น้องพระเอก พระรอง)
//กิน
ไวน์(พระเอก)
เหอะ คนของกูจะมาแยกหรอไอวิน
ไวน์ใช้เครื่องติดตัวแชมเพื่อดูแชมว่าจะหนีมั้ย?
แชมเปญ(เพื่อนพระเอก)
เอ้ามึงให้กูทำคนเดียวไม่ได้นะเว้ย
แชมเปญ(เพื่อนพระเอก)
กูไม่รู้เรื่อง!
ไวน์(พระเอก)
เดี๋ยวคุนเซร่าจะมาช่วยเคลียน่อย
แชมเปญ(เพื่อนพระเอก)
เฮ้ยไอ้ไวน์กลับมาก่อน
แชมเปญ(เพื่อนพระเอก)
โธ่เว้ย!//ตบโต๊ะ
แชมเปญ(เพื่อนพระเอก)
ไอเหี้*เจ็บ
ไวน์มุ่นตรงไปที่บ้านหลังใหญ่ของตนทันที
ไม่ได้หึงหรือหวงทั้งนั้นแค่ไม่หยากไห้น้องนั้นหลงรักเขาแต่ผิดหวังเหมือนเรื่อง3ปีก่อน
ที่วินนั้นรักเขาหัวปักหัวปำ แต่กลับโดนเทมาอย่างน่าสมเพช คนปลอบคือไวน์พี่ชาย ถึงแม้ว่าภายนอกดูโหดแต่ใจจริงแล้วเขาเป้นคนใจดีมีเมตตา
แชม(นายเอก)
//ได้ยินเสียงรถ
คนรับใช้(กุ้ง)
คุนไวน์มาทำไมกันตอนนี้นะ?
คนรับใช้(กุ้ง)
ยินดีต้อนรับกลับค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
