พบกันในวันที่หิมะกระหน่ำซึ่งนำพามาด้วยไออุ่น
ตอน 1 : เสียงปริศนา แห่งหุบเขาอันอ้างว้าง
เรย์(นายเอก)
อื้ม…ตอนนี้ เรากำลังทำอะไรเนี่ย
หุบเขานำ้เเข็งที่จะกลืนกินชีวิต…
เรย์(นายเอก)
…เราอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ
เรย์(นายเอก)
จำได้พอลางๆ…ว่าตามเสียงปริศนานั่นมา!
เรย์(นายเอก)
อะไรกัน เเปลกจริงๆ เเล้วเราจะกลับบ้านยังไงเนี่ย…!
เรย์(นายเอก)
(เสียงร้อง : หวาา!)
[หิมะนั้นทับร่างของเรย์ไว้]
? ? ? ?
( หรือว่า…คนที่ “นายท่าน” ส่งเสียงกึ่งก้อง ให้มาที่เเห่งนี้! )
? ? ? ?
//อุ้มเขา (นายเอก) ไปที่วังของเมืองลึบลับในหุบเขา
จบ-ตอนทึ่ 1 เสียงปริศนา แห่งหุบเขาอันอ้างว้าง
ตอน 2 : ทราบนามของสาวองครักษ์ เเละพบเจอกับ "เขา"
[เสียงพูดคุยของผู้คนมากมาย]
ผู้วิเศษทั้งหลายในเมือง
นั่นน่ะหรอ คนที่ “นายท่าน” นั้นเรียกมา
ผู้วิเศษทั้งหลายในเมือง
หายากนะเนี่ย ที่นายท่านจะใช้วาจาอัญเชิญมา
ผู้วิเศษทั้งหลายในเมือง
หายากมาก ในรอบพันปีของตระกูลได้เลยนะเนี่ย
เรย์(นายเอก)
//ค่อยๆลืมตา…
เรย์(นายเอก)
อ่ะ…น…น่ะ…นี่คือที่ไหนน่ะ!!
ผู้คนรอบข้างมองด้วยสายตาตกใจ…
? ? ? ?
เจ้า ฟื้นเเล้วงั้นหรอ
? ? ? ?
อย่าโง่!! ข้าก็คุยกับเจ้าเพียงผู้เดียวนี่ไง
เรย์(นายเอก)
[น่ากลัวกว่าเเม่กุอีก…]
? ? ? ?
ตามข้ามาเจ้าซื่อบื้อ
เรย์(นายเอก)
เดี๋ยว…เดี๋ยวก่อน!
เรย์(นายเอก)
เธอชื่ออะไรงั้นหรอ!
อลิซ (องครักษ์ของ “นายท่าน”)
ข้าชื่ออลิซ
อลิซ (องครักษ์ของ “นายท่าน”)
[ชิ คนสอดรู้สอดเห็นเเบบนี้ทำไมนายท่านถึงต้อง…]
:เขาตามอลิซไปจนถึงวังของ “นายท่าน” ผู้นั้น
[เสียงกึ่งก้องเหมือนวันนั้น]
: ในที่สุด ความหวังของข้านับสิบปี
เรย์(นายเอก)
[นายเองหรอ…ที่เรียกฉันมา…]
จบ-ตอนที่ 2 : ทราบนามของสาวองครักษ์ เเละพบเจอกับ “เขา”
ตอน 3: ความทรงจำในอดีตที่ลืมเลือน
[เมืองที่อยู่ในภูเขามรณะ…]
[ : ความทรงจำทีลืมเลือนดขึ้นมาในหัวทันที…]
เรย์(นายเอก)
คุณเเม่ๆ ดูนำ้เเข็งนี่ซิ
แม่ของเรย์
ไหนจ้ะ ขอแม่ดูหน่อย
เรย์(นายเอก)
อ้าา- ละลายหมดเเล้ว
เรย์(นายเอก)
ทำไมต้องละลายด้วยน้าาา อยากให้นำ้เเข็งไม่ละลายบ้างจัง
แม่ของเรย์
มีที่แห่งนึงนะ มีนำ้เเข็งเต็มไปหมดเลยล่ะ
แม่ของเรย์
ไม่มีวันละลาย เเละไม่มีวันหายไป
แม่ของเรย์
มีราชาแห่งนำ้เเข็งอยู่ที่เเห่งนั้น
แม่ของเรย์
เเละมีเมืองลึบลับเต็มไปด้วยเล่าผู้วิเศษ
แม่ของเรย์
มหัศจรรย์มากเลยล่ะ
เรย์(นายเอก)
คุณเเม่ เคยไปงั้นหรอครับ
แม่ของเรย์
ไม่หรอก คุณพ่อเขาเล่าให้ฟังน่ะ
แม่ของเรย์
สักวันลูกคงรู้เองล่ะ “เขา” ผู้นั้นคงจะเรียกลูกไปเเน่นอนจ้ะ
เรย์(นายเอก)
ผมจะรอวันนั้นครับ!!
“เขา” คนนี้คงเป็นคนที่ท่านเเม่พูดถึงสินะ
เซลาซเทีย (ท่านผู้นั้น)
สวัสดี รัชทายาทรุ่นสุดท้ายของตระกูล อาคาลิซ
เรย์(นายเอก)
ยิน…ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ…
เซลาซเทีย (ท่านผู้นั้น)
ข้ารอเวลาที่เจ้ากลับมานานเเล้ว ท่านรัชทายาท
อลิซ (องครักษ์ของ “นายท่าน”)
[รัชทายาทงั้นหรอ…]
เรย์(นายเอก)
ผมก็รอ วันที่จะพบท่านเช่นเดียวกัน
จบ-ตอนที่ 3 ความทรงจำในอดีตที่ลืมเลือน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
