เริ่มต้นขึ้นด้วยเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งหนีอะไรซักอย่าง เขา วิ่งไป วิ่งไป วิ่งไป เเต่สิ่งนั้นก็ยังคงตามเขามาอยู่ หนุ่มน้อยทำอะไรไม่ได้มากนอกเสียจากวิ่งต่อไป จนในสุดเขาก็ถึงทางตัน เขาหันไปพร้อมกับ คราบน้ำตา

สิ่งนั้นยังคงตามเขามาอยู่ พร้อมกับมีเสียง ครืดคราดดังเข้าใกล้เขา เรื่อยๆ เรื่อยๆ

ทันใดนั้น!!! สิ่งนั้นก็โผล่มา,

"ว้ากกกก!"

เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มดังลั่น ไปพร้อมกับภาพที่เลื่อนลางลง

.

.

.

.

.

.

" เกม เกม ลูก"

หนุ่มน้อยได้ตื่นขึ้นมาพบกับคุณเเม่ของเขาที่มาปลุกเขาเเละหันไปมองยังปฎิทิน วันนี้เป็นวันเสาร์ ที่ 2 เดือน เมษายน ปี 2565 เขาเเค่ฝันไปเหรอ

ยังไม่ทันคิดอะไรให้มากความ เเม่ก็พูดขึ้นมาว่า

"รีบไปอาบน้ำเเต่งตัวได้เเล้ว เราจะได้รีบเดินทาง"

"เราจะไปที่ไหนกันเหรอครับ?"เกมถาม

"เมื่อวานเเม่ก็บอกไปเเล้วไม่ใช่เหรอ ว่าวันนี้ลูกจะไปอยู่โรงเรียนประจำไง" เเม่พูดพร้อมกับจัดกระเป๋า

เกมก็ทำหน้าครุ่นคิดเเต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก เกมเลยไปอาบน้ำ

———————————หลังจากอาบน้ำเตรียมตัวเสร็จ

ระหว่างเดินทางเกมก็ถามเเม่ขึ้นมาว่า

"โรงเรียนประจำที่หนูต้องไปเป็นยังไงเหรอ?"

เเม่ก็ยิ้มเเละอธิบายว่าโรงเรียนเป็นยังไง

"โรงเรียนนั้นนะเป็นโรงเรียนที่อยู่ห่างใกล้ออกไปจากเมือง หลังเขาเลยก็ว่าได้เเต่ไม่ต้องห่วงว่าโรงเรียน จะล้าหลังนะบอกเลยว่าอุปกรณ์การเรียนอะไรพวกนี้โรงเรียนนั้นเขาพร้อมหมดนั่นเเหละเดี๋ยวพอลูกไปเรียนลูกก็จะรู้เองนั่นเเหละ เเล้วลูกรู้ไหมว่าเเม่ก็เป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนนั้นเหมือนกันนะ"

คุณเเม่พูดโปรโมทโรงเรียน ไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเกมได้ถามขึ้นมาว่า

"เเล้วหนูจะได้กลับบ้านตอนไหนเหรอ?"

เเม่เงียบไปซักครู่หนึ่ง เเล้วก็พูดขึ้นเเบบเบาๆมาว่า "จนกว่าลูกจะเรียนจบ"

ทำเอาเกมหน้าเจื่อนเเละพูดอะไรไม่ออกเลย เเต่เเล้วในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึง ณ โรงเรียนเเห่งนี้

"อมงคลวิทยา ยินดีต้อนรับ"

มีป้ายโรงเรียนตัวใหญ่บอกขึ้น

เเล้วจากนั้นเเม่ก็บอกให้เกมเข้าไปยังโรงเรียนด้วยตัวคนเดียว ถึงเเม้เกมจะกลัวเเต่ต้องจำใจต้องไป

หลังจากที่เกมก้าวขามายังในรั้วโรงเรียนท้องฟ้าจากที่เคยสดใสก็กลายเป็นเมฆหม่น มีเสียงฝนตกลงมาเปราะปรอย ทันใดนั้น! ก็มีผู้หญิงที่ตัวสูงซัก 165 โผล่มาต่อหน้าของเกมเธอคนนี้สวมชุดสูทสีดำหน้าตาเธอดูจิ้มลิ้มน่ารัก จนเกมตาค้าง เเต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เธอก็พูดออกมาก่อน

"ยินดีต้อนรับสู่ อมงคลวิทยานะคะ ดิฉัน นางสาว กาฬวิฬาร์ อมงคล ค่ะ หรือเรียก ว่า เเมว ก็ได้ค่ะ โดยดิฉันมีหน้าที่มาคอยนำเสนอสถานที่ต่างๆให้กับเด็กใหม่อย่างคุณค่ะ เเต่ก่อนที่จะพาคุณไปสำรวจโรงเรียนนั้นคุณจำเป็นต้องไปลงนามที่ห้องธุรการก่อนค่ะ,ตามดิฉันมาค่ะ"

"ค.ค..ครับ" เกมตอบ

ทั้งคู่เดินทางไปยังห้องธุรการ ผ่านทั้งโรงอาหาร โรงยิม ห้องเรียน เเละอีกมากมาย ซึ่งทั้งหมด เเมวก็เป็นคนเเนะนำ ในระหว่างที่ทั้งคู่เดินทาง เกมก็ได้ถามข้อมูลของ เเมว

"เธออายุ....."

"16 ค่ะ อายุเท่ากับคุณนั่นเเหละ"

เเมวตอบเเบบทันควัน ทำเอาเกมอึ้งไปเลย

"เธอทำหน้าที่เป็นฝ่าย....."

"เป็นมาตั้งเเต่ตอนอายุ 13 เเล้วค่ะ"

"เดี๋ยวนะผมยังไม่ทันพูดจบประโยคเลย เธอรู้ได้ไงว่าผมจะถามอะไร.........เธออ่านใจได้เหรอ"เกมคิดในใจ

"ถึงหน้าห้องธุรการเเล้วค่ะเชิญเข้าไปข้างในได้เลยค่ะ" เเมวบอก

เกมเดินเข้าไปข้างในเเบบตัวสั่นๆ ในห้องนั้นมืดมิดเเทบไม่มีเเสงไฟ เเต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเปล่งออกมา

"เชิญนั่งครับ"

เกมรีบนั่งทันทีทันใด

"เชิญกรอกข้อมูลครับ"

เสียงลึกพูดพร้อมทั้งยื่นใบสมัครมาให้

หลังจากได้ใบสมัครเกมก็รีบกรอกข้อมูลเเละยื่นให้กับเสียงลึกลับนั่น

" นาย ธันชณน วิวาอารักษ์ อายุ 16 โรงเรียนเก่าเป็น โรงเรียนเซนต์... ฯลฯ "

"เดี๋ยวผมจะขอดูข้อมูลเกรดเฉลี่ยของคุณหน่อยนะครับ"

เสียงนั้นบอก

"ผ.ผ..ผ...ผม..ม.ไม่...."

เกมพูดอย่างเสียงสั่นเครือ

"ไม่ต้องเอาใบข้อมูลอะไรมาทั้งนั้นครับผมสามารถดูเองได้ครับ" เสียงนั้นตอบ

"ถึงเขาจะพูดสุภาพ เเต่น้ำเสียงเขานั้นดูน่ากลัวเสียจริง" เกมคิดในใจ

"อื่ม......ใช้ได้.. 3.83 ใช้ได้!! คุณได้อยู่ ห้องสองเเผนวิทย์ นะครับ "

เกมอ้ำอึ้งไม่พูดอะไร

"คุณจะเข้าเเผนวิทย์ไหม!!!!"เสียงนั้นตะคอก

"ข.ข...ข.เข้าครับ!!" เกมพูดหลับตาปี๋

"ฮ่าฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยม..ยอดเยี่ยม ที่นี้คุณก็เซ็นตรงนี้เลย" เสียงนั้นบอก

เกมรับเซ็นด้วยความหวาดกลัว

"ฮ่าฮ่าฮ่า ....ยินดีต้อนรับสู่ อมงคลวิทยา"

เสียงนั้นพูดด้วยความดีใจเผยให้เห็นถึง ลูกตากลมโตสีเเดง เเละปากที่มีเขี้ยวเป็นร้อยเป็นพันกำลังเเสยะ ยิ้มให้กับเกมอยู่

------------------------ติดตามตอนต่อไป