นายหญิงและชายร้ายกาจ
ep.1
เฉินเชียน(นางเอก)
เฉิงเหยิน
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
อะไร?
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าบอกให้เจ้ารีบแต่งตัว
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ก็รีบอยู่นี่ไง
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
เจ้าอย่าเร่งข้าสิ
เฉินเชียน(นางเอก)
ท่านพ่อบอกว่าวันนี้จะมีคนมาหาที่เรือนเรา
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ใคร?
เฉินเชียน(นางเอก)
เห็นบอกว่าศิษย์พี่5กับศิษย์พี่6
เฉินเชียน(นางเอก)
แต่ข้าไม่รู้ชื่อ
เฉินเชียน(นางเอก)
เจ้าอย่าเพิ่งงมาพูดตอนนี้
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ข้าก็รีบอยู่
เฉินเชียน(นางเอก)
ไปเร็วๆๆ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ปะๆๆ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
(รีบวิ่งตัดหน้าเฉินเชิญ)
เฉินเชียน(นางเอก)
เอ้า?เจ้ารอช้าด้วย
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
นั้นไงๆ
เฉินเชียน(นางเอก)
(มองตามศิษพี่5ไป)
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
คนไหนศิษพี่5คนไหนศิษพี่6
เฉินเชียน(นางเอก)
คนใส่เสื้อสีขาวศิษพี่6
เฉินเชียน(นางเอก)
ส่วนอีกคนศิษพี่5
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ศิษพี่6หล่อมากก
เฉินเชียน(นางเอก)
ฉันว่าศิษพี่5หล่อกว่า
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
เอะยัยนี่!!
เหยียงซี(พระเอก)
เอาละทุกคน
เหยียงซี(พระเอก)
ข้าเหยียงซีเป็นศิษคนที่5
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ส่วนข้าเฉิงหยวนศิษคนที่6
เหรินหาว(นางร้าย)
โอ้ย!!(ล้มใส่เหยียงซี)
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้าเป็นอะไรมั้ย
เหรินหาว(นางร้าย)
ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ
เหรินหาว(นางร้าย)
แต่ว่าเสื้อของท่านเปื้อนน้ำชาที่ข้าเอามาให้
เหรินหาว(นางร้าย)
ข้าขอโทษจริงๆ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ว่าแต่แม่นางชื่ออะไร
เหรินหาว(นางร้าย)
ข้าชื่อเหรินหาวเจ้าค่ะ
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้าไปเถอะ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ดูยัยนั้นสิ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
น่าขยะแขยงจริง
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
เฉินเชียน
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าขอโทษ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ชั่งมันเถอะ(โกรธเฉินเชียน)
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าขอโทษ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ใครเป็นบุตรของพระมหากษัตริย์
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
นี่ยัยเฉินน
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าเอง(ตะโกน)
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ขอเชิญท่านทางนี้ด้วย
เฉินเชียน(นางเอก)
(จับมือเฉิงเหยิน)เจ้าไปกับข้า
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
นี่ใครหรอขอรับ
เฉินเชียน(นางเอก)
นี่เพื่อนของข้าชื่..อ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ชื่อเฉิงเหยินเจ้าค่ะ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
เชิญมาดื่มน้ำชาด้วยกันเถิด
ep.2
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
เชิญนั่งองค์หญิง
เฉินเชียน(นางเอก)
ขอบคุณเจ้าค่ะ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ท่านก็นั่งด้วยสิ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ขะ..ขอบใจ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ศิษพี่5
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
องค์หญิงเฉินเชียนน่ารักมาก
เหยียงซี(พระเอก)
ก็ไม่เท่าไหร่หนิ(แอบเขิน)
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ท่านพี่เหรินเฉิงมาแล้ว
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ปะไปหาพี่เหรินเฉิงกัน
เฉินเชียน(นางเอก)
(ลุกออกไปกับเฉิงเหยิน)
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ท่านพี่สวัสดีเจ้าค่ะ
เหรินเฉิง(พระรอง)
ไม่ต้องมากพิธี
เฉินเชียน(นางเอก)
ท่านพี่มาที่นี้มีอะไรหรอเจ้าค่ะ
เหยียงซี(พระเอก)
องค์ชายท่านนั้นดูสนิทสนมกับองค์หญิงเฉินเชียนจัง
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ข้าก็ว่าเช่นนั้น
เหรินหาว(นางร้าย)
สวัดดีเจ้าค่ะท่านพี่
เหรินเฉิง(พระรอง)
ไม่ต้องมากพิธี
เหรินหาว(นางร้าย)
ท่านพี่กินอะไรมารึยังเจ้าค่ะ
เหรินหาว(นางร้าย)
นี่ขนมที่ข้าทำท่านพี่ลองชิมดูก่อนเจ้าค่ะ
เหรินเฉิง(พระรอง)
อื้มมม!!อร่อย
เหรินเฉิง(พระรอง)
ขอบใจน้องหญิงมาก
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
เข้าไปข้างในเถอะเจ้าค่ะ
เหยียงซี(พระเอก)
องค์รัชทายาท
เหรินเฉิง(พระรอง)
ไม่ต้องมากพิธี
เหยียงซี(พระเอก)
เชิญนั่งขอรับ
เฉิงเหยิน(เพื่อนนางเอก)
ศิษพี่5รู้จักท่านพีาเหรินเฉิงด้วยหรอ
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าไม่รู้
เหรินหาว(นางร้าย)
อย่าดื่มหนักนะเจ้าค่ะท่านพี่
เหรินเฉิง(พระรอง)
ข้าไม่เมาง่ายๆหรอก
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
มืดค่ำแล้วองค์รัชทายาทไม่กรับเรือนหรอขอรับ
เหยียงซี(พระเอก)
ให้ข้าไปส่งมั้ยขอรับ
เหรินเฉิง(พระรอง)
ไม่ต้องๆ
เหรินเฉิง(พระรอง)
ข้ากลับเองได้พวกเจ้าไม่ต้องยุ่ง
เหรินหาว(นางร้าย)
เดี๋ยวข้าส่งนะเจ้าคะ(พยุงท่านพี่)
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
องค์หญิงจะกลับเรือนเลยมั้ยขอรับ
เฉินเชียน(นางเอก)
เดี๋ยวพวกข้าไปกันเอง
เฉินเชียน(นางเอก)
นี่..เจ้า
เฉินเชียน(นางเอก)
เหตุไดจึงไม่ได้
เหยียงซี(พระเอก)
เดี๋ยวพวกข้าไปส่งพวกเจ้าเอง
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
เดี๋ยวข้าช่วยพยุง
เฉินเชียน(นางเอก)
เดี๋ยวข้าทำเอง
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้านี่ดื้อจริงๆเลย
เฉินเชียน(นางเอก)
เจ้าไม่ต้องพูด
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้านี่นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
เฉินเชียน(นางเอก)
เจ้า?หมายความว่ายังไง
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
หยุดเถอะ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ไปเถอะ(พยุงองค์หญิงเฉินเหยียน)
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
งั้นพวกท่านก็ทะเลาะกันอยู่ตรงนี้นี่แหละ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ข้าไปส่งอง๕ค์หญิงก่อนละ
เฉินเชียน(นางเอก)
เจ้าหมายความว่าไง
เหยียงซี(พระเอก)
ไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า
เฉินเชียน(นางเอก)
เจ้าเป็นใครกันแหน่
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรอ
เหยียงซี(พระเอก)
ตอนเด็กเจ้ากับข้าเคยเล่นด้วยกัน
เหยียงซี(พระเอก)
ข้าทะเลาะกับแม่
เหยียงซี(พระเอก)
แต่เจ้าก็มาเห็นข้าพอดีเจ้าเลยมาชวนข้าไปเล่นด้วย
เหยียงซี(พระเอก)
และหลังจากนั้นพวกเราก็สนิทกัน
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ท่านพี่ข้ามาแล้วว
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ไปกันเถอะ
เฉิงหยวน(น้องพระเอก)
ข้าง่วงแล้วว
เหยียงซี(พระเอก)
เฉินเชียน
เหยียงซี(พระเอก)
เฉิน..เชียน
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้านี่หลับง่ายจริงๆเลย
เหยียงซี(พระเอก)
เดี๋ยวข้าไปส่งเฉินเชียนก่อนนะ(อุ้มเฉินเขียน)
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้านี่หนักจริงๆเลย
เฉินเชียน(นางเอก)
ข้าชอบกินแกงเขียวหวาน แจ็บๆ
เหยียงซี(พระเอก)
ละเมอหรอเนี้ย
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้าชอบกินแกงเขียวหวานหรอ!!
เหยียงซี(พระเอก)
(วางนางเอกลงบนที่นอน)
เหยียงซี(พระเอก)
กำลังจะกลับ(นางเอกดึงมากอด)
เหยียงซี(พระเอก)
เจ้านี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
