สารแห่งความทรงจำ
ตอนที่1
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างด้วยความเจ็บปวด
กระบี่เล่มยาวในมือของชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์ปักลงที่อกข้างซ้ายของเขา
ความรู้สึกเจ็บปวดยากจะบรรยายได้กระจายไปทั่ว แต่ทว่าความเจ็บปวดนั้นไม่ได้มาจากบาดแผล
แต่กลับเป็นความเจ็บปวดที่ได้มาจากชายหนุ่มผู้ที่เป็นอาจารย์ของตน
เค่อฉิง
เหตุใดท่านถึงจะฆ่าข้า
ชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกและไร้เยื่อใย
เสิ่นชิว
แต่เป็นข้าที่ผิดเอง
เสิ่นชิว
ข้าไม่ควรดื้อดึงที่จะเก็บเจ้ามาเลี้ยงดู
เสิ่นชิว
ไม่ควรดื้อดึงที่จะสั่งสอนเจ้าให้ได้
ชายหนุ่มร่างบางวิ่งเข้ามาอุ้มเด็กมาไว้ที่อ้อมกอดของตน
ซู่ชิง
ปล่อยไว้มีแต่จะทำให้ผู้คนมากมายเดือดร้อน
เสิ่นชิว
ข้าจะเป็นคนสั่งสอนเขา
เสิ่นชิว
ศิษย์พี่ได้โปรดอนุญาติ
เสิ่นชิว
ข้าจะดูแลสั่งสอนเขา
เสิ่นชิว
ไม่ยอมให้เขากลายเป็นมารชั่วร้าย
ซู่ชิง
หากเจ้าทำไม่ได้จะทำยังไง
เสิ่นชิว
หากเป็นเช่นนั้น....
เสิ่นชิว
ข้าจะเป็นคนฆ่าเขาด้วยมือของตนเอง
เสิ่นชิว
ศิษย์พี่ได้โปรดให้ความปรารถนาของข้าเป็นจริง
ซู่ชิง
เจ้าอยากทำอะไรก็ทำไป
ซู่ชิง
เจ้าก็ต้องเป็นผู้ที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมด
ซู่ชิง
จำคำของเจ้าที่พูดไว้ในวันนี้ให้ดี
ชายหนุ่มพูดเป็นศิษย์พี่กล่าวด้วยความไม่พอใจนักก่อนที่จะเดินจากไป
เค่อฉิง
ท่านฆ่าข้าได้ลงจริงๆหรือขอรับ
เสิ่นชิว
ในเมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความดื้อดึงของตัวข้า
เสิ่นชิว
ข้าก็จะทำตามคำที่ข้าเคยกล่าวไว้
เสิ่นชิว
เค่อฉิงศิษย์รักของข้า....
ชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์พูดก่อนที่จะผลักชายหนุ่มที่เป็นศิษย์ของตัวเองตกลงไปยังหน้าผา
เค่อฉิง
เพียงเพราะข้าเป็นมาร
เค่อฉิง
ท่านก็ไม่อาจไว้ชีวิตข้าได้เลยงั้นหรือ.....
ชายหนุ่มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่สติของเขาจะเลือนหายไป.....
เสิ่นชิว
ขอโทษด้วย เค่อฉิง.....
ตอนที่2
ชายหนุ่มร่างบางเดินกลับสำนักของตนในสภาพที่เหมือนกับว่ามีแต่ร่างแต่ไร้วิญญาณ
เหล่าศิษย์เล็กศิษย์น้อยทั้งหลายเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งกรูเข้ามาหา
ฉินเฟิง
เสิ่นชิวนี่เจ้าเป็นอะไรไป
ฉินเฟิง
เหตุใดจึงมีสภาพเหมือนคนไม่มีวิญญาณเช่นนี้
มู่จวน
แล้วศิษย์มารน้อยตัวดีของท่านล่ะ
มู่จวน
ไม่ใช่ว่าพลังมารเกิดตื่นขึ้นจนทำร้ายผู้คนไปทั่ว
มู่จวน
ท่านก็เลยสังหารเขาอย่างที่เคยสัญญาไว้กับศิษย์พี่ซู่แล้วหรอกนะ
ฉินเฟิง
งั้นข่าวที่บอกว่ามีมารมาก่อกวนทำร้ายผู้คนไปมาก
มู่จวน
ข้าแค่พูดเล่นเองนะ.....
ซู่ชิง
ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้าก็อย่าเสียใจไปเลย
ซู่ชิง
เจ้าก็น่าจะรู้ว่าสักวันนึงมันก็ต้องมาถึง
ฉินเฟิง
ข้าว่าเจ้าไปพักผ่อนเถอะ
ชายหนุ่มร่างบางโค้งตัวลงก่อนที่จะเดินไปยังที่ห้องนอนของตนเพื่อพักผ่อน
เค่อฉิง
ข้าจะตายได้อย่างไรขอรับ
เค่อฉิง
ข้ายังไม่ได้ไปชมดอกจันทร์กับท่านตามที่ท่านสัญญาไว้เลยนะขอรับ
เค่อฉิง
ท่านไปอยู่กับข้าดีหรือไม่
เค่อฉิง
ท่านอาจารย์ของข้า....
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินขยับเข้ามาใกล้ๆตัวของชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์อย่างช้าๆ
แต่นั่นทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์นั้นรู้สึกกลัว ชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์จึงค่อยๆเดินถอยหลังไปอย่างช้าๆ
เค่อฉิง
ท่านจะถอยหลังเดินหนีข้าทำไมกัน
เค่อฉิง
ท่านรังเกียจข้างั้นหรือ
เค่อฉิง
ท่านรังเกียจที่ข้าเป็นมารชั่วร้ายงั้นหรือ
เสิ่นชิว
เจ้าหยุดอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ
เค่อฉิง
ข้าอยากอยู่กับท่าน
เค่อฉิง
ท่านไปอยู่กับข้าดีหรือไม่
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์เห็นเช่นนั้นเขาจึงเร่งถอยหลังให้เร็วกว่าเดิม
เค่อฉิง
ท่านอย่าเดินถอยหลังเร็วเช่นนั้นสิ
เค่อฉิง
เดี๋ยวท่านก็ตกหรอก
ยังไม่ทันขาดคำชายหนุ่มผู้เป็นอาจารย์ก็ตกลงไปยังเหวลึก
ตอนที่3
ฉินเฟิง
เสิ่นชิวเจ้าเป็นอะไรไป
ฉินเฟิง
ทำไมถึงสะดุ้งขนาดนั้น
ฉินเฟิง
ฝันถึงศิษย์มารน้อยนั้น?
ฉินเฟิง
เดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน
เสิ่นชิว
ขอบคุณขอรับศิษย์พี่ฉิน
ชายหนุ่มผู้เป็นศิษย์พี่พูดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องของคนผู้ที่เป็นศิษย์น้อง
ชายหนุ่มร่างบางลุกขึ้นจากเตียงของตน จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้อง
พรางมองออกไปยังนอกหน้าต่าง สายลมเย็นปะทะใบหน้าที่งดงาม เส้นผมสวยปลิวไสวไปกับสายลมที่พัดมา
เสิ่นชิว
ข้ายังคงหวังว่าเจ้าจะยังไม่ตาย
เสิ่นชิว
วันใดที่เราได้พบกัน
เสิ่นชิว
ข้าจะชดใช้ให้เจ้า.....
มู่จวน
ศิษย์พี่เสิ่นท่านคงดีขึ้นไม่น้อยแล้วถึงได้ออกมาเดินเล่นเช่นนี้
ซู่ชิง
เจ้าทำใจได้แล้วก็ดี
ซู่ชิง
ต่อจากนี้เจ้าลองหาลูกศิษย์ใหม่สักคน
ซู่ชิง
เพื่อจะได้คลายความคิดถึงเจ้าศิษย์มารน้อยของเจ้าได้บ้าง
เสิ่นชิว
ข้าเคยสัญญากับเขา
เสิ่นชิว
ว่าข้าจะไม่รับศิษย์คนใดมาแทนที่เขา
ฉินเฟิง
เอาแต่ให้คำสัญญากับคนอื่นไปทั่ว
มู่จวน
อย่างไรเสียเขาก็ตายไปแล้ว
มู่จวน
ข้าว่าท่านหาศิษย์สักคนมาแทนที่เขาก็ไม่เป็นไรหรอก
ซู่ชิง
ก็จริงอย่างศิษย์น้องมู่พูด
ซู่ชิง
คนตายอย่างไรเสียก็ไม่มีวันฟื้นคืน
ซู่ชิง
เจ้ารับศิษย์เพิ่มสักคนเถอะ
เสิ่นชิว
ศิษย์พี่ท่านอย่าเกลี้ยกล่อมข้าอีกเลย
ฉินเฟิง
มีใครบ้างที่เอาชนะความดื้อดึงของเขาได้
ฉินเฟิง
ในเมื่อบอกว่าไม่แล้วก็คงไม่มีใครมาเปลี่ยนได้หรอก
ซู่ชิง
งั้นก็แล้วแต่เจ้าเถอะ
ซู่ชิง
หากเหงาเมื่อไหร่ก็มาหาข้าได้เสมอ
ชายหนุ่มร่างบางส่งยิ้มอ่อนๆให้กับศิษย์พี่และศิษย์น้องของตนด้วยความขอบคุณที่เข้าใจ
ชายหนุ่มพูดจากนั้นก็โค้งตัวให้กับศิษย์พี่ทั้งสามของตนก่อนที่จะเดินจากออกไป
เสิ่นชิว
ข้าจะลงเขาไปเที่ยวเล่นผ่อนคลายสักหน่อย
เสิ่นชิว
พวกท่านทั้งสองคงอนุญาติให้หรือไม่
เสิ่นชิว
งั้นข้าขอลาศิษย์พี่ทั้งสอง
ชายหนุ่มร่างบางพูดพร้อมกับโค้งตัวจากนั้นชายหนุ่มก็เดินจากไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
