บทนำ

05:12 ณ.บ้านของ (เซนร์ ริฮิโตะ) เขาเป็นเด็กผู้ชายที่แสนจะเย็นชาและไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าไกลแต่ว่าเขามีความฉลาดเป็นกรด ไม่ว่าจะเป็น คณิต วิทย์ อังกฤษ ประวัติ สังคม พละ เคมี ฟิสิกส์ ดาราศาสตร์ และเขายังพูดภาษาต่างประเทศได้อีกตั้ง90กว่าภาษาเกลือบ100เขาเป็นแค่เด็กม.6 โรงเรียนไอค่อนไอโบ เป็นหนึ่งในโรงเรียนนานาชาติของญี่ปุ่นอีกด้วย 😲😻😼💙

พ่อของเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ขององค์กรระดับโลก ส่วนแม่ของเขาเป็นนักสืบชื่อดังในเมืองเบกะ

เขายังเป็นนักเรียนที่สอบได้คะแนน100เต็ม ทั้งๆที่เขาไม่ได้เข้าห้องเรียนเลยแม้แต่นิดเดียวและยังเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน(ฮอตเนิร์ด)-

และวันหนึ่งก็วันเปิดเทอม เขาและเพื่อนอีก3คนได้ไปนั่งกินอาหารที่ร้านของมิเรย์ ซึ่งมิเรย์ก็เป็นเทพผู้พิทักษ์ ซึ่งเดี่ยวเราจะมาเล่าเรื่อง เทพผู้พิทักษ์อัศนีเป็นเทพที่มีพลังมากที่สุด โดยเป็นหัวหน้าของเหล่าเทพและยังเป็น🧐ราชาจอมมารอีกทั้งยังมีพลังที่ไม่สามารถวัดค่าได้ เมื่อ2000ปีก่อนเขาได้ให้เพื่อนเขาฆ่าตังเอง เพราะว่าจะไปเกิดใหม่ และตอนนี้เขาก็ได้เกิด แต่ทว่า จอมมารที่ถูกฆ่าตายก็มีทายาท

จึงเป็นเหตุให้เทพน้ำแข็งอย่าง อาโอยต้องมาตาม

(หรือนางเอก) โดยต้องลงมายังโลกมนุษย์ตาม

คำสั่งของหัวหน้าซึ่งเป็นมิเรย์ และเรื่องราวจะเป็นยังไงถ้าสองคนนี้มาพบกันคงไม่บรรลัยหรอกมั้ง

แต่ถ้าริฮิโตะไม่กลับไปละแล้วอาโอยจะทำยังไง???

แต่ถึงอยางนั้นการที่อาโอยจะพาริฮิโตะไปนั้นก่อให้เกิดความรักที่ทั้ง2มีให้กัน แต่ก้มีบางสิ่งบางอยางมากีดขวาง พวกเขาไว้

แล้วริฮิโตะจะสารภาพรักกับอาโอยได้ไหม (นั้นขึ้นอยู่กับว่าปากของริฮิโตะจะพูดแบบไหน)ฃ

เซนร์ ริฮิโตะ อายุ17ปี เกิดวันที่25ธันวาคม เพศ ชาย นิสัย(เย็นชา,ไม่ชอบผู้หญิงแต่อ่อนโยนกับอาโอย)

สิ่งที่ชอบกิน: อะไรก็ได้ที่อยากกิน

สี่ที่ชอบ: สีแดง,สีดำ,สีน้ำเงิน

กีฬาที่ชอบ: ฟุตบอล,บาสเกตบอล

สถานะ: โสด,ฮอต

(บ้านรวย)

โปรดติดตามตอนต่อไป😆😛😝🤩💙💛🧡💙

ณ ห้องโถว

เพื่อนผู้หญิง: นี้เธอรู้ไหมว่าวันนี้จะมีนักเรียนย้ายเข้ามา

เพื่อนข้างห้อง: ห้ะแต่นี้มันกลางเทอมเลยนะจะมีคนมาเข้าด้วยหรอ

เพื่อนผู้หญิง: จะไปรู้ไหมละแต่ได้ยินนักเรียนห้อง1เขาว่ากันมาก็ไม่รู้เหมือนกัน

เพื่อนข้างห้อง: อะเคไม่เป็นไรจ้ะ

กรี๊ดดดดดดดดดดด โอ๊ยเมื่อกี้เสียงอะไรดังจัง

นี้ใช่นักเรียนใหม่ปะนั้นนะ

ห้ะไหนๆ ว้าวสวยมากเลยนะนี้

อาโอยผู้ซึ่งถูกชมเป็นประจำเลยชินแล้วไม่ได้สนใจอะไรก็เดินไปเข้าห้องเรียนตามปกติ

จนถึงหน้าประตูห้องเรียนมา.6/1ก็มีครูมาบอกให้รอก่อน จึงยืนอยู่หน้าประตูห้อง

ณ ในห้องเรียน

ครู: อ่าวนักเรียนวันนี้มีเด็กใหม่มาแนะนำเข้ามาเลยจ้ะ

เธอเลยเดินเข้าไป

อาโอย: สวัสดีค่ะฉันชื่น คิริยะ อาโอย ฝากตัวด้วยนะ

ว้าว สวยมากเลยนะนั้นคนหรือนางฟ้าวะอยากข้อเบอร์จัง

ริฮิโตะผู้ซึ้งไม่สนใจอะไรก็บอกไปว่า งั้นงั้นและ

งั้นๆได้ไงเพื่อนที่นั่งอยุ่ข้างข้างบอก

ครู:😂งั้นให้อาโอยไปนั่งด้านหลังแล้วกันจ่ะ

ริฮิโตะอึ้ง:พร้อมกับพูดในใจว่านี้ครูคิดจะแกลงกันหรอถึงให้ยัยนั้นมานั่งข้างๆ

ซึ้งครูเองก็เป็นเทพผู้พิทักษ์เหมือนกัน

ค่ะ:อาโอยพูด🤔😏😒

เทธอมองไปที่ริฮิโตะก่อนจะนั่งลงโดยไม่สนใจอะไรเลย

ริฮิโตะ:ฉันขอเตือนเทอไว้ก่อนนะคนที่นั่งข้างฉันแต่ละคนไม่เคยอยู่ถึง1เดือนเลย

ทำไมนายเป็นปีศาจหรือไงเค้าถึงได้กลัวนายกัน:อาโอยพูด

เพื่อนข้างๆ:ป่าวหรอเขาแค่เกลียดผู้หญิงนะแล้วเขาก้เป็นคนเย็นชาด้วยก็ทำให้หลายคนกลัว

อ่อ:อาโอยตอบ

และจากนั้นก็เริ่มเรียนกันแบบจริงจังบางเล่นบางแล้วแต่อารมณ์

ตอนเที่ยง

อาโอยไปกินข้าวกันไหมจ้ะ

เอาสิ:โอยตอบ

นางร้าย:ชื่ออะไรนะอาโอยหรอชื่อเชยจังอ่ะ

อาโอย:อ่อ มันก็ไม่ได้หนักหัวใครนิ จริงไหม

เพื่อนนางร้าย:นี่ชังมันเถอะ ปล่อยเขาไป เดียวมันก็จะเจอของดีที่มาจากพวกเรา

นางร้าย: จริงด้วยเย็นนี้เจอดีแน่นังอาโอย

ณ ช่วงบ่ายที่(ห้องเรียน)

ครู: เอ่อออวันนี้คาบบ่ายจะไม่มีเรียนนะแต่พวกเทอต้องไปข้างล่าง

นักเรียน: ค่ะ/ครับ

ตอนเย็น ......ณทางกลับบ้าน

เฮ้ย.......น้องสาวไปไหนหรอจ้ะ..ให้พวกพี่ไปส่งไหม

อาโอย: ไม่ดีกว่า

นังเลง: ไม่เป็นไรหรอกน่าพวกพี่ไม่ทำไรหรอกนะ

อาโอย: เอามือของพวกแก่ออกไป

นังเลง: นี่พูดไม่ฟังหรอกงั้นต้องสั่งสอนสะหน่อย

อ๊ากกกกๆ~นี่...นี่...นี่แก่หักมือฉันหรอ

อาโอย: แล้วจะทำไมจะสั่งสอนไม่ใช่หรอ

นังเลง: เฮ้ย...เฮ้ย...ไปดีกว่าพาลูกพี่มาเร็ว

นังเลง: ครับ

ณ บ้านหลังหนึ่ง

ก๊อกๆๆๆ เฮ้ย เปิดประตูดิ

อะไรวะ: เสียงอาโอยตะโกน

อ้าวววว(คุณจินจิน)มาทำอะไรที่นี่คะ

จินจิน: อ่ออออมาหาเทอนะว่าจะวานสะหน่อย

อาโอย: วานอะไรหรอค่ะ

คือ~เรื่องนั้นและ(จินจิน)พูด

เจอแล้วหรอคะ: เสียงอาโอยถาม

ใช่: จินจินพูด

อาโอย: แล้วจะให้หนูช่วยอะไร

จินจิน: เทอช่วยพาเขากลับมาได้ได้ไหม

อาโอย: ได้คะแต่ต้องช่วยส่งข้อมูลมานะคะหนูจะหาเจอ

จินจิน: รับทราบจ่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป❤💙💚

วันนี้โรงเรียนปิด

ตืต~~~~~~~ ตืต

ฮัลโหลว~สวัสดีค่ะอาโอยพูด : เสียงอาโอยตอบ

ใครบางคน: อาโอยรีบมาเร็วพวกมารมาแล้ว

อาโอย: ห้ะะะะะ

อาโอย: อะไรนะ คะเดี๋ยวรีบไป

ที่เกิดเหตุการณ์

มาร: เฮ้ย~~พวกเทพนี่ไม่เห็นเก่งเลยว่ะ

อาโอย: เฮ้ย~อย่าดูถูกพวกเราสะดีกว่านะยะ

อาโอย: เดียวแม่ตบหัวหลุดเลย

มาร: ใครนี่

มาร: น้าจะเป็นกำลังเสริม

อาโอย: ป่าวหรอกยะ

ระหว่างที่พวกเขาสู้กันนั้นก็เกิดประกายแสงบางอยางขึ้นแล้วหายไป

มาร: เฮ้ยยยยย ??? อะไรนะ

เเสงนั้นทำให้ทุกคนตกใจและเกิดความคิดขึ้นและอาจจะเป็นสิ่งที่พวกเขาคิด

หรือว่าจะเป็นราชาจอมมาร : ใครบางคนพูด

ทางฝั่งริฮิโตะเองที่ไม่รู้ว่าเองมีพลังก็ยืนเอ๋อไปเลยสิคะ

ริฮิโตะ: ??!!?อะไรนะเกิดอะไรขึ้นกับฉันทำไมรู้สึกมีกระแสไฟฟ้ารอบตัว แล้วฉันไม่ถูกช็อคด้วยอะไรหว่านี่(นับวันยิ่งเกิดสิ่งแปลกๆขึ้นกับตัว) แล้วนี่มันอะไรกันอยู่ๆฟ้าก็ฝ่าลงมาสะงั้น เฮ้อ~~

มิเร: ริฮิโตะ!!เป้นอะไรไหม(เหนื่อยจังวะ)

ริฮิโตะ: คุณมิเร! คุณมาได้ไง

มิเร: ห้ะ~~

ริฮิโตะ: ก้คุณบอดว่าจะไปเกียวโตนิแล้วมาได้ไง

มิเร: เออ~~ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

ริฮิโตะ: อธิบายมาสะ ผมอยากรู้ ก่อนที่ผมจะไม่พูดกับคุณ

มิเร: ได้~เเต่ต้องรับให้ได้นะ เพราะสิ่งนี่มันติดตัว

เทอมาตั้งแต่เกิด

ริฮิโตะ: อะไรติดตัวมาผมไม่เข้าใจ

มิเร: งั้นฉันจะเริ่มอธิบายละนะ

ริฮิโตะ: ครับ

มิเร: คือเทอเป้นราชาจอมมารกลับชาติมาเกิดแล้วเทอก้ยังไม่รู้แต่พวกฉันได้ส่งเทพตนหนึ่งมาตามหาเทอซึ่งเทพตนนั้นก็คือ อาโอย นักเรียนใหม่ที่นั่งข้างนายนั้นและแต่ อาโอย นั้นไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลยสัมผัสพลังของนายไม่ได้

และตอนนี้พลังนายถูกปลุกขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว

ริฮิโตะ: อาโอยที่ว่ามานั้นคือ

มิเร: ใช่อยางที่นายคิดนั้นและ

ริฮิโตะ: แล้วผมก้เป็นราชาจอมมาร

มิเร: ใช่แล้วละ

ริฮิโตะ: แต่ผมใช้พลังไม่เป็นหรอก

มิเร: ไม่เป็นไรเดียวให้อาโอยฝึกให้(นายโอเคใช่ไหม)

ริฮิโตะ: ครับผมโอเคมั้ง

มิเร: ดีมากกกกกกกกกจ้ะะะ

ริฮิโตะ: แต่พ่อแม่ผมละจะปลอดภัยไหม

มิเร: ไม่ต้องห่วงหรอกฉันให้คนไปดูแลพ่อกับแม่นายที่ต่างประเทศแล้ววางใจได้เลย😁😀❤

ริฮิโตะ: ครับ

ทางฝั่งอาโอย

มาร: เฮ้ยยยย ถอยก่อนวะพวกมันมาเยอะ

เทพ: เดี๋ยวสิไหนบอกว่าพวกนายเก่งไม่ใช่หรอ

มาร: ฝากไว้ก่อนเถอะ

อาโอย: ไม่ใช่ธนาคารยะไม่รับฝาก😋

มิเร: นี่พวกเทอฉันพาเขามาแล้ว

อาโอย: (ต้องหลบ)

มิเร: ไม่ต้ิงหลบหรอกอาโอยคุงฉันบอกหมดแล้ว

ริฮิโตะ: ใช่ยัยเตี้ย

อาโอย: อะไรนะ!!! ฉันไม่ได้เตี้ยสักหน่อย ฉันสูงตั้ง178นะ

ริฮิโตะ: สูงได้แค่เนี้ยฉันสูงตั้ง195นะ

อาโอย: นี่คนหรือเสาไฟฟ้าสูงตั้งขนาดนี้

ริฮิโตะ: เทอว่าไงนะยัยบ้า

อาโอย: อะไรนะว่าฉันบ้าหรอนายนะบ้ากว่าฉันอีก

ริฮิโตะ: เธอก็ไม่ต่างจากฉันหรอก

มิเร: เอาหน่ายังไงพวกเธอก็ต้องฝึกด้วยกันดีกันไว้ดีกว่านะ

อาโอย: อะไรนะฉันต้องฝึกกับหมอนี่

ริฮิโตะ: ใช่

อาโอย: ก็ได้ยะ (ชิไม่สบอารมณ์เลย)

จินจิน: ทะเลาะกันเหมือน ผัวเมียเลยเนาะ

ใครบางคน: ใช่

แล้วก็พูดพร้อมกัน

อาโอย: ไม่ใช่ยะ

ริฮิโตะ: ไม่ใช่

มิเร: หรอ

อาโอย: เอ่ออออออ

มิเร: ร้อนตัวอบบนี้นะทำไม

อาโอย: ไม่รู้จะพูดอะไรกับคุณแล้ว

ริฮิโตะ: ใช่(อาโอยพูดถูก)

มิเร: สุดท้ายฉันก็ผิด

จินจิน: น่าจะรู้

มิเร: จ้าาาาาาจินจิน

อาโอย: งั้นฉันจะพานายไปฝึกเคไหม

ริฮิโตะ: อืม

อาโอย: (เย็นชาจังเลยหมอนี่)

ริฮิโตะ: ทำหน้าอย่างนั้นเทอกำลังนินทาฉัน

อาโอย: เออออออออออน่าจะใช่

มิเร: เอาเถอะน่าาาาาา ไม่ต้องทะเลอะกัน

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

โปรดติตามตอนต่อไป😍😅😄

ถ้าพิมผิดตรงไหนต้องขอโทษด้วนน่าาาา__🙏