———————————

"เท่าไร?"ไดสุเกะถามฮารุที่กำลังอารมณ์เสียอยู่"อะไร?"

ฮารุพยามไม่ตะคอกใส่ไดสุเกะเเม้ตัวเองกำลังอารมณ์เสียอยู่

"ผมถามว่าของที่พี่ทำพังเท่าไร?" "ทำไมนายจะจ่ายให้ชั้นเหรอ หึ?"ไดสุเกะขยับยิ้มนิดๆเหมือนเป็นการบอกว่าคิดว่าเขาคือใคร?,เมื่อฮารุเห็นเเบบนั้นยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้น

'เดิมที่ก็เครียดอยู่เเล้วยิ่งเห็นเเบบนี้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่!!'

"ไม่ต้อง!!นายเป็นเเค่น้องรหัสชั้นต่างหากที่ต้องรับผิดชอบ!!"

ฮารุสุดท้ายก็ตะคอกใส่ไดสุเกะ~เด็กหนุ่มผู้เป็นผู้สื่บทอดตั้งเเต่เด็กมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดของโลกอันดับ1ส่วนตัวเขานั้น.....ก็เเค่ผู้สื่บทอดธรรมดา..ไม่ติดอัดดับเลยด้วย...เเถมธุระกิจก็ใกล้จะล้มละลาย.....ฮารุได้เเต่คิดในใจ'โถ่เว้ย!!ระดับมันคนละชั้นกันเลย!!!เจ้านั้นทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเก่งฉลาดมีสาวๆชอบไปหมด!!!'ไดสุเกะเห็นฮารุเงียบๆไปจึ่งถามไปว่า"ทำไมครับ?รับชมความหล่อของผมอยู่เหรอ"ไดสุเกะยิ้มพร้อมเอามือเข้ากางเกง+เดินเข้ามาใกล้ๆฮารุ

~ เด็กหนุ่มไดสุุเกะจริงๆก็เคยเป็นเเค่เด็กตัวเล็กๆที่ชอบโดนรังเเกคนที่คอยช่วยตลอดก็มีเเค่ฮารุเเต่ฮารุกลับจำเขาไม่ได้เนื่องจากตอนเด็ก**ม.ต้น-ม.ปลายไดสุเกะมีรูปร่างต่างจากตอนนี้มาก

"ไอ้เด็กมั่นหน้า!!!"ฮารุตะคอกใส่ไดสุเกะอีกครั้งเเต่ไดสุเกะก็ไม่สนใจเพียงเเต่ยิ้มเเล้วเดินออกไปเเค่นั้น'อะไรของเด็กนั้นละเนี้ย?'

ไดสุเกะกลับมาอีกครั้งพร้อมพูดว่า"จ่ายให้เเล้วไปกินไอติมกัน"พร้อมเดินจากไป"อะไรของเด็กนั้นวะ....."ฮารุพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินตามไป

———————————

ตัดจบคร้าบบบ🙌💗

 ------------------------------

"อะไร....."ฮารุได้ถามเด็กหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่าเขา "ไอติมไงทำไมไม่ชอบเหรอ?" "เปล่า...ก็ไม่ใช่ไม่ชอบ...." 'เเต่คุณน้องจำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอคับ!!! '

"งั้น..... " ไดสุเกะถามพร้อมมองหน้าฮารุ "นายต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลย..." ฮารุมองจานไอติมของตัวเองที่หรูสุดๆ

พร้อมพูดออกมา

(ถ้าภาพใหญ่ไปต้องขออภัยคับ🙏🏻🌷)

"### เล่นใหญ่? ตรงไหน?" ไดสุเกะถามหน้าตาย 'โถ่คุณพี่คับ(น้อง**)ไม่เล่นใหญ่เลยจริงๆคับว่าไอติม*****เเพงกว่าเเล้วนะเเต่พอมาดูร้านที่เจ้าไดสุเกะพามาเเพงกว่าเยอะ!!ไอติมบ้านคุณพี่(น้อง***)หน้าตาบ้านๆราคาเป็นพันเลยเหรอคับ???' "ชั้งมันเถอะจะหารกันจ่ายไหมละ?" "ไม่" "งั้นก็ตกลง~~~♡´･ᴗ･`♡" 'ใช่ครับ...ใครมันจะบ้าไปปฏิเสธไอติมราคาขนาดนี้ละครับ?อีกอย่างถ้าเป็นเรื่องของกินผมก็ไม่ปฏิเสธ～(^з^)-♡'

.

.

.

"ตะกะ" อยู่ๆก็มีเสียงของเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาพูดขึ้น

"เเต่น่ารักดี...." 'โทษนะไอ้คำพูดสุดท้ายพูดเบาไปไหมก่อน???' "เเล้วนายไม่กินหรือไง!!ถึงได้นั่งมองชั้น!!"

"กินอยู่นี้ไง"

(### ภาพใหญ่ไปมากเลยคับ🙏🏻🌷🌷)

"เเต่ยังไม่หมด" ไดสุเกะพูดพร้อมมองรุ่นพี่ตรงหน้า "งั้นก็รีบๆกินให้หมดสะ!!!" "ทำไมรีบเหรอ?" "หรืออยากได้อะไร?" 'ไอ่เจ้าเด็กนี้....มันจะมากไปเเล้วนะ!!...ต้องสังสอนให้รู้สะบ้าง...ชิ!!' "......" ฮารุไม่ยอมตอบอะไรเพื่อเป็นการสั่งสอน.... "นี้?" "ได้ยินเสียงชั้นไหม?" "....." "ฮารุ..." "พี่ฮารุ..." ฮารุพูดขึ้น "?" ไดสุเกะมองคนตรงหน้าด้วยความงงๆ

"ถ้าอยากให้ชั้นตอบต้องเรียกพี่ฮารุ" "ทำไ—" "เเละลงท้ายด้วยครับ" "หรือไม่อยากคุยกับชั้น?" "ก็ได้..."

ไดสุเกะตอบ "ครับ?" ฮารุพูดขึ้นเเละมองหน้ารุ่นน้อง 'ครั้งนี้ฉันชนะเเละโว๊ยยยยย' "พี่ฮารุครับ..." "...." ฮารุอึ่งไปสักพัก... "พี่ฮารุ?..." "พี่ฮารุครับ..." ตอนเเรกไดสุเกะทำหน้าเศร้านิดๆเพราะนึกว่าฮารุไม่ชอบเเต่พอสังเกตุดีๆก็รู้ว่ารุ่นพี่นั้นกำลังเขินอยู่ .... "เขินเหรอคับพี่ฮารุ" พอพูดเสร็จก็เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ*เด็กมันร้ายยย*(*\=เเอด) "ปะ...เปล่าสักหน่อย!!" "เหรอคับ?"

"กินเสร็จเเล้วไปซื้อของกันไหมครับ?" "เเล้วเเต่" ไดสุเหะมองคนตรงหน้าเเป๊ปนึ่งหลังจากนั้นก็หั่นกับมากินต่อ

เกิดการเงียบไปสักพัก......

"นี้" ครั้งนี้ฮารุถามไดสุเกะ "ว่าไงครับ?" "ทำไมนายถึงเรียนมหาลัยนี้อ่ะ?" "เรียนมหาลัยที่ดีกว่านี้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ?" คำถามนี้ทำให้ไดสุเกะไม่จะตอบยังไง...... "จริงๆที่นี้มันก็ดีอะนะเเต่ก็ไม่ได้ดีเหมือนมหาลัยดังส่วนใหญ่" .... "อยากเรียนที่อื่นเหรอครับรุ่นพี่?" "ที่ไหนละ?" ฮารุเห็นรุ่นน้องตัวเองใช้เงินเเบบไม่รู้จักรักษาเขาจึงเเซ้วเล่นว่า "50,000,000" "นายจ่ายได้ไหมละ?"เเน่นอนเขารู้คำตอบอยู่เเล้วว่าเจ้่านั้นต้องตอบว่าได้เพราะอย่าลืมสิเจ้านั้นเป็นคนที่มีเงินเยอะที่สุดในโลกเลยนะ

........ "อืมเอาสิเเต่ถ้ารุ่นพี่ไปผมไปด้วย" "ไม่ต้องถ้านายไปสาวๆที่ไหนจะชอบฉัน!!" "อีกอย่างชั้นเเค่พูดเล่น!!" "พูดเล่น?" "เเปลว่าพูดจริงรึเปล่า?"

"พูดเล่นก็คือพูดเล่นสิฟร่ะะ!!!"

----------ตัดดดด------------

*ตัดจบเลยดีมะ;-;

*อีกสักหน่อยละกันนน

"พี่ฮารุอยากซื้อไรไหมครับ?"

"เอาสิ" "ชั้นอยากไปซื้อเสื้อสักหน่อย" "จริงสิรุ่นพี่เพศรองคือเพศไรนะครับ?" 'เเปลก เเปลกมาก คิดว่าคนอย่างคุณไดสุเกะจะถามเรื่องเพศลองเนี้ยนะ....

จะมาถามทำไม?ระวัง?เหอะโกหกสิไม่ว่าในเมื่อเขาเป็นเพศอีนิกมาเลยนะ?...เป็นเพศที่เเม่ง!!อยู่เหนือกว่าอัลฟาอีกอ่ะ!! ' "ถามเพื่อ?" "อยากรู้"

"อยากรู้เพื่ออะไรยังไงก็ไม่ท้องอยู่เเล้วนิ???" "ใครบอกพี่?

ว่าเพศอีนิกมาท้องไม่ได้?" "เหอะเเรงจะสู้ได้รึเปล่ายังไม่รู้เลย"ฮารุมองรุ่นน้อง ,ไดสุเกะยิ้มนิดๆพร้อมกับพูดขึ้นว่า"ก็ลองดูสิครับ...จะได้รู้ใครรับใครรุก..." 'ไอ้เด็กมันร้ายยย'ฮารุได้คิดในใจ "อ่อยกัน?"

"เปล่าพี่เพศอัลฟาใช่ปะล่ะ?"

"เออ" "พี่ไม่กลัวผม?" "ทำไมชั้นต้องกลัวเธอಠ_ಠ???"

"....." ไดสุเกะยิ้มมุมปาก / เดินไปกระซิบใกล้ๆ"ก็...ทำให้พี่ท้องไง".......................................

*ไอ่เด็กนี้มันโครตร้ายคะทุกคน!!!

"ยังมิตรวจคำผิด"

......' ### ไอ้เด็กมันพูดไรของมันวะ..... ' "มึงจะบ้าปะ!!ไม่ใครเขาคิดเเบบมึงหรอก;-; "

"ก็ไม่เเน่?" ......ฮารุเงียบพร้อมมองไดสุเกะด้วยสีหน้าประมาณว่า.... 😐+🙄+😌

\=คิดเอาเองละกัน "เอาเป็นว่านายช่วยชั้นซื้อเสื้อผ้าละกัน"

" อืม... "

**### ตัดจบๆ

ล้อเล่นๆ

"นายว่าชั้นเอาตัวนี้ดีมะะ"

"เอาสิครับ" อ่ยยไม่ลืมพูดครับด้วย

"วันนี้จะเอาชุดกี่ตัวละครับ?"

"2-4ตัว" "น้อย" ผมได้ยินไม่ผิดชะมะนี้ก็ชุดผมทำไมผมต้องฟังมันด้วย?

"ก็นี้ชุดฉัน" "เเต่ผมจ่าย"

ใครใช้มันวะ "ไม่ได้ขอ?" "อยากจ่าย" ....คนรวยอ่ะเนอะ"เบื่อคนรวย" "เเล้วอยากลองมาเป็นดูไหมละ?" "เหอะ ถ้าชนะนายได้ก็ดี" ใครจะชอบมันหรืออะไรผมไม่สน!!สนเเค่ว่าผมอยากชนะมัน!! "งั้นลองมาเป็นดูไหมละ?...เมียคนรวย"

......"โอ๊ย!!" ใช่ครับผมตบหัวมันผมไม่สนว่ามันจะรวยหรืออะไรทั้งนั้นขอเเค่ได้ตบมันสักที "คนเเบบนายเนี้ยนะชั้นจะชอบไม่มีวันเป็นไปไม่ได้"...... "พี่รู้ตัวปะว่าพี่เป็นรักเเรกผมอ่—" "เอาตัวไหนต่อดีน่าาาา" ..... ใช่ครับพี่ฮารุไม่ฟังผม;-; "พี่เเม่งใจร้าย" "โทษๆๆๆๆมึงพูดคำหยาบ???" omg!!!ไอ่เด็กนี้!!ถึงผมจะไม่ชอบมันเเต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้ตามติดชีวิตมันนะ!!อย่างน้อยผมก็รู้อ่ะว่ามันไม่ใช่คนพูดคำหยาบ!!เวลาผมเเอบไปซ่องมันก็ไม่เคยเห็นพูดคำหยาบนะอาจจะมีพูดกับเพื่อนเช่น 'ชาติหมา ดอกเงิน' อะไรของมันเเต่ก็ไม่หยาบมาก!! "อืม...ขอโทษครับ...."

"มึงขอโทษทำไมก่อน???"

"กูเเค่ตกใจไม่ได้ห้ามพูดสักหน่อยเเค่พูดพี่,ครับกูก็โอเเล้ว"

"ครับ" มันหงอยรึเปล่าวะ??

ผมก็ไม่ได้ตอบไรมันนะเพราะขี้เกลียดตอบทำไมผมต้องตอบมัน?ผมไม่ชอบมันนิหว่า;-;

.................

"เสร็จล่ะ" "เดี๋ยวผมจ่ายให้นะ"

มันเป็นจริงๆนะไอ่เนี้ยดูมันดิจากเเมวคุณหนูกลายเป็นเเมวตกอับไปล่ะหน้าไม่เห็นสดใสกวนโอ๊ยตรงไหนเลย;-;

"เป็นไรเปล่า?" คนผมสีนํ้าตาลถามคนผมสีดำออกนํ้าเงิน "เปล่าครับ..."

เห้ย!!ทำเเบบนี้กุกะนั้นสิฟร่ะะ"เอาดีๆเป็นไรไหม?" คนผมสีดำหั่นไปหาคนถาม.... "พี่สนใจผมด้วยเหรอครับ...?" "สนดิ!!เเกเป็นรุ่นน้องรหัสฉันนะ!!" คนผมดำตอนเเรกก็ดีใจเเต่คำพูดหลังๆ.... ' \= พูดเบาๆ'

'ไม่อยากเป็นเเค่รุ่นน้องอ่ะ..'

---------------------------------

เอาไปเเค่นี้ก่อนน้าาาาากลัวเเต่งนานไปทุกคนจะไม่กลับมาอ่านต่อ:D