"นี้ยัยยิ้มแย้มเมื่อไหร่เธอจะไปเอาน้ำมาให้ฉันสักที!"เสียงเล็กๆใสๆตะโกนดังพร้อมจ้องผู้หญิงที่เธอเอ่ยชื่อขึ้น ก่อนจะเดินไปจับไหล่อีกคนพร้อมดึงให้หันหน้ามา

"โอ้ย!...องุ่นเธอจะดึงฉันทำไม?"พอจบประโยคหญิงสาวก็รีบเอามือบังเพื่อเป็นเกราะบังไว้ นี้แสดงให้เห็นว่ายิ้มแย้มถูกองุ่นแกล้งเป็นประจำ แถมยังไม่สามารถตอบโต้กลับได้อีกด้วย

"ก็ฉันใช้เธอไปซื้อน้ำ ทำไมไม่ไป!?"องุ่นกระแทกเสียงพร้อมจับผมอีกคนก่อนที่จะดึงผมม้าอีกคนอย่างแรง เสียงของยิ้มแย้มที่ตะโกนด้วยความเจ็บยิ่งทำให้กลุ่มองุ่นสะใจขึ้นไปอีก ก่อนที่จะมีเสียงประตูปิดอย่างดังกลุ่มหญิงสาวและเพื่อนๆก็ได้หันไปมองจึงได้รู้ว่าเป็นคิน เด็กชายที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูดีไปหมดเว้นผลการเรียนของเขาที่รั้งท้ายห้องไว้ตลอด

"พวกเธอทำอะไรกัน?"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปทางยิ้มแย้มอย่างสงสัยก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ แน่นอนว่ายิ้มแย้มค่อนข้างที่จะกลัวคินมาก เธอจึงทำได้เพียงหลบตาปี๋และพนมมือขึ้น ส่วนคินก็เดินไปพยุงยิ้มแย้มขึ้นก่อนที่จะบอกกับกลุ่มองุ่น

"ถ้ารู้ว่าอะไรที่ไม่ควรทำกับยัยนี้ ก็อย่าทำ"พอจบประโยคคินก็จับยิ้มแย้มลากไปทางตึกเก่า พร้อมมองอีกฝ่ายด้วยความสงสาร ก่อนที่จะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

"รีบเช็ดสะ เปื้อนหมดแล้ว"ถึงแม้เสียงที่ออกมาจะดูเย็นชา นิ่งๆ แต่มันกลับทำให้ยิ้มแย้มอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ยิ้มแย้มจึงรีบรับผ้าเช็ดหน้าจากอีกคนมา

"อ่า..ขอบใจนะ"หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมหันหน้ามามองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่จะมองไปทางเสื้อของชายหนุ่ม

"นายอยู่ C6 หรอ?"เสียงใสเล็กน่ารักได้เอ่ยถามชายหนุ่ม อย่างสดใสราวกับเธอไม่กลัวเขาแล้ว ชายหนุ่มก็พยักหน้าก่อนที่จะมองไปทางเสื้อของฝ่ายหญิง

"เธอก็อยู่ C6 สินะ ฉันไม่เคยเห็นเธอเลย"ชายหนุ่มเริ่มหาบทสนทนาคุยกับยิ้มพร้อมเอ่ยคำถามก่อนที่จะนั่งข้างๆอีกคนพร้อมมองนาฬิกา

"ใช่ ฉันค่อนข้างเก็บตัวน่ะเลยไม่ค่อยมีใครรู้จัก น้อยคนละมั้งที่จะรู้จัก" ยิ้มพูดไปพร้อมขำไปก่อนที่จะมองไปทางชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอ จังหวะนั้นทำให้เธอเห็นใบหน้าเขาได้อย่างชัดเจน มันทำให้เธอใจสั่นไปชั่วขณะ..

"งั้นมารู้จักกันไว้มั้ย?" ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาว ทั้งคู่มองตากันและกันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนที่จะรีบหลบสายตากัน

"อือ ฉันยิ้มแย้มนะ"ยิ้มแย้มพูดพร้อมทำตัวไม่ถูกก่อนที่ชายหนุ่มจะเริ่มมองเธอมากยิ่งขึ้น

"ฉันคินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"คินพูดพร้อมยิ้มเล็กน้อยก่อนที่ทั้ง 2 คนจะเริ่มพูดและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันมันจึงทำให้ความสัมพันธ์ทั้ง 2 คนเริ่มพัฒนาขึ้น

ณ 8:30 น.เสียงกริ่งของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งดังไปทั่วบริเวณ มันเป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนได้รู้ว่าขณะนี้ใกล้จะได้เวลาเริ่มเรียนแล้ว ในเช้าที่สดใสพร้อมกับวันใหม่อะไรๆก็ดูจะดีขึ้นเรื่อยๆ

"สวัสดียามเช้ายิ้ม"เสียงชายหนุ่มที่ตรงมาจากด้านหลังเธอเอ่ยขึ้นก่อนที่ยิ้มจะเงยหน้าหันมามอง คนๆนั้นคือคิน ชายหนุ่มที่ช่วยเธอไว้เมื่อวาน คินเดินมานั่งตรงโต๊ะข้างหน้าของยิ้มก่อนที่จะวางขนมปังและนมให้

"สวัสดียามเช้าเช่นกันนะคิน"ยิ้มแย้มพูดพร้อมกับมองขนมปังและนมที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอดูงุนงงว่าทำไมคินถึงเอามาให้เธอ

"นายให้ฉันหรอ?"ยิ้มเอียงหัวเล็กน้อยพร้อมเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความงงเล็กน้อย พอคินฟังประโยคที่ยิ้มพูดจบก็ขำพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย

"ใช่ เมื่อวานเธอบอกเองนิว่าเธอไม่ค่อยได้กินข้าวเช้า ฉันเลยเอาขนมปังมาให้เผื่อลองท้องไง"คินพูดพร้อมยิ้มและชี้ไปทางขนมปังและนม แต่จู่ๆสายตาหลายคู่ก็จับจ้องมองมาที่คู่ของพวกเขา

เพื่อนของพวกเขาแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมคินหนุ่มฮอตถึงได้ไปอยู่กับเด็กที่ไม่ค่อยเข้าสังคมแถมยังดูสนิทกันดี กลุ่มขององุ่นพอได้ยินข่าวก็เริ่มไม่พอใจแถมวางแผนจะรุมแกล้งยิ้มแย้มอีกด้วย

"คิน! ไอ้คิน!"เสียงเพื่อนผู้ชายกลุ่มของคินได้ตะโกนเรียกคิน คินจึงต้องรีบละจากยิ้มไปหาเพื่อนก่อน เพื่อนของคินได้เริ่มสอบถามคิน"ทำไมถึงไปอยู่กับยัยนั้นได้วะ"พอคินได้ยินคำถามก็มองไปทางยิ้มก่อนที่จะหันมาบอกเพื่อนๆ

"ก็ไม่มีอะไร กูแค่เห็นเขาโดนแกล้งเลยสงสารวะ"คินตอบด้วยสีหน้าที่เฉยชาพร้อมยักไหล่เล็กน้อยก่อนที่จะนั่งคุยกับเพื่อนๆต่อ

15:45 น. เสียงโทรศัพท์ของยิ้มแย้มดังขึ้น ยิ้มรีบเปิดดูพร้อมอ่านข้อความที่อีกฝ่ายที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครส่งมา ในข้อความมีข้อความขู่ ให้ยิ้มไปห้องน้ำตึกใหม่ หากไม่มาคินจะเลิกคบกับเธอ เธอตกใจเล็กน้อยและรีบวิ่งไปห้องน้ำตึกใหม่พร้อมตะโกนหาคิน

โครม! เสียงกาละมังที่มีน้ำอยู่เต็มได้หล่นลงมาโดนยิ้มแย้มก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะและเสียงด่าเธออยู่ตลอด ตอนนี้สภาพของเธอดูไม่ได้เลย ทั้งเปียก ทั้งโทรม ยิ้มแย้มได้แค่ฝืนยิ้มและเดินออกจากตัวอาคารตึกใหม่

"ยิ้ม!"เสียงผู้ชายที่เธอคุ้นเคยดังขึ้นตรงหน้าเธอ จู่ๆคินก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเธอ ยิ้มได้แต่คิดว่าเรื่องนี้เพราะคินมาทำดีกับเธอรึป่าวเธอถึงโดนแกล้งแบบนี้

"อ่า..มีอะไร?"เสียงหญิงสาวที่เคยสดใสกลับเย็นชาทันที มันจึงทำให้คินตกใจเล็กน้อยก่อนที่คินจะรีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกเพื่อคลุมให้เธอ แต่ยิ้มรีบปัดทิ้งและรีบเดินจากไป

"ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่านะ"ยิ้มพูดพร้อมเดินออกจากโรงเรียน จึงทำให้คินงงกับเหตุการณ์เล็กน้อย หรือเป็นเพราะเขายิ้มถึงโดนแกล้งแบบนี้

"อ่า ฉันจะมีเพื่อนดีๆสักคนไม่ได้เลยหรอ"เสียงที่สั่นและหม่นหมองได้หลุดออกจากปากยิ้ม เธอท้อและเหนื่อยมากแค่ชีวิตประจำวันปกติเธอก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว แต่ต้องมาเจอเพื่อนแบบนี้อีก