(ยุคนี้เป็นยุค สมัย ชาดก ประเทศญี่ปุ่น)

ฮึก...ฮือ .😭 ..ปล่อยข้าไปเถอะ แม่นาง

ข้าทำอันใดผิดรึท่านถึงเขี้ยนตีข้าดั่งหมูหมา..

(เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มที่ร้องครวญครางอย่างทรมาณ มีนามว่า มาโคโตะ.อาสึมิ)

ส่วนหญิงสาวที่ถูกขนานนามว่า"แม่นาง"

(มีนามว่า มาคุโทริ รันจุโกะ )

//แอดขอเรียกสั้นๆ ว่า รันโกะ//

//ส่วนนายเอกขอเรียกว่า โคโตะ//

โคโตะ:ปล่อยข้า😭

รันโกะ:ข้าหมั่นใส้เจ้ามานานแล้ว.

โคโตะ:ข้าไม่เคยทำอันใดให้ท่านเลย😢

ต่อให้หนุ่มน้อยร้องควรญครางอย่างไร "รันโกะ"ก็ไม่มีถ้าที ที่จะหยุด ทำร้ายเขา

|และคืนนั้นก็จบลง ด้วยเสียง อันโหยหวน|

"เจ้าเจ็บมากหรือไม่" เสียงที่ดูสุขุม ของชายผู้หนึ่ง พยายามเรียก เด็กหนุ่มที่ร่างกาย เต็มไปด้วยเลือด

...//เด็กหนุ่มที่ได้ยินเสียงจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

ท่าน!! //เพียงแค่มองคมหน้า โคโตะ ก็ ก้มหน้าลงมาทันที..

ข้าบังอาจมากที่อยู่ใกล้ชิดท่าน😢

ขออภัยอย่างสูงนะขอรับ..

ชายหนุ่มที่หน้าหล่อคมมีนามว่า"เจ้าชาย "โซรุอากิ มาชิคุ" ใช่แล้ว เขาเป็นกษัตริย์ แห่งเมือง

"ชิราอากิ"นั้นเอง

เหตุใดท่านจึงมาอยู่ที่นี้..

ข้าหนีจากปราสาท..

โคโตะ:..เหตุใดท่านจึงหนีจากปราสาท.

หนุ่มน้อยได้แต่ถาม วน ไป วน มา เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี.

เจ้านี้ถามมากเสียจริง..//เสียงสุขุมเริ่มดุหนุ่มน้อยตรงหน้าเบาๆ

//อย่างไรเจ้าไปทำแผลก่อนเสียเถิด

คะ..คะๆ..ข้าทำเองได้ขอรับ!!..ข้ามิอาจ..

เจ้านี้พูดมากเสียจริง//พูดจบร่างสุขุม ก็อุ้มหนุ่มน้อยพลาดหลังโดยทันที

ปะๆๆๆๆ..ปล่อยข้านะ..

ว่าแต่ท่านอายุเท่าใดหรือขอรับ..//หนุ่มน้อยชักถาม ด้วยถ้าทีสงสัย

ข้าอายุ..22

โห!!ท่านแก่มากเลยข้าอายุแค่ 16 ปีเอง

..เจ้าว่าข้าแก่งั้นรึ..

ใช่สิขอรับก็ ปกติอายุ20ขึ้นไป ก็แก่มิใช่หรือขอรับ?..

เห้อ..แล้วแต่เจ้าจักคิด..//พอพูดจบ หนุ่มร่างใหญ่ก็กุมขมับพร้อมขมวดคิ้ว

//ชายหนุ่มร่างสูง เดินไปเรื่อยๆจนสุดทางก็พบ

เรือนหลังโตที่มีบ่าวไพ่มากมาย

ถะ..ที่นี้มันที่ไหนหรือขอรับ..

เจ้ายังมีแรงอยู่อีกหรือ..ข้าคิดว่าเจ้าสลบไปแล้วเสียอีก

ข้าไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะขอรับ!!//เด็กหนุ่มพอได้ยินคำไม่เข้าหูจึงรีบโต้กลับอย่างรวดเร็ว..

ที่นี้คือเรือนเล็กของข้าเอง..

ทะ..ท่านจะพาข้-

//ไม่ทันได้พูดจบหนุ่มร่างสูง ก็เอามือปิดปากร่างเล็กเสียก่อน

อื้ออ!..อื้ออออ!!...

พวกเจ้า..นำแม่นางคนนี้ไปรักษาเสีย..

เจ้าข้า../พอนายพูดจบ บ่าวไพ่หลายคนจึง

เอาตัวของ โคโตะไปรักษา....

...ใครกันที่ทำร้ายเจ้า ให้เจ็บเจียนตายเช่นนี้..

//ร่างสูงพูดด้วยถ้าที สงสารร่างบาง

|3 วันต่อมา หลังจากที่ โคโตะรักษาตัว...

//เสียงเอะอะโวยวายดังก้องมาถึงหน้าประตูเรือน

อีไพ่มันอยู่ที่ใด!!!มันมาอ่อยเจ้าชายใช่หรือไม่!!

เสียงที่คุ้นชินของหญิงสาวได้ดังก้องอยู่หน้าประตูเรือน

และเจ้าของเสียงคือ:รันโกะ ที่เคยทำร้ายโคโตะ ไปก่อนหน้านี้นั้นเอง

//ปั้ง!!

เจ้ามีเหตุอันใด!ถึงกล้ามาบุกเรือนข้าเช่นนี้!

//เสียงของร่างสูงที่ดูโกรดเกรี้ยวทำให้ นางมารคนนั้น หวาดกลัวไปพัก

ขะ..ข้ามาหา!!เจ้าตัวการากีณี!!

มันมาอ่อยท่านรึ..เหตุใดท่านจึงช่วยคนไร้ตัวตนอย่างมัน!!

มะ..แม่นาง..//เสียงของหนุ่มน้อยที่เดินออกมาดูหน้าประตู

เจ้า!!กับเรือนกับข้า!!นั้นไง!!อีไพ่นั้นมันอยู่ที่นี้จริงๆ!

มะ!!แม่นาง!!ข้าขอโทษ!!😭อย่าทำข้าเลย

เจ้าไม่ต้องขอโทษนาง..ข้าจะซื้อตัวเจ้ามาเอง!

ห๊ะ!!ท่านว่าอย่างไรนะ!จะซื้อตัวมันไปทำไม

เจ้าบังอาจถามงั้นหรือ..//สายตาที่คมกลิบเหมือนฟ้าผ่า ทำให้นางอมหิต ยอมจำนนและขายตัวบ่าวคนนี้ ให้กับเจ้าชาย

จบ

เราขอโทษนะคะถ้าเขียนไม่ค่อยดีเพราะนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เราแต่งนิยายแนวนี้

ขอบคุณที่ติดตามนะคะรักเลย❤❤