ตอนที่ 0

This love นายจอมเฉิ่ม

โดย แมวดำ

เด็กชายรูปร่างเล็ก ผิวขาว ที่มีหน้าตาที่สง่างาม ดางตากลมโต ในตาเป็นสีฟ้าดุดน้ำอันบริสุทธิ์  เส้นผมสีน้ำตาลเข็มที่ตรงยาว ในทรงผมรองทรงต่ำ เด็กชายผู้นี้มีนามว่า จอม

จอมได้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ที่อยู่ใกล้กับภูเขาและแม่น้ำ จอมอยู่ที่นี้ตั้งแต่เกิด และเขารักที่นี้มากและอยากอยู่ใช้ชีวิตที่นี้ไปตลอด แต่ก็มีเหตุที่ทำให้จอมต้องย้ายออกไปชั่วคราว

''แม่ครับ ทำไมเราต้องย้ายออกจากที่นี้ละครับ''   จอมได้เอ่ยถามผู้เป็นแม่ตลอดหลังจากที่รู้ว่าต้องย้ายออกจากที่นี้ชั่วคราว

''เพื่ออนาคตของลูกไงจ๊ะ เดียวเราก็ได้กลับมา ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจะ''   ผู้เป็นแม่ได้ตอบลูกชายของเขาอย่างนุ่มนวล เพื่อไม่ให้ลูกชายนั้นเกิดการกังวลมากไป

สองแม่ลูกได้เดินทางเข้ามาในเมือง และได้เช่าบ้านเพื่ออยู่อาศัยตลอดการอยู่ที่นี้  จากนั้นผู้เป็นแม่ได้พาลูกชายไปสมัครเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3  ที่โรงเรียนใกล้บ้านที่อาศัยอยู่ แต่หารู้ไม่ว่าการที่พาลูกชายเข้ามาเรียนในเมือง มันทำให้ชีวิตของลูกชายได้เปลี่ยนไป...

ตอนที่ 1

This love นายจอมเฉิ่ม

ในชนบทแห่งหนึ่ง ที่มีเด็กผู้ชายรูปร่างเล็ก ผิวขาว ที่มีหน้าตาที่สง่างาม ดางตากลมโต ในตาเป็นสีฟ้าดุดน้ำอันบริสุทธิ์  เส้นผมสีน้ำตาลเข็มที่ตรงยาว ในทรงผมรองทรงต่ำ เด็กชายผู้นี้มีนามว่า จอม

''แม่ครับ เราต้องไปจริงๆหรอครับ''

''ไม่ต้องห่วงนะ ทุกปิดเทอมแม่จะพาเรากลับมา'' ผู้เป็นแม่ได้เอ่ยตอบเด็กชาย

เด็กชายได้แต่นั่งเสียใจ เขาไม่อยากไปแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมันจำเป็นที่ต้องไปจากที่นี้

''ไม่ต้องห่วงนะจอม ถ้ายายหายและลูกเรียนจบเมื่อไร เราจะกลับมาอยู่ที่นี้กัน''

            ''จริงหรอครับแม่ เราจะกลับมาอยุู่ที่นี้แน่นะ''

            ''แน่ครับ'' เสียงผู้เป็นแม่ตอบอย่างนุ่มนวล ก่อนจะหอมแก้มลูกชาย

            ''ไปนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า''

            ''ครับผม'' เด็กชายทำมท่าวันทยาหัตถ์ก่อนจะเดินไปที่ห้องนอน

เข้าวันต่อมา ณ เวลา 6 โมง

            ''จอมมาขึ้นรถได้แล้วลูก'' เสียงผู้เป็นแม่ตะโกนเรียกเด็กชายพลางพาแม่ของเขาขึ้นรถโฟล์คเต่า ที่เป็นมรดกที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้นอกจากบ้านที่อาศัยอยู่

เด็กชายเดินมาขึ้นรถพร้อมกับสีหน้าที่้เสียใจ จากนั้นทั้งสามคนได้ออกเดินทางเข้าสู้เมืองใหญ่

            ''จอมไม่เป็นไรนะ แม่สัญญาปิดเทอมจะพาลูกกลับมา''เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยปลอบเด็กชาย

            ''ยายขอโทษด้วยนะเจ้าจอม ถ้ายายไม่ป่วยเราก็ไม่ต้องจากที่นั้น''

            ''ไม่ๆ ไม่ใช่ความผิดยายสักหน่อย ถึงยายไม่ป่วยแม่ต้องพาเข้าเมืองอยู่ดี ผมทำใจแล้วแต่ไม่คิดว่าจะไปเร็วแบบนี้''

นี่ 1

This love นายจอมเฉิ่ม

ในชนบทแห่งหนึ่ง ที่มีเด็กผู้ชายรูปร่างเล็ก ผิวขาว ที่มีหน้าตาที่สง่างาม ดางตากลมโต ในตาเป็นสีฟ้าดุดน้ำอันบริสุทธิ์  เส้นผมสีน้ำตาลเข็มที่ตรงยาว ในทรงผมรองทรงต่ำ เด็กชายผู้นี้มีนามว่า จอม

''แม่ครับ เราต้องไปจริงๆหรอครับ''

''ไม่ต้องห่วงนะ ทุกปิดเทอมแม่จะพาเรากลับมา'' ผู้เป็นแม่ได้เอ่ยตอบเด็กชาย

 เด็กชายได้แต่นั่งเสียใจ เขาไม่อยากไปแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมันจำเป็นที่ต้องไปจากที่นี้

''ไม่ต้องห่วงนะจอม ถ้ายายหายและลูกเรียนจบเมื่อไร เราจะกลับมาอยู่ที่นี้กัน''

 ''จริงหรอครับแม่ เราจะกลับมาอยุู่ที่นี้แน่นะ''

''แน่ครับ'' เสียงผู้เป็นแม่ตอบอย่างนุ่มนวล ก่อนจะหอมแก้มลูกชาย

''ไปนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า''

''ครับผม'' เด็กชายทำมท่าวันทยาหัตถ์ก่อนจะเดินไปที่ห้องนอน

เข้าวันต่อมา ณ เวลา 6 โมง

''จอมมาขึ้นรถได้แล้วลูก'' เสียงผู้เป็นแม่ตะโกนเรียกเด็กชายพลางพาแม่ของเขาขึ้นรถโฟล์คเต่า ที่เป็นมรดกที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้นอกจากบ้านที่อาศัยอยู่

เด็กชายเดินมาขึ้นรถพร้อมกับสีหน้าที่้เสียใจ จากนั้นทั้งสามคนได้ออกเดินทางเข้าสู้เมืองใหญ่

 ''จอมไม่เป็นไรนะ แม่สัญญาปิดเทอมจะพาลูกกลับมา''เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยปลอบเด็กชาย

''ยายขอโทษด้วยนะเจ้าจอม ถ้ายายไม่ป่วยเราก็ไม่ต้องจากที่นั้น''

 ''ไม่ๆ ไม่ใช่ความผิดยายสักหน่อย ถึงยายไม่ป่วยแม่ต้องพาเข้าเมืองอยู่ดี ผมทำใจแล้วแต่ไม่คิดว่าจะไปเร็วแบบนี้''