ข้าไม่เป็นที่โปรดปราน
1
และวันนี้ก็เป็นวันที่ฮ่องเต้ทรงจัดงานฉลองให้องค์รัชทายาทที่นำชัยชนะกลับมา
และงานก็เป็นไปอย่างราบรื่น
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
นี่.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
นี่!.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
อีนี่นางคนชั้นต่ำ!!!
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
ข้าเรียกไม่ได้ยินรึไงห้ะ!!//ง้างมือตบ
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
ยังจะจ้องหน้าอีก!.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
นี่คุณหนูรับสั่งว่าให้เจ้าต้มน้ำสมมาให้แล้วก็อย่าลืม...//กระซิบ
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
เข้าใจรึยัง
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
หึ.//เดินไป
จากนั้นก็ต้มสมแล้วก็ใส่บางอย่างลงไปในน้ำสม
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
เสร็จรึยัง.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
เอามา
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
คุณหนูสั่งมาว่าทำดีมาก.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
แล้วก็ถ้าเสร็จงานนี้คุณหนูของเราจะปล่อยตัวเจ้า.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
คุยกับคนใบ้นี่มันหน้าโมโหจริง..//เดินไป
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
นี่ลูกเว่ย
หยูเว่ยเหนียง
เจ้าคะท่านแม่
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
แม่มีเรื่องอยากจะคุยกับลูกหน่อยนะ
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
ลูกต้องเชื่อฟังแม่นะลูก
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับตระกูลมู่นะ
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
ปีนี้เจ้าก็ออกเรือนได้แล้ว.
หยูเว่ยเหนียง
ท่านแม่ก็น่าจะรู้ว่าลูกมีชายในดวงใจแล้ว
หยูเว่ยเหนียง
แต่ท่านแม่ก็ยังบังคับลูกอีก
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
นี่แม่ทำไปเพราะหวังดีนะลูก
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
ลูกก็รู้ว่าตอนนี้บ้านเรากำลังจะขาดผู้นำ.
หยูเว่ยเหนียง
นี่ท่านแม่พูดอย่างนี้ได้อย่างไรท่านพ่อยังจะอยู่กับเราอีกนาน!.
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
นี่!!กล้าขึ้นเสียงกับแม่รึ!.
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
แกฟังให้ดีนะแกต้องทำตามที่แม่คนนี้สั่ง.
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
เพราะฉะนั้นอย่าขัดคำสั่ง!
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
ไปได้แล้ว.
หยูเว่ยเหนียง
เจ้าค่ะท่านแม่
หยูเมิ่งเหนียน
ท่านแม่.//ยิ้มเจ้าเล่ห์
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
ว่าไงลูกรัก..มีอะไรรึ.
หยูเมิ่งเหนียน
ของขวัญชิ้นสุดท้ายของท่านพ่อไงเจ้าคะ หึ.
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
เจ้าค่ะคุณหนู..นี่เจ้าค่ะ//ยื่นให้
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
น้ำสมงั้นรึ?.
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
นี่?!หรือว่า!!.
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
นี่คือพ่อของเจ้านะเจ้าทำได้ลงคออย่างนั้นรึ!!.
หยูเมิ่งเหนียน
หึ..พ่อ ..ข้าไม่สน
หยูเมิ่งเหนียน
ข้ารู้แค่ว่าคนอย่างข้าอยากได้อะไรก็ต้องได้//ยิ้มชั่วร้าย
ซางเหนียน : ฮูหยินหยู
(นี่ลูกของข้าน่ากล้วขึ้นทุกวันๆข้า..)
หยูเมิ่งเหนียน
อีกอย่างขอบคุณท่านแม่ที่จัดงานแต่งให้พี่หญิง.
หยูเมิ่งเหนียน
อ้อ..อย่าลืมยานะเจ้าคะ//เดินไป
ผู้เป็นแม่นั้นอึ้งอยู่นานกว่าจะเรียกคืนสติได้
นี่เขาสอนลูกมายังไงให้ข้ามหัวแม่ตัวเอง
หยูเว่ยเหนียง
อึก.ท่าน แม่ก็รู้ว่าลูกมีชายที่รักแล้วแต่ก็ยัง..//ร้องไห้
หลานเรอ :คนรับใช้เว่ยเหนียง
คุณหนูอย่าร้องไห้เลยเจ้าค่ะ
หลานเรอ :คนรับใช้เว่ยเหนียง
คุณหนูยังมีนายท่านนะเจ้าคะ
หยูเว่ยเหนียง
ขอบใจที่ปลอบนะ..
หลานเรอ :คนรับใช้เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ
หยูเว่ยเหนียง
เจ้าออกไปก่อนไป
หลานเรอ :คนรับใช้เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ//ออกไป
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ.//ประกฎตัว
หยูเว่ยเหนียง
ไปตรวจสอบมาว่าพวกเขาทำอะไรกับมู่หยา
หยูเว่ยเหนียง
แล้วให้มารายงานข้า
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ
หยูเว่ยเหนียง
แล้วอีกอย่างท่านพ่อรู้หรือยังว่าพวกนั้นเริ่มไหวตัวกันแล้ว
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
หลังจากงานต้อนรับรัชทายาทนายท่านให้ข้า//ลังเล
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
ปล่อยตัวมู่หยาเจ้าคะ..แล้วท่านคิดเห็นอย่างไรเจ้าคะ
หยูเว่ยเหนียง
อืม..ไม่ต้องทำอะไร
หยูเว่ยเหนียง
หึ นี่ท่านพ่อใจอ่อนให้นางงั้นรึ
หยูเว่ยเหนียง
ชั่งเถอะยังไงนางก็ไม่มีทางที่จะได้รับความรักจากท่านพ่ออยู่แล้ว
หยูเว่ยเหนียง
(คงไม่ถึงมือข้าหรอก)
หยูเว่ยเหนียง
(ยังไงนางก็ต้องตายด้วยมือของเมิ่งเหนียนอยู่ดี)
หยูเว่ยเหนียง
เจ้าไปได้แล้ว
รั่วชิง :องครักษ์เว่ยเหนียง
เจ้าค่ะ//ออกไป
หยูเว่ยเหนียง
หึ ส่วนเจ้าเมิ่งเหนียนดูสิว่าเจ้าจะฉลาดแค่ไหน
ขณะที่เว่ยเหนียงวางแผนนั้นก็ได้มีคนแอบฟังอยู่
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
คุณหนู
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
ท่านจะปล่อยนางรึเจ้าคะ
หยูเมิ่งเหนียน
หึ..แล้วเจ้าคิดว่าไงละข้าควรปล่อยอย่างงั้นรึ//ยิ้มร้าย
อ้ายชิง : คนรับใช้เมิ่งเหนียน
ไม่ควรเจ้าค่ะ//ยิ้มร้าย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
