ยามเย็น ณ ดาดฟ้าได้มีสาวคนนึงวิ่งขึ้นมาด้วยความเร่งรีบและเหนื่อยหอบ

"แฮ่กๆ//หอบ"

"มาช้าจังเลยนะ:)" เสียงใครคนหนึ่งได้ดังขึ้น

.

.

.

"ขอโทษด้วยนะคะแต่จู่ๆให้มาหาที่นี่กระทันหันแบบนี้ มีอะไรรึป่าวคะ"

.

.

"เปล่าไม่มีหรอกแค่อยากให้มานั่งเป็นเพื่อนน่ะ"

แล้วคนๆนั้นก็หันมา...ผมยาวสลวยสีชมพูและเสียงอันไพเราะชั่งน่าหลงไหลทำให้ฉันเคลิ้ม...

"นี่ๆจะยืนอีกนานมั้ยเนี่ย"

เสียงของเขาเรียกฉันให้ออกจากภวังค์...ฉันไปนั่งข้างๆเขาและหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงแล้วมองไปยังวิวที่น่าหลงไหลพระอาทิตย์ตกช่างงดงาม

"ฉันชอบเธอนะ"

...เพราะฉันเปิดเพลงดังเกินไปเลยไม่ได้ยินเสียงของเขาฉันจึงถอดหูฟังแล้วจึงถามกลับไป

"อะไรนะคะ"

...เขาจึงตอบกลับมาว่า

"เปล่าไม่มีอะไร"

...ฉันใส่หูฟังแล้วอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขาสะกิดฉันถอดหูฟังของฉันออกแล้วพูดว่า

"ฉันรักเธอนะ"

...ใบหน้าที่เรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความเขินอายทำให้ฉันยิ่งหลงรักเขาเข้าไปอีกแบบไม่มีทางออก

"กลับเถอะค่ะ^^"โครุได้เอ่ยขึ้น

"อืม"รินตอบด้วยสีหน้าที่เย็นชาเหมือนทุกครั้ง

"ชอบเหมือนกันนะคะ"

"งั้น...เป็นแฟนกันมั้ย"รินได้เอ่ยขึ้น

"ตกลงค่ะ^^"

หน้าทั้งคู่นั้นแดงเป็นมะเขือเทศเลยล่ะ

.

.

.

ขอบคุณทุกท่านที่เจียดเวลามาอ่านนะคร้าบ

ผมพึ่งหัดทำมีอะไรติชมได้เลยนะครับผม

ความเหงา+ดีดทำให้เกิดนิยายสั้นตอนนี้ขึ้น

ถ้าชอบช่วยกดใจและคอมเม้นท์บอกด้วยนะครับ

หรือว่าต้องแก้ตรงไหนบอกได้เลยครับ

ที่มาแต่งแนวนี้เพราะเห็นแนวซ้ำๆเยอะแล้วผมจึงอยากลองเปลี่ยนแนวดูน่ะครับ

คายะ คาโครุ

เด็กสาววัย20ปี

สส : 167 นน.:43

ลูกสาวของเจ้าของบริษัทที่ใหญ่อันดับต้นๆของประเทศและพ่อแม่ของพวกก็ยังรู้จักกับครอบครัวของรินอีกด้วย

นิสสัยร่าเริงยิ้มง่ายอบอุ่น

ชอบ รินมาตั้งแต่มัธยมปลาย

คาอิดะ ริน

หญิงสาววัย23ปี

สส.: 173 นน.: 50

ลูกสาวของแก๊งมาเฟียอันดับต้นๆของประเทศ

มีนิสัย:เย็นชาไมแคร์ใครชอบทำหน้าเบื่อโลกมีแต่คนกลัว ชอบกระต่าย อ่อนโยน ปากแข็ง

ชอบ โครุ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

.

.

.

...ตัวละครประมาณ นี้นะคร้าบผม

...

แถมนะครับ😹😹

ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะค้าบผม

เช้าวันเสาร์...รินได้ตื่นขึ้นและมองไปที่อีกคนที่นอนอยู่ข้างๆอีกฝ่ายเวลานอนช่างเหมือนเด็กน้อยจนอยากจะยีผมอีกฝ่ายเล่น

"นี่...โครุ ตื่นได้แล้ว"

"คาโครุ"

"งืมมม...วันนี้วันหยุดขออีกนิดนึงน้า"...หลับต่อ

"ถ้าไม่ตื่น...ฉันจะไม่ซื้อไอติมให้แล้วนะ"

อีกฝ่ายจึงรีบลุกขึ้นทันที

"แล้วจะไปไหนหรอคะถึงได้ปลุกแต่เช้าเลย"

...สลึมสลือ

"ไหนเธอบอกว่าอยากไปเที่ยวไม่ใช่หรอ"

"จะพาไปหรอคะ"//มองด้วยตาเป็นประกาย

"อ...อืม"เขิน

"แล้วอยากไปไหนล่ะ"

"สวนสนุกค่ะ"

"เค...เดี๋ยวพาไป"

"เย้...งั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

"อืม"

"เสร็จแล้วค่ะ"

"ชุดนี้เป็นไงบ้างคะ"หมุนตัว

"ก็น่ารักดี"หน้าแดงนิดๆ

"จ...จริงหรอคะ(｡・////・｡)"หน้าแดงนิดๆ

.

.

.

ชุดกระโปรงสีดำถึงหัวเข่าโชว์ไหล่นิดๆทำให้รินเขินนิดหน่อยปล่อยผมยาวสีน้ำตาลเป็นลอนพร้อมกับติดกิ๊บสีขาวช่างดูละมุนเหลือเกิน

.

.

.

"ไปกันได้แล้วล่ะนะ"

"ค่า"...อีกฝ่ายยิ้มอย่างพอใจ

.

.

.

ทั้งคู่ก็เดินเล่นกันจนเย็น

"อาทิตย์ตกสวยจัง"

คาโครุพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย

"น่ารักจัง"รินได้ยิ้มออกมาให้เห็นเป็นครั้งแรก

"•////•"นั่นทำให้โครุเขินหนักยิ่งกว่าเวลารินหน้าเย็นชาเสียอีก

"จะกินอะไรก่อนมั้ยหรือจะกลับบ้านเลย"

"อยากกินบิงซูอ่ะ"

.

.

.

โครุพูดพรางทำแก้มป่อง

.

.

.

"โอเค"ขับรถมาจอด ณ ห้างแห่งหนึ่ง...ลงจากรถเดินไปยังร้านบิงซู

"สั่งเลยสิฉันเลี้ยง"

.

.

รินพูดพร้อมหน้าที่เย็นชาแต่เต็มไปด้วยความเอ็นดู

"เอาอันนี้และก็ชุดนี้ด้วยค่ะ"

.

.

.

โครุยิ้มพรางชี้บอกพนักงาน

จากนั้นซักพักก็มีขนมหวานมาเสิร์ฟหลายอย่าง

.

"กินหมดหรอ"รอถามเมื่อขนมหวานมากมายวางอยู่บนโต๊ะ

.

.

"หมดอยู่แล้วค่ะ^^"พูดเสร็จจึงตักขนมหวานเข้าปากพร้อมรอยยิ้ม

"หึ"รินยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยอย่างเอ็นดู

"อิ่มจัง"โครุพูดและยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"เช็คบิลค่ะ".."ทั้งหมด *** ฿ค่ะ"

จากนั้นพวกเขากลับบ้านอาบน้ำและเข้านอนนี่คืออีกวันที่มีความสุขสำหรับพวกเขา

.

.

.

*งดNCเพราะผมนั้น...แต่งไม่เป็น;-;;;;

กราบขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่ามาอ่านขอรับและก็เช่นเคยครับ

แจกน่ะคร้าบแบบ

\=^\=

ขอให้ทุกวันเป็นใันที่ดีสำหรับทุกคนนะค้าบ