"ฮาย ฮัน ตื่นได้แล้วลูก"

เสียงของแม่ที่ตะโกนขึ้นมาปลุกฮายกับฮันเด็กน้อยฝาแฝด ม.2ขี้เซาบนเตียงนอน

"ฮายยย! ฮัน! ตื่นรึยัง ไปโรงเรียนได้แล้ว"

แม่ตะโกนขึ้นมาอีกรอบ

"ตื่นเเล้วแม่ ตื่นเเล้ว"

สิ้นเสียงหนูน้อย2คน รีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าว

"เปิดเรียนวันแรกก็ขอให้ได้เพื่อนเร็วๆล่ะ"

พ่อของฮายพูดพร้อมตักข้าวเข้าปาก

"ฮายจะหาเพื่อนดีๆสักคนไว้ลอกการบ้าน"

"ฮ่าฮ่า ฮ่า"

เสียงแม่หัวเราะ

"ไร้สาระ"

"แล้วฮันล่ะลูก"

แม่หันไปถามฮันบ้าง

"เจอเพื่อนโอเคก็พอแล้วล่ะค่ะแม่"

ฮันพูดพร้อมยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

"งั้น ฮายกับฮันไปโรงเรียนก่อนดีกว่าค่ะ นี่ก็สายแล้วด้วย"

ฮายพูดขึ้นพร้อมกับหยิบกระเป๋า

"โอเค งั้นนี่เงินขึ้นบีทีเอสนะลูก"

พ่อพูดขึ้น แล้วยื่นเงินให้2ฝาแฝด

"ไปได้แล้ว3พ่อลูก เดี๋ยวก็ไม่ทันบีทีเอส ส่วนพ่อก็รีบไปทำงานเลยเดี๋ยวไม่ทันตอกบัตร"

แม่พูดขึ้นพร้อมลุกเก็บจานข้าว

"บทจะจริงจัง ก็จริงจังเนอะ"

ฮันหันไปพูดกับฮายที่เดินออกมาด้วยกัน

"แม่ก็งี้แหละอารมณ์แปรปรวน"

"บทจะดุก็ดุ เรานี่เจอจนชิน"

ฮายตอบ

"ก็ฮายเอาแต่ใจเองรึเปล่าล่ะ"

ฮันสวน

"ฮันเองก็เหมือนกันนี่ จะว่าเราทำไม"

ฮายตอบพร้อมอารมณ์หงุดหงิด

"พอพูดหน่อยก็ทำเป็นรับไม่ได้ อารมณ์เสีย เหวี่ยงใส่ แบบนี้ไงเลยไม่มีใครอยากจะคุยกับเธอน่ะ ฮาย"

ฮันจะคอกใส่ฮายพร้อมเดินนำหน้าไป

"......ฉันแค่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้เอง ไม่เข้าใจกันหน่อยหรอ"

ฮายพึมพำแบบนอยด์ๆ

17:30 บ้าน

"ฮาย! นี่ไม่ล้างจานอีกแล้วใช่ไหม นี่เวรแกนะ"

แม่ถามฮายที่กำลังทำการบ้านกับฮันอยู่ที่โต๊ะ

"ฮายทำการบ้านอยู่อะแม่ เดี๋ยวฮายล้างให้"

ฮายเงยหน้าขึ้นไปตอบ แล้วเขียนต่อ

"ไปล้างก่อนค่อยมาทำ แกก็เอาแต่พูดว่าเดี๋ยวๆแลบนี้ล่ะนังฮาย แกมันไม่เคยช่วยงานบ้านอะไรได้เลย ดููอย่างลูกคนอื่นเขาสิ เขาช่วยงานบ้านงานเรือนอะไรบ้าง แกมันไม่มีประโยชน์"

แม่ตะคอกใส่ฮาย

"อะไรอีก ก็บอกว่าเดี๋ยวไงแล้วทุกครั้งที่บอกว่าเดี๋ยวฮายก็ทำ แค่ไม่ทำตอนที่ฮายเผลอหลับเเค่นั้นแหละ"

ฮายตอบ

"ก็แกเอาแต่เผลอหลับนี่แหลพฉันถึงด่าแกอยู่ฉอดๆ"

แม่ฮายพูดพร้อมยกมือยีหัวฮาย

"แม่! ก็บอกว่าเดี๋ยวไง ตอนที่หลับฮายก็เหนื่อยจากโรงเรียนไหมล่ะ จะอะไรอีก"

ฮายพูดพร้อมปัดมือของแม่ออก

"ฮาย! เกินไปละ ตัวเองไม่มีความรับผิดชอบเองยังจะไปตะคอกใส่แม่อีก"

ฮันพูดขึ้นทันทีที่ฮายพูดจบ

"หุบปากไป ทีแกก็เอาแต่ใจเหมือนกันแหละ"

ฮายหันไปตอบฮัน

"ใครสอนให้พูดคำหยาบ มานี่เลย ฉันจะสั่งสอนแก"

แม่ฮายพูดพร้อมจิกผมฮายไปหลับบ้าน

"อีลูกไม่รักดี รู้หรือเปล่าว่าฉันเหนื่อยกับงานบ้านมากขนาดไหน ทำไมถึงไม่มีประโยชน์ขนาดนี้ ถ้ารู้แบบนี้ฉันเอาขี้เถายัดปากให้ตายไปนานละ ไม่ต้องให้แกอยู่ถึงทุกวันนี้หรอก เปลือกข้าวสุกจริงๆ"

แม่ฮายพูดพร้อมเอาไม้แขวนเสื้อตี

"โอ้ย! ก็เอาเลยสิ ฆ่าฮายเลยสิ แม่ก็เป็นแบบนี้ตลอดเคยฟังฮายบ้างไหม ฮายอธิบายอะไรแม่ก็ไม่เคยฟังฮาย เวลาแม่เป็นแบบนี้ทีไรก็บอกว่าเสียใจที่ให้ฮายเกิดมา ฮายผิดนักรึไง ฮายไม่ได้เกิดจากความรักของแม่บ้างหรอ แม่เคยรักฮายเท่าฮันบ้างไหม แม่พูดดีกับฮายแค่ตอนที่แม่อยากพูด ฮายผิดอะไรอะแม่ ฮายผิดอะไร ฮึก แล้วที่ฮายพูดคำหยาบก็ไม่ใช่ว่าฮายติดมาจากแม่หรอ"

ฮายพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

"ก็แกมันไร้ประโยชน์ไงฮาย ดูฮันสิ ได้เกรดก็ดี เรียนดี ดีทุกอย่างแกมันคนละคั้วกับเขาเลย ทำไมแกไม่เหมือนลูกคนอื่นเขาบ้างที่ช่วยงานแม่งกๆ ทำไมแกไม่เหมือนฮายที่เรียนดีทุกวิชา"

แม่พูดพร้อมกำขะยำหัวฮายไม่หยุด

"โอ้ย!!! พอสักที! หยุดสักที ที่ฮายไม่ดีเท่าคนอื่นเพราะฮายคือฮาย ฮายไม่ใช่คนอื่น! หยุดเปรียบเทียบสักที แม่ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรเลยเหมือนกันแหละ"

ฮายพูด

"อีฮาย!"

หน้าของฮายหันทันทีด้วยมือของคนเป็นแม่

"มีลูกแบบนี้ฉันขอตายไปดีกว่า แกมันสอนไม่ได้เลยจริงๆ"

แม่ของฮายพูดพร้อมเดินออกไป แต่ยังไม่ได้ก้าวไปไหนฮายก็พูดขึ้นมาอีกว่า....

"ทำไมทุกคนถึงเกลียดฮายหรอแม่ ยังอยากให้ฮายอยู่หรือเปล่า แม่ทำไมใจร้ายกับฮายจัง"

ฮายพูดพร้อมกับเดินไปหาแม่

"แกอารมณ์ร้อน ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ตะคอกใส่ฉัน ก็ประชดประชัน แกมันลืมบุญคุณ มีลูกแบบแกฉันอยากจะกระโดดตึกตายทุกวัน รู้ไว้ด้วย"

แม่พูดพร้อมหันหน้ามาหาฮาย

"ที่ฮายได้นิสัยแบบนี้มาก็เพราะแม่ไม่ใช่หรอ ตอนเด็กๆ พอฮายทำอะไรไม่ถูกใจแม่ แม่ก็เอาเเต่หงุดหงิดใส่ฮาย ทำร้ายร่างกายฮาย ถีบฮายตบฮาย เงลาที่แม่อารมณ์เสียก็พาลใส่ฮาย เงลาแม่ทะเลาะกับพ่อตอนดึกๆ ฮายคอยปลอบแม่ แม่ก็เอาเเต่ความทุกข์มาลงใส่ฮาย เวลาฮายทะเลาะกับฮัน ฮายผิดตลอดเพราะว่าแม่ฟังเเต่ฮัน แม่ไม่ฟังฮาย แม่ก็จะบอกให้พ่อเอาฮายไปปล่อยไว้กลางถนนตอนดึกไป ฮายกทุกครั้ง ฮายระเเวงทุกครั้ง แค่ตอนนั้นฮายจับมือแม่ตอนนอรแต่ฮันก็มาจับมือฮายออกไป เราทะเลาะกัน แม่ไล่ฮายออกไปนอนข้างนอก โดยแม่ไม่สนเลยว่าฮายจะเป็นยังไง โดนยุ่งกัดรึเปล่า ตลอดที่ผ่านมาฮายไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากแม่เลย ฮายสัมผัสไม่ได้เลยแม่"

ฮายพูดพร้อมทุบอกตัวเอง

"ไม่ได้รับอะไรฮาย ฉันทำงานงกๆเพื่อแก เพื่อฮัน เพื่อนครอบครัว ฉันเลี้ยงดูแกมาด้วย2มือ ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะคิดแบบนี้"

แม่พูด

"แม่แสดงอะไรให้ฮายเห็นบ้างนอกจากดุด่า เวบาอยากพูดดีแม่ก็พูด เวลาทะเลาะกันแบบนี้ทีไรแม่ก็ไล่ฮายไปตายทุกที จนฮายคิดว่าแม่ไม่รักฮานแล้ว"

ฮายพูดแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาตัวเอง

"แกทำตัวเองทั้งนั้น"

แม่พูดแล้วเดินออกไป

.......