หวังรุ่ยเหริน หรือ รุ่ยเหรินคนงามผู้มีดวงตาสีทองอมส้มราวกับแสงพระอาทิตย์ยามเช้า แล้วรอยยิ้มอันสดใส ราวดอกไม้ยามเช้าผู้เป็นน้องเล็กตระกูลหวัง 1 ใน 12 ตระกูลนักทำขนมหวานชื่อดังของ เมือง หยางโจว แต่ด้วยความดื้อรันของคุณหนูเล็กอย่างรุ่ยเหรินอยากจะหาประสบการณ์ชีวิตจึงเป็นเหตุให้ไปเป็น ครูพี่เลี้ยงเจ้าแฝด3จอมสน ของตระกูลเหวิน ไอ้ลูกลิง3ตัวยังไม่เท่าไหร่แต่ คนพ่อของเจ้าลูกลิงนี่สิหนักกว่า ตัวอย่างกะคิงคองยักษ์ ดันมาทำทีเจ้าชู้ ใส่เค้าซะนี่แล้วทีนี้น้องเหรินจะทนได้มั้ยนะ

สายลมฤดูหนาวพัดผ่านมา เหล่าใบไม้ที่ร่วงโรย และ พระอาทิตย์ที่ยังคงให้แสงอบอุ่น แก่พวกเรา......

" เหรินๆเอ๋ย เหรินๆนายเคยคิดรึเปล่าห้ะ " แปะ แปะ เพื่อนสาวตัวไม่น้อยของรุ่ยเหรินกำลังเคาะกะบาลของเค้าอยู่เหมือนเช็คว่าสมองเค้านั้นยังอยู่ครบหรือไม่ ถ้าถามถึงเหตุผลว่าทำไมละก็

ย้อนกลับไปเมื่อ30นาทีก่อน

" ม๊าเหรินอยากลองทำงานดู ทำไมไม่ได้หรอม๊าาแค่ไปเป็นพี่เลี้ยงเองนะครับม๊าา" ก็เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเหรินน้อยผู้นี้กำลัง ดื้อดึงจะไปทำงานอยากลองหาเงินเองดูทำให้ม๊าผู้หวงคุณหนูน้อยผู้แสนบอบบางของตระกูลจะลำบาก แต่เจ้าตัวดีก็ไม่ยอมซะงั้น

" งั้นเอางี้เหรินๆ ถ้าเหรินๆอยากหาเงินเองม๊าจะตัดงบทุกอย่างของเหรินๆ1ปี " หึ คุณนายหวังชั่งคิดนักนำเรื่องนี้มาขู่เหรินๆหรอมีหรือจะหยุดยั้งการอยากลองทำด้วยตัวเอง " ได้ม๊าเหรินอยู่ได้ อยู่แล้ว "เหรินน้อยก็ตอบอย่างมั่นอกมั่นใจเสียเหลือเกินนน

คุณนายหวังเองที่ได้ยินคำตอบก็ผิดคาดที่ตนคิดไว้เสียได้ สงสัยงานนี้เหรินๆของเจ้าหล่อนจะจริงจังกระมั่งนี่

กลับมาปัจจุบัน

เพื่อนสาวตัวไม่น้อยของรุ่ยเหรินก็ยังไม่หยุดบ่นสักที " นี่เหวินซาน แทนที่เธอจะมาบ่นฉันมาช่วยฉันหางานดีกว่ามั้ยห้ะ เพื่อนรัก!! " เสียงหวานตะโกนดังลั่นทำให้ ผู้คนในระแวงโรงอาหารมหาลัยนั้นมองกันแทบตาไม่กระพริบ ด้วยเหตุที่ว่า ใครกันหน่อทำให้พระอาทิตย์น้อยๆของ คณะ ครุศาสตร์โมโหได้ขนาดนี้  เพราะด้วยปกติแล้วนั้นหวังรุ่ยเหริน นั้นมีนิสัยชอบช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ และ มีน้ำใจ บวกกับรอยยิ้มบนใบหน้ารูปไข่กับริมฝีปากเล็กน่ารักนั้น ทำให้เป็นที่รักของทุกคน ไม่ว่าในหรือนอกคณะ ไม่เว้นแม้กระทั่ง นอกมหาลัยก็ด้วยเช่นกัน......

**ติดตามกันเยอะๆน้าน้องเหรินรอทุกท่านอยู่ขอรับ

***น้องๆแฝด3แห่งตระกูลเหวิน ขอรับ***

หลังจากที่ง่วนอยู่กับการเถียงเพื่อนรักอย่าง เหวินซาน ทำให้เหวินซานนั้นคิดได้ว่า พี่ชายของตนนั้นมีลูกลิงอยู่3ตนนี่ยังไม่นับคนพ่อนะเนี่ย อริอริ

" เดี๋ยวๆ เหรินน้อยฉันคิดออกแล้ว ว่าจะช่วยแกหางานยังไงแกสนใจงานพวกพี่เลี้ยงใช่มั้ยล่าาา "

รุ่ยเหรินตตะหงิดๆในน้ำเสียงของเพื่อนรักไม่ใช่น้อย แต่เพื่อเงินลองฟังก่อนคงไม่เสียหาย

" ใช่แล้วทำไมแกมีลูกให้ฉันเลี้ยงหรือไงซานๆ อุ๊บฮาๆๆๆ โอ๊ยๆพอ อย่าทุบๆฉันจะตั้งใจฟังแล้วๆ  "

รุ่ยเหรินกล่าวในใจแค่แซวเล่นมันทุบซะกระดูกอันน้อยของเค้าแทบบุบสลายกันเลยที่เดียว

" เหอะ ให้รู้มั่งว่านี่ใครเหวินซานจ๊ะ ถ้าไม่มีผู้ชายที่ดีพอกับฉันนะฉันขอขึ้นคานดีกว่าย่ะรุ่ยเหริน "

" จ้าๆเข้าใจแล้ว แต่ไอ้งานที่แกว่าฉันทำได้เนี่ยคืองานอะไรกันแน่ห้ะ รอฟังจนจะไปเฝ้ารากมะม่วงแล้ว"

" เร่งรีบจริงคุณหนูเหริน พอดีพี่ชายฉันมีลูกชายแฝด 3 อยู่แต่ไม่รู้นะว่าขาดพี่เลี้ยงมั้ยเดี๋ยวขอฉันโทรถามแปปนึง"

รอสักครู่ครับ เหวินอี๋เฉินติดธุระอยู่...ตื้อ-ตื้อ.

"  ว่าไงยัยซาน พี่กำลังยุ่งอยู่ "

" พี่เฉิน เจ้าแฝดได้พี่เลี้ยงรึยัง "

" ยังเลย มีอะไรรึเปล่าหรือแกจะมาเลี้ยงหลานให้ฉันเหรอยัยซานน หึๆ "

" นี่พี่ชายพี่คิดว่าอยากให้หลานๆของฉัน เข้าครัวแบบรอบที่แล้วมั้ย" แค่คุณชายเฉินนึกถึงรอบที่แล้วที่น้องสาวตัวดีของเค้าแอบพาหลานๆเข้าครัวระเบิดก็สยองกร้าวไปทั้งตัวแล้ว

" เห้อมีอะไรก็รีบพูดมาเถอะ "

" คืองี้นะพี่เดี๋ยวพอดีฉันมีพี่เลี้ยงมาแนะนำเดี๋ยวเย็นนี้พาไปเจอแฝดพี่โอเคมั้ย "

" อืม แต่ขอพี่ดูก่อนละกันนะว่าจะรับมั้ย แค่นี้แหละ "

ติ้ด หลังจากคุณชายเฉนวางสาย

" เหรินๆแกได้งานแล้วเดี๋ยวตอนเย็นฉันพาไปนะฮุๆ"

เสียงหัวเราะของเพื่อนสาวนั้นทำให้หรินน้อยรู้สคกแปลกๆชอบกล เห้อเอาเถอะให้ได้งานก็พอแล้ว

**หวังว่าแฟนๆจะถูกใจน้องเหรินๆนะค่าา ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคร้าาา:)

อ่อ เกือบลืมอย่าลืมกดติดตามไว้ด้วยนะคร้าเพื่อไม่ให้พลาดน้องเหรินน้อยตอนต่อไปป