ณ วิทยาลัยเทคนิคซีพีเวย์
ประมาณเวลาหกโมงสามสิบนาที บรรยากาศรอบๆวิลัยซีพีเวย์(วิทยาลัยเทคนิคซีพีเวย์)นักศึกษาต่างทยอยเข้ามา หญิงสาวนั่งรอเพื่อนอยู่โต๊ะประจำคนเดียวใบหน้าสวยหวานดวงตาโตแต่งหน้าเบาๆ
"พี่แพรครับ ผมขอเบอร์พี่ได้ไหม"ฉันที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ก็มีรุ่นน้องปีหนึ่งเดินเข้ามาขอเบอร์
"จะเอาไปทำอะไร?"ฉันถามอย่างเรียบนิ่งถึงภายนอกจะดูอ่อนโยน เรียบร้อยแต่จริงๆมันก็แค่เพียงภายนอก
"พี่แพรดาวครับ"ฉันนั่งมองอย่างเงียบนิ่งก่อนจะยิ้มออกมา
"ไปเคลียร์กับแฟนก่อนมั้ยน้อง"ยิ้มร้ายเผยออกมาก่อนที่รุ่นน้องจะสะดุ้งเมื่อแฟนสาวเดินเข้ามากระชากตัวและลากออกไป
"บราๆ"เสียงของ พราวมุก เพื่อนของฉันเดินเข้ามาพร้อมกับ กิ่งเพชร ที่ทำหน้าหงอยเพราะโดนดุพราวมุกบ่นใส่
"บอกแล้วไงเดี๋ยวเบาหวานก็ตามหา!!"พราวมุกเอ่ยบ่นให้กับกิ่งเพชรอีกครั้ง
"เลิกบ่นได้แล้วใกล้เวลาไปเตรียมเอกสารแล้วนะ"ฉันเอ่ยบอกเพื่อนสนิทสองคน ยัยมุกกับยัยกิ่งเรียนบัญชีเหมือนกันแต่ฉันเรียนคอมพิวเตอร์ธุรกิจคนเดียว
"พรุ่งนี้จะไปฝึกงานกันแล้ว"เสียงหวานนิ่งเอ่ยบอกแก่เพื่อนสนิททั้งสองคน
การไปฝึกงานฉันก็ไปคนเดียวส่วนเพื่อนในแผนกก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ส่วนมากแค่พูดคุยกันเล็กน้อย
เช้าวันต่อมา
ฉันกำลังเดินทางไปที่กรุงเทพความเบื่อหน่ายกำลังแล่นเข้าสู่โหมดทำงาน
"แพรดาว แกจะยุ่งยากทำไมก็แค่ขอนั่งด้วย"รินดาเอ่ยออกมาอย่างหัวเสีย ฉันหันไปมองหน้าไม่ตอบโต้อะไรก่อนจะหลับตาลง
"ที่ตั้งเยอะจะมานั่งข้างฉันทำไม"ฉันเอ่ยถามรินดาด้วยความเรียบนิ่ง ตอนแรกที่เข้ามาใหม่ๆฉันกับเธอก็เป็นเพื่อนกันหลังจากที่เธอพยายามให้พี่ชายแท้ๆมาข่มขืนฉัน มันเลยเผลอปลุกความเป็นนรกของฉันตื่น
"ฉันขอเตือนนะรินดา เธออย่ามายุ่งกับฉันอีก"ฉันเอ่ยจบก่อนจะหันหน้าไปมองวิวข้างนอกรถที่กำลังเคลื่อนไป
หมับ
รินดาไม่พอใจเอื้อมมือมาคว้าแขนของฉันก่อนจะกระชากเล็กน้อย
"มีอะไร?"ฉันถามอย่างกวนๆก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ
"มึง!!" ผลึก!! "กรี๊ดด" ฉันดันแขนที่ถูกรินดาจับไว้ก่อนจะล้มลงกับพื้น เพื่อนๆในรถต่างไม่กล้าเข้ามายุ่ง
"แพรอย่าก่อเรื่อง"เสียงอาจารย์เอ่ยบอกก่อนจะมองด้วยความเหนื่อยล้า
"อาจารย์ก็บอกศิษย์รักสิ ว่าอย่ามาสาระแนเรื่องของคนอื่น"
"แพรดาว!!"
"อย่า มา ยุ่ง"
"อึก!"
ฉันเอ่ยบอกช้าๆอย่างเน้นๆ ก่อนจะหันกลับมาก้มมองโทรศัพท์
(พราวมุก:เป็นไงบ้าง หวังว่าจะไม่ก่อเรื่องนะ)
(แพรดาว:สบายมาก)
(กิ่งเพชร:ทำไมแกไม่ย้ายแผนกมาเรียนกับพวกฉัน จะได้ไปฝึกงานที่เดียวกัน)
ฉันอ่านไม่ตอบอะไรก่อนจะปิดเครื่องทำไมฉันไม่ไปเรียนแผนกเดียวกันนะเหรอ ก็ความฝันของฉันไม่ใช่ทางนี้นะสิ
หลายชั่วโมงต่อมา
ฉันก็เดินทางมาถึงที่หมายเรียบร้อยแล้วพวกพี่ๆที่มาแนะนำการฝึกงานและพาไปดูห้องพักสำหรับนักศึกษาที่มาฝึกงาน เหมือนกับคอนโดแต่ไม่ใช่
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"น้ำเสียงของหัวหน้าแผนกด้วยความห่วยๆ
"คิดถูกคิดผิดมาทำงานกับพี่เนี่ย"ฉันรู้จักกับพี่แก เห็นหน้าตาแบบนั้นเจ้าชู้เป็นบ้ารู้จักกันผ่านออนไลน์อ่ะ
"คิดถูกแล้วน้องรัก"หนาแกร่งเอื้อมมาวางบนไหล่ขวาของฉัน "ไอ้มือปลาหมึกเอ้ย" ฉันเอ่ยพร้อมดึงมือของพี่เป็นหนึ่งออก
"มาฝึกงานทั้งที พี่ขออย่างเดียวอย่ามีเรื่อง"พี่เป็นหนึ่งเอ่ยขอพร้อมกับสีหน้ากังวล
"ไม่มีเรื่องหรอกพี่ขอแค่ไม่มีคนมาหาเรื่องก่อน"ฉันตอบไปอย่างเสียงเรียบก่อนจะยิ้มออกมา "แต่ถ้าหมั่นไส้แล้วทำอันนี้ค่อยว่ากัน" สิ้นเสียงฉันพายกระเป๋าเข้าห้องตัวเอง
เช้าวันต่อมา
"สายแล้วๆ"วันนี้อ่านนิยายจนดึกเลยเผลอตื่นสาย
ปึก!!
ฉันวิ่งสุดกำลังโดยไม่ได้มองทางจนวิ่งชนกับผู้ชายตัวสูงใหญ่ ไอ้เราก็ตัวเล็กอยู่แล้วแต่พอเจอคนนี้ทำไมรู้สึกตัวเล็กกว่าเดิม
"ขะ ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันเอ่ยถามพร้อมยื่นมือไปรับอีกคนที่ล้มไปกับฉัน สายตาเหลือบไปเห็นตรงข้อศอกมีรอยถลอกเล็กน้อย
"ให้ฉันพาคุณไปทำแผลก่อนนะคะ"ด้วยความมาวันแรกก็ยังไม่ได้ชุด พี่เป็นหนึ่งลืมเอาชุดให้วันนี้ฉันเลยแต่งตัวสบายหน่อย ฮ่าๆก็นะชุดดำทั้งตัวแต่เสื้อเชิ้ตข้างในสีขาว
"ไม่เป็นไรทีหลังก็ระวังหน่อยก็แล้วกัน"น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยความเย็นชาและเรียบนิ่ง
"รอยถลอกขนาดนั้นปล่อยให้เน่าแม่งเหอะ"ฉันเอ่ยจบแล้วหันหลังกำลังจะเดินออกไปแต่ถูกอีกคนคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน
"ทำผิดแล้วยังไม่สำนึก"ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจและเริ่มหงุดหงิดกับหญิงสาวมากเต็มที
"จะไปก็ไป ลีลาอยู่ได้"ฉันเอ่ยจบก็เดินเข้าไปที่ร้านค้า แถวนี้มีร้านขายยาพอดี
หลายนาทีผ่านมา
ฉันทำแผลให้อีกคนเสร็จตลอดระยะที่ทำแผลให้เขาก็บ่นไปเรื่อยพื้นฐานเขาคงเป็นคนโหดละมั้ง
"สายอีกแล้ว"ฉันก้มลงมองเวลาก่อนจะบ่นพึมพำออกมาโดนไอ้พี่เป็นหนึ่งบ่นหูชาแน่ๆ
"บอส!! ไอ้น้องเวร! แกทำบ้าอะไร"พี่เป็นหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน
"....."กำปั้น ชายหนุ่มเจ้าของบริษัทที่รับนักศึกษามาฝึกงานนั่งมองดูเพื่อนของตนบ่นกับหญิงสาวที่ทำหน้าเบื่อหน่าย
"นี้บอสกำปั้นนะแพร"ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว
"บอกแล้วว่าอย่ามีเรื่อง"พี่เป็นหนึ่งบ่นให้กับฉันอีกครั้ง
"บ่นอีกแล้วไม่เบื่อเหรอ บ่นอยู่ได้"นี้แหละข้อเสียของฉันชอบเถียง เถียงจนอีกฝ่ายเถียงกลับไม่เป็น
"เธอทำฉันเจ็บตัว ตอนเที่ยงไปพบฉันที่ห้อง"กำปั้นเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
"อะไรวะ"ฉันเอ่ยออกมาด้วยความมึนงง
"ไม่กลัวหรือยังไง บอสจอมโหดนะเว้ย"เป็นหนึ่งเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะทำท่าทางกลัว
"ตลกวะอย่าทำแบบนั้นดิ ฮ่าๆ!!"ฉันหลุดหัวเราะออกมาอย่างดังเพราะท่าทางตลกของพี่เป็นหนึ่ง
"เตี้ยรอด้วย!"ฉันเดินนำหน้าพี่เป็นหนึ่งก่อนจะหลุดชะงักตรงหน้าบอสกำปั้น
ชายหนุ่มยืนทำหน้าไม่พอใจและหงุดหงิดหันมาจ้องหน้าหญิงสาว
"มากับผม"เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างเรียบนิ่งก่อนจะเดินออกไปสักพักขาสั้นๆของฉันที่เดินตามไม่ทันก็ตัดสินใจวิ่ง
"โอ๊ย!"ฉันวิ่งชนแผ่นหลังของบอสกำปั้นที่หยุดเดินโดยไม่บอกไม่กล่าว
"จะชนผมไปถึงเมื่อไหร่"ฉันฉีกยิ้มให้กับอีกคนที่เอ่ยถาม มันก็จริงนี้หว่าฉันชอบซุ่มซ่ามตลอดเลยทำตัวเงียบนิ่งแทน
"ฉันขอโทษมันไม่ได้ตั้งใจ"ฉันพลางยกมือมาบังหน้าตัวเอง อ๊ากอายชะมัดทำตัวซุ่มซ่ามต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก
"ผมเกิดก่อนคุณพูดให้มันดีๆ"บรรยากาศมาคุสุดๆ
"เอ๊ะ หรือฉันต้องพูดคะ ขาหรือคะ"ฉันเอ่ยถามก่อนจะขยับตัวไปหาบอสกำปั้น
"พี่ปั้นขา~ ช่วยเดินช้าๆหน่อยได้ไหมแพรเดินไม่ทัน"ฉันยิ้มอ่อยก่อนจะสบตากับบอสกำปั้น
กำปั้นผละตัวของหญิงสาวออกเบาๆก่อนจะเดินนำอีกครั้งแต่ครั้งนี้เดินช้าตามที่หญิงสาวเอ่ยขอ
"น่ารักจริงๆ"ฉันเผลอยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าบอสที่ใครๆต่างกันว่าโหดก็มีมุมน่ารักแบบนี้
"บอสปั้น~ รอแพรด้วย!!"ฉันรู้ตัวอีกทีบอสก็เดินไปไกลพอสมควรแล้ว พอได้ยินเสียงฉันก็หยุดเดิน
"ว่าแต่เราจะไปไหนอ่ะ"ฉันเอ่ยถามบอสกำปั้นด้วยความสงสัย
"คุมงานก่อสร้างเป็นมั้ย"หูของฉันผึ่งขึ้นก่อนจะรีบเงยหน้ามองบอสกำปั้น
"น้องชายของผมกำลังหาสถานที่ฝึกทหารใหม่เลยต้องสร้าง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะพยักหน้ารัวๆ
"คุมได้ค่ะ!!"ฉันเอ่ยตอบบอสกำปั้นอย่างดีใจ สายตาของฉันสังเกตตอนที่บอสสะดุ้งเสียงของฉัน
"บอสปั้นตกใจเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามบอสก่อนจะจิ้มแขนแกร่งอีกคน
"พูดมาก"เสียงทุ้มของบอสกำปั้นเอ่ยบอกก่อนจะเดินหนีอีกครั้ง
ไรท์:สงสัยบอสกลัวน้องแพร ฮ่าๆ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
หลังจากที่บอสปั้นพาฉันไปแนะนำกับคนงานก่อสร้างก็หายไปเลย ฉันไม่ได้หวังหรือรู้สึกชอบอะไรหรอกนะแต่มีเอกสารที่เขาจะต้องเซ็น
"ทำหน้าบึ้งอยู่ได้"เสียงของพี่หนึ่งเอ่ยออกมาก่อนจะยื่นแก้วกาแฟร้อนให้
"มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะพี่"ฉันเอ่ยตอบอย่างเรียบนิ่งก่อนจะหันไปตามพี่หนึ่ง
"บอส"เป็นหนึ่งเอ่ยเรียกก่อนจะหยุดชะงักแล้วหันมามองฉัน
"พี่หนึ่งคะ รบกวนฝากจัดการหน่อยนะ"ฉันเอ่ยบอกก่อนจะรีบเดินออกมา
ตอนที่เดินสวนกันสายตาของกำปั้น้หลือบมามองแต่หญิงสาวไม่สนใจอะไร
สองชั่วโมงผ่านมา
"เหนื่อยมั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะเดินเข้ามา ใบหน้าอันหล่อเหลาพร้อมกับแววตาที่ดูกังวล
"บอสมีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบก่อนจะลดระดับสายตามาอ่านเอกสารในมือ
"แพรดาว"ฉันหันไปมองคนงานที่รู้จัก ใช่ช่วงที่บอสไม่อยู่คนงานที่นี่ได้เกิดอุบัติเหตุฉันเลยไปขอร้องเพื่อนให้มาช่วย
"งานเสร็จแล้วหรอกัปตัน"ฉันเอ่ยถามก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารแล้วลุกขึ้น
"ใครรับมันเข้ามา"กำปั้นเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจ
"คนงานที่นี่เกิดอุบัติเหตุฉันแจ้งบอสทางอีเมล์แล้ว"ฉันเอ่ยตอบบอสอย่างเรียบนิ่ง
"แพรดาว"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอีกครั้ง ย้ำเตือนว่าชายหนุ่มกำลังหมดความอดทน
"กัปตันแกไปรอฉันที่โต๊ะทำงานก่อนไป"ฉันรีบเอ่ยไล่เพื่อนตัวดีก่อนที่มันจะไปยั่วโมโหบอสกำปั้นเขา
"ที่รัก~ ไหนว่าจะไปพร้อมกันไงครับ"เสียงของกัปตันเอ่ยบอกก่อนจะใช้สายตายั่วโมโหอีกคน
"มึง!!"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกด้วยความโกรธและไม่พอใจ
"ไอ้กัปตัน! พอเลยแกหยุดหาเรื่องได้แล้ว"ฉันเอ่ยบอกกัปตันด้วยความรีบร้อน
"ครับคุณแพร"กัปตันเอ่ยตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
"ไสหัวออกไป!! แล้วเรื่องเอกสารไปพบผมที่ห้อง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างเรียบเฉยก่อนจะหันหลังเดินออกไป
ฉันยืนมองแผ่นหลังบอสกำปั้นด้วยความหงุดหงิด เพื่อนตัวดีของฉันมันก็ชอบยั่วโมโหคนไปเรื่อยจนตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาสนิทกับฉันแล้ว
กัปตันเป็นเพื่อนชายที่ฉันเล่นด้วยตอนเรียนอยู่ส่วนกลุ่มผู้หญิงฉันแทบไม่ไปยุ่ง
"อ้าวแพรแกไปอ่อยบอสอีท่าไหนล่ะ ถึงเข้าๆออกๆแบบนั้น"เสียงของรินดาเอ่ยถามก่อนจะยิ้มออกมา
"ไปทำงานของตัวเองให้เสร็จก่อนมั้ยรินดาแล้วเธอค่อยมาเรียกร้องความสนใจจากฉัน"ฉันเอ่ยจบก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของบอสกำปั้น
ณ ห้องทำงาน
บรรยากาศรอบๆตัวตึงเครียดมากชายหนุ่มนั่งรอด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจ
Talk:กำปั้น
ผมรีบกลับมาจากทำธุระให้แม่แพรดาวที่ไม่กลัวความโหดของผมก็เอาแต่ยั่วโมโหหรือไม่ก็ยอกย้อนด้วยท่าทางอย่างไม่เกรงกลัว
"มีอะไรหรอคะ"น้ำเสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมที่มีโต๊ะทำงานขั้นระหว่างเราสองคน
"ทำไมพาคนนอกเข้ามา"ผมเอ่ยถามอย่างเรียบนิ่งก่อนจะส่งสายตาแข็งให้กับอีกคน
"ก็คนงานไม่พอ"
"ไม่พอก็ควรหยุดไปก่อน"
ผมไม่รอให้อีกคนพูดให้จบ แพรดาวยืนทำหน้าบึ้งด้วยความหงุดหงิด
"คืนนี้ไปเคลียร์ให้หมด"ผมโยนเอกสารให้กับอีกคน
"นี้มันงานของพี่หนึ่งนะบอส"น้ำเสียงหวานรีบเอ่ยออกมาก่อนจะดันแฟ้มเอกสารมา
"งานนี้คุณจะต้องศึกษาพรุ่งนี้ต้องตอบลูกค้า"ผมเอ่ยบอกอย่างเรียบนิ่งนิสัยเสียของผมคือเจ้าระเบียบ
"ทุกตัวบรรทัดทุกตัวอักษร"ผมเอ่ยเน้นอีกครั้งก่อนจะโดนอีกคนส่งสายตาไม่พอใจใส่ผม
"นี้ยังไม่รู้ตัวอีกหรอแพรดาว!!" ตุบ!! มือหนาทุบไปที่โต๊ะเอ่ยออกมาด้วยความโมโห
"รู้อะไรคะ? ฉันมาทำงานให้กับคุณต้องมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกหรอ"น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาก่อนจะมองหน้าผมด้วยความเฉยชา
"ออกไป"ผมเอ่ยไล่แพรดาวก่อนจะใจอ่อนไปมากกว่านี้ ความโหดที่ทำให้ทุกคนต่างกล้วต้องกลับมาใจอ่อนเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ได้
"บ้าเอ้ย!!"ผมเอ่ยบัดซบด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจไม่หาย ผู้ชายคนนั้นมันเคยแย่งผู้หญิงที่คลับกับผมแต่ทำไมมาสนิทกับแพรดาวได้
"ไอ้เป็นหนึ่ง!! แกอยู่ไหน!"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกด้วยความโมโหและโกรธเคือง สักพักเป็นหนึ่งทั้งเป็นเพื่อนและเลขาก็รีบเดินเข้ามา
"มึงเป็นอะไรไอ้ปั้น"เป็นหนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัยก่อนจะนั่งลงเก้าอี้
"ไอ้กัปตันรู้จักกับเธอได้ยังไง"ผมเอ่ยถามไอ้เป็นหนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน
"สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันแต่ตอนขึ้นปีสองกัปตันมันย้ายไป"เป็นหนึ่งเอ่ยตอบผมก่อนจะเผยยิ้มร้ายออกมา
"เจ้าระเบียบอย่างมึงต้องมาตบะแตกเพราะไอ้แพร?"เป็นหนึ่งเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม"กำปั้นเพื่อนรัก มึงเผลอตกหลุมรักปีศาจอย่างแพรดาวเนี่ยน่ะ"ผมหันไปมองหน้าเป็นหนึ่งที่เอ่ยออกมา
"มันเคยขอจีบแต่มันต้องทำใจก็เพราะไอ้แพรมันด่า"คำเล่าของเป็นหนึ่งทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าต้องระวังแพรดาวด่า
"....."ผมไม่เข้าใจทำไมต้องด่าแล้วมาทำใจ
"ถ้าคนที่มันรักมันจะไม่ด่าแต่มันจะยอกย้อนหรือกวนแทน"สิ้นเสียงเป็นหนึ่งลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไป
หนึ่งชั่วโมงผ่านมา
ผมลุกขึ้นจะเดินไปหาแพรดาวเพราะตอนนี้มันเย็นมากแล้ว
"เหอะ คิดจะโหดใส่คิดหรอว่าคนอย่างแพรดาวจะกลัว"น้ำเสียงหวานที่กำลังบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด ใบหน้าที่บึ้งตึงเธอสวยเป็นธรรมชาติไม่แต่งหน้าแต่งตาจนเกินไป
"หิวก็หิว"แพรดาวบ่นออกมาก่อนจะทำแก้มป่อง
"ว่าไงกัปตันมีอะไร"ผมที่กำลังจะเดินเข้าไปต้องหยุดชะงัก
"ไม่ว่าง แกทะเลาะกันทำไมต้องลากฉันไปเกี่ยวข้องด้วย"แพรดาวเอ่ยออกมาพร้อมกับสายตาที่กำลังจ้องไปที่ตัวหนังสือ
"ฟังนะ อย่าเอาแต่ใช้อารมณ์หัดใช้เหตุผลซะบ้างถ้าเตือนแล้วไม่ฟังมึงอยากโดนกูด่ามั้ย"แพรดาวเอ่ยออกมาด้วยความรำคาญ"พูดมากฉิบหาย ไอ้สันขวาน"หญิงสาวด่าเพื่อนของตนก่อนจะตัดสายทิ้ง
"อะไรวะเนี่ยมีแต่เรื่อง!"แพรดาวที่นั่งอ่านก็หยุดอ่านก่อนจะปิดด้วยความรำคาญ
Talk:แพรดาว
ฉันนั่งรำคาญกัปตันที่มาปรึกษาและอยากให้ฉันไปเคลียร์ปัญหาให้ คนบ้าอะไรไปใช้อารมณ์กับสายธารแล้วจะมาให้ฉันเคลียร์ให้ ฉันกับสายธารเรารู้จักกันทางออนไลน์และสนิทกันมากรู้หมดไส้หมดพุง
สายธารเป็นคนใช้เหตุผลแต่ถ้าทนไม่ไหวอันนี้ก็อีกเรื่องนึงครั้งสายธารคงทนไม่ไหวจริงๆแหละเลยโมโหแล้วไล่ตีกัปตัน
"แพรดาว"ฉันนั่งขมวดคิ้วอยู่สักพักก่อนจะหันไปมองคนที่เอ่ยเรียก บอสกำปั้น!
"มีอะไรหรือเปล่า ฉันกำลังศึกษา"ฉันตอบอย่างเฉยชาก่อนจะเงยมองหน้าอีกคน
"คุณทานอะไรหรือยัง ผมกำลังจะออกไปทานข้าว"ฉันเริ่มเย็นลงเพราะไม่อยากใช้อารมณ์ตัวเองมาเป็นจุดศูนย์กลางไปมากกว่านี้ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาก่อนจะเริ่มรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกว่าจะให้เพื่อนมาทำงานแทนคนงาน
"บอส"ฉันเอ่ยเรียกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง
"มีอะไรค่อยคุยคุณไปกับผม"ฉันรีบเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนจะรีบวิ่งตามบอสที่เอ่ยจบแล้วเดินออกไปก่อน คนอะไรเดินเร็๊วเร็ว!
ปึก!
"โอ๊ย!"ฉันที่วิ่งไม่ดูทางก่อนจะวิ่งชนบอสกำปั้น
"วิ่งชนผมอีกแล้วนะ"ชายหนุ่มที่ยืนรอหญิงสาวก่อนจะโดนวิ่งเข้ามาชนอย่างจัง
"แฮะๆ พอดีฉันขาสั้นไปหน่อย"ฉันเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ
"ไม่หน่อยแล้วมั้ง" เพี๊ยะ! ฉันลงมือฟาดไปที่แขนของอีกคน
"ชิ!! คนเจ้าระเบียบ!"ฉันเอ่ยจบแล้วเดินหนีทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
