22:21 น.

" เห้อออ~ในที่สุดดดดดดด"ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะในที่สุดผมก็ทำงานเสร็จสักทีงานที่ผมทำนั้นเป็นเกี่ยวกับการกีฬาทุกรูปแบบก็อะนะ😏ผมเป็นโค้ชเองผมชื่อโมเดลคับตอนนี้ผมก็กำลังจะพานักกีฬาของผมไปรับถ้วยรางวัลชนะเลิศระดับโลกแต่เกิดเหตุเหมือนจะมีบางอย่างไม่คาดฝันขึ้น

ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

ใช่คับตาย!! ไม่ใช่ตายทั้งหมดนะมีกูคนเดียวนี่ที่โดนกระสุน ทำไงได้กระอักเลือดสิครับรออะไร

"อะ อะอึก"ผมค่อยๆลืมตาขึ้น เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ?? ห้องสีขาวๆกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์กับอีสายพะลุงพะลังที่ติดเต็มมือนี่มัน!!!! อ๋อ โรงบาล.....

เคเก็ต กูคงมาอยู่ในตัวละครอะไรสักอย่างที่อยู่ในนิยายเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เคยอ่านละมั้ง? ใช่แหละ แต่กูจะไม่พูดคำว่าที่นี่ที่ไหนเด็ดขาด ไม่อยากตอแหลอ่ะมันไม่เหมาะกับคนแมนๆอย่างผม

"ฮึก เจ็บตัวชิบ"ผมลองขยับตัวดูแต่แม่งขยับแทบไม่ได้เจ็บตัวชิบ อีสายพวกนี้แม่งก็มีอะไรเยอะนักหนาวะ

"คนไข้ฟื้นแล้ว ไปตามคุณหมอมาเร็ว"เหมือนจะมีพยาบาลสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาเห็นผมฟื้นพอดี

"คนไข้อาการดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ,"

"ครับดีขึ้นแล้ว"

"งั้นคนไข้ก็กลับบ้านได้เลยนะครับ"

"อ่าาา คับ"

แต่สิ่งที่ผมยังไม่รู้คือ......กูเป็นใครวะ?!!

จากนั้นผมก็หันไปเห็นโทรศัพท์เหมือนจะเป็นโทรศัพท์ของเจ้าตัวมันขึ้นมาดูแล้วเห็นว่ามันไม่ได้ล็อคผมเลยกดเข้าไปดูในเบอร์โทรศัพท์เห็นขึ้นล่าสุดเป็น'พี่ตุล"บักปอบนี่มัน เป็นใครวะช่างแม่งเหอะ หาเบอร์ที่มันโทรหาได้ดีกว่าจากนั้นผมก็เห็นเบอร์ที่ขึ้นชื่อว่า ' แคต' ใครก็ช่างอ่ะกูจะโทร!

ตรุ๊ดๆ

'ฮัลโหล..ครับ?'

"เอ่อออ ช่วยมารับที่โรงบาลหน่อยดิ"มึงเป็นใครก็ช่างแม่งนะแต่มึงต้องมารับกูที่แน่ๆนะตอนนี้ที่ผมคิดได้

'อ่ะ เอ่ออได้ครับ โรงพยาบาลอะไรหรอครับ'

"เดี๋ยวส่งโลให้มารับเถอะ เคปะ!"

#############

ฮ้าวจุงเบย น้องโมเดลอิชั้นนนน  สั้นหน่อยนะค้าาาา

ขอประทานอภัยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ยังไม่ได้แก้คำผิดนะค้าบ ติดตามกันหน่อยยยยยย

ตัดๆๆๆๆๆ 

ตอนนี้ผมอยู่่บนรถครับ  ตอนแรกผมก็คิดว่าชื่อแคตมันชื่อคุ้นๆ ไอ้เราก็นึกว่าผู้หญิง เสียงตอนคุย โทรศัพท์ก็โครตสาว ที่ไหนได้เป็นผู้ชาย 

แถมยังเป็นนายเอกอีกคนของเรื่องอีก อ้ากกกก!!!!(นิยายเรื่องที่น้องโมเดลข้ามมานี้มีนายเอก2คนนะครัช)

กูไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะ

"เอ่อ แล้วน้องซูอยากกินอะไรรึป่าวครับ"กูเป็นน้องมันหรอวะ? แล้วชื่อซูนี่มัน.......ตัวร้าย..........อ้ากกกกกกกก!!!!

แล้วกูเป็นตัวร้ายแล้วให้นายเอกมานั่งขับรถให้หรอวะ สถุนชิบ!

"ไม่ เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ค่อยหิวน่ะ"

"อ๋อ โอเคครับ"

"คือพี่แคตค้าบบ คือความจำของน้องซูมันหายไปครึ่งหนึ่งอ่ะน้องซูเลยจำเรื่องราวอะไร ไม่ค่อยได้ พี่แคตช่วยบอก คร่าวๆเกี่ยวกับตัวของน้องซูหน่อยได้มั้ยค้าบบ🥺🥺"ไหนๆก็ไหนๆละ ขอใช้ความตอแหลให้เป็นประโยชน์ละกัน 

พอผมพูดไปแบบนั้น อีกฝ่ายทำหน้าอึ้งๆ ก่อนจะหน้าแดง ฮึ้มมนี่นายเอกเขินตัวร้ายรึนี่ แปลกดีแฮะ

"น้องซูเอ่อ....ไปผลักแรมเดียร์ตกน้ำอ่ะครับ พี่ตุลโมโหมากเลยผลักน้องซูตกน้ำครับ แล้วน้องซูว่ายน้ำไม่เป็น ร่างน้องเลยจมหัวเลยกระแทกพื้นครับ"

 ไม่หน้าล่ะ กูถึงเจ็บหัว  โดนพระเอกถีบหัวส่งท้ายตกน้ำนี่เอง

"แล้วตอนนี้พี่ตุลอยู่ไหนครับ"

"ตอนนี้น่าจะอยู่บ้านน้องซูนะครับ...หน้าจะรอ..เอ่อ ถอนหมั้นอยู่"

กูยังไม่อยากโดนพระเอกเฉดหัว!!

"พี่แคตคับ น้องซูขอไปนอนกับพี่แคตก่อนไม่ได้หรอคับ น้องซูยังไม่พร้อมง่่ะ"ผมบีบน้ำตาแล้วทำหน้าตาหน้าสงสาร แงร่~ อยากเอาตัวเองทำเมีย 

อีกฝ่ายทำหน้าอึดอัดแล้วยิ้มออกมาอ่อนๆ 

"ได้ครับ มานอนกับพี่ก่อนก็ได้"

##แคต##

สวัสดีดีครับผมชื่ออันดาความจริงผมก็เป็นนักกีฬาทั่วไปนี่แหละ จนเกิดเหตุการ มีคนมารอบยิงโค้ชผมครับ แต่ผมเหมือนเป็นลูกหลงโดนเข้าไปด้วย 

ลูกกระสุนหนึ่งนัดกลางหัวใจ เต็มๆ   กระอักเลือดสิคัช อะเฮื้อกก

พอตื่นมาอีกทีก็อยู่ในร่างกระปุกกระปิกนี้ พอจะเดาเหตุการณ์ได้ครับ 

เพราะหน้ายัยตัวเล็กนี่มันเหมือนกับนิยายที่พี่สาวผมแต่ง 

ผมเลยพอเข้าใจคล่าวๆ 

พออยู่มาไม่นานผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ พอรู้ว่าเป็นตัวร้ายก็แปลกใจเลยครับ ว่าทำไมถึงโทรมาหานายเอกอย่างผม 

แต่พอคุยกันในรถทำให้ผมนั้นรู้สึกคลั่งรักน้องซูตัวร้ายที่หัวได้รับการกระทบกระเทือน ซึ่งน้องน่ารักมากค่าาาา คลั่งรักน้อง ♥️❤️💕

ตอนนี้น้องอยู่คอนโดของนายเอกอย่างผมครับ  น้องกำลังอาบน้ำอยู่ ผมพึ่งรู้ว่าน้องซูตัวร้ายที่ผมเคยเกลียดและหมันใส้จะมีรูปร่างหน้าต่าหน้ารักแถมยังเตี้ยกว่าผมอีก ขาวด้วย แง่ร~ ใจแตกกกก 

##ซู##

ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับเดินออกมาด้วยผ้าขนหนูหนึ่งผืนบางๆ 

"พี่แคตครับ ผมขอยืมเสื้อหน่อยได้มั้ยครับ"

"ได้ครับ หยิบเอาในตู้เลย"

ผมเดินไปหยิบเสื้อในตู้มาใส่ พอใส่ปุ๊บ นี่ผมตัวเล็กกว่านายเอกหรอ! ้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้

เปลี่ยนชุดเสร็จล้วก็ตรงเข้าไปหาแคตนายเอกสุดสวยที่นอนอยู่ แล้วผมก็กระโดดกอดเลยครับ

"พี่แคตคับ น้องซูขอกอดนะคับ"

"อ่าได้สิครับ"ผมเห็นนะว่านายเอกหน้าแดงอยู่

"น้องซูเรียกแทนตัวเองง่ายๆเถอะครับ"

"งั้นเค้าเรียกตัวแบบนี้ได้มั้ยคับ"

"อ่า  ได้สิคับ งั้นพี่ก็ขอเรียกแบบเดียวกับน้องซูนะ"ไม่ว่าป่าวมืออินายเอกมันลากมากอดขาอ่อนผมอีก หื่นเหมือนกันนะเนี่ย อินายเอก 

"คับตัวก็รีบนอนนะเดี๋ยวตาดำเค้าเป็นห่วง"ผมตอแหลไปเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

"เช่นกันครับ"

##########################

ทุกคนคิดว่าพวกเขาจะรู้ตัวมั้ยคะ ว่าที่กอดอยู่คือคนที่ตัวเองรู้จัก 

แหะๆๆๆๆ  ถ้ามีคำผิดก็ยังไม่ได้แก้นะครัชช

##ซู##

ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนนี้คือนอนซบกับอกนายเอกละครับนุ่มมากๆ อ่าาาแต่ผมว่าต้องรีบลุกละล่ะ 

"ตัวคั๊บๆ ตื่นได้แล้วน้าา"

"อืออืม"อีกฝ่ายฮึมในคอเบาๆ  ผมเลยไปกระซิบใส่หูอีกฝ่ายพร้อมเป่า 

"ถ้าไม่ตื่น เค้าจะกินหูตัวละนะครับ"ว่าจบผมก็งับหูนายเอกไปครับ 

"อ๊ะ! ตื่นๆครับตื่นแล้ว"นายเอกสดุ้งสุดตัว 

"คิกๆๆ"ผมหัวเราะออกไป 

"ตอนนี้ผมพร้อมกับบ้านแล้วครับ" 

"อ่า อ่าครับ เดี๋ยวเค้าไปส่งนะ" 

.บ้านใหญ่ (บ้านซู.).

พอผมเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นล่ะครับ  นึกว่าวันรวมญาติ อยู่ครบเชียว 

"มาแล้วหรอ"เสียงของตุล พระเอกของนิยายพูดขึ้น ผมรีบเกาะแขนแคตทันทีที่เดินตามหลังมา 

ผีมั้งไอ้บอด ผมอยากตอบไปแบบนี้จัง

"ครับ" จากนั้นผมก็เหลือบไปมองนายเอกอีกคนนึงครับ ชื่อแรมเดียร์ อยู่ดีๆนางเอกคนนั้นก็มองผมแล้วก็แอบยิ้มเยอะเบาๆ เพราะพระเอกนั้นยื่นใบบางอย่างมา 

"เซ็นมันซะ" มันคือใบหย่าครับ ผมรับมาแล้วก็เซ็นแบบงงๆ ง่ายงี้เลยหรอวะ??? ผมเซ็นอล้วเกาหัว งกๆ 

"นี่ครับ"ผมเซ็นเสร็จละก็ยื่นคืนไปให้ 

"นี่..น้องซูเซ็นง่ายเเบบนี้เลยหรอครับ"อยู่ๆแรมเดียร์ก็ถามขึ้นมา 

"ฮะ??นีองซูทำอัลไรผิดหรอฮะ"มา!สกิลตอแหลมาแล้ว พอพวกคนที่นั่งดูอยู่ เห็นผมพูดแบบนั้นก็ดูอึ้งๆ

 "ป่าวหรอกครับ น้องซูคงจะเห็นความรักของพี่ต่อตุลแล้ว"

"อ๋อ  ฮะ"ผมตอบแบบสั้นๆ   จากนั้นผมก็หันไปเห็นสนามบาสที่ดูท่าจะเป็นของบ้านหลังนี้แต่ดูท่าไม่น่ามีใครเล่นผมเลยคิดว่าจะตัดบทไปเลย 

"ตัวคับๆเค้าอยากเล่นบาสอ่า พาเค้าไปเล่นหน่อยสิคับ"ผมหันไปบอกแคต 

"ได้สิคับ ถ้าตัวอยากเล่นเดี๋ยวเค้าพาไปป" พอผมกับแคทเดินไปผมก็หันเหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่ในบ้านมองแบบงงๆ????

"ขอบคุณครับ"  ผมหันไปจุ๊บแก้มของแคตเบาๆครานี้เขาหน้าแดงใหญ่เลยครับ อว่วยยย น่ารักอ่ะ 

#####มาสั้นๆค่าาา

คิดไม่ค่อยออก 

หมองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงตันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แงร่~~~~~