คุณเคยมีความรักไหมครับถ้าเคยมีผมกำลังอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นอยู่จะทำยังไงดีในเมื่อผมดังไปตกหลุมรักคนที่ไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาของเขาเลย
"ดินเรื่องที่ฉันให้นายไปสืบได้เรื่องไรบ้าง"
"ครับคุณม่านเขากำลังจะกลับมาจากเมืองไทยครับ" เขาถามผมพรางทำท่าทีดีใจและผมในตอนนี้ทำไม่จู่ๆถึงรู้สึกเจ็บที่อกขึ้นมากันน่ะ
ใช่ครับคุณภาคินเขากับคุณม่านคบกันมาก็หน้าจะ5ปีแล้วครับแต่ใครจะไปรู้ว่าใน5ปีที่เขาคบกับคุณม่านอยู่นั้นเขากลับให้ผมมาทำหน้าที่บนเตียงแทนคุณม่าน
" ดินคิดอะไรอยู่ฉันเรียกตั้งหลายทีทำไม่นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอ"
"อ๋อครับคุณภาคินพูดว่าอะไรน่ะครับ"
"ฉันพูดว่าแล้วม่านเขาจะกลับมาวันเวลาไหม"
"วันจันทร์ครับและก็วันที่6เวลา11:30โมงเดือนมิถุนาครับ"
"เหรอมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ"
"ครับ"
เช้าวันใหม่วันนี้ผมมีทำธุระกับเทเลอร์เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวหน่อยเพราะเขาเป็นเพื่อนของผมตอนเราเรียนที่มหาลัย
"มีไรอะไม่ได้เจอกันตั้งนานมึงหล่อขึ้นน่ะ"ผมแกล้งพูดเล่นกับมันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน
" เออมึงก็เหมือนกันไม่ได้เจอกัน3ปีเต็นมึงน่ารักขึ้นเหมือนกันน่ะ" นี่ผมพูดจริงๆน่ะครับไอ้ดินมันน่ารักขึ้นเท่าตัวเลยถึงมันจะขึ้นชื่อว่าเป็นบอดี้การ์ดหน้าโหดเฮ้อไม่สิน่ารักก็ว่าไปอย่างของมาเฟียหนุ่มอย่างภาคิน
"มึงนี่ปากดีเหมือนเดินเลยน่ะ"
"เออดีน่ะที่มึงยังเรียกว่าปากดีถ้าเป็นไอ้ตี๋ละก็กูคงถูกค่าปากหมาอะ"
" รู้ตัวเหมือนกันนิ แล้วที่เรียกกูมามึงมีไรอะ"
"ก็เรื่องมึงไงที่มึงเคยบอกกูกับไอ้ตี๋อะว่ามึงชอบคุณภาคินมึงทำใจได้เหรอที่ต้องทนดูเขารักกัน" นั้นสิน่ะนิผมทำใจได้จริงๆเหรอหรือผมควรจากไปดีน่ะ
" กูก็บอกพวกมึงแล้วไงว่าถ้ากูทนไม่ไหวแล้วเดี๋ยวกูจะเดินไปจากเขาเอง ถึงเขาจะไม่ได้รักไม่ได้ชอบกูก็ตาม"แล้วผมจะทนไปได้นานแค่ไหนกันน่ะ
" เออมึงอย่าลืมน่ะว่ามึงยังมีกูสองคนมึงไม่สบายใจเรื่องไหนปรึกษาพวกกูได้ตลอดเวลารู้ไหนห้ะ"
"เออขอบใจมึงน่ะที่ไม่รังเกียจกูและอยู่ข้างกูมาด้วยตลอด"
" อือ"มันต่อผมมาแค่นั้นแล้วมันก็ออกไปจากร้านที่เรานัดกันมาพูดคุย
ผ่านมาหนึ่งเดือนและแล้วก็ถึงเวลาที่คนที่คุณภาคินรักกลับมาสะทีผมควรจะทำยังไงดีหรือผมควรลาออกจากกันเป็นบอดี้การ์ดของเขาดี
สนามบินที่ฮ่องกง"คินรอนานหรือเปล่า"
"ไม่นานหรอแล้วม่านเอาอะไรมาเยอะขนาดนี้อะ" ตัวเล็กแค่นี้จะเอาอะไรมาเยอะเยะ
"ก็นิ่ไงของโปรดของคินเลยม่านจำได้ว่าคินชอบก็เลยซื้อมาฝากไง"
"ม่านนิ่น่ารักไม่เปลี่ยเลยน่ะ"
"คินก็เหมือนกัน"
หลังจากไปรับม่านที่สนามบินมาแล้วๆเขาหายไปไหนของเขากันน่ะ
" ลุงสมชายครับเห็นดินไมครับ"
" อ๋อเมื่อกี้เห็นออกไปกับใครก็ไม่รู้แต่ดูท่าแล้วคนที่มารับนิ่หล่อเหมือนกันน่ะครับ"
" งั้นเหรอครับขอบคุณครับ"หล่องั้นเหรอเดี๋ยวนี้ออกไปข้างนอกไม่คิดจะขออนุญาตจากฉันก่อนรึไง
นิ่ก็นานแล้วน่ะทำไมเขายังไม่กลับมาอีก"ลุงครับลุงสมชายถ้าดินเขากลับมาบอกให้เขาขึ้นมาที่ห้องผมน่ะครับ"
" ครับๆเดี๋ยวมาแล้วผมจะบอกเองครับ"ช่วงนี้คุณภาคินเป็นอะไรกันทำไมถึงดูหงุดหงิดแบบนี้นะ
ตอนเย็น"ขอบใจที่มาส่งน่ะมึงกลับดีๆน่ะ" ผมโบกมือบ๊ายบายมันแล้วก็เข้ามาในบ้านไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์น่าจะถูกกว่าพอเข้าถึงตัวบ้านก็มีเสียงของลุงที่อยู่ดูแลคุณภาคินตั้งหลายมาแต่เด็กเรียก
" คุณดินครับคุณภาคินบอกว่าคุณกลับมาเมื่อไรให้ขึ้นไปพบกับเขาครับ"
"อ๋อครับเดี๋ยวผมขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"
ก๊อกๆ ก๊อกๆ"คุณภาคินครับอยู่รึเปล่าครับ" ก๊อกๆ
"เข้ามา"
"นายไปไหนมาและไปกับใคร" ทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาดื้อๆเบบนี้น่ะ
"ไปที่ร้านขายเสื้อผ้ากับเพื่อนมานะครับพอดีมันจะไปงานวันเกิดของแฟนก็เลยให้ผมไปเป็นเพื่อนนะครับคุณภาคินมีอะไรอีกไหมครับถ้าไม่มีแล้วผมขอตัวครับ"
" เดี๋ยวนายลืมไปแล้วเหรอว่านายมีหน้าที่อะไร"
" ครับผมไม่ลืมเหรอ"
"ถ้างั้นก็มาทำหน้าที่ของนายสิ"
"ครับ"
NC
เช้าวันรุ่งขึ้นเขาทำแบบนี้กับผมเหมือนทุกๆครั้งทำไมเขาถึงได้ทำกับผมรุนแรงแบบนี้ด้วยทำไมเขาไม่เคยคิดที่จะทะนุถนอมผมเลยหรอเราดูไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นเราเป็นอย่างอื่นนอกจากทำให้เขาสูดสูงความใคร่ของตัวเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
