นายloveฉันสักที!!
01
โมเดล(นางเอก)
📞หนูถึงแล้วค่ะ
โมเดล(นางเอก)
📞คุณแม่ไม่ต้องมารับหรอกค่ะ
โมเดล(นางเอก)
📞แค่นี้นะคะ ไว้เจอกันค่ะ
โมเดล(นางเอก)
เมืองไทย..ฉันกลับมาแล้ว!//ยิ้ม
โมเดล(นางเอก)
ว๊าย!//จะล้ม
ริวจิ(พระเอก)
เป็นไรปะครับ//รับไว้
ริวจิเขาก็คว้าตัวโมเดลเอาไว้...ทั้งคู่ก็จ้องตากัน
โมเดล(นางเอก)
หล่อ..สเปค//พูดเบาๆ
โมเดล(นางเอก)
อะ!...ขอบคุณค่ะ
ริวจิ(พระเอก)
ครับ ขอตัว//เดินไป..
โมเดลก็มองตามหลังผู้ชายคนนั้น....
โมเดล(นางเอก)
ยังไม่ได้ถามชื่อเลยแฮะ!
โมเดล(นางเอก)
แกน~//อ้าแขน
โมเดลก็กอดออร์แกนเพื่อนของเขา...
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
อึดอัดนะ//โดนกอด
โมเดล(นางเอก)
คิดถึงมากๆ//คลายกอด
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ไปแค่2ปีเองนะ
โมเดล(นางเอก)
โห...นานจะตาย
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ไปเรียนที่ไต้หวันสองปี..
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ไปกันเถอะ ฉันเอารถมา
ออร์แกนก็ช่วยโมเดลลากกระเป๋าด้วย
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
แล้วเรื่องมหาลัย....
โมเดล(นางเอก)
ก็ต้องที่เดียวกับกันแกสิ
โมเดล(นางเอก)
คิดว่าจะเข้าคณะศิลปกรรมศาสตร์
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ยังชอบวาดรูปเหมือนเดิมเลยนะ
โมเดล(นางเอก)
แกก็เข้าเหมือนฉันใช่มั้ย
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
อืมม//ขับรถ
โมเดล(นางเอก)
อ้อ! ก่อนที่แกจะเดินมาอ่ะ
โมเดล(นางเอก)
ฉันจะล้มมีเทพบุตรคว้าตัวฉันเอาไว้ด้วย!
โมเดล(นางเอก)
เราสองคนจ้องตากัน...👀
โมเดล(นางเอก)
เขาหล่อสุดๆ!
โมเดล(นางเอก)
ถ้าเราได้เจอกันอีกแสดงว่าต้องเป็นพรหมลิขิต!
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
เฮ้อ...ติ๊งต๊องไม่เลิก
โมเดล(นางเอก)
เอ๊ะ! หน้ารถทำไมมัน...เป็นงี้อ่ะ
มันมีรอยยุบเข้าไป..แถมมีรอยขีดอีก
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ฉันขับเร็วไปหน่อย เลยทำให้ชนรถข้างหน้าน่ะ
โมเดล(นางเอก)
เป็นอะไรมั้ย!
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ป่าวๆ รถฉันสิเป็น
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ดีนะ เขาคนนั้นไม่เอาเรื่องน่ะ
โมเดล(นางเอก)
ไม่เจอกันนานพูดน้อยเหมือนเดิม
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
แกก็ติ๊งต๊องไม่เลิกเหมือนกัน
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ฉันกลับล่ะ
โมเดล(นางเอก)
อื้ม! ขอบใจนะ//ยิ้ม
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
//พยักหน้า//
โมเดลก็ลากกระเป๋าเดินเข้าบ้าน...
โมเดล(นางเอก)
แม่คะ!//ตะโกน
โมเดล(นางเอก)
หนูกลับมาแล้วค่ะ
โมเดล(นางเอก)
แม่!!//ตะโกน
เมธนัญ(แม่นางเอก)
มาแล้วหรอ//หน้านิ่ง
โมเดล(นางเอก)
คิดถึงจัง//กอด
เมธนัญ(แม่นางเอก)
//กอดตอบ//
เมธนัญ(แม่นางเอก)
ทานอะไรมารึยัง
เมธนัญ(แม่นางเอก)
อุ่นอาหารเองนะ
เมธนัญ(แม่นางเอก)
ทำเป็นมั้ย
เมธนัญ(แม่นางเอก)
ไปโน่นตั้ง2ปี อยู่ที่นั่นคนเดียวทำอะไรไม่เป็นเลยรึไง
โมเดล(นางเอก)
พอได้อยู่ค่ะ
โมเดล(นางเอก)
แล้ว..พ่อล่ะคะ
เมธนัญ(แม่นางเอก)
แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
เมธนัญ(แม่นางเอก)
แม่ไปทำงานก่อนล่ะ
โมเดล(นางเอก)
แล้วเรื่องมหาลัย...
เมธนัญ(แม่นางเอก)
ก็ไปสมัครเองสิ หัดทำอะไรเองบ้าง
เมธนัญพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้าน
โมเดล(นางเอก)
แม่เป็นแบบนี้ตลอดเลย
สวัสดีค่ะฉันชื่อ โมเดล อายุ19ปี เพิ่งกลับมาจากไต้หวันค่ะ ไปเรียนมัธยมปลาย2ปีก็กลับมาที่ไทย
ฉันโดนพ่อบังคับให้ไปเรียนที่ไต้หวันค่ะ ซึ่งตอนนั้นขัดใจไม่ได้เลยส่วนแม่ของฉัน...
เขาดูเหมือนไม่สนใจฉันอยู่แล้วแหละค่ะแต่ลึกๆก็เป็นห่วงฉันมากเหมือนกัน แม่ฉันค่อนข้างที่จะมีนิสัยเย็นชาหน่อยๆ
อ้อ! ฉันมีเพื่อนซี้คนนึงค่ะ ชื่อออร์แกน อายุ19ปีเท่ากัน คบกันมาก็ตั้งแต่มัธยมต้น แต่พอฉันไปเรียนไต้หวัน2ปี...
ความสนิทของเราสองคนก็ไม่ห่างเหินเลยเขาเป็นเพื่อนที่มีนิสัยพูดน้อยมากๆ แล้วย้อนกลับมาดูฉันสิคะ....
ฉันทั้งพูดมาก! ติ๊งต๊อง ทำตัวเป็นเด็กตลอด หัวเราะได้ทุกเวลา จะว่า...ปัญญาอ่อนก็ได้เลยค่ะ😅
แต่ครอบครัวเราอยู่กันแค่3คน ไม่มีคนใช้อะไรทั้งนั้น! แถมยังไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แม่มีบริษัทเล็กๆแต่ก็ไม่ถึงกับเล็กมากแต่ฐานะจะบอกว่ารวยก็ได้ แต่ไม่ถึงกับมหาศาล
อีกอย่างนะ! พ่อของฉันค่อยข้างที่.....ลุ้นกันไปค่ะ😓
ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ🙏
02
เมธนัญ(แม่นางเอก)
📞วันนี้แม่ไม่กลับ
โมเดล(นางเอก)
📞อ้าว แล้วคุณพ่อล่ะคะ
เมธนัญ(แม่นางเอก)
📞แม่ไม่รู้สิ แค่นี้นะ//ตัดสาย
โมเดล(นางเอก)
📞อ้าว....//โดนตัดสาย
โมเดล(นางเอก)
สวัสดีค่ะ//ยิ้ม
โมเดล(นางเอก)
แม่ให้กลับมาเรียนต่อที่นี่ค่ะ
พิระ
กล้าที่จะขัดคำสั่งฉัน!
พิระ
5ปี!! ไม่ใช่หรอแกถึงจะกลับมาได้
โมเดล(นางเอก)
แต่หนูอยากมาค่ะ อีกอย่างคุณแม่อนุญาตค่ะ
โมเดล(นางเอก)
คุณพ่อสบายดีนะคะ//ยิ้ม
โมเดล(นางเอก)
ไม่โทรหาหนูเลย
พิระ
แก...ทำตัวติ๊งต๊องไม่เลิก!!
โมเดล(นางเอก)
หนูว่าพ่อเหนื่อยๆนะคะ
โมเดล(นางเอก)
ไปพักก่อนดีกว่า//ยิ้ม
โมเดล(นางเอก)
แต่หนูอยากอยู่ที่นี่ค่ะ
พิระ
จำได้มั้ย..ก่อนไปแกโดนอะไร
โมเดล(นางเอก)
พะ..พ่อคะหนูอยากอยู่ที่นี่😞
โมเดลก็รีบเดินขึ้นห้องไป..
ริวจิ(พระเอก)
ทุกคน!!!!!///ตะโกน
ริวจิ(พระเอก)
ผม!!! กลับ!! มา!! แล้ว!!
รดา(แม่พระเอก)
โอ้ย!! แกจะเสียงดังทำไม//เดินลงมา
ริวจิ(พระเอก)
ก็ผมกลับมาแล้วไง//ทำหน้ากวน
สองพ่อลูกก็เดินไปกอดกัน..
คาตะ(พ่อพระเอก)
พ่อลูกเขากอดกัน คุณจะทำไม
รดา(แม่พระเอก)
ไปอยู่โน่นข่าวของแกดังมาถึงไทยเชียว!
ริวจิ(พระเอก)
โถ่ แม่...ควรภูมิใจนะมีลูกชายดังแบบนี้
ริวจิ(พระเอก)
ใช่มั้ยล่ะพ่อ
รดา(แม่พระเอก)
ฉันส่งให้แกไม่เรียนไม่ใช่ไปทำตัวแบบนั้น
ริวจิ(พระเอก)
ผมทำแบบไหนอ่ะ?
ริวจิ(พระเอก)
พ่อผมทำแบบไหน?//กวน
รดา(แม่พระเอก)
หึ๋ย!! ปวดหัว!!
รดา(แม่พระเอก)
ที่ญี่ปุ่นเป็นไง
ริวจิ(พระเอก)
โอ๋~//กอดแม่
ริวจิ(พระเอก)
แกล้งแบบนี้เพราะคิดถึงนะ
รดา(แม่พระเอก)
ปล่อยเลยนะ!
ริวจิก็คลายกอดแม่ตัวเอง..
ริวจิ(พระเอก)
ก็ดีนะ แต่ผมกลับมาก็จะมาล่าเหยื่อ
รดา(แม่พระเอก)
ล่าอะไรนะ?!
คาตะ(พ่อพระเอก)
แต้มคะแนนใช่มั้ยลูกพ่อ!
ริวจิ(พระเอก)
อ้อ! ใช่ครับๆ//ยิ้ม
ริวจิ(พระเอก)
จัดการเรื่องเรียนให้ผมด้วยนะ
ริวจิ(พระเอก)
ผมไปล่ะ~//เดินขึ้นห้อง
รดา(แม่พระเอก)
ริวจิ!!//ขึ้นเสียง
ริวจิเดินขึ้นไปโดยไม่รู้สึกว่าแม่ตัวเองกำลังขึ้นเสียงใส่อยู่...
รดา(แม่พระเอก)
คุณนี่ให้ท้ายลูกตลอด!
รดา(แม่พระเอก)
ป่านนี้บริษัทป่นปี้เพราะข่าวลูกชายคุณแล้ว!
รดา(แม่พระเอก)
ควงสาวไม่ซ้ำหน้า!😤
คาตะ(พ่อพระเอก)
ใจเย็นน่าคุณ
คาตะ(พ่อพระเอก)
ลูกกำลังเข้าช่วงวัยรุ่น
รดา(แม่พระเอก)
ปวดหัวจริงๆ//เดินหนี
คาตะ(พ่อพระเอก)
ฉันพูดผิดไปหรอ?//คุยคนเดียว
โมเดล(นางเอก)
ฉันจะหาเขาเจอมั้ยนะ?
โมเดล(นางเอก)
ถ้าเราได้เจอกันอีก...
โมเดล(นางเอก)
ต้องคบกันแล้วแหละ!//ยิ้ม
โมเดล(นางเอก)
คริ คริ คริ🤭
โมเดล(นางเอก)
ผู้ชายอะไร..หล่อชะมัด!
โมเดลก็คิดถึงเหตุการณ์ที่อยู่สนามบิน....
ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
ริวจิ(พระเอก)
📞ฉันจะล่าจริงๆด้วย
ริวจิ(พระเอก)
📞เอาให้แม่ปวดหัวตายไปเลย
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
📞//เงียบ....//
ริวจิ(พระเอก)
📞นี่!! ตั้งแต่อยู่บนรถมึงก็ไม่คุยกับกูเลยนะ!
ริวจิ(พระเอก)
📞คุยกับกูบ้างดิ่
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
📞คุย..
ริวจิ(พระเอก)
📞ไอ่บ้า! นิสัยเย็นชา พูดน้อยนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ
ริวจิ(พระเอก)
📞แล้ว..ตู้ดดดๆๆๆ//โดนตัดสาย
เพื่อนของริวจิก็กดตัดสายไป...
สวัสดีครับผมชื่อ ริวจิ อายุ19ปี ผมเป็นคนที่ค่อนข้างก็พูดมาก! และยังชอบผู้หญิงไปทั่ว แต่ถ้าผมเจอรักแท้เมื่อไหร่ผมก็จะหยุด!
ผมลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่นครับ พ่อผมเป็นคนญี่ปุ่นแท้เลย อย่างที่ทุกคนรู้กัน พ่อผม...
ให้ท้ายผมตลอด ช่วยอะไรผมเยอะ! ไม่เคยขัดสักอย่าง! แต่กับแม่นี่สิ!!!...
ผมกลับมาวันแรกก็บ่นแล้ว..
แม่เป็นคนที่ไม่เชิงว่าระเบียบหรอกแต่ขอแค่ให้อยู่ขอบเขต
ผมมีเพื่อนซี้ชื่อ ลีเทย์ อายุ19ปีเท่ากัน เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กเลยพ่อแม่เราก็สนิทกัน แถมมันยังมีนิสัยที่ต่างกับผมอย่างสิ้นเชิง...มันมีนิสัยเย็นชา พูดน้อย
ในบางครั้งผมก็คิดว่า...ผมเหมือนคุยคนเดียวเหมือนคนบ้าแต่จริงๆผมคุยกับมันนั่นแหละ! มันชอบเงียบนี่คือนิสัยของมัน!
ครอบครัวผมค่อนข้างที่รวยมหาศาลเลยล่ะ แม่มีบริษัทใหญ่โต บ้านหลายหลัง ส่วนผมอ่ะ...เกาะพวกเขากิน😚
ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ🙏
03
เป็นวันที่โมเดลต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัย
โมเดล(นางเอก)
แม่คะ...มีอะไรทาน//เดินลงมา
เมธนัญ(แม่นางเอก)
อุ่นข้าวทานเอาเองนะ
โมเดล(นางเอก)
แม่จะไปไหนคะ
เมธนัญพูดเสร็จก็เดินออกไป...
โมเดล(นางเอก)
น้อยใจนิดๆแฮะ!
โมเดลก็เอาอาหารอุ่นกิน...
โมเดล(นางเอก)
คุณพ่อไปไหนนะ//มองหา
โมเดล(นางเอก)
มาแล้วๆ//วิ่งออกไป
โมเดล(นางเอก)
ตื่นเต้นจัง!//ยิ้ม
ออร์แกนก็ใช้สมาธิขับรถ...
โมเดล(นางเอก)
วันนี้มีรับน้องใช่มั้ย
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
//พยักหน้า//
ทั้งคู่ก็เปิดประตูเดินลงมาพร้อมกัน...
โดยในระแวกนั้นมีแต่ผู้หญิงร้อง...
ริวจิ(พระเอก)
ใจเย็นครับทุกคน😅
พวกผู้หญิงก็ล้อมรอบพวกเขาสองคน
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
น่ารำคาญ//พูดเบาๆ
ลีเทย์ก็เดินไปก่อนริวจิ...
ขอทางหน่อยค่ะ//เสียงของคนนึง
ริวจิ(พระเอก)
เป็นไรรึป่าวครับ//ยิ้ม
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
//หันไปมอง👀//
ฮานะ
เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ//ยืน
ริวจิ(พระเอก)
ไม่เจ็บตรงไหนนะครับ//อ่อนโยน
ริวจิ(พระเอก)
ว่าแต่..คุณเรียนคณะไหนครับ
ฮานะ
การแสดง นิเทศศาสตร์ค่ะ
ริวจิ(พระเอก)
อ๋อ..ผมศิลปกรรมศาสตร์
ริวจิ(พระเอก)
ริวจิครับ//ยื่นมือ
ลีเทย์ก็เดินเข้าไปที่รับน้อง..
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ทำไมรถติดแบบนี้//หงุดหงิด
โมเดล(นางเอก)
จะโดนทำโทษมั้ย..//กังวล
โมเดล(นางเอก)
เหลืออีก5นาทีรับน้อง
แดเนียล(รุ่นพี่)
สวัสดีครับ พี่ประธานนะ
แดเนียล(รุ่นพี่)
พี่ชื่อ แดเนียลครับ
นานา(รุ่นพี่)
พี่รองประธานค่ะ นานานะคะ//ยิ้ม
นานา(รุ่นพี่)
ปีนี้เขาจัดให้คณะศิลปจับฉลากอยู่คลาสเดียวกันนะ
นานา(รุ่นพี่)
คลาสก็คือเรียนห้องเดียวกัน
นานา(รุ่นพี่)
มี A B Cนะคะ
(เรื่องคลาสเรียนแบมแต่งขึ้นมานะคะ เพราะว่าอาจจะใช้คำพูดไม่ถูกบ้างค่ะ)
นานา(รุ่นพี่)
ห้องล่ะ...20คนดีมั้ย?
แดเนียล(รุ่นพี่)
แบบนั้นก็ได้
นานา(รุ่นพี่)
เออ..ว่าแต่มีรุ่นน้องมาครบแล้วใช่มั้ย?
แดเนียล(รุ่นพี่)
น่าจะยังนะ..เหลือ2ที่//มอง
นานา(รุ่นพี่)
งั้นไม่เป็นไรค่ะ เรามาจับกันรอเลยดีกว่านะ
รุ่นน้องก็พากันทะยอยลุกขึ้นไปจับฉลาก....
ริวจิ(พระเอก)
เสี่ยงชีวิต!
ทุกคนก็จับคลาสกันเรียบร้อย...
ริวจิ(พระเอก)
สุดท้ายก็หนีฉันไม่พ้น!🤣
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
น่าเบื่อ
โมเดล(นางเอก)
มาแล้วค่า!!//ตะโกน+วิ่งมา
โมเดล(นางเอก)
ขอโทษนะคะ//ก้มหัวลง
แดเนียล(รุ่นพี่)
ออกมายืนข้างหน้าครับ
แดเนียล(รุ่นพี่)
เร็วครับ//เสียงนิ่งๆ
โมเดลเขารู้สึกอายมากๆเลยต้องเดินไปแบบเก้ๆกังๆ
ทั้งที่เขาอยากเดินไปพร้อมออร์แกน...
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
ขอโทษค่ะ//เดินมา
ลีเทย์(เพื่อนพระเอก)
//มอง👀//
แดเนียล(รุ่นพี่)
มายืนข้างหน้าครับ
ออร์แกนก็ไม่ได้พูดอะไรก็เดินออกไป...
โมเดล(นางเอก)
พี่คะ จะไม่ตีใช่มั้ย//พูดเบาๆ
นานา(รุ่นพี่)
ไม่หรอกค่ะ//ยิ้ม
แดเนียล(รุ่นพี่)
สองคนนี้มาสายนะครับ//ชี้
แดเนียล(รุ่นพี่)
ควรทำยังไงดี?
🧒:น่ารักเกิน!! ไม่ต้องทำโทษหรอกครับ//ตะโกน
แดเนียล(รุ่นพี่)
อ๋า...งั้นผมขอตักเตือนนิดหน่อยนะ
แดเนียล(รุ่นพี่)
ต่อไปน้องห้ามมาสายนะครับ
แดเนียล(รุ่นพี่)
รอบนี้พี่จะปล่อยผ่านไปก่อนนะ
โมเดล(นางเอก)
ขอบคุณนะคะ//ยิ้ม
รุ่นพี่ก็ให้โมเดลและออร์แกนจับฉลาก
นานา(รุ่นพี่)
คลาสbยกมือหน่อยค่ะ
นานา(รุ่นพี่)
โน่นจ่ะ//ยิ้ม
ออร์แกน(เพื่อนนางเอก)
//ก้มหัวให้//
โดยที่โมเดลไม่สังเกตุอะไรเลย...
ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ🙏
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
