เปิดเรื่อง".....

สวัสดีค่ะ" ฉันเป็นสาวมหาลัยปี1 เเละฉันยังเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาตามหาความฝันในเมืองกรุงๆ เพราะความฝันของฉันคือ "อยากเป็นนักเขียนในสำนักพิมพ์ดังๆ

ค่ะหนูชื่อ "น้ำฟ้า" ขอเเนะนำตัวอีกครั้งหนึ่งค่ะ ฉันเป็นนักศึกษาปี1

ตอนนี้กำลังเดินทางไปสมัครงาน "part-time ที่บริษัทสำนักพิมพ์ ...เเห่ง1หนึ่ง ฟ้าใช้เวลาในการเดินทางยี่สิบนาที เพื่อไปสำนักพิมพ์ พอรถเมล์จอดที่ป้ายรถเมล์ เธอเดินลงรถเมล์ไปถึงหน้าบริษัท เดินไปได้สองสามเเต่ดันไปสะดุดขวดน้ำที่หน้าประตูทางเข้าบริษัท โดยบังเอิญซินนักเขียนหนุ่มสุดฮอต ขวัญใจสาว ออฟฟิศเเละสาวทั่วประเทศเพราะเขามีชื่อเสียงในการเเต่งนิยายวายเรื่องรักสุดท้ายนายสุดหล่อ ตัดกับมา ซินก็เดินลงจากบันไดเลื่อนไปโดยรีบเร่งเเละไม่ได้หันมามองเธอคนนั้น ฟ้าที่กำลังจะล้มลงกับพื้นซินก็เดินมาอย่างรวดเร็วจนทำให้ไหล่ของน้ำฟ้าไป กระทบ กับหน้าอกซินอย่างเเรง เเต่ซินก็ไม่ได้เป็นอะไร เเถมยังเดินออกไป โดยไม่ได้หันกลับมามองฟ้าอีก ฟ้าที่ยืนอ้ากปากค้าง กับความหล่อของเขามาก เเต่เธอลืมไปเลยว่าตอนที่เธอเอาไหล่ ไปกระทบหน้าอกใหญ่ๆของเขานั้นมันทำให้ใบสมัครงานของเธอปลิวร่วงเต็มกับพื้น จนคนทั้งofficeหันมามองเธอ อย่างหน้าอายเเทน "ฟ้าที่ได้สติคือมา รีบก้มลงไปเก็บกระดาษ เเล้วเธอรีบเดินเข้าไปที่สมัครงาน เเละคิดในใจ

เห้อมาสมัครวันเเรกก็โดนมองเเล้วหรอนี้เรา

เสียงที่ดังออกจากห้องสัมภาษณ์ นั้นคือ พนักงานเรียกว่าเชิญคุณ ณิชาภัทร ค่ะ "ได้ค่ะ น้ำฟ้าที่ลุกขึ้นยิบเอกสาร เเละเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ทันที ฟ้าได้ไปพบกับ เก้ารุ่นพี่สมัยม.ปลาย

ที่เป็นรุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอด ทั้งโดนเพื่อนเเกล้ง โดนทำร้ายบ้างเพราะฟ้าเป็นขี้อ่อนแอเเต่ตั้งฟ้าได้รู้จักเก้าฟ้าก็ไม่เคยอ่อนแอให้ใครเห็นอีกเลย นี้เเหละชีวิตของฟ้าตัดไปในห้องนั้นฟ้าได้เดินเข้าไป เจอกับคนที่รอสัมภาษณ์อยู่นั้นเเละฟ้านั่งลงอยู่หน้าเก้าพอดี เก้า บอกว่าเเนะนำตัวหน่อยครับ ค่ะ

ฉันชื่อณิชาภัทร เรียกว่าฟ้าก็ได้นะคะ เก้าที่รู้สึกคุ้นกับน้ำเสียงจึงหันกลับมาอย่างไม่ลังเล เเละเขาได้เจอ ฟ้าจริงๆด้วย อ้าวพี่เก้า เพื่อนรวมสัมภาษณ์สองนั้นหันไปมองเก้าโดยอัตโนมัติ เเละยังพูดพร้อมกันอีกว่า รู้จักกันด้วยหรอ อืมบังเอิญมากเลยเขาเป็นรุ่นน้องผม สมัยม.ปลายของผมเอง อืมคนที่ฝั่งขวานั้นเขาไม่ค่อยชอบ ฟ้าหรอนะ เเถมยังทำท่าทางเกลียดฟ้าอีกด้วย เเล้วคนที่ฟ้าคิดอยู่นั้น คือคนฝั่งขวาชื่อ ตะวัน เขาชอบเจ้ากี้เจ้าการ ใช้คนอื่นตลอดจนพนักงานฝ่ายนั้นมีน้อย อย่างว่าเลยเเหละเธอเป็นคนชอบ โวยวาย จึงทำให้พนักงานลาออกเยอะ จะมีคนอยู่ด้วยได้ ก็เป็นที่คนที่เลียนเเข้งเลียนขาเท่านั้นเเหละ เอาล่ะ พี่ที่นั่งอยู่ด้านขวา บอกว่า พี่ชื่อตะวันนะ ฝ่ายขาย ค่ะฟ้าที่ประเมินสายตาเเล้วรู้เลยว่า ดู เขาอาจจะเกลียดเรามากเพราะน้ำเสียงคนเกลียดกันจะก็ยิ่งยโสมาก เเละพี่อีกคนอยู่ข้างซ้าย บอกว่า พี่ชื่อ อ้อยนะเป็น ผู้ติดตามงานของนักเขียนทั้งหมดเเละทุกคนต้องผ่านพี่ ค่ะ เก้าที่เห็นว่า ทั้งสองเเนะนำตัวเเละบอกว่า เราก็น่ารู้นะ พี่เป็นCEO กับบริษัทนี้นะ ค่ะ ตะวันพูดว่าเอาล่ะ พี่ขอถามเธอเลยนะว่า ทำไมน้องถึงอยากมาทำงานที่นี่ค่ะ ฟ้า ตอบคำถาม ว่าที่มาที่นี้เพราะอยากมีประสบการณ์ เเละที่นี่ก็มีชื่อเสียงเเละที่พักเเละมหาวิทยาลัย ฉันอยู่ใกล้ค่ะ ตะวันก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เเล้วบอกว่า เชิญคนอื่นถามต่อเถอะค่ะ ไม่อยากถามล่ะน่าเบื่อ เก้าพูดขึ้นมาว่า ตะวันให้เกียรติ์เขาหน่อย อืมๆค่ะ งั้นพี่อ้อยขอถามอีกหนึ่งคำถามนะ ที่เลือกมาที่นี่ไม่ใช่ว่าใกล้หอ หรอนะพี่ว่า เธออยากมาทำงานร่วมกับนักเขียนสุดฮอตของเราใช่ไหม คะ ฟ้าทำหน้างงคิ้วขมวดยังกับปลาเส้น ไม่หรอกค่ะหนูอยากเป็นนักเขียนหนูอยากมาหาประสบการณ์ หนูเคยได้ยินชื่อเสียงของนักเขียนที่นี่หลายคนเขาโด่งดังกันมากหนูอยากเป็นหนึ่งคนนั้นที่มีชืิ่อเสียงเหมือนกับเขาบ้างค่ะ ก็อยากมาลองบ้างบางทีหนูอาจจะได้เป็นนักเขียนที่นี้ก็ได้นะคะ จ่ะ พี่อ้อยยิ้มเเล้ว บอกว่า เชิญคุณเก้าต่อเลยค่ะ ครับ เก้าที่กำลังจะพูดว่า เสียงสอดแทรกของตะวันก็พูดขึ้นมาว่า ก็มีเส้นสายนิก็ต้องได้เเล้วป่ะ คุณว่าอะไรนะคุณตะวัน กรุณาให้เกียรติ์

ผมเเละผู้สัมภาษณ์ด้วย ค่ะ ตะวันก็นิ่งไปเเล้วไม่พูดอะไรต่ออีกเลย พี่ขอถามหน่อยนะครับว่าอยากมาทำงานที่นี้เพราะอะไร ค่ะฟ้าอยากเป็นนักเขียน เพราะฟ้าชอบชีวิตอิสระค่ะ เพราะฟ้าชอบมันมาก ชอบในการอ่านเขียนชอบจิตนาการ ค่ะชอบเล่าเรื่องราวต่างให้คนได้เข้ามาอ่านในสิ่งที่เราสือออกไปค่ะ พี่รู้พอเเล้วฟ้า เเล้วเก้าบอกว่าพรุ่งนี้มาเริ่มงานได้เลยนะ คะ ส่วนทางพี่อ้อยไม่ได้ติดอะไรยิ้มให้เเล้วนั่งเงียบๆ ส่วนตะวันก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เเละบอกว่า นี่คุณเก้าคุณจะมาตัดสินง่ายๆเเบบนี้เลยหรอค่ะ เเล้วคนอื่นที่เขายังไม่ได้สัมภาษณ์ละ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก มีบริษัทเยอะมากมายส่งเขาที่ไหนก็ได้ เเต่ หยุดคุณไม่ต้องเเต่ผมตัดสินใจเเล้ว เก้าเรียกพนักงานมาบอกว่า ได้คนทำงานที่นี่เเล้วในพวกเขากลับไปได้ ค่ะ ตะวันที่เห็นเก้าสั่งเเบบนั้นก็รีบ เดินออกจากห้องไปด้วยความไม่พอใจ เเละปิดประตูห้องเสียงดังสนั่นจนพนักงาหันมามอง ตะวันที่เห็นคนมองเเบบนั้นก็พูดออกไปว่า งานการไม่มีทำหรือไง ถึงมายืนตรงนี้ไปซิ ทุกคนต่าง วิ่งไปทำงานของใครของมัน ตะวันก็เดินเข้าห้องไป เเละกรี๊ดดังลั่นห้อง จนพูดออกไปว่าฉันจะทำให้เเกออกไปจากที่นี่ให้ได้ยัยฟ้า

ฉันเห็นหน้าเเกเเล้ว ยิ่งทำให้ฉันเกลียดเเกมากกว่าเดิม เเกจะได้เห็นดีกับฉัน ยัยฟ้า ตัดไปที่เก้าที่สัมภาษณ์เสร็จเเล้วบอกว่าพี่ต้องขอโทษ เเทนพนักงานพี่ด้วยนะไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เก้าเเล้วพรุ่งนี้หนูต้องมาทำงานตรงไหนคะ พี่อ้อยพูดขึ้นมาว่า ไม่ต้องถามเก้าหรอกจ่ะ พรุ่งนี้มาหาพี่เดี๋ยวจะสอนงานให้ขอบคุณค่ะพี่อ้อย งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ จ้า บายฟ้า ค่ะพี่เก้า ตัดไปวันรุ่งเช้า ฟ้าตื่นขึ้นมาทำอาหารเสร็จก็รีบมารอรถเมล์ เเต่รถเมย์สายนั้นคนมันเต็มเเล้ว รถเมล์ก็ออกไป ฟ้าพูดออกไปว่า ขนาดมารอรถเเต่เช้า ก็ยังไม่ทันรถหรอเนี่ย ถ้าเรารอรถอีกรอบก็ไปทำงานสายนะซิ ถ้าเดินไปเราว่าถึงเร็วกว่านะ ฟ้าก็สะพายกระเป๋าเป้เเล้วมืออีกข้างถือกล่องข้าวเเละรีบเดินไป อ๋อทำไมฟ้าไม่ได้มาหาลัยหรอวันนี้ ฟ้าไม่มีเรียนค่ะ วันนี้เสาร์ทำงานเต็มวันค่ะ ฟ้าก็รีบเดินไปจนไกล้ถึงบริษัท เเต่ฟ้าหยุดเเละยิบน้ำขึ้นมาดื่มก่อนจะข้ามสะพานลอยไปถึงหน้าบริษัทพอเดินถึงหน้าทางเข้า ก็ต้องได้มาสะดุดตาอีกละกับนายซิน ที่มีเเฟนคลับมาขอถ่ายรูปเต็มหน้าบริษัทเเต่ฟ้าก็ไม่สามรถเข้าไปข้างไหนได้เพราะ พวกเเฟนคลับให้ไม่ผ่าน ฟ้าคิดในใจ ว่า ไอ้เชี้ยเอ๋ยเดินมาก็เหนื่อยเเล้วต้องมารอไอ้ขี้เก๊กนึ้ถ่ายรูปอีกหรอวะ พวกเเฟนคลับอะไรก็ไม่รู้ เห้อ สายคู่นั้นของซินมองมาที่เธอ เเล้วรู้สึกคุ้นหน้า เเต่ได้หยุดมองไป เพราะ ปากของฟ้ามันช่างหาเรื่อง เพราะสายตาฟ้ามองเห็นที่ซิน มองมา จนพูดออกไปว่า มึงมองหาพ่อมึงหรือไง ซินหยุดมองเเล้วรีบบอกเเฟนคลับว่า เอาไว้คราวหน้านะครับ ผมมีเขียนงานต่อครับ ค่ะพี่ซินงั้นพวกหนูไปก่อนนะคะ ค่ะหลังจากเเฟนคลับกลับไปกันหมดเเล้ว ฟ้ารีบเดินขึ้นไปบันไดเลื่อนไป เเต่ซินก็รีบเดินตามเธอไป เเล้วคว้าเเขนอีกข้างมาหยุดอยู่กับกำเเพงข้างห้องน้ำเเละฟ้าพูดออกไปว่า คุณจะทำอะไรเนี่ย ก็ทำเเบบคนอื่นเขาทำกันไง ปล่อยฉันไม่ปล่อย เธอด่าพ่อฉันก่อนทำไหมล่ะ อ้าวหรอฉันด่าพ่อหรอ ด่าว่าอะไรนะ อ่อด่าว่ามองหาพ่อมึงซิ นี้เธอด่าพ่อฉันอีกเเล้วนะ เเล้วทำไม ก็จะทำเเบบนี้ไง ปากของซินพุ่งตรงไปที่ปากฟ้าอยากรวดเร็วจนทำให้ตัวฟ้าขยับไม่ได้เเละตาโตขึ้นทันที ฟ้าหยุดอยู่กับที่ปากของซิน ค่อยๆเลื่อนออกไปเเละเดินหนีไปทำให้ฟ้ายืนค้างตาโตอยู่นั้น ฟ้าเริ่มกับมาได้เเล้วคิดในใจว่านี่นายขโมยจูบเเรกของฉันไปเเล้วหรอเนี่ย พนักงานที่ตามหาฟ้า เเหละมาบอกว่าคุณฟ้ากลับได้เลยค่ะวันนี้พี่อ้อยไม่ได้เข้ามาทึ่นี้เลยให้มารายงานคุณฟ้าค่ะ ฟ้าได้ยินเเบบนั้นก็รีบกลับไปที่ห้องทันทีเเละไม่รอช้า

ตัดไปที่ห้องฟ้า

ฟ้าที่กลับมาถึงห้อง ก็ยังคงค้างคาใจอยู่กับจูบนั้น ที่มันพุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว จนทำให้ฟ้าปวดหัวตัวร้อนจนถึงตอนนี้ ฟ้าจึงคิดขึ้นได้ว่า อ้าวพรุ่งนี้เราต้องเข้าบริษัทนิ ไม่ได้เเหละต้องหายามากินละ ฟ้าที่ลุกขึ้นจากที่นอน เเละรีบวิ่งไปที่ตู้ยาเเล้วหยิบยาพารามาสองเม็ดใส่ปากตามด้วยน้ำ ฟ้าหยิบ ผ้าลดใข้ติดหัวเเล้วเดินไปนอนคิดเรื่องนั้นอยู่ไม่หาย เห้อเราจะคิดทำไมเนี่ย มันผ่านไปเเล้วมันไม่มีอะไรเเล้ว ฟ้าๆเเกอย่าคิดดิไอ้สมองบ้า หยุดเลย ฟ้าพูดคนเดียวจนเผลอหลับไป ตัดไปที่ซิน ที่ขโมยจูบเเรกของฟ้ามา เเต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร เเต่ก็ยังไปนั่งยิ้มในห้องคนเดียวจนเลขาเดินมา บอกว่า คุณซินค่ะ ว่า พี่อ้อยให้มาบอกว่าให้คุณชิน โทรหาพี่อ้อยด้วยนะคะ วันนี้พี่อ้อยไม่ได้เข้ามาทำงาน อืมได้เดี๋ยวผมจะโทรไปหาพี่อ้อยเอง ค่ะ เลขาก็เดินออกจากห้องไป ซิน ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนหาเบอร์พี่อ้อยเเล้วโทรหา พี่อ้อยที่เห็นซินโทรมา จึงรีบรับสาย ว่าไงซินพี่ว่ากำลังจะโทรหาอยู่พอดี ครับ พี่อ้อยมีอะไรหรือป่าวครับทำไม ถึงให้ผมโทรหา ก็มีเรื่อง นิดหน่อยอะจ่ะ ว่ามาเลยครับพี่อ้อย คือเเบบนี้อะนะซิน พี่อ่ะก็ดูเเลนักเขียนหลายคนเเล้ว พี่เก้าเข้ารับเด็กเข้ามาทำงานใหม่ พี่ก็เลย ต้องให้เด็กคนนั้นมา ติดตามงานของซินนะจ๊ะ ห้ะๆอะไรนะ ซินๆใจเย็น โทรศัพท์พี่จะเเตก อ๋อ ผมขอโทษครับ ตกใจไปหน่อย เเล้วไงต่อครับพี่อ้อย ผมยังไม่รู้จักเขาเลยนะ เเล้วเขาจะมาทำงานดีเท่าพี่อ้อยหรือป่าวซินใจเย็นพรุ่งนี่จะได้เจอเขานะ ซินๆเเค่นี้ก่อนนะ พี่มีงานต่อ เดี๋ยวพี่อ้อย ตูดๆตูดๆ เอ้าตัดไปสักเเล้ว เห้อพรุ่งนี้ต้องรอดูหรอเนี่ย กลับไปที่ฟ้าที่นอนไม่ได้สติจนถึงเช้า อ้าวเช้าเเล้วหรอเนี่ย เเสงพระอาทิตย์ที่ส่องผ่านม่านเข้ามาเป็นเเสงเล็กฟ้าใช้มือเลื่อนไปหยิบโทรมา เเล้วเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยเวลา เเปดโมงตรง ตาที่ยังมองไม่ค่อยชัดโตขึ้นทันที เชี้ยเเปดโมงเเล้วหรอ ฟ้าจึงรีบวิ่งไป อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จ เเล้วรีบออกไปทำงาน โดยที่ไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย พอถึงป้ายรถเมล์ เเต่รถเมล์ ออกไปเเล้ว ฟ้าจึงรีบวิ่งไปทำงานด้วยเท้าของตัวเอง พอถึงหน้าบริษัท ก็รีบเดินเข้าไปทันที พอเห็นพี่อ้อยที่เข้ามาทำงานพร้อมกัน ฟ้า ถอนหายใจโล่งอกทันที เห้อ คิดว่าจะมาไม่ทันสักเเล้ว ฟ้าก็เดินเข้าไปหาพี่อ้อย อ้าวฟ้า หวัดดีค่ะ จ้า ตามพี่มาทางนี้เลยจ้าค่ะ ฟ้าเดินตามพี่อ้อยขึ้นบันไดเลื่อนไป ก็ถึงก็มีคนถือเเก้ว กาเเฟมองดูเธออยู่นั้น ก็คงเป็นใครไปได้หรอ ตะวันเอง เห้อ มาทำงาน วันเเรก ก็โดนเรียกหาเลยนะ ฮือๆ ยัยฟ้าเเกนี้มันหน้าโดน เอากาเเฟราดจริงเลยนะ ฟ้าเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเสร็จ เเล้วพี่อ้อยก็บอกว่า นั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่มา ค่ะ ตะวันที่ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นก็เดินออกมา หาฟ้า ตะวันออกด้วยความไม่ชอบ อ้าวฟ้ามาทำงานด้วยหรอกคิดว่าลาออกเเล้ว สวัสดีค่ะพี่ตะวัน อ๋อมาสิค่ะยังไม่ได้ออกค่ะ คนที่น่าออกก็น่าจะเป็นพี่มากกว่านะคะ นี้ยัยฟ้า ตะวันที่โกรธมากจึงคิดที่จะเอากาเเฟราดหน้าฟ้า เเต่เก้าเดินขึ้นมาพอดี เลยบอกว่า ทำอะไรกันหรอ ตะวันตอบออกไปว่าเปล่าค่ะไม่มีอะไร ดีเเล้ว ตะวันเเค่มาขอโทษน้องเขาเฉยอะค่ะ งั้นเเล้วไปเเยกย้ายกันไปทำงานเถอะ พี่อ้อยที่เดินมาเเล้วบอกว่ามีอะไรกันหรือเปล่าคะ ออเปล่าครับ เเค่ทักทายกันเฉยๆ งั้นเราไปกันเถอะ ค่ะ พี่อ้อยหันกลับมาเเล้วถามว่า เห็นคุณซินเข้ามาหรือยัง ตะวัน ยังนิน่าสายกว่านี้ล่ะมั้ง อืมๆ ตัดไปที่ซินที่กำลัง ออกจากคอนโดขับรถสปอร์ตสุดหรู มาที่ทำงาน พอถึงบริษัท ก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไป ที่ห้องทำงานของตัวเอง พอเข้าไปนั่งเก้าอี้ทำงานได้สักพักได้ยินเสียงเคาะประตู ก๊อกๆ เชิญเข้ามาได้เลยครับ ประตูก็เปิดออกทันที พี่อ้อยเดินเข้ามากับหญิงสาว ที่ดูท่าจากเงาสะท้อนของเธอเเล้ว น่าจะเป็นที่คนน่าค้นหา ซินค่อยใช้สายตามองดูจากเท้าค่อยมองดูขึ้นมาจนถึงหน้าฟ้าที่เห็นเขาในตอนนั้นสายตาของฟ้าจ้องไปที่เขาทันที ทำให้ทั้งสองได้สบตากัน เเต่เเล้วใครมันจะไปคิดว่า ทั้งฟ้าเเละซินตกใจ จนร้องออกมาพร้อมว่า เฮ้ยนี่นาย นี้มันยัยปากจัดนิ พี่อ้อยที่ยืนมองทั้งสองคนอยู่นั้น จึงขึ้นมาว่า อ้าวรู้จักเเล้วหรอป่าวคะป่าวครับ เเค่มีเรื่องกัน ก็เลยจำกันได้อะครับ อ้าวหรองั้นดีเลย ซินคิดในใจ มันดีตรงไหนวะ ทำไหมเราต้องได้มาร่วมงาน กับยัยปากจัดคนนี้ด้วยวะ พี่อ้อยเรียก ซินๆเป็นอะไรป่าวซินพี่เรียกตั้งนาน ไม่เห็นตอบ อ๋อ ป่าวครับ ไม่สบายหรือเปล่า เปล่าครับ งั้นเชิญพี่อ้อยเข้ามานั่งข้างไหนเลยครับ พี่อ้อยเเละฟ้าได้เดินมานั่งที่เก้าอี้ เเละพี่อ้อยบอกว่า เอาล่ะเราเริ่มประชุมกันเลยนะ ค่ะ ฟ้าที่รู้ใจตัวเองเเล้วว่าไม่ได้อยากร่วมกับเขาเเต่ก็ไม่อยากให้มปัญหาอะไร จึงทำตัวเฉยๆ นั่งนิ่ง พี่อ้อยพูด ในสถานะพี่นะพี่ยังดูเเลงานซินเหมือนเดิม ครับ เเต่พี่จะไม่ได้ไปตามงานของซินที่ห้องหรือ ไปเร่งซินอีกแล้วครับ เเต่ คนที่จะทำหน้าที่นั้นคือฟ้า ห้ะอะไรนะ ทั้งสองคน ไม่ต้องตกใจพร้อมกันก็ได้หัวใจ พี่จะวายตายก็เพราะพวกเธอนี้ เเหละจ๊ะ ซินไม่ได้ติดอะไรไหม ดีมาก ผมยังไม่ได้พูดอะไรครับ อ้าว555 ไม่เป็นไรตามนั้นนะครับ ฟ้าจะมาทำงานอยู่ไหนห้องซินนะ พี่จะให้คนมาจัดโต๊ะทำงานให้ ค่ะ นั่งรออยู่ตรงเเล้วกันนะ คะ งั้นพี่ไปแล้วนะ พี่อ้อยที่เดินออกไปเเล้ว ฟ้าที่นั่งอยู่ตรงไหน ทำหน้างง เเต่ยังไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงเขานั้นจองมองดูเธอด้วยความคิดที่ ว่าจะมาเป็นผู้ติดตามฉัน เธอคิดมากยัยตัวดี ฟ้าก็คิดในใจเช่นกัน เห้อให้ฉันมาทำงานกับไอ้ขี้เก๊ก ไม่ถึง3เดือนฉันจะตายไหมนะ หลังจากที่พนักงานจัดโต๊ะให้ฟ้าเรียบร้อยแล้ว ฟ้าเดินไปนั่งที่โต๊ะเเละถามซินว่า นี่นายจะให้ฉันทำอะไรก็ว่ามา ออกไปซื้อข้าวให้ฉันหน่อย อ้าวนายฉันมาทำงานที่นะไม่ได้มา เป็นคนรับใช้ ก็คุณเป็นคนติดตามผมไง ผมสั่งอะไรคุณก็ต้องทำ เออ ก็ได้ ฟ้าเดินไปเอาเงินกับซินเเล้วถามว่าคุณจะกินอะไรล่ะ ฉันขอกะเพราหมูสับผัดไทยกุ้งสด เออได้เดี๋ยวไปซื้อให้ ตัดไปที่ร้านซื้อข้าว