....ไม่ว่าข้าจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกกี่ครั้ง ข้าก็ยังอยากจะหลับต่อ ไม่อยากตื่นเลย......

"ฝ่าบาท..."

"ฝ่าบาทพะยะค่ะ....ทรงตื่นเถอะ พะยะค่ะ"

ร่างสูงผมยาวค่อยๆลืมตา จากเสียงปลุกที่ฟังดูคุ้นเคย

"เจ้าอีกแล้วหรือ...หลงเฟย"

"พะย่ะค่ะ....ฝ่าบาท" ก้มน้อมรับเช้าวันใหม่ให้กับฝ่าบาท ผู้งดงาม

ฝ่าบาทยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินไปยังองค์รักษ์หนุ่มที่ยืนรอที่หน้าประตู ฝ่ามือเรียวยาวยื่นไปช้อนคางที่สากขององค์รัก ก่อนที่จะจุมพิตไปที่หน้าผาก หลงเฟยเขินเล็กน้อยแต่ก็มิได้ปฏิเสธการกระทำใดๆ เพราะเป็นแบบนี้เช่นทุกครั้ง ที่เค้าเข้ามาปลุก ฝ่าบาทที่เป็นที่รัก......

"วันนี้ข้าต้องไปที่ใดบ้าง..."น้ำเสียงเรียบเฉย ถามขึ้นก่อนจะเดินไปยังอ่างอาบน้ำ

"วันนี้เป็นวันที่ต้องคัดเลือกนางสนมเข้าวังพะย่ะค่ะ"

ร่างสูงถอนหายใจ ก่อนที่นั่งลงที่อ่างอาบน้ำพลัน หยิบไม้ยาสูบ สูบเอาควันเข้าปาก แล้วปล่อยมันออกมา ด้วยความที่เบื่อหน่าย

"เมื่อไหร่ ประเพณีนี้จะหายไป ข้าจะต้องหาคู่ครอง แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ....ผู้หญิงที่ข้าเลือกมานั้น...แต่ละคน ไม่ใช่ดั่งที่ข้าหวังเลยซักนิด"

"มันก็อาจจะมีแต่ ตอนนี้ยังไม่ใช่ สำหรับท่าน..."

ฝ่าบาทถอนหายใจ แล้วเงยหน้ามองที่หลงเฟย

"ก็ข้ามีเจ้าอยู่แล้วยังไงเล่า..."

"ฝ่าบาททท!!!!" สิ้นคำพูดของฝ่าบาทมือยาวก็คว้าคอเสื้อของหลงเฟยเข้ามาประกบปากในทันที ริมฝีปากที่ร้อนผ่าว หลงเฟยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ก็หลับตา รู้ตัวอีกที ร่างของเค้าก็ตกอยู่ในผวังของฝ่าบาท ผมยาวสีเทาขาว ใบหน้าที่งดงามราวกับหญิงสาว ที่ยิ่งมอง ยิ่งลุ่มหลง ทั้งสองแรกบทรักให้กับเช้าที่สดใส ฝ่ามือใหญ่ที่กุมแน่น ราวกับที่จะไม่ปล่อยให้ร่างที่อยู่บนตัวเค้าจากไปไหนเลย

"ฝ่าบาท....สาย...แล้วนะพะย่ะค่ะ"

"...อืม...ข้ารู้...."

....นานเท่าไหร่แล้วนะ.....ที่เจ้า...จากไป..เหม่ยเซียน...

ข้ายังคงคิดถึงเจ้าอยู่ตลอดเวลา แต่บางสิ่ง บางอย่างมันบังคับให้ข้าต้องเลือก.......และบางอย่าง...ที่ต้องเสียสละ....

"ฮ่องเต้เสด็จแล้วววว"

เสียงขุนนางในวังกล่าวพร้อมรับเสด็จฮ่องเต้ และส่งพระองค์นั่งที่บรรลังค์มังกรทอง

"เชิญ...นางสนมใหม่เข้ามาได้...."

สิ้นเสียงของขุนนาง นางในวังก็เปิดประตูต้อนรับ กล่มนางสนมหน้าใหม่เข้ามายังห้องโถง พวกนางเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าของฮ่องเต้ เค้าช้อนมองนางสนมทั้งหมดทุกคนที่มาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่ไม่มีหญิงสาวผู้ใดที่จะสะดุดตาเลยแม้แต่น้อย พระองค์ถอนหายใจ

"ไม่ทรงต้องตาหรือพะยะค่ะ" หลงเฟยถาม

... "ไม่เลย" ก่อนที่จะหยิบดอกไม้พุ่มขึ้นมา แต่สายตาก็พลันไปสะดุดสายตาเข้ากับหญิงสาวนางหนึ่ง...

ร่างเล็ก ใบหน้าจิ้มลิ้ม ดูนอบน้อม สายตาหยุดจ้องอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะใช้วิชาตัวเบา เหาะลงจากบรรลังค์ และเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของนาง

"ข้าให้เจ้า....." ร่างสูงยิ้มให้นางสนม นางเงยหน้าสบตาฮ่องเต้อย่างเขินอาย

"เพคะ" ยิ้มกลับให้ฮ่องเต้ พร้อมกับเสียงหัวใจที่เต้นดังตุ๊บๆ หลงรักตั้งแต่แรกเห็น ผมยาวสีเทา ดวงตาคมเข้ม ใบหน้าที่งดงาม ชวนหลงไหล....ข้าหลงรักท่าน เพคะ ฮ่องเต้......

นางมองตามร่างสูงนั้น ท่ามกลางสายตานางสนมที่อยู่ในห้องโถง ต่างส่งเสียง ซุบซิบ และร้องโอดครวญเมื่อไม่ได้เป็นผู้ที่ถูกเลือก

"แม่นาง...เจ้าชื่ออะไร"เสียงของสาววัยกลางคนกล่าวทักทาย

"ข...ข้าชื่อ..หลี่หลิง...ค่ะ"

"ชื่อเพราะดีนิ....มานี่สิ ตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปยังหัองพักของเจ้า"

"ค่ะ"

หลี่หลิงตอบรับ แล้วรีบเดินตามไปในทันที

"ข้าชื่อ ยี่ฟาน เป็นคนดูแลนางสนมที่ถูกเลือก และเป็นผู้ดูแลตำหนัก น่านฟ้า ถ้าเจ้ามีอะไร ก็เรียกข้าได้ตลอดเวลานะ อ้อ แล้วนี่ก็เป็นห้องของเจ้า ถ้าเจ้า จะอาบน้ำ นี่คือห้อง น้ำ และนี่ คือห้องเปลี่ยนชุด เจ้าสามารถเรียกคนรับใช้ได้ตลอดนะ"

"ค่ะ"

"และ ถ้าเจ้าอยากทำธุระส่วนตัวหรืออ่านหนังสือ เดินออกจากห้องของเจ้าไป เลี้ยวซ้ายก็คือห้องสมุด "

"เอ่อ...คือว่าข้ามีอะไรจะถาม....คือข้าต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างคะ"

หลี่หลิงทำหน้าตาน่าสงสัย ยี่ฟานหันไปมองพร้อมกับหัวเราะ ออกมาเบาๆ

"เจ้าไม่ต้องเตรียมตัวอะไรหรอก ถึงเวลาข้าจะมาจัดการทุกอย่างเอง"

"แล้วนางสนม คนก่อนไปไหนหรือคะ ข้าเคยได้ยินเรื่องของนาง ได้ยินมาว่าฝ่าบาตทรงโปรดนางมาก แล้วจู่ๆนางก็หายไป.....นางหายไปไหนท่านพอจะทราบมั้ยคะ"

ยี่ฟานมองหลี่หลิงก่อนที่จะถอนหายใจ ออกมา พลันก้มหน้าลง

"ไม่มีใครรู้ว่านางหายไปไหน...แต่ข้าเดาว่านางคงยังมีชีวิตอยู่ แต่เพราะมีเหตุการณ์บางอย่าง ซึ่งทำให้นางไม่สามารถเป็นนางสนมของฝ่าบาตได้อีกต่อไป"

"เหตุการณ์อะไรคะ"

"เอาไว้เจ้าอยู่ไปเจ้าก็จะรู้เอง เอาล่ะวันนี้เจ้าพักผ่อนซะ เด๋วข้าจะไปเตรียมอาหารมื้อเย็น และเดี๋ยวฝ่าบาตจะเสด็จมาที่นี่ เจ้าก็เตรียมตัวให้เรียบร้อยก็แล้วกัน "

"ค่ะ"

สิ้นเสียงตอบรับยี่ฟานก็เดินออกไป หลี่หลิงถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินดูรอบๆห้อง นางกวาดสายตาไปทั่วห้อง

"ห้องนี้ใหญ่มากๆเลย แถมภาพวาดก็ดูสวยมากอีกด้วย " หลี่หลิงซึ่งดูตื่นตาตื่นใจ นางเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับบางสิ่งบางย่างที่อยู่บนโต๊ะ

"นี่มัน...ปิ่นปักผมนี่ สวยจัง เอ๊ะ...มีชื่อสลักอยู่ด้วย เหม่ยเซียน.....ต้องเป็นชื่อของนางสนมคนก่อนแน่ๆ อยากรู้จังว่านางหายไปไหน...."หลี่หลิงได้แต่ตั้งคำถามอยู่ภายในใจ อยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในวังแห่งนี้.....

+++++++++++++++++++++

"ทรงถูกชะตากับนางหรือพะย่ะค่ะ"

" ก็ดูไร้เดียงสาดี เห็นครั้งแรกข้ารู้สึกถูกชะตา "

ร่างสูงยิ้ม ก่อนที่จะเดินไปยังหัวเตียง และหยิบดอกไม้ดอกหนึ่งขึ้นมา

" ท่านคงไม่คิดว่านางจะเหมือนใคร บางคน ที่ท่านรู้จัก สินะ"

"หึ....ก็อาจจะ....... ทำไม เจ้าหวงข้างั้นหรือ" พลันหัวเราะออกมาเบาๆ

"เปล่า....พะยะค่ะ"หลงเฟยหน้าแดงทันที

ฝ่าบาตยื่นใบหน้ามาประกบรีมฝีปากทีทัน ริมฝีปากดูดดื่มความหอมหวานอย่างหืดกระหาย นิ้วเรียวยาวช้อนคางอีกฝ่ายให้สบตา

"เจ้ายังต้องอยู่กับข้าอีกนาน....หลงเฟย"

อุ้มร่างเล็กลงที่เตียง ซุกไซ้ความหอมหวานจากร่างนั้น ฝ่ามือใหญ่ประกบฝ่ามือที่เล็กกว่า เสียงหายใจกระเส่าดังขึ้น พร้อมบรรเลงเพลงรักสวาท ฝ่าบาตกอดร่างนั้นไว้ไม่ห่าง

"ฝ่าบาตตตต.........อึก...."

ถึงจะไม่รัก แต่ขอให้ได้อยู่ข้างๆท่านแค่นี้ข้าก็ดีใจ ไม่อยากให้ใครมายืนข้างๆท่าน นอกจากข้า.....

++++++++++++++++++++++++

"หลี่หลิง....เช้าแล้ว..ตื่นเถอะ..."เสียงสาววัยกลางคนกล่าวคนอย่างรีบร้อน

"คะ"หลี่หลิงที่งัวเงียอยู่รีบลุกขึ้นจากที่นอน

"เร็วเข้า...วันนี้เป็นวันส่งมอบตัวเจ้าเข้าตำหนักของฮ่องเต้....จะช้าไม่ได้นะ...เด๋วฝ่าบาตจะทรงกริ้ว"

พูดจบก็รีบลากหลี่ลิงไปยังห้องอาบน้ำ ยี่ฟานผลักหลี่หลิงเข้าไปในห้องน้ำที่มีอ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยกลิ่นของบุหงา ที่หอมฟุ้งทั่วห้อง

"เชิญเจ้าค่ะ....เด๋วข้าจะทำการขัดผิวให้กับแม่นางเอง"หญิงรับใช้กล่าวขึ้น

"ฝากด้วยนะ..มี่กวาง....เดี๋ยวข้าจะไปเตรียมชุดให้นางก่อน"

"เจ้าค่ะ..." หลี่หลิงที่ทำหน้างงเล็กน้อย พร้อมกับก้าวขาลงอ่าง น้ำที่นี่อุ่นมากๆแถมกลิ่นดอกบุหงาก็หอมยิ่งนัก

"ชอบมั้ยเจ้าคะ....นายหญิง"

"เอ๋.....ชอบ...ชอบค่ะ"

"ฝ่าบาตทรงสั่งให้ข้ามาคอยรับใช้นายหญิง ช่วยแม่ใหญ่เจ้าค่ะ...พระองค์ทรงสั่งว่าให้ข้าดูแลท่านให้สะอาดตั้งแต่ หัวจรดฝ่าเท้า"

"ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย...จริงๆข้าทำเองได้นะ..."

มีกวางหัวเราะ เบาๆ

"มันเป็นหน้าที่ของข้าน่ะค่ะ...ฝ่าบาตทรงเลือกข้าแล้วข้าต้องทำให้ดีที่สุด"

"แล้วเจ้าเคยทำแบบนี้ให้กับนางสนมคนอื่นนอกจากข้าหรือไม่" หลี่หลิงถามอย่างสงสัย

"เคยสิเจ้าคะ...แม่นางเหม่ยเซียน..."

"เหม่ยเซียนหรอ...."

"เจ้าค่ะ" พูดจบพร้อมกับใช้ฝ่ามือถูตามเรือนร่างที่บอบบางของหลี่หลิง

"นางชอบให้ข้าอาบน้ำให้....นางบอกว่า...ชอบให้ข้านวดให้เพราะข้านวดเก่ง...ฮิฮิ"มี่กวงแอบหัวเราะออกมาเบาๆ

"อย่างนั้นหรอ" นางคงเป็นสำคัญของคนตำหนักนี้มากเลยสินะ

"อาวหล่ะเสร็จแล้วล่ะเจ้าค่ะ..."หลี่หลิงลุกขึ้นจากอ่างน้ำ นางเดินออกมาก็พบชุดที่ยี่ฟานเตรียมไว้ให้ที่ปลายเตียงชุดนั้นดูคล้ายชุดเจ้าสาวแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว

"มาค่ะ ข้าจะช่วยแต่งตัวให้กับท่าน...เดี๋ยวฝ่าบาตจะรอนานเจ้าค่ะ"

ทางด้านฮ่องเต้

"หลังจากเข้าพิธีมอบตัวนางสนมแล้ว ฝ่ายาตจะให้นางย้ายมาอยู่ที่ตำหนักนี้เลยหรือเปล่าพะยะค่ะ"

"ยังหรอก....ข้ายังไม่พร้อมที่จะให้ใครมาใช้ชีวิตร่วมกับข้า..."

"ดูฝ่าบาตอารมณ์ดีจังเลยนะพะยะค่ะ"

"หึ...ไม่หรอก...ข้าก็เป็นแบบนี้ของข้าทุกวัน...."

ยกแก้วน้ำชาขึ้นดื่ม แล้วยิ้มเล็กน้อย