เดกุผู้(ไม่)ไร้อัตลักษณ์
ตอนที่ 1.
แอดผู้ดองนิยาย
เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่แอดแต่งเอง
แอดผู้ดองนิยาย
เพียงแต่ยืมชื่อตัวละครมา ไม่เชิงยืมหรอก ลอกเลยมากกว่า แอดแค่เอาบางฉากมาจากอนิเมะบ้าง
แอดผู้ดองนิยาย
ขัดหู ขัดตาใคร ก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
นี่!!!เดกุ!!นายดูสิ!!ชั้นมีอัตลักษณ์แล้ว!!
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ว้าว~~คัตจังเท่จังเลย!!มีอัตลักษณ์แล้วว!!
ต.ป.ก(หญิง)
ครู : ดีใจด้วยนะบาคุโกะ มีอัตลักษณ์แต่เด็กเลย~~
ต.ป.ก(หญิง)
เพื่อนผู้หญิง : อัตลักษณ์นายคืออะไรหรอ
ต.ป.ก(ชาย)
เพื่อนผู้ชาย : ใช่ๆอัตลักษณ์นายคืออะไรหรอ
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
น่าจะระเบิดมั่ง!! //ปล่อยไฟออกจากมือเป็นระยะ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
เท่จังเลย!!!
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
อื้ม!!ขอบใจนะ!!เดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ซักวัน!!ชั้นจะต้องมีอัตลักษณ์ให้ได้!!!เพื่อเป็นฮีโร่
เพื่อนร่วมห้องก็เข้าหาบาคุโกะ
จนบาคุโกะไม่ได้สนใจมิโดริยะเลย
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
//เล่นกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น
ต.ป.ก(ชาย)
1 : 555+ นายนี่ตลกจัง
ต.ป.ก(ชาย)
2 : โอ้ยย!!ท้องแข็งแล้ว55+
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
อะ...เอ่อ..บาคุโกะขอเล่นด้วยได้มั้ย
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
ไม่เอาอ่ะ ชั้นไม่อยากเอาคนอ่อนแอมาเล่นด้วย //ไล่เดกุ
ต.ป.ก(ชาย)
1 : ใช่ๆ พวกเราไม่เอาคนอ่อนแอมาเล่นด้วยหรอกนะ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
แต่---//โดนพูดตัด
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
ชั้นบอกให้ไปไง!!! //ผลักเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
แต่ ผมอยากเล่นกับคัตจังจริงๆนะ!!! //โดนผลักเลยล้มไปกองกับพื้น
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
แต่ชั้นไม่อยากเล่นกับคนอย่างนาย!!พวกเรากระทืบไอ้งั่งนี่เลย!!//เรียกพวก+เตะเดกุ
ต.ป.ก(ชาย)
3 : ได้ๆ //กระทืบเดกุ
ต.ป.ก(ชาย)
2 : เคร!!!//กระทืบเดกุ
ต.ป.ก(ชาย)
1 : โอเชร~~//กระทืบเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
อย่าทำอะไรผมเลย!!//นอนขดตัว
บาคุโกะ คัตสึกิ(ตอนเด็ก)
หึ!!ไม่มีทาง!! //กระทืบเดกุต่อ
พวกบาคุโกะก็ได้แยกจากเดกุแล้ว
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
อึก!!เจ็บจัง //นอนแผ่บนพื้น
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ืทำไมคัตจังทำแบบนี้ //เดินกลับบ้าน
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
กลับมาแล้วครับ
แม่ของเดกุ
ว้าย!!ตายแล้ว!!ทำไมเนื้อตัวมอมแมมแบบนี้ห่ะลูก!! //รีบไปดูเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ผมล้มน่ะครับ //ฝืนยิ้ม
แม่ของเดกุ
ไปอาบน้ำเลย!!เดี๋ยวแม่ทำแผลให้
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ครับๆ
แม่ของเดกุ
โตป่านนี้แล้ว ทำไมซุ่มซ่ามจังนะลูก //ทำแผลให้เดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ถึงผมโต แต่ผมก็ไม่มีอัตลักษณ์ //เศร้า
แม่ของเดกุ
ไม่ต้องเศร้าลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่พาลูกไปตรวจ//ลูบหัวเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ครับ
แม่ของเดกุ
นอนได้แล้วลูก พรุ่งนี้ไปตรวจถ้ามีอัตลักษณ์ ลูกจะได้เป็นฮีโร่แบบออลไมค์ไง //จุ๊บหน้าผากเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ครับ!! //หลับ
แม่ของเดกุก็ได้พาเดกุไปตรวจ อัตลักษณ์
แม่ของเดกุ
รอหมอผู้เชี่ยวชาญออกมาก่อนนะเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ครับ!!
ต.ป.ก(ชาย)
หมอตรวจอัตลักษณ์ : คือลูกของคุณ มีอัตลักษณ์นะครับ แต่ออกมาช้านั่นก็หมายความว่า ไม่มีอัตลักษณ์จนถึงอายุ 15 ปีครับ
แม่ของเดกุ
ค..ค่ะ..ขอบคุณค่ะ //อุ้มเดกุออกไป
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
//ค้าง
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
//นั่งดูคอมพิวเตอร์
แม่ของเดกุ
เดกูละ..ลูก--- //เดินเข้ามา
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ฮึกๆ //ร้องไห้
แม่ของเดกุ
เดกุ!! //วิ่งไปกอดเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
ทะ...ทำมะ..ไมผม..มะ..ไม่มีอัตลักษณ์ //ร้องไห้
แม่ของเดกุ
ลูกมีอัตลักษณ์แต่แค่ออกมาช้านะ //ร้องไห้+กอดเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (ตอนเด็ก)
คะ..ครับ ฮึกๆ //ร้องไห้
ผ่านไปประมาณ 9 ปี เดกุอายุ 14 แต่ก็ยังคงตามบาคุโกะไปจนเลิกตามเพราะหมดหวัง
ต.ป.ก(หญิง)
ครู : ทุกคนยินดีกับบาคุโกะหน่อยเร็ว!!! บาคุโกะสอบติดโรงเรียน UA!!!
ต.ป.ก(ชาย)
ทุกคนในห้อง(ช.) :ยินดีด้วยนะ!!!บาคุโกะ!!!
ต.ป.ก(หญิง)
ทุกคนในห้อง(ญ.) : ยินดีด้วยนะ!!บาคุโกะ!!
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
//นั่งวาดรูปเกี่ยวกับฮีโร่
เดกุนั่งวาดรูปเพลินจนไม่ได้สังเกตรอบข้าง
บาคุโกะ คัตสึกิ (อายุ 14)
ไอ้เนิร์ดงั่งนั้น ไม่ยินดีกับเรา!!เจอดีแน่ //คิดในใจ
ต.ป.ก(หญิง)
ครู : นักเรียนกลับบ้านกันได้ค่ะ!!
นักเรียนทั้งหมด : ครับ!!/ค่ะ!!!
บาคุโกะ คัตสึกิ (อายุ 14)
นี่!!ได้งั่ง!!//ทุบโต๊ะเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
ครับ!!!มีอะไรหรอคัตจัง!!//เงยหน้าขึ้นมาหาบาคุโกะ
บาคุโกะ คัตสึกิ (อายุ 14)
ทำไมแกไม่ยินดีกับชั้นวะ!!มัวแต่วาดรูปปัญญาอ่อน //หยิบสมุดปาไปนอกหน้าต่าง
บาคุโกะ คัตสึกิ (อายุ 14)
ไอ้คนไม่มีอัตลักษณ์แต่อยากเป็นฮีโร่!!ปัญญาอ่อนสิ้นดี!!
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
อย่าทำแบบนั้นนะ!!//รีบไปดูสมุดที่ตกออกไปแต่ก็ไร้วี่แวว
บาคุโกะ คัตสึกิ (อายุ 14)
อยากได้ก็ไปเก็บสิวะ//เดินกลับบ้าน
เพื่อนทั้งห้อง : คิๆๆ/สมน้ำหน้า55+/หน้าสมเพจวะ55+/
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
ฮึกๆ //เดินกลับบ้าน
แต่ระหว่าทางเดินกลับบ้านก็เจอกับใครบางคน
ออลไมท์
เป็นอะไรรึป่าวหนุ่มน้อย//เดินมาหาเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
ปะ..ป่าวครับ //เศร้า
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
ผมแค่ไม่มีอัตลักษณ์//เศร้า
แม่ของเดกุ
ขอโทษค่ะ!!!แต่เราไม่มีอะไรแล้วจริงไหม...อ๊ะ!!!...
หลังจากแม่ของเดกุพูดจบ แม่ของเดกุเลยโดนวิลเลินฆ่า โดยมีพวกฮีโร่ยืนมองอยู่
วิลเลิน
ตายไปซะเถะ!!555!!!
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
มะ...แม่!!!//ทรุดลงกับพื้น
ฮีโร่จอมปลอม
1 : คนมาเห็นซะแล้ว
ฮีโร่จอมปลอมเลยเดินไปจับกุมวิลเลิน
มิโดริยะ อิซุคุ (อายุ 14)
//ยังคงช็อคอยู่
ฮีโร่จอมปลอม
2 : ใจเย็นพ่อหนุ่มมันก็แค่ความผิดพลาด//เดินจากไปพร้อมวิลเลิน
หลังจากจัดงานศพแม่ของเดกุผ่านไป 2 วัน
เดกุก็อายุ 15 ปีแล้วเพราะเป็นวันเกิดเดกุ
ตอนที่ 2.
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
อะ..อืม..เช้าแล้วหรอ //หันไปมองนาฬิกา
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
นี่ก็ 2 วันแล้วที่แม่จากไป //ทำหน้าเศร้า
เสียงเคาะดังขึ้นและรัวขึ้นเรื่อยๆ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
คะ..ใครมาเนี่ย//เดินแบบไม่มีแรงไปเปิดประตู
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//วิ่งเข้ามา
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
//วิ่งตามโทมูระ
ดาบิ (วินเลิน)
//วิ่งเข้ามาแล้วปิดประตู
คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่
3 : เห้ย!!เจ้าพวกวินเลินไปทางนู้นแล้ว!!
คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่
2 : รีบๆตามไปสิ!!
คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่
1 : เออๆ!!
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
อะ..เอ่อพวกคุณเป็นใครครั---อุ๊ป//วิ่งไปอ้วก
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ใครอ่ะ!!หน้าตาหน้ารักมากเลย~~ขอแทงได้มั้ย!!
ดาบิ (วินเลิน)
เธอจะเอามีดไปเสียบผู้ชายคนนั้นไม่ได้นะ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ก็จริง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
วะ..ว่าแต่พะ..พวกคุณเป็นใคร//เดินเซออกมาจากห้องน้ำ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
วิลเลินไง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
มาฆ่าผมหรอ เชิญเลยครับ//ยืนพิงกำแพง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นายหน้าตาน่ารักมากเลยนะเนี่ย!!//เดินเข้าไปใกล้
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ขะ..ขอบคุณครับ//มองโทกะแบบไร้ความรู้สึก
ดาบิ (วินเลิน)
แล้วทำไมนายปล่อยให้ตัวเองโทรมแบบนี้เนี่ย //เดินเข้าไปใกล้
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
น่ารักๆๆๆๆๆอยากแทงจังเลยๆๆๆๆๆ//พึมพำ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
หยุดคิดแบบนั้น//เตะโทกะ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ก็ได้!!!เห็นแก่แกเป็นหัวหน้านะ!!! //หันหน้าหนี
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ผมไม่รู้ ว่าทำไมผมปล่อยให้ตัวเองโทรมแบบนี้ //ไม่มีแรงพูด
ดาบิ (วินเลิน)
//พยุงขึ้นมา
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ขะ..ขอบคุณครับ //หอบตัวเองไปนอนที่เตียง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
เจ้าน่ารักนั้นมีอัตลักษณ์ก๊อปปี้ กับ ความมืด ด้วยแหละ //มองเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
จริงหรอแล้วรู้ได้ไง
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
นั่นสิรู้ได้ไง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
เซนต์บอกมา~ฮิฮิฮิ //หัวเราะน่าสยอง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
//หลับ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ทำไมชั้นรู้สึกว่า ฆ่าเจ้านั่นไม่ลงยังไม่อย่างนั้น
ดาบิ (วินเลิน)
รู้สึกเหมือนกัน
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
จริงๆก็รู้สึกเหมือนกัน~แต่อยากแทงอยู่ดี~//ทำหน้าโรคจิต
ดาบิ (วินเลิน)
ลองพาเจ้านั่นมาอยู่ในกลุ่มพวกเราดีมั้ย
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
จริงหรอๆๆๆไ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ก็ได้นะ มีพวกเพิ่มอีกคนไม่เห็นเป็นไรเลย //มองเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
ใช่ๆ แต่ต้องเริ่มจากการทำอาหารให้เจ้านั่นกินก่อนเพราะรู้สึกว่าไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ไว้ใจชั้นได้เลย!!//เดินเข้าครัว
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ครังจะไม่พังใช่มั้ย//กระซิบบอกดาบิ
ดาบิ (วินเลิน)
ไม่รู้สิ //กระซิบตอบโทมูระ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
มาแล้วๆ//ยกบะหมี่มา
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
บะหมี่??
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ก็ในครัวเหลือแต่บะหมี่แล้วนิช่วยไม่ได้~
ดาบิ (วินเลิน)
ที่เหลือก็แค่ปลุกเจ้าหัวเขียวมากิน
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ใครปลุกหละ
//ทั้งสองหันไปมองโทมูระพร้อมเพรียงกัน
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
อะไร???
ดาบิ (วินเลิน)
ไปปลุกเจ้าหัวเขียวเลย
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ไปปลุกเจ้าน่ารักเลย
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
เป็นหัวหน้าทั้งที
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
เรื่องปลุกเจ้าผัวเขียวน่ะผมทำอยู่แล้ว แล้วเรื่องเป็นหัวหน้ามันเกี่ยวอะไรวะ
ดาบิ (วินเลิน)
อ้างๆไว้ก่อนไง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ใช่ๆ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
=_=💢💢
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ปลุกเร็วเดี๋ยวบะหมี่ก็อืดหมดหรอก
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
เออๆ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//กำลังจะเอามือไปแตะเดกุแต่...
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
อืม~//ลืมตา
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
พวกคุณยังไม่กลับหรอครับ//ขยี้ตามอง
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
พวกเรายะ..ยังไม่กลับ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นี่ๆกินบะหมี่สิเค้าอุตส่าห์ทำให้เลยนา~~
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ขะ..ขอบคุณครับ //กินบะหมี่
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ง่ำๆ //กินเสียงเบาที่สุด
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
น่ารักจริงๆ//คิดในใจ
ดาบิ (วินเลิน)
น่ารัก//คิดในใจ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
อร๊าย!!!น่ารักที่สุด!!!//คิดในใจ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
พวกคุณมองผม ผมก็กินไม่ลงสิครับ //หันหน้าไปมองทั้ง 3
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//รีบหันหน้าหนี
ดาบิ (วินเลิน)
ขอโทษ //หันหน้าไปที่อื่น
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ก็ไม่ให้มองได้ยังไงละ!!!นายน่ารักขนาดเนี่ยย!!!//กอดคอเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ขะ..ขอบคุณที่ชมนะครับ..แต่ว่า...ปล่อยผมก่อนได้มั้ยครับผมกินไม่สะดวก//มองโทกะ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ได้สิๆ//นั่งจ้องเดกุ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//เหลือบมองเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
กดดันกว่าเมื่อกี๊อีก!! //คิดในใจ+กินบะหมี่จนหมด
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
เค้าทำบะหมี่อร่อยมั้ย~~//มองหน้าเดกุ+ยิ้ม
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
อะ..อร่อยครับ //เหงื่อตก
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//ดึงคอเสื้อโทกะออกมา
ดาบิ (วินเลิน)
//ดึงโทกะออกมา
ดาบิ (วินเลิน)
//โยนโทกะทิ้ง
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//โยนโทกะทิ้ง
ดาบิ (วินเลิน)
พวกเรายังไม่ได้ถามชื่อนายเลยนิ
ดาบิ (วินเลิน)
นายชื่ออะไรหรอ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
มิโดริยะ อิซุคุ ครับเรียกสั้นๆว่าเดกุก็ได้ครับ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ชั้น ชิราคาคิ โทมูระ เรียกสั้นไปว่า โทมูระก็ได้
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ส่วนเค้าโทกะ ฮิมิโกะ จะเรียกยังไงก็ได้เนอะ อิซุคุคุง~
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
คะ..ครับ!!//ขนลุข
ดาบิ (วินเลิน)
พูดไปสิโทมูระ//พูดเบาๆ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
เริ่มจากตรงไหนดีละ //พูดเบาๆ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นี่อิซุคุคุง~คือเค้าอยากให้อิซุคุคุงมาเป็นวิลเลินกับพวกเค้าอ่ะ~//กอดเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
ตรงไปไหนเนี่ย!!//คิดในใจ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ตรงไปนะบางที//คิดในใจ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
แต่ผมไม่มีอัตลักษณ์นะครับ //มองโทกะ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
อิซุคุคุงมีอัตลักษณ์นะ มีทั้ง ก๊อปปี้ กับ ความมืด //เอาแก้มถูแก้มเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
พอแค่นี้เถอะ//ดึงโทกะออกมา
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ว่างั้น//ดึงโทกะออกมา
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
งั้นหรอครับ//งงนิดๆ
ดาบิ (วินเลิน)
สงสัยนายไม่รู้สึว่านายมีอัตลักษณ์ //มองเดกุ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//จับโทกะโยนเป็นรอบที่ 2
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ใช่ครับผม...ไม่...รู้//พูดจากดังนิดๆไปเบา+มองมือตัวเอง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
แล้วสรุปอิซุคุคุงจะมาเป็นวิลเลินกับเค้าใช่มั้ย~//เกาะขอบเตียง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ถ้าเป็นได้ผมจะเป็นครับ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
งั้นตกลง!!!
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
รู้สึกว่าเธอมีประโยชน์ก็วันนี้แหละโทกะ
ดาบิ (วินเลิน)
ใช่ๆชั้นเห็นด้วย
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
แล้วผมต้องทำยังไงบ้างหรอครับ
ดาบิ (วินเลิน)
แต่ขอถามก่อน
ดาบิ (วินเลิน)
ทำไมสายตานายดูเศร้าหมองจัง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ไม่มีอะไรหรอกครับ//หันหน้าหนี
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ไม่อยากจะเชื่อ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
งั้นไปกันเถอะ!!//อุ้มเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
เหวอ!!!
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
!!!!
ดาบิ (วินเลิน)
โทกะอุ้มผู้ชายไหวด้วยหรอ!!!!//มองโทกะ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
!!!!!
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
อิซุคุคุง!!ทำไมอิซุคุคุงตัวเบาจัง!!!//อุ้มเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
วะ...วางผมละ..ลงเถอะครับ //ขอร้อง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ตอบมาก่อนว่าน้ำหนักเท่าไหร่!!!
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
31 ครับ //พูดเบามากๆ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ตัวเบามากกก
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ขออุ้มมั่งดิ//แย่งเดกุมาอุ้ม
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
!!!!
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ตัวเบาจริงด้วย!!//อุ้มเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
ขออุ้มมั่ง//แย่งเดกุมาอุ้มต่ออีกรอบ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
!!!!!!!
ดาบิ (วินเลิน)
ตัวเบามากๆ!!!//อุ้มเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
วะ..วางผมลงถะ..เถอะครับ//จะอ้วก
ดาบิ (วินเลิน)
//วางเดกุลง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
//วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
อาการนี้น่าจะเกิดจากความเครียดสะสมนะ
ตอนที่ 3.
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
ไม่ไหวๆ.....//เดินเซมานอนบนเตียงแล้วหลับ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
อิซุคุคุง~เค้ากลับแล้วนะเดี๋ยวพวกเค้ามาเยี่ยมใหม่
ดาบิ (วินเลิน)
บายหลับให้เต็มที่
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
แล้วอย่าลืมกินข้าวด้วย
ทั้งสามได้เดินออกจากบ้่นไป
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
นี่เรามีอัตลักษณ์.....หรอ....//มองมือ
ผ่านไป 4 วัน เดกุก็ได้ฝึกตัวเองอย่างหนัก
จนสามารถควบคุมอัตลักษณ์ได้ 60% ใน 100% แล้ว
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
เหนื่อย~~~//เดินมานอนที่นอนหลังจากการฝึกตัวเอง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
//ฟุบตัวลงที่นอน
ดาบิ (วินเลิน)
//นอนบนโซฟา
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//เล่นเกม
คุโรกิริ (วิลเลิน)
//เช็ดแก้ว
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นี่ๆคุโรกิซัง~เปิดวาร์ปไปบ้านอิซุคุคุงหน่อยสิ~
คุโรกิริ (วิลเลิน)
ได้ครับ //เปิดวาร์ป
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นี่ๆทั้งสองไปบ้านอิซุคุคุงกัน!!!//ลากคอเสื้อทั้ง 2 ไป
ดาบิ (วินเลิน)
เห้ย!!!ไอ้โทกะ!!!อย่าลากดิวะ!!//โดนลาก
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
อย่าลาก!!!เดี๋ยวฆ่าทิ้งซะเลย!!!//โดนลาก
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
//ตาจะหลับ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
นี่!!!อิซุคุคุง!!เค้ามาหาแล้ว!!!~//วิ่งไปกอดเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
!!!!//ตกใจ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ไง //ดึงโทกะออกมาจากเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
หวัดดีเดกุ~//ดึงโทกะออกมาพร้อมโทมูระ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
วะ..หวัดดีคะ..ครับ //มองทั้งสาม
ดาบิ (วินเลิน)
ได้กินอะไรมั่งยังเนี่ย//เดินไปเอามือลูบท้องของเดกุ
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
กะ..กินแล้วครับ//หน้าแดงจางๆ
ดาบิ (วินเลิน)
ยังผอมเหมือนเดิมเลยแฮะ..//ลูบท้องเดกุต่อ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
หยุดเถอะดาบิ💢💢//เตะดาบิไปที่อื่น
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
ดาบิคุง!!!แกตาย!!!//วิ่งไปเอามีดแทงดาบิแต่ไม่โดน
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
😅😅//มองทั้งสามเล่น(เล่นหรือป่าววะ)กัน
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ใช่สิ เดกุ
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
พวกเค้าจะพาอิซุคุคุงไปที่บาร์!!!
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
บาร์??...หรอครับ??
ดาบิ (วินเลิน)
ที่อยู่ของพวกเราไง
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
อ๋อครับ//เอนตัวนอนลง
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
คุโรกิซัง!!เปิดวาร์ป!!
คุโรกิริ (วิลเลิน)
ได้ครับ//เดินออกมาจากวาร์ป
คุโรกิริ (วิลเลิน)
เชิญครับ //เดินเข้าไปในวาร์ปใหม่
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
//วิ่งเข้าวาร์ป
ดาบิ (วินเลิน)
//เดินตามโทกะ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ไปเร็วเราไม่มีเวลามาก เดี๋ยววาร์ปจะปิด//อุ้มเดกุพาดบ่า
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
เหวอ!!!!จะอุ้มก็บอกกันบ้างสิ!!!//โดนอุ้ม
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//เดินเข้าวาร์ปพร้อมเดกุ
คุโรกิริ (วิลเลิน)
//ยืนเช็ดแก้ว
โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)
//ยืนรอเดกุ
ดาบิ (วินเลิน)
//นั่งรอเดกุ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
//เดินเข้ามาพร้อมเดกุที่อุ้มพาดบ่า
มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)
วางผมลงงง!!!//ทุบหลังโทมูระ
ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)
ครับๆ~//ค่อยไปวางเดกุลง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
