"Mom! I told I cannot marry a man---"

"Then what are you? A tomboy?---"

"Will you just at least shut up?! I'm leaving! If you cannot give me a peace of mind then I'll leave."

Huling sabi ko sabay kuha ng mga bags ko na prepared ko na kagabi habang siya ay hindi talaga tumitigil sa kakasalita. I just really can't stand it. Why rush things? I'm not ready. Since I was grounded and Daddy collected all my cards and keys of my cars, I need to ride a taxi para makalayas sa mansion na ito.

May nakita akong taxi and dali dali ko itong pinara saka walang lingong likod na sumakay sa taxi. This is it.

Hours have passed and nandito na ako sa diko malaman kung saang banda ba ito ng mundo. Pinababa ako ni manong driver sa may waitingshed and walang ka tao tao dito. Like oh my gosh, how will I survive here?! My bestfriend only  gave me a map and told me to come  here. I did not even imagine myself living in this place! Nandito yata ako sa province. Like really? Bago pa ako mapaface-palm ay nagring cellphone ko.

[Best! Where are you? Have you arrived safely?] Dramatic na tanong ng Bestfriend ko. Kahit ako maiinis din bat ako napunta dito. I asked her to bring me somewhere away from my parents BUT NOT TO THIS KIND OF PLACE.

"What the heck, Kaye! Where am I?! I didn't expect you'll bring me here!---" pasigaw na sabi ko kanya. I'm really angry. I don't have enough money and still she  played me like this?

[--best naman. Calm down, okay? Someone's gonna pick you up. Don't worry.] kalmadong sabi niya sa akin. I tried to calm myself because if not, I might throw some hurtful words towards my bestfriend. I hate that.

"Okay. Make it faster." I commanded. I turned off the call and waited for someone to pick me up from this hell, until someone ask for my name. Like really? Is she kidding me?!

May nakatayo lang naman an dalawang tao sa harapan ko, isang kalbo na walang ngipin sa gitna, at isang ginang na ang gulo gulo pa ng buhok.

"The heck." Mahinang bigkas ko.

MINUTES later ay nasa kalsada na kami, na convinced nila akong isama papunta sa bahay ng friend ni kaye. I didn't know she has a low-class  friend. We've been walking for minutes, and ang dami na ng taong nakichismiss.

"ma'am, nandito na po tayo." Sabi ni manong, yung may dala sa  malita ko. Tumango nalang ako saka napahinto while looking sa bahay ng kaibigan ni kaye.

Actually, hindi ako complete sa things kasi nga unexpected yung pagtatalo ni mamii. Ito lang yung maleta na dala dala ko always every may lakad akong important lalo na pag labas na sa country. Well, I'm a fresh graduate pero madami na ang obligation kong binubuhat knowing na  ako lang young successor ng family namin.

"Ma'am bayad po.."  Nagtataka akong tumingin sa lalaking kalbo na nagbitbit ng gamit ko. What the?

"Seriously?" Inis kong tanong sabay labas ng wallet ko and kuha ng 500 saka inabot sa kanila. Wala akong barya, and diko alam if aabot pa ang pera ko sa mga susunod na buwan. Wala akong mga cards na dala dahil kay Daddy.

Nakita kong lumabas yung kaibigan ni Kaye. Nagtataka siya pero ngumiti parin sa akin. Hindi siya kaputian, may itsura parin naman kahit papaano. Masasabi mo talaga na ang layo ng pinagkaiba ng manila sa lugar na ito. Mga tao palang dito nakikichismiss na kala mo may rambulan. Like seryoso ba sila?

"H-hi? " Awkward na bati niya sa akin habang nakangiti. I forced a smile saka nag sabi ng hello. Tumunog ang cellphone ko kaya tinignan ko ito. Nakita ko yung minsahe ni Kaye.

Frome Kaye: Diko sinabi kung sino ka talaga. They only knew na kaibigan kita pero hindi nila  alam yung status ng buhay mo. Ingat ka jan best! I'll visit pag natapos ko itong shooting ko.

Napairap nalang ako sa minsahe niya but I'm still thankful na walang nakakaalam sa identity ko dito. Dapat talaga na puntahan niya ako dito kundi magagalit talaga ako sa kanya.

Sumunod na ako sa kaibigan ni Kaye papasok sa bahay nila dala ang gamit ko. Napabuntong hininga nalang ako. Saka ko nalang iisipin yung pag lisan ko dito if may mahanap na akong apartment dito.

Pagpasok ko sa bahay nung kaibigan ni Kaye ay napalunok ako. Though hindi ako nageexpect ng magarbong mae-stayhan pero sa ganitong kawayan lang, mantel sa sahig, isang bumbilya and may butas pa medyo sa bubong ay diko alam if makakaya ko. Mas matangkad pa ako medyo sa pintuan nila dito sa loob.

"Pasinsya na po sa bahay namin, Ma'am." Sabi niya na nahihiya sa akin. I took a deep breath and ngumiti nalang. Ayuko maging judgemental, hindi naman talaga natin sila masisisi kung ganyan lang inabot nila sa buhay nila. Realization hits me, I'm really fortunate. Thanks to my parents pero habang tumatagal kasi ay maslalong nalulunod sila Mammy sa business, to the point gusto nila akong ipakasal sa isang tao na diko kilala. Malamang taga business world rin yung taong yun. Ang ayuko sa lahat pinapakialaman nila ako.

"Kain kana po muna Ma'am. I coke pods for you." Sabi niya. Natawa ako medyo sa pag eenglish niya kaya napakamot siya sa ulo habang nakangiti. Babae itong kaibigan ni Kaye, if I'm not mistaken ay kaedad lang namin halos ito.

"Thanks but I'm still full." Sabi ko nalang sa kanya saka umupo sa kahoy nilang upuan.

Nakita ko siyang pumasok sa isang kwarto dala ang gamit ko. Nung lumabas siya ay lumapit siya sa akin habang nakangiti parin.

"Doon kana po muna sa kwarto Ma'am--"

"Stop saying Ma'am. " Sabi ko sa kanya. Nagtaka naman siya sa sinabi ko kaya napabuntong hininga ako. "Ate nalang itawag mo sa akin. Parang 1 year gap or 2 lang naman agwat natin sa edad." Sabi ko sa kanya. Ngumiti naman siya at tumango.

"Okay po ate." Sabi niya . "Doon po ang kwarto mo. Pagpasensyahan mo na po. Dalawa lang kami ng kapatid ko dito, si Ate Kaye yung tumutulong sa amin minsan at siya ang takbuhan namin pag wala na kaming makain" sabi niya sa akin.

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Mabait pala yung demonita na yun? Napailing nalang ako saka ngumiti.

"Saan na pala kapatid mo?" Tanong ko sa kanya.

"Nasa labas nakikipaglaro po" sabi niya. Napatango naman ako. So ang babata pa pala nila. I'm 22  and these kids were alone sa bahay na to.

"If you don't mind, magtatanong lang sana ako kung nasaan parents niyo?" I asked. Nakita ko yung kalungkutan sa mga mata niya kaya sasabihan ko nalang sana na wag nalang sagutin kaso naunahan niya ako sa pagsasalita.

"Si nanay po nasa hacienda ni Mr. Taylor, katulong po siya doon. Yung bahay na yun kasi walang tao parati, bihira lang pag may nakatira doon. Si tatay naman ay nakulong. Napagbintangan." Sabi niya.

May mayaman rin pala dito? Napataas kilay ko doon ha. Akala ko kasi isang mahirap na lugar to, basi na rin sa nakikita ko nung papunta palang kami dito. Didn't expect may hacienda dito.

"Ate Mayettttt! May naniningil poooo" nagulat ako sa pag pasok ng isang batang lalaki na medyo mataba ang tumatakbo palapit sa ate niya.

"Tao po?"

Nakita ko yung lalaki na medyo nasa 20s rin. Nakasumbrero siya na may dalang papel. Nagtago naman yung bata sa likod ng ate niya, nakita ko rin si Mayet (yung kaibigan ni Kaye) na parang kinakabahan.

"W-wala po si Mama dito" sabi niya sa lalaki. Napatingin naman ang lalaki sa akin saka nangunot ang noo.  Problema nito?

"Ilang buwan na kasi kayo d nakakabayad sa lupaing ito." Sabi nung lalaki. Napatayo naman ako mula sa pagkakaupo ang tinignan yung papel na pinapakita nung lalaki. Napapatingala pa siya medyo sa akin dahil sa tangkad kong namana kay Mama. Well, it runs in our blood.

Nabasa ko doon na may balance sila na 30k. I can pay for it, ang kaso wala sa akin ang cards ko and hindi rin sapat ang pera sa wallet ko.

"Ahm..dalawang taon na kasi Yan ma'am na di nababayaran nila. Binabaan na nga yan ng may ari ng lupang pinatayuan nila ng bahay eh. Kaso d parin kaya bayaran, ang tagal na--" sabi nung lalaki kaso sumabat si Mayet.

"Eh kasi naman po kuya mahirap lang po kami. 500 nga lang hirap na hirap na kami san kukuha eh--" sabi ni Mayet.

"Pwede naman kayong umalis dito kung d niyo babayaran" sabi nung lalaki na kay tapang magsalita.

"Kuya, pwede next month ka nalang bumalik? I'll pay it double. "Sabi ko sa kanya. Parang nagningning naman yung mata niya.

"Okay, Ma'am! ---Hoy kayo! Pasalamat kayo dito sa bisita niyo! " Sabi nung lalaki saka ngumiti ulit saakin sabay alis ng bahay. Napabuntong hininga naman ako. Now, saan ko kukunin yung bayad? Argh. Bahala na, for now ang importante ay hindi na sila mae-stress sa bayarin na yun.

"A-ate salamat po." Sabi ni Mayet.

"Walang anuman" sabi ko sa kanila and ngumiti.

Nakita kong sumaya na ang mga mukha nila, napangiti narin ako. I hope makakasurvive ako dito kahit saglit lang.

PLEASE ENJOY READING🤗

REMINDER: NO HATE, JUST LOVE.

THIS WORK IS WRITTEN IN TAG-LISH, KASO WALANG FILIPINO SA LANGUAGE OF WORK KAYA DI KO MAAWARE YUNG READERS NA SUSUBOK SA BOOK NA ITO, PERO SANA MAGUSTUHAN NIYO.-Ms.Ewan

"Wow! Chocolates!" Sabi ni Buboy. Nakasurvive ako ng isang linggo dito. Heto at kagagaling namin sa maliit nilang palengke para magbili ng mga pagkain. Sinamahan aki ni Mayet habang si Buboy and si Manang Bett ay nasa bahay. Day off raw kasi ni Manang sa hacienda. Buti at tinanggap ako nila dito kahit hindi nila ako kilala. Ang babait ng pamilya nila, makikita mo rin sa buhay nila ang kahirapan. Well, all people (majority sa nakatira dito sa bayan) ay walang kaya sa buhay. Yung Hacienda na tinatrabahuan lang dw ni Manang Bett ang malaki and malawak dito.

"Salamat Ate! Makakatikim na ako ng chocolate" sabi ni Buboy sa akin. Ginulo ko naman ang buhok niya saka ngumiti.

"Para sa inyo yan lahat" sabi ko. Huling pera ko na to kaya binuhos ko na sa pag bili ng makakain. Diko alam kelan dadating si Kaye, walang mashadong signal dito. Kailangan ko oa magpunta malapit sa kalsada para makakuha ng signal.

Nakaluto na ang mama ni Mayett. May katandaan na rin ito. Namimiss ko na yung buhay ko sa manila, pero isang week palang ako dito. Kahit gusto ko na umuwi, ayuko naman kasi baka maikasal na ako sa taong di ko kilala.

"Tara, kain na" sabi ni Manan Bett. Naupo naman kami sa hapan. Kahot ang liit ng mesa ay nagkasya parin kami.

"ate  fried chicken po" sabi ni buboy sabay bigay sa akin ng chicken. Yung manok nila dito ay parang times two yung liit sa mga fried chicken na kinakain namin doon sa bahay. Natatawa ako pero ayus rin pala ang ganito.

"Salamat." Sabi ko sa kanya matapos niya ako lagyan ng dalawang manok sa plato ko.

"Bakit ka pala umalis sa inyo hija?" Magalang na tanong ni Manang.

Natahimik naman ako. Sabi ni Kaye wala silang kaalam alam kung sino talaga ako and itatago ko yun par d sila mailang and maiba trato nila sa akin.

"Naghahanap po kasi ako ng trabaho manang." Sagot ko nalang sa kanya. Napatango naman siya pero alam kong di siya convince sa sinabi ko.

"Wala sa itsura mo ang trabaho hija. Kung tutuosin ang paningin ko sayo ay isang dalagang lumaki sa marangya " sabi ni Manang. Natahimuk naman ako. Wala talaga akong experience sa trabaho kasi puro lang ako pag momodelo.

"Anong trabaho po ang alam mo trabahuin?" Tanong niya sa akin. Napaisip naman ako, bukod sa pagmomodelo and maging sikay na young successor ng pamilya Lopez ay wala na akong ibang alam.

"A-ano po. Gawaing bahay" sagot ko. Kahit ang totoo ay never ako naglinis even sa sarili kong kwarto. May own servant ako na tumutulong sa akin. Buhay prinsesa ako mula bata hanggang ngayon.

"Talaga ba? Kung ganun ay sumama ka nalang sa akin sa Hacienda. Naghahanap rin ng katulong yung may ari doon. Malaki rin naman ang sahod doon." Sabi ni Manang. Napaisio naman ako, wala na akong pera na natitira, plus babalikan kami nung taong naniningil. Nakakahiya naman kung wala aking gagawin, sa makalawa wala na kaming kakainin.

"S-sige." Sagot ko nalang. Natuwa naman sila sa desisyon ko. Kumain lang kami sa gabing yun tapos natulog na sila ng maaga. Sila na nagligpit sa mga pinagkainan namin, hindi sila pumapayag na maygagawin ako sa bahay nila.

Paano na to? Magtratrabaho ako for the first time, I mean diki pa alam ang trabaho ko, pero malamang ay katulong parehas kay Manang.

Lumabas ako ng bahay nila and naglakad doon malapit sa kalsada dala dala ang cellphone ko. Nagbabakasakaling may signal. Natuwa ako nung nakapasok ako sa socmed ko and nakita ko ang messages ng ibang nakakilala sa akin lalo na ang assistant ko and manager sa modeling industry.

Nagulat ako nung may tumatawag. Si Kaye! Agad kong sinagot ang tawag at laking tumawa ko talaga dahil na contact nila ako.

"Hello Kaye? Gosh! " Unang bungan ko sa kanya sa kabilang linya.

[Best! Namiss kita pero may badnews ako!] Sabi niya sa akin. Agad naman akong kinabahan.

"Wait Kaye, when will you come here? I don't have money na. Gosh! I don't know what to do. I'm broke." Sabi ko sa kanya. Diko maiwasan maging emosyonal dahil nahihirapan rin talaga ako bpero maspipiliin ki manatili dito kesa ikasal sa taong ayuko. Kilala ko Sila mommy, ayaw nila na nagiging pasawsy ako.

[I-i don't know! Maybe sooner? Basta best badnewss! Kasal kana sa taong inarrange nila Tita for you! Pinapahanap ka nila para hindi lang kayo sa papel legal.] Sabi niya sa akin. Mas lalo akong na frustrate and naiyak. Mygosh! What's happening?! Ang sama nila.

"Is that true?" Nanginginig king tanong sa kanya.

[Best.. wala akong nagawa. Sabi ni Tita nalunod na dw sa utang ang companya niyo kaya kahit labag sa kalooban ni Tito, wala siyang magawa kundi pikit matang ipakasal ka sa kabusiness partner nila.] Paliwanag niya sa akin. Napatakip ako sa bibig ko dahil sa emosyong diko nakayanan isaulo dahil sa frustration.

"Kilala mo ba? Sinabi ba nila?" Tanong ko. Natahimik siya sa kabilang linya pero nagsalita rin agad.

[Hindi eh. Di nila binanggit. Basta nalaman ko lang rin kanina na kasal kana legally sa taong ka business partner nila. With or without your presence. Sorry Best..] Sabi ni kaye sa akin. Pinatay ko na ang tawag dahil diko yata kakayanin ang mga narinig ko. What the heck?

Nalunod sa utang ang company so ito lang choice nila para isalba yun? Are they even human?! Pinagpalit nila ako para sa companya nila?! Bago ako bumalik sa bahay nila Mayet ay inayus ko muna ang sarili ko para di nila mahalata.

Natapos ang gabi ko sa kakaiyak. I'm so disappointed sa naging decision nila Mommy para sa akin. I'm so disappointed na naging ganun sila sa akin, hindi nila inaalala yung kasiyahan ko. Mas inuna nila yung business kesa sa akin na sarili nilang anak, at yun ang diko matanggap sa lahat ng pagkakamali nila, ang basta nalang ako ipakasal sa iba.

NOTE: ALAM KO MADAMING TYPOS, PLEASE LET ME KNOW IF YOU FOUND ONE. THANKS!

"Manang, natatakot ako" pag amin ko kay Mannag na ngayon ay parang may hinahanap sa loob ng Mansyon.

Ang lawak ng hacienda nila, sa gitna nun may malaking Mansyon, parang mas malaki pa sa Mansyon namin sa bahay. D maitatanggi na d basta basta yung may ari ng Hacienda na ito.

"Wag ka matakot." Sabi niya sa akin and hinila na ako palapit sa isang babae na may kausap na mga katulong.

"Ma'am. May ipapakilala po ako" Sabi ni Manang Bett. Napaharap sa akin yung may katandaan na na ginang.

"Oh, Bett. " Sabi niya, parang maldita ang matandang ito kasi nakataas pa ang kilay eh. "At sino naman ito?" Tanong niya kay Manang Bett.

"Hello, I'm Czarina. I want to apply here po" sabi ko sa kanya, nakalahad pa ang kamay ko. Gulat naman si Manang Bett sa formality na ginawa ko habang lahat sila nakatingin sa nakalahad kong kamay. Pinalo ng pamaypay yung nakalahad kong kamay kaya diko maiwasa  mapadaing.

"Ma'am! Wag naman po ganyan." Sabi ni Manang sa kanya. Napahawak ako sa kamay kong napalo. Like ang sama naman ng matandang to. If I know siya yung Old na Maid dito, yung leader ng mga katulong.

"At bakit? I'm sure  iba pakay niya dito." Masungit na sabi niya. Sinasagad niya ba pasensya ko?

"Di naman po." I said. I'm stopping myslef to fight her back, baka hindi ako makahanap ng trabaho pag naoffend ko tung matandang to. Siya yata naatasan magbantay sa Mansyong ito.

"Sa gandang mong yan? I'm sure wala kang alam sa gawaing bahay. " Sabi niya pa sa akin. "Sa balay mong makinis at maputi, malabong taga rito ka. Sa itsura mo palang na maganda, and perpekto, I'm afraid baka si Sir lang pakay mo."dagdga niya pa.

"What's with my beauty? I'm here to work, not to flirt." Inis na sagot ko sa kanya. Tinaasan niya ako ng kilay saka lumapit siya sa akin na parang sinusuri talaga ako kung totoo ba sinasabi ko.

"Para malaman mo, Kasala na si Sir. Kung balak mo manira ng pamilya, pwes umalis ka." Sabi niya sa akin. And i get it. I slapped her.

"That's too much! I just want to work here because that's the only thing we know that can help us from starvation. How dare you judge me without knowing the real me?" I angrily said. Magsasalita pa sana siya nung biglang may malamig at malakas na boses ang nagpatigil sa amin.

"What's goin' on here?" Tanong niya. Naglakad siya papalapit sa amin, pati ako nastatwa sa aura niyang diko malaman laman pwera sa nakakatakot ito.

He's tall, white and ang gwapo. If I'm not mistaken he's already 30 pero diko siya bet. Wait, sino bang may sabi na bet ko siya? Wala naman eh.

"Señorito, yang babae kasi mag aapply na nga lang nananampal pa" sumbong niya.

"Hoy Ma'am, ikaw kaya humusga sa kanya" tanggol naman ni Manang. Hinawakan ko siya sa kamay para mapakalma. Baka parehas pa kami mawalan ng trabaho dito. Kahit naiinis ako sa matandang yun ay ayuko rin naman na dahil sa akin mawala ng trabaho si Manang Bett.

"You're?" He asked me. Tinignan ko siya sa mata. Ang lamig. Those black eyes and pointed nose, are perfectly placed sa mukha niya.

"I'm Czarina." Sabi ko sa kanya. Paano ko ba ito ieexplain, baka pati siya maweirduhan saakin. Sa ganda kong to narereject?tsk.

"Czarina? Surname please." Sabi niya. Tinaasan ko siya ng kilay, I saw him smirked sa pagtaas ng kilay ko.

"Sorry, but I can't give you my family name." Sagot ko sa kanya. Sa mundo ng mayayaman, mabilis ka nilang ipainvestigate para makuha background mo.

"So tough. " Hes said. "If you wish to work here, feel free." Sabi niya saka tumalikod na at umalis. Naiwan kaming nakanganga kasama yung mantang maldita sa sobrang gulat. Wait? Tanggap na ako?!

"Oh may gash hija! Tanggap kana!" Sabi ni manang Bett and niyakap ako. Nagdadabog na umalis ang maldita na ginang kasama ang dalawang kausap niya kanina na mga katulong rin.

"Nakuu hija! Ngayon ko lang nakita yung lalaking yun  diko akalain na gwapo niya pala" kinikilig na sabi ni Manang Bett. Natawa naman ako sa inasta niya. Kahit ako d nakapaniwala na natanggap ako .

"Nakuuuu. Halikana. Magtrabaho na tayo. Katylong tayo, so nasa loob lang tayo ng bahay " sabi ni Manang. Tumango naman ako and dinala nila ako sa maid quarter. Sabi ni Manang bihira lang de siya makauwi doon sa bahay nila kasi lahat dw ng katulong dito ay naka stay in. Every weekend lang siya pwede, pero nakadependi kung may bisita dito or wala.

Binigyan nila ako ng uniporme para makapagpalit na. Pagpasok ko sa CR ng mga katulong ay napabuntong hininga ako. This is it. I'm doing this for my life. For my happiness.

After ko magpalit ng uniporme ay lumabas na ako and dumiretso sa kusina. Nakita ko silang busy doon.

"Czarina, ikaw na muna magluto para sa lunch ni Señorito." Sabi ni Manang Bett sa akin. Biglang aking kunabahan.

Kakauspain ko pa sana siya kaso umalis siya dala ang ibang mga gulay. Naiwan ako kasama ang ibang maids na busy sa kanya kanyang gawa.

Ang lakas ng pintig ng puso ko dahil sa mga nangyayari. I DON'T KNOW HOW TO COOK!

"May isang oras nalang bago ang lunch. Ayaw ni Sir na late and madumi ang buong bahay." Sabi nung malditang Ginang na nakasagutan ko kanina.

"Bahala na." Bulong ko sabay kuha nung kawali and mga pwede ko maluto. Gish, diko alam anong lulutuin ko. Naalala ko bigla yung mga niluluto sabbahay na simple lang.

Nagprito ako ng itlog, basta itlog yun na yun. May saysage rin sila dito kaya prinito ko na rin. Halos d ko pa maayus dahil sa mga mantikang tumatalsik. I don't know ang hirap pala kahit magluluto kalang.  Eh paano kung ako mag mag isa always ako nag oorder sa labas. Never ko naturuan sarili kong magluto. And today, I'm doomed.

After ko maprito mga need prituhin ay nag try naman ako sa adobo. Di ko kabisado yung ingredients nun basta ang alam ko may tuyo. Nilabas ko yung manok  and hiniwa. Nung kompleto na yung sa paningin ko ay sangkap, ay niluto ko na. Ang goak ko lang ay makuha ko yung itsura ng kinakain ko sa bahay.

"Ibigay na ang pagkain!" Sabi nung Ginang Maldita. Nataranta naman ako, anong oras na pala, alas dose na.

Nakita ko si Manang Bett na natataranta papalapit sa akin sabay tingin sa mga niluto ko. Napaface palm siya sa ginaw ako. Tinignan ko naman yung mga niluto ko. Well, medyo umitim yung mga prinirito kong itlog and saugsage. Kasalanan talaga yun ng Mantika eh.

"Jusmeyo, Czarina. Baka unang araw palang sesante kana." Sabi niya sa akin.

Natawa naman yung Ginang na Maldita sabay irap sa akin. "Sana nga matanggal kana agad. Performance mo ay kay pangit." Sabi niya sa akin.

Napayuko naman ako. Di na napigilan ni Manang Bett ang yung mga katulong na nagdadalanng mga niluto ko para ibigay kay Señorito.

"M-manang... Diko alam mag luto." Kinakabahan kong pag amin sa kanya. Parang naawa naman siya sa akin. Hinaplos niya nalang yung likod ko para ipakalma ako.

"May I know who cooked my food?" Narinig kong yung boses ni Señorito. Diko alam. Pero mas lalo akong kinabahan. Sa buong buhay ko never ako natakot ng ganito. Madami akong maling nagawa pero not here. Di sa taong to.

"M-manang.-" kinakabahan kong tawag sa kanya. Humarap siya sa akin and ngumiti. Hinila niya ako palabas ng kusina and nagpakita kami kay Señorito na parang hindi nagustuhan ang mga niluto ko.

"A-ako po yung nag luto señorito." Sabi bigla ni Manang. Nagulat ako sa ginawa niyang pag ako ng ginawa kong mali.

"Manang.." tawag ko sa kanya. Hinawakan niya lang ang kamay ko ng mahigpit pero hindi niya ako nilingon.

"Explain." Maikling demand niya  naramdaman kong nanginig si Manang  kaya pinigilan ko na siya bago magsalita.

"Sorry, it's my fault." Sabi ko. Napalingon siya saamin. Nahuli ko nanaman yung matang diko mabasa kahit isang emosyon.

"Don't know how to cook?" Sabi niya. Napayuko ako. Hindi ako makasagot kasi totoo naman. First time ko magluto sa buong buhay ko.

"Tanggalin nyo na sir. Baka mapahamak pa kalusugan niyo." Sabi nung Malditang Ginang.

"Ang sama mo talaga Ma'am" sabi ni Manang.

Kung pwede ko lang talsga patulan yang matandang yan, kanina ko pa sana ginawa. Nakakainis lang.

"Totoo naman. I'm sure aakitin niya lang si sir. Papaawa effect para magustuhan--"

"Hey. You're too much. You're such a judgemental!" I scolded. Nakakainis na. Parang diko na kaya yung ginaganito ako.

"Wag moko ma english-english jan. Pulubi ka naman--"

"STOP." Sigaw ni Señorito sa amin. Diki maiwasang di mapaluha. For the first time nakarinig ako ng mga salita na never ko narinig. Agad ko pinunasan ang luha ko and naisip ko naman na pag susuko ako dito, baka wala na talaga akong magawa.

Yes, Modelo ako, pero wala akong magagawa dun kasi controllado ni Daddy  binayaran niya yung Agency na kumukuha and nagaalaga sa akin na wag ako ipagtanggol. How bad he was!

"From now on, you clean my room and the entire house. You're not allowed to cook unless I say so. Get it?" Malamig niyang sabi. Agad akong tumango sa kanya.

Diko alam kung maflaflatter ako or what, kasi nakita kong kinain niya yung mga niluto ko ng walang pag aalinlangan. Ngumiti si Manang Bett sa akin and kahit papaano gumaan yung pakiramdam ko dahil d napunta sa sayang yung mga niluto ko. D man presentable,pero atleast okay naman yung lasa kahit hindi mashadong masarap.

Mashado siyang mabait para tanggalin ako sa konting pagkakamali. I smiled for that thought.

--------

ENJOY READING! LET ME KNOW YOUR COMMENTS.